conny didden schreef op dinsdag 7 maart 2006, 13:47:


Ik wilde jullie ook nog even sterkte wensen!
Monique

Marit schreef op woensdag 8 maart 2006, 8:00:


Hallo Marit,
Hoezo geestelijk? Kun je dat uitleggen?
Groeten,
Monique

Marit schreef op woensdag 8 maart 2006, 9:52:


Hallo, Marit,
Ik had al zo'n vermoeden...... Belachelijk zeg, dat inenten op zo'n manier moet. Mijn dierenarts is gelukkig een schat van een man. Over inenten bestaan verschillende meningen, ook over het nut ervan.
Mijn paard laat ik wel regelmatig inenten, ookal rij ik geen wedstrijden en maak ik buitenritten met een collega van mij die bij ons in de buurt woont.
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 10:20:


Hallo, Nick,
Ik wilde even reageren op "recht zetten" hieronder mijn ervaringen daarmee.
Je weet denk ik dat ik eerst een reguliere cursus bekappen gedaan heb. Om Indy haar scheve stand te corrigeren (naar buiten gedraaide achterhoeven) kreeg ik het advies haar rechter achterhoef te corrigeren door rechts aan de buitenkant net naast de toon de zool te gaan raspen. IN de zool, want daar komt toch een hoefijzer, dus dat geeft niks. Je zet dan dat stukje wat lager waardoor je paard zijn voeten naar binnen draait en in een andere houding wordt gedwongen. Het ziet er eerst mooi recht uit (optisch recht), kijk je verder zie je dat de haarlijn scheef loopt. Na twee weken waren haar hoeven echter weer scheef geworden en naar de oorspronkelijke stand teruggekeerd. Natuurlijk heb ik het daar ook over gehad gedurende de cursus en vragen gesteld, maar ja, dat heb je he? Bij een paard wat op blote voeten loopt. Dat is vragen om moeilijkheden. Moet je er maar hoefijzers onder slaan. (GRRRRR........)
In het begin heb ik dit advies mbt bekappen (niet de ijzers) wel enkele keren opgevolgd en het voorzichtig geprobeerd, maar ik zag al snel dat dit niet werkte: snel resultaat wat echter ook snel weer verdwijnt. In mijn ogen een veel te grote belasting voor mijn paard: binnen twee weken van scheef naar recht naar scheef (en hoe scheef!).
Het interesseert mij ook hoe de bekapper van Perdida dat doet. Ik volg nu gewoon wat ik in de cursus van Frans en Ilona geleerd heb en volg de zool en raspe de hoefjes mooi rond. Haar stand verandert nu wel, langzaam maar gestadig, en wat het belangrijkste is: het is ook blijvend. Ik zie wel hoe recht haar achterhoeven willen worden. Verder beschouw ik Indy haar scheve achterhoeven maar als schoonheidsfoutje. Ik ben ook niet perfect... :) , zolang ze er prima mee kan lopen......
Groeten,
Monique

Maatje Bon schreef op dinsdag 7 maart 2006, 19:01:


Hallo, Maatje,
Eigenlijk toch grote onzin, want wat heeft een paard op een ijsbaan te zoeken? Ik was ook liever gaan wandelen met mijn paardje!

Uhh, absoluut niet kwaad bedoeld, maar met de kreet "horses on ice" moest ik gelijk denken aan "pigs in space" van de Muppetshow, kun je ook zo spectaculair aankondigen.......
Niet verkeerd opvatten a.u.b. :) !
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 13:13:


Ja hoor, Nick, :) je raspt zover weg totdat de hoef niet anders kan dan de juiste richting op "kantelen", hoefwand en zool. Daar komt het eigenlijk op neer. Het is toch gewoon griezelig om zoiets te doen. Mijn voormalige hoefsmeden waren er zeer bedreven in om Indy haar "kankerhoefjes" even bij te stellen, kon makkelijk, jong genoeg. Oogt mooi, loopt echter verschrikkelijk. Ach, daar moet dat beest aan wennen, en anders gewoon inruilen of slager. Simpel toch? Koop een normaal paard waar je hoefijzers onder kan slaan. Probleem opgelost toch? GRRRR..... Van dat soort opmerkingen krijg ik dus wurgneigingen. Ik WILDE GEEN ander paard, Indy was en is uniek, met of zonder hoefzweren, scheve hoeven en weet ik wat allemaal. En met al die problemen moesten we toen leven en een zo goed mogelijke oplossing zoeken. Waar zou ze terecht komen als ik haar weg zou doen? Moet er niet aan denken, zeg!!



Een ijzer moet waarschijnlijk tegengaan dat de hoef dingen gaat doen die de hoefsmid niet wil, zoals zijn scheve stand weer opzoeken door op de verkeerde plaats af te slijten. Ik kan me er eigenlijk niets anders bij voorstellen?

Helemaal mee eens....


Tja, wie heeft zijn paard nu vanaf veulen tot bij wijze van spreken vanzelf een keer dood omvallen in de wei op 30 jarige leeftijd? Veel toenmalige manegevriendinnen bedreven levendige ruilhandel. Vaak niet bij te benen wie welk paard had. Ze waren op een gegeven moment "uitgereden" met een paard. (Lees: ik ben te goed geworden voor het paard wat ik nu heb). En ja, wil je succes hebben moet er een nieuwe komen.....


Ik vind het alleen nog steeds jammer (en voel mij best wel schuldig tegenover Indy dat ik haar niet eerder kon helpen) dat ik pas eind 2004 een andere manier van bekappen ontdekt heb. (en zoveel geld uitgegeven heb voor een cursus regulier bekappen, waar ik in de praktijk geen fluit aan heb......
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 16:39:


Nick,
De cursus van de groene welle is helemaal gebaseerd op een boekje wat je zo kan bestellen (heb ik thuis liggen), en de persoonlijke inbreng van de hoefsmid die lesgeeft. Het cursusmateriaal heb ik ook nog liggen.
Ik wil wel een kopie voor je maken van het cursusmateriaal? Mijn boekje mag je ook wel lenen. Kun je kijken of je het waard vindt de cursus een keer te volgen. De hele cursus is namelijk op dat boekje gebaseerd.
Hoor het wel.......
Groeten,
Monique

Nick Altena schreef op woensdag 8 maart 2006, 16:46:


Hallo,
Indy lust graag druiven.
En ehhhh, een tijd geleden een lolly van een buurmeisje. Indy smakkend en flemend lolly met stokje en al opkauwend, kind aan het huilen en getroost met een stukje chocola......
Groeten,
Monique