Hoi,

Kan iemand mij hier vertellen hoe het natuurlijke verloop van de straal is van een paard? Bij droog en nat weer graag.

Bij Isabella zijn de stralen nu weer los (zoals een tijdje geleden), maar nu blijft er alleen een bobbel zitten en veel vuil onder het losse stuk. Heb er eentje afgehaald, maar dan zit de straal veel verder terug dan de wand is en er kan niets van de wand af (echt niet) want dan ga ik ook van de zool afhalen en daar kan niets vanaf, want er zitten geen grijze lagen op of zo. Het is echt de straal die er geheel afgaat. Vraag me nu dus af of dit een natuurlijk verloop is. Lees hier nooit ergens wat over. Alleen dat je van de straal af moet blijven.

Groetne,
Ingrid

Marina schreef op woensdag, 5 mei 2004, 19:14:


Hoi Marina,

Sorry hoor, maar ik denk ook niet dat je via Google of sowieso op het internet altijd een website aantreft van een (natuurlijke) hoefsmid. Ik denk overigens dat dat bijna nooit zo is. Dus daar zou ik niet te veel op vertrouwen. Bel die man eens op en ga desnoods een keertje kijken hoe hij te werk gaat. Heb ik ook ooit gedaan bij iemand die ze mij aanraadde en toen vond ik het niets wat ik zag en hoorde.
Zodoende bij ik bij Bram terecht gekomen (ook via deze site en op aanraden van anderen). En ook door 1 telefoontje met hem en vragen wat hij gedaan had wist ik dat ik hem gerust kon laten komen deze keer.

Dus schroom niet en ga bellen met die man uit Assen.

Groeten,
Ingrid

Michiel en Lianne schreef op woensdag, 5 mei 2004, 22:58:
Hoi,
Hier wil ik even op reageren. Dit klopt nl. wel heel aardig. Als gras nl. wel wil groeien maar door omstandigheden niet kan (dus droogte, te koud, geen bemesting, te kort afgegraasd), dan krijg je zgn. gestresst gras. Dat is gras dat door invloed van zonlicht wel veel fructan gaat aanmaken, maar dit niet omzet in groei-energie. Deze stof zou de veroorzaker zijn (volgens recentelijk onderzoek) van bevangenheid en niet de eiwitten in het gras (dat je juist weer wel krijgt door kunstmest te gooien, maar eiwitten zijn eerder de veroorzaker van jeuk dan van bevangenheid).

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 5 mei 2004, 23:14:

Hoi Ilona,

Is dat het stukje wat je ooit van mij hebt gekregen?
Zo ja, dan ken ik dit uiteraard al.
Maar zo niet, dan wil ik het ook graag ontvangen, want ik verzamel nog altijd van alles over dit onderwerp om herhaling te voorkomen.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 0:02:
Hoi,
Wat je ook kunt doen, maar wat wel meer werk is, is de kunstmest voorweken. Je gooit een flinke haffel in een ton water en laat dit oplossen. Dan giet je het uit over bepaalde (afgezette) stukken. Het gras wordt daar dan toch mooi donkergroen en groeit wat harder dan onbegoten, maar komt niet enorm hard op. Zo kun je uitstekend stukken doseren en hoef je je paard er ook niet al te lang vanaf te houden omdat je de kunstmest direct in de bodem giet.

Groeten,
Ingrid (die vorig jaar op deze manier Isabella steeds plekjes "vers" gras kon geven zonder stukken te krijgen waar het gras metershoog stond).

Huertecilla schreef op donderdag, 6 mei 2004, 0:40:

Hoi,
Ja sorry jij hebt natuurlijk wel makkelijk praten. Maar hier werkt het effe anders in Nederland. Daar mag je blij zijn in een stad 500 m2 te hebben.

Groeten,
Ingrid

Ach echt ongenoegen is het niet, maar er is inderdaad wel een fikse discussie ontstaan over wat is nu “paard natuurlijk”.

Ik denk dat iedereen daar een andere mening bij heeft. Maar die moet wel worden gerespecteerd. Ik vind dat ik paard natuurlijk bezig ben, maar een ander kan goed vinden dat dit helemaal niet zo is.
De ene heeft nu eenmaal meer middelen tot zijn/haar beschikking om zo natuurlijk mogelijk met zijn/haar paard om te kunnen gaan. Maar dat wil niet zeggen dat degene bij wie deze middelen ontbreken dan ook niet natuurlijk omgaat met zijn/haar paard.

Ik heb gewoon, net als Henny, heel veel van mijn eigen pony geleerd en daar ben ik haar dankbaar voor. Haar jaren in de kudde waren genoeg om mij de “paardentaal” te leren. En die shet is ook slim genoeg om in de jaren dat ze nu bij mij is de “mensentaal” te leren.
En als je daardoor elkaar kunt begrijpen en samen lol hebt, dan ben je goed bezig in mijn ogen. Dat is voor mij paardnatuurlijk.

En niet of je paard in een begrazingsgebied staat, of op zoveel hectare grond, of met ruinen, merries, hengsten, sex kan hebben, zoveel mogelijk kruiden kan eten, uit natuurlijke bergpoelen kan drinken en dat soort zaken, want dat is in NEDERLAND gewoon niet haalbaar. Tenzij je over de nodige geldmiddelen beschikt om een natuurgebied te kunnen opkopen. En nu graag geen discussie over wie wel over deze middelen beschikt, want we zijn er hier niet om elkaar de ogen uit te steken met hoeveel grond en paarden we wel of niet tot onze beschikking hebben.

Groeten,
Ingrid

Hoi allemaal,

Wel jammer dat als je nu een gewone vraag stelt hier over natuurlijke hoeven, dat daar geen reactie op komt. Zo zijn we allemaal bezig met de andere onderwerpen. Dus ik ga het gewoon nog een keer proberen.

Het gaat over de STRAAL van een paard of beter het STRAALKUSSEN.

Daar moet je niet in snijden en zo volgens het principe natuurlijk bekappen. Maar op den duur gaat er een stukje los en zoals nu in Isabella’s geval een heel flink stuk. De straal eronder is wel in orde overigens, maar heel kort nu, dus zit deze “onder” de wand. Dit geldt overigens voor alle hoeven, ook de altijd onbeslagen achterhoeven. En daarbij heeft ze dit altijd gehad, met en zonder ijzers. Het stinkt niet overigens en ze loopt goed.

Omdat ik het moeilijk uit kan leggen wat ik bedoel en zie bij die stralen, wil ik gewoon weten hoe de natuurlijke afslijting van een straal is.

Of zijn alle stralen van jullie paarden altijd helemaal in orde. Nooit een stukje los of zo? Dan zou er dus wat loos zijn met Isabella’s stralen.

Graag een reactie van de hoefsmeden onder jullie.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:16:

Hoi Linda,
Gelukkig komt het dus vaker voor. Ik begon me toch een beetje zorgen te maken dat het niet normaal was of zo. In boeken en internetsites zie je altijd nette verzorgde en "hele" stralen. Maar Isabella heeft er minder last van dan ik (haha).

Groeten,
Ingrid

bart schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:40:

Hoi Bram,
Dank je voor je reactie. Ja ik heb het geleerd, maar de praktijk valt tegen hoor. Isabella maakt er nog altijd een spelletje van met mij. Van de week gaf ze eindelijk haar "geklier" eens op en ging ze over mijn schouder mee staan te kijken met haar neus bijna op haar hoef om te kijken of ik het wel goed deed. Nou ja zeg, de wijsneus.

Groeten,
Ingrid

hester schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:43:

Hoi Hester,
Ja natuurlijk. Praktijk-ervaringen en verhalen zijn in mijn ogen altijd nog veel waardevoller dan adviezen die zo uit boekjes zouden kunnen komen. Dus dank voor je reactie.

Nou het zat zo los gisteren, dat ik gewoon met een nijptang het stuk eraf gehaald heb. Isabella stond er zeer ontspannen bij deze keer dus dat zal wel goed. Alleen bij de ballen heb ik het maar laten zitten. Voor het oog maakt de straal nu nog grondcontact.

Groeten,
Ingrid

Die zich toch afvraagt hoe een "wild" paard dit oplost.

Hoi,
En dan gelijk nog maar een vraag over de zwilwratten.

Ik doe daar nooit wat aan, maar het is me al een paar keer opgevallen dat Isabella deze zelf bijhoudt. Ze bijt ze nl. af als ze te lang worden (voorbenen dan).

Doen jullie wat aan de zwilwratten (als deze erg lang worden)?

Groeten,
Ingrid