Ans Jondral schreef :

Nee hoor, paard zal leren dat spuitbus wel blijft maar niet langer eng is.

Spuitbus gaan namelijk het paard krabbelen op zijn fijne
krab-plekjes. Daar begint spuitbus mee.
En ik ben de vertrouwenspersoon die paard vertelt dat spuitbus geen enge dingen gaat doen.
Paard kent mijn stem, mijn signalen, en weet dat hij mij kan vertrouwen.
Want ik ben zijn rustige mens.
Want spuitbus is een vriendelijke aai- spuitbus die paard krabt op zijn lekkere krab-plekjes.
Pas daarna gaat spuitbus enge spuiterige dingen doen....waarbij mens erop let rustig en vooral ook nonchalant te blijven.
Spuitbus houdt wel op met spuiten zodra paard rustig is (of neiging tot vertoont) en gaat dan weer naar de krabplekjes.
Heel simpel!
Niks snoepies, niks weg spuitbus.
Spuitbus zelf is tegelijkertijd zijn beloning (krabben).
Niks ingewikkelde theorieën die al posts lang discussie geven



Nou lekker, vind je dat dan vriendelijker ofzo?
Je paard overdonderen met spuitbussen?
Geen mens in de buurt om hem gerust te stellen....
Dat wekt pas echt afstompend, hij reagteert niet eens meer, wordt een soort van spuitbussenrobot.


Dus is het niet solide aanwezig en is paard niet gedesensibiliseerd!
Bovendien hebben we hier geen kuddes spuitbussen in het weiland en zal het toch weer de mens zijn die hem moet overdonderen met spuitbussen. Leuk voor het onderlinge vertrouwen....
Niet mijn ding.

Groet, Pien

e m kraak schreef :

Waarom, Egon, is een leersituatie "in handen van de mens die hij vetrouwt" traumatischer dan los in een wei waar hij alle kanten op kan vluchten, dus ook in de draad? En zichzelf helemaal kan verliezen?!
Nieuwe dingen met mijn Arabier doe ik altijd vanuit de hand.
Dat kent ze, ze is bij mij en bij mij is ze veilig, dan mag ik alles met haar doen.

Dus los in een weide met een langsrazende trein of een kudde spuitende
bussen is minder traumatisch dan in handen die het paard liefkozen en verzorgen??????????????????????

In beide gevallen leg je druk op het paard.
In beide gevallen forceer je iets.

Daarbij blijf ik ook weer zegen dat je per paard moet kijken naar wat dat paard aankan.
De een moet kunnen rennen, de ander moet bij je kunnen blijven en daar zijn kracht uit halen.

Groet, Pien

Niki schreef :


Ja Niki, dat laat toch zien hoe gestoord de paardenwereld is, niet?
Hoog tijd dat wij en jij daar wat aan gaan doen door zelf het goede voorbeeld te geven. In het belang van onze dieren.
Welkom hier dus !

Groet, Pien

Geertje schreef op dinsdag 21 februari 2006, 8:27:


Bij ons gaat het simpel:
Hier hebben we geen mestvergunning nodig tot 20 paarden (landbouwzone)en niemand die ergens om maalt met zoveel varkens in de omgeving.
Geertje, achter de bak , op de strook naar de bak toe en aan het eind van de kleine paddock waar de caravan staat loopt het terrein erg bergaf, daar kon je eerst je haast niet staan.
Daar dumpen we alle mest zodat het terrein systematisch opgehoogd wordt. Voordeel van een glooiend landschap
Sommige stukken zijn nu al grond aan het worden.
Voordeel : We gebruiken geen stro, dus er is alleen maar mest en dat klinkt zo in. (En sommige paarden zijn al zo wijs dat ze erheen lopen om te gaan kakken).

Maar als het nodig is dan zou de buurman de mest over zijn land verspreiden, hun maakt dat niet uit, zijn voor hun kleine hoeveelheden op die enorme lappen grond. Heeft hij vorig jaar zo gedaan en hij kwam het met de grijper halen.

Wat jij zou kunnen doen is werken met een aanhanger en daar je mest direct opgooien en eens per week wegrijden.
Vraag het aan een buurboer of een champignonkweker, die kunnen het meestal wel gebruiken.
Maar als er geen stro inzit en je laat het een paar weken liggen op een hoop (in de regen) klinkt hetook al behoorlijk in hoor.)

Vandaag weer mestopruimdag, gisteren vrij gehad....
Dat worden 20 kruiwagens sjouwen door de modder, o o o wat verheugen wij ons hier altijd weer op.

Groet, Pien

e m kraak schreef :


Het wordt weer verschrikkelijk vanuit het hoofd bekeken allemaal !
Wat hier in het verhaal vergeten wordt, altans niet meegenomen wordt, is de band die je hebt als mens met je paard.

Vanuit een stuk veiligheid en vertrouwen (grondwerk, grondwerk, grondwerk, je paard veel in handen hebben) werk je aan de desensibilisatie en dan is het niet méér dan een vorm van gewenning.
Zonder al teveel stress werkt dat altijd.
In plaats van je paard te overdonderen met een berg aan informatie waarin hij totaal op zichzelf aangewezen is en er zelf dus door ervaring in zijn eentje achter moet zien te komen.
Ik blijf zeggen dat dat niet de juiste methode is.
Voor paarden in het wild geldt dat, maar niet in samenwerking met de mens.

Kun je wel doen met een jong veulen dat de bescherming van zijn moeder nog heeft en bij haar terecht kan als ie het eng vindt.
Mama stelt hem dan gerust (tenminste als mama zelf ook cool is) en laat hem zien dat het niet eng is.
Ala mama zelf niet cool is en schrikt kun je dat weer niet doen, want dan leert ze haar veulen te schrikken.
(Dus de moeder moet zelf door het gewenningsproces heen zijn, dan pas kun je haar 'gebruiken'.)

In je vertrouwensrelatie ga je het vertrouwen met je paard niet schenden en dus introduceer je die spuitbus opbouwend in plaats van confronterend. Al duurt het weken, so what....
Je mijdt elke vorm van overdreven stressituaties.

Een paard mag best even schrikken, da's helemaal niet erg, het blijft een vluchtdier, maar hij hoeft niet verder te schrikken dan het touw lang is, dat heb je hem al geleerd voordat je met die spuitbus aankomt.

Dan wordt het niet zoals ik zag bij Monty Roberts:
2 personen aan weerszijden van het paard waarvan één met stokje met plastic zak eromheen.
Paard staat met kont tegen hek en kan geen kant op.
Wordt met touw in bedwang gehouden en geaaid met dat stokje.
Uiteindelijk komt het paard zo ook tot overgave, maar wel onder dwang, het kan immers niet anders.
En dat is nu juist wat ik niet wil. In mijn ogen een vorm van breken.

Pien

(Sorry, rest van de tekst is weggevallen).

En dan komt HC:

Ja, en dan gaan ze dán bedenken dat ze zo niet verder willen en dat er iets veranderen moet, nou en?
Maakt toch niet uit? Hoort een beetje bij die fase.
Heerlijk toch dat je op een gegeven moment voor jezelf durft te kiezen en opnieuw beginnen?!
Pas nu heb ik de rust de dingen te doen zoals ik ze wil doen, en niet omdat een ander mij iets voorschrijft ofzo.
Ikzelf heb dat als zeer bevrijdend ervaren !
Heerlijk, lekker mijn eigen ding doen.


Flauw!
Als je het in het licht van het vercommercialiseerde NH bekijkt ga ik met je gedachte mee, maar als je het bekijkt vanuit een denigrerende houding naar de native wijsheid toe vind ik het erg flauw wat je nu schrijft.

Nu kunnen jullie wel zo gekscherend doen over die indianen he, maar ik heb wel 'het vak' geleerd van mijnTexaanse ex man die voor de helft native bloed had en aan wie ik wat de paarden betreft heel erg veel te danken heb

Hij stond met zijn gevoel zo dicht bij de paarden, die had al die boekjes van jullie helemaal niet nodig !
Sterker nog : Hij vond het hele NH gebeuren maar commerciele shit.
Ik ben blij toch wat van hem ge-erfd te hebben en dat ik dat kan voortzetten wat hij nooit af heeft kunnen maken.

Pien

yole schreef op dinsdag 21 februari 2006, 13:35:


Mijn auto (Landrover) weegt 2000 kilo en dus mag ik dan in totaal, inclusief trailergewicht en lading (paard) met mijn B rijbewijs 1500 kilo trekken.
Stel trailer weegt 900 kilo, dan mag paard niet meer dan 600 kilo wegen. Dus alleen een 1,5 paards trailer en niet een 2 paards, zo is het he? Of een lege 2 paards die al de 1500 kilo benadert
Klopt het dan ook dat je in België geen trailer mag trekken met een gewone (evt station)personenwagen? In tegenstelling tot NL, dacht ik zo.

He he, wat een uitzoekerij.
Groet, Pien

Ja, ik snap je Niki, maar ook ik heb beslist geen gedresseerde paardjes die dood gaan liggen als ik op de grond tik ofzo
Daar houd ik helemaal niet van, ik vind dat ook gedresseerd overkomen, maar het is je eigen invulling in hoever je met iets wilt gaan en wie weet; misschien vind je het wel heel leuk als je eenmaal zo bezig bent.
Want zo'n samenwerking met je paard geeft een superleuk contact over en weer en je leert mekaar daar erg goed door kennen.

Zelf gebruik ik alleen functionele dingen bij de paarden.
Ik laat ze overal aan wennen : plastic, pionnen, putten, verkeer, parapluus, honden etc (pas nog een heel stuk over geschreven), maar wat ik aan 'kunstjes'' van ze vraag is niet meer dan wat wij in het dagelijkse leven nodig hebben : Wat achterwaarts gaan, wijken, volgen, stilstaan, om hun voor- en achterhand heendraaien ,(dat zijn voorbereidende stuuroefeningen ; Het volgen van het touw - straks de teugel- ) want je hebt het allemaal wel eens nodig.

Persoonlijk ook denk ik dat je beter een wat jij noemt gedresseerd paard kunt hebben dan één die van verveling in jou gaat lopen bijten, want dat laatste geeft aan dat het met de opvoeding nog niet helemaal snor zit. En dus werk aan de winkel. Heb je nog een heel jaar de tijd voor, en tegen de tijd dat je er eindelijk op gaat kruipen is ie wel zo gewend aan alles en zo gesocialiseerd dat het inrijden een fluitje van een cent zal zijn.

Ik kan het je bijna garanderen, tenminste als je het goed en met overgave doet.

Groet, Pien

Paarden poepen en piesen vooral wanneer het hún uitkomt; net als je mest geruimd hebt en de boel nu eens één uurtje schoon wilt houden, of in het verse hooi....

Aan Diesel merk ik dat hij tijdens het rijden traag wordt als hij moet plassen, dat zal em wel in de weg zitten.
Het eerste wat hij dan ook doet wanneer we thuis komen is gaan plassen.
Het zou ons allemaal (en hém zeker) een stuk beter uitkomen als ik hem zou leren 'op commando' te plassen, want hij wil dat alleen maar thuis doen en dat vind ik zielig want hij heeft er echt last van, merk ik.
Dat deden we vroeger ook voordat we de wedstrijdring in gingen, dan liep je paard comfortabeler. (Ja, door middel van te leren op een fluitsignaal te plassen).

Heeft in mijn ogen helemaal niks met dwingen en controleren te nmaken, maar gewoon met het gemak voor je paard.
Waar ze hun mest laten vallen zal mij worst wezen, we zitten hier toch in een landbouwgebied.

Groet, Pien

Huertecilla schreef



"Allemaal even de andere kant opkijken, ik ben mijn paard aan het leren te zeiken".....

Ehm.... hoe ga je dat doen met mesten ?????????????

Hahaha

Pien

Huertecilla schreef op donderdag 23 februari 2006, 10:02:


Zoals jij daar leeft in the middle of nowhere is het heel normaal om daar effe langs de kant van de weg te gaan zitten kakken.
Ik zie ons dat hiet nog niet zo gauw doen
Voordat je uberhaupt aan gummen toekomt zijn er al minimaal 10 voorbijgangers gepasseerd.

Maar ik geloof wél in je idee, en al helemaal dat van dat leiderschap !!!!
Je bent gewoon nóg basaler dan wij, (Jack is nu jaloers op jouw kakgedrag) haha....(ow wat dubbelzinnig).

Groetjes, Pien

Van Cotthem Pia schreef op donderdag 23 februari 2006, 14:47:


Wij hebben een aantal echte schapenwollen pads en dat zijn in mijn ogen toch de allerfijnste (en ook de allerduurste).
Je betaalt al gauw 180 euro voor zo'n pad, hoewel ze best iets goedkoper te vinden zijn.
Laatst lagen ze bij een westernstore voor 90 euro in de aanbieding.

Op nummer 2 komt wat mij betreft namaak schaap, doet het ook heel goed, daar hebben we er ook een aantal van.
Maar het blijft synthetisch en ik houd het meest van natuurlijke materialen.
Dan hebben wij ook van die wasbare namaak schapenwollendingen met klitteband, maar ik vind de viltlaag nogal gauw te dun, zeker bij de goedkopere. Gewone geweven wollen pads zijn weliswaar natuurlijk, maar veel te dun, die leg je over een andere pad.
En de neopreen pads verdelen de druk super, maar net wat jij zegt, het zweet van het paard blijft op de rug liggen en kan nergens intrekken.

Ik zweer toch bij de echte wollen pads.
Die reinig ik overigens met de hogedrukreiniger.

HC, wat gebruik ij eigenlijk?

Groet, Pien

Hoi Pia, het is een aan de bovenzijde geweven wollen pad met aan de onderkant echte wol, dus niet synthetisch.
Meestal onder de naam show-pads verkrijgbaar.
Dat bedoelde ik eigenlijk. Dus niet met viltlaag.
Ik stuur je wel even een foto.

Die met viltlaag en klitteband kun je ook zo kopen, maar dat is meestal van dat teddyberenstof aan de onderkant en een leuk patroontje aan de bovenkant. Die heb je voor rond de 25 a 40 euro.
Nadeel vind ik dus dat ze dunner en minder slijtvast zijn.
Voordeel is weer dat je de hoezen zo in de wasmachine gooit en het vilt eruit laat dan.

Ik heb hier een schapevel met leren onderkant (jij dacht zeker dat ik dat bedoelde he) en ik wil dat ook gaan uitproberen, maar ik heb hem pas en hij ligt nog steeds ter decoratie op de bank mooi te zijn haha.

Groet, Pien

Hoi HC, je schreef:

Je schrijft dat je met Cappricio inmiddels ook met halsring rijdt, maar zoals ik het begreep begint ie nu wat last van zijn hormonen te krijgen (voorjaar?).
Merk je dan dat hij wat minder ontvankelijk is dan voor je hulpen?
Wil je er wat over schrijven?
Heb ik al wat voorbereidende informatie met mijn beebiehengst (nu 9 maanden oud en nog steeds een watje).

Groet, Pien

ML Broer schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:00:


Hoi ML, welkom.
Vertel eens iets meer over je 'onbalans' probleem?
Zoals je schrijft is het gezondheidstechnisch, zit het in je heupen of in je hoofd (ogen ofzo). Word je misschien duizelig, of is je lijf niet sterk genoeg om je balans te bewaren?

Een boomloos zadel vraagt in eerste instantie meer van je zit (en balans)dan bijvorbeeld een westernzadel. De laatste is meer een relaxfeauteuil.
Groet, Pien