sandratien schreef op woensdag 5 juli 2006, 21:16:


Beste Anton,

Ik ben nog steeds heel nieuwsgierig of een derkelijke Sincker ook voorkomt bij paarden die in het wild leven.

Ik ben het niet met Egon eens. En op zijn ongenuanceerde uitspraken moet je maar niet letten. Er zijn er die veel en veel erger zijn hier op het forum. Eigenlijk is Egon nog een schoothondje bij hen vergeleken. (aai Egon)

Maar wat het gedrag betreft.
Ik heb een veulentje van anderhalf en die mag van alles wat mams betreft. Tenzij.....ze naar mams haar zin veel te ruw is tijdens het drinken. Dan krijgt ze een knauw in haar kont of dijbeen die er niet om liegt! Ik heb niet zo een beste camera maar anders kon ik foto's van de littekens laten zien.
Het veulen zal ook wel niet begrijpen waarom het niet in de tiet mag knauwen en wel in de flank maar het wordt haar wel duidelijk gemaakt. In de flank mag het wel maar hier doet het pijn dus dat laat je uit je bolle hoofd.
Ik heb één keer een flinke blauwe plek opgelopen van het geknauw met haar melktandkjes en nu doe ik net als mams. Mijn velletje is teer dus daar blijf je vanaf tenzij je zachtjes doet. Een keer een duw, nog een keer een duw en dan een tik tegen haar nek. Opvoeden begint nu al. We zijn nu in het stadium dat ik alleen nog maar eh, eh, eh hoef te roepen als ze knauwbewegingen maakt en dat ze terugtrekt. En geloof me maar. Ze komt nog steeds graag bij me om gekroeld te worden. En ze komt nog steeds heel graag bij mams.
Ik heb een zoon die toen hij anderhalf was het geweldig vond om een iedereen met zijn plastic beker om de oren te meppen. Als ik dat toen niet had gecorrigeerd werd ik nu dagelijks met een anderhalve literfles cola om mijn oren geslagen. En een mensenkind is echt niet veel anders dan een paardenkind hoor.

Cledisa schreef op donderdag 6 juli 2006, 13:30:


Een tikje of even het nekvel beetpakken en omdraaien volgt ook pas na een paar waarschuwingen. En ik heb goed gekeken naar mams. Wat ik doe is heel paards hoor. Mams geeft de kleine ook een lel met haar hoofd of een flinke beet en die is een stuk harder dan mijn tikje.

Edith Hartog schreef op donderdag 6 juli 2006, 17:49:


Ik vroeg me alleen af of hij dit soort dingen ook bij mensen recht in hun gezicht zegt. En aaangezien Pascal er ook een opmerking over had gooide ik die van mij er ook maar bij.

Christel Provaas schreef op donderdag 6 juli 2006, 19:42:


Het is ook niet de bedoeling dat je het een loeier geeft van hier tot ginder. Even het nekvel beetpakken en knijpen is genoeg. Of een tikje tegen de nek.

Hallo allemaal.

Ik had beloofd een verslagje te schrijven als Nils Holgerson was geweest dus bij deze.
Ik had al laten weten dat ik enigszins sceptisch was over zijn bezoek omdat hij geen opleiding had gevolgd maar zichzelf het bekappen had aangeleerd maar ik moet heel eerlijk zeggen dat het mij 100% is meegevallen.
Toen hij kwam nam hij eerst even de moeite om de paarden te bekijken die hij moest bekappen en kwam niet gelijk met zijn koffer met gereedschap aansjouwen.
Pas na de kennismaking met de meiden haalde hij zijn spullen op en ging aan de slag.
Wat mij opviel was dat hij overal de tijd voor nam en niet gehaast in de hoeven ging staan hakken zoals ik dat kende van de hoefsmid die hier ooit een keer geweest is. Wat ik ook heel belangrijk vond was dat hij de moeite nam om alles wat hij deed uit te leggen en hij overlegde heel veel over dingen die hij deed. Dat is voor mij als zelfbekapper toch wel heel belangrijk. Ook hield hij heel veel rekening met mijn paard. Ze kan heel erg moeilijk haar evenwicht houden en daarom laat ik haar altijd los staan tijdens het bekappen (eigenlijk bij alles wat ik doe, ze staat nooit vast) Toen hij dat hoorde stelde hij gelijk voor om haar nu ook maar los te laten staan zodat ze niet steeds gehinderd werd door de lijn als ze haar evenwicht moest zoeken. Dat vond ik toch wel heel fijn. Ze liep af en toe even weg maar dat vond hij niet erg. Ze kon ook rustig tussendoor Eowyn even zogen.
De hoeven werden met heel veel geduld bekapt. Echt beetje bij beetje totdat ze de juiste stand hadden. Hij hield de hielen iets langer dan ik ze normaal heb. Na een opmerking van mij bekeek hij dat nog even maar vond dat er echt niets meer vanaf mocht omdat ze dan te laag werden. Ik heb waarschijnlijk de hielen altijd te kort bekapt.
Wat mij ook opviel is dat hij na het bekappen mij even met Bright heen en weer liet lopen om te kijken of ze goed liep.

Naar de hoefjes van Eowyn heeft hij niet goed kunnen kijken. Ze liet zich niet door hem pakken. En toen hij haar eindelijk beet had nadat we haar met een emmertje musli hadden gelokt heeft ze hem de hele uitloop doorgesleurd. Ik maak wel eens een grapje hier op de site dat ze net een minitanker is maar nu ze een volwassen kerel van 1.80 m. lang en zeventig kilo zo door de uitloop heen sleurde zag ik pas hoe sterk ze eigenlijk is.

Al met al was het een hele prettige ervaring. Zolang ik niet met Bright over de weg kan rijden en er haast geen natuurlijke slijtage plaatsvind laat ik hem zeker regelmatig komen om het grote onderhoud te doen. Een aanrader voor iedereen hier in het Noorden van het land.

Nick Altena schreef op donderdag 6 juli 2006, 22:36:


Het ging geweldig, lees mijn verslagje maar.

Ik begrijp precies wat je bedoelt. Na een hele dikke blauwe plek op mijn arm van de melktandjes ben ik gelijk gaan duidelijk maken dat mijn vel zoiets als de tiet van mams is.
Ook vind ze het geweldig om in volle galop aan te komen stormen en al steigerend tegen mams omhoog te klimmen. Mams kan daar prima tegen maar ik heb haar toch heel snel geleerd dat het bij mij niet mag. Ook zet ze haar kont tegen mams aan en trapt ze met alle macht met haar achterbenen naar achteren als ze het hooi voor zichzelf wil hebben. Dat ze zo haar musli tegen mij verdedigt is echt minder. Mag dus ook niet.
Zoals Egon stelt, helemaal uit de buurt blijven is geen optie. Dan zou ik nooit meer de boomgaard kunnen uitmesten. Geen hooi kunnen brengen. Geen water geven en mams niet kunnen verzorgen. Bovendien moet de veulens ook met mensen leren omgaan. Ik maak als mens/paard deel uit van de kudde. Bij andere paarden moet ze grensen leren kennen. Bij dit mens/paard ook.

sandratien schreef op vrijdag 7 juli 2006, 11:27:


Hetzelfde geldt overigens wat mij betreft ook voor jonge hondjes, katjes, konijnen, cavia's, kanariepieten en weet ik veel wat meer wij als mensen allemaal in huis menen te moeten halen teneinde een leuk huisdier voor ons te zijn. Bij geen van die dieren zullen de door ons als mens opgelegde regels gelijk zijn aan de regels die binnen hun eigen diergroep gelden toch leren wij ze hen aan. Een hondje van zes weken is ook nog maar een baby, toch laten we hem niet onze beste leren schoenen slopen.
Ik zal er verder maar niet meer op doorgaan anders vinden jullie me weer zo een oude zeur (ben ik ook)
Een ieder moet zijn paard maar opvoeden zoals het hem het beste lijkt. Ik doe het op mijn manier. En ik heb geen blauwe plekken meer. Wordt enkel nog heel vriendelijk belipt maar niet meer geknauwd.

Esther schreef op vrijdag 7 juli 2006, 13:16:


Hoi Esther,

Je leest niet goed. Ik geef geen meppen.
Geeft verder niet hoor.
En mijn merrie hapt wel naar het veulen, die drinkt ook heel hardhandig. Ze slaat niet, dat doet het veulen. En dat slaan kan ik naar mij niet toestaan. Maar ook dan mep ik niet.
Verder houd ik eroverop. Doe jij het op jouw manier, doe ik het op mijn manier. Zijn we allemaal blij.

Esther schreef op vrijdag 7 juli 2006, 14:14:


Je bedoelt het goed, maar mijn merrie gaat kennelijk een tikje anders om met haar veulen dan jouw merrie met het hare. Ik heb het al een paar keer proberen duidelijk te maken. Mijn veulen heeft de littekens in haar kont staan van de corrigerende beten van mams. Krijgt een lel met het hoofd van mams als ze te lastig is. En werd verleden week met een hele ruwe schouderstoot onderuit gegaald toen ze naar mams haar zin te hard door de boomgaard aan het scheuren was. (overigens na een paar waarschuwende kreten)
Het ene paard voedt kennelijk anders op dan het andere. Zoals de ene moeder de andere niet is.
Ja mijn veulen is nu twee maanden en geen jaarling. En ze wordt op deze manier opgevoed door mams. Het is niet anders. Bright staat bekend als een hele goede moeder en al haar veulens zijn hele gemoedlijke, lieve paarden geworden. En mij bijt het veulen niet meer. Ik wordt heel zachtjes en lief belipt. Dus belip ik heel zachtjes en lief terug. Het gaat prima hier. Maak je maar geen zorgen.
En zie geen spoken die er niet zijn. Ik mep niet. Ik ben juist heel lief.

sandratien schreef op vrijdag 7 juli 2006, 14:57:


Hé Es, ik houd er nu echt over op hoor. Eens worden we het toch niet en de rest van het forum is ook niet gediend met zo een oeverloze discussie. Anders ga ik weer klagen dat anderen mij een klein dik vrouwtje vinden hoor.

Esther schreef op vrijdag 7 juli 2006, 15:06:


Het schijnt volgende week nog weer warmer te worden. We kunnen onze borst dus weer nat maken.

Nick

Nee Nick, Neederdenee nee. Niks helemaal niet.
Veulen bij mij: knabbel, knabbel, knabbel.
Ik: wegdraaien.
Veulen weer: knabbel de knabbel.
Ik: duwtje
Veulen weer: knabbel, knabbel, knabbel
Ik: weer een duwtje, en zeg" foei, dat mag niet."
Veulen: Knibbel, knabbel, knuisje, ik knabbel aan jouw huisje.
Ik:duwtje en tikje tegen de nek onder het uitspreken van een ferm foei.

Dit heeft zich drie keer herhaald en nu doet ze het niet meer. Vanmiddag kwam ze naar me toe. Belipte me uitgebreidt in het gezicht en beet vervolgens zonder ook maar een moment door te zetten in mijn vinger en bleef vasthouden. Ik zei tegen haar. "Dat is nou foei." Ze liet los en begon weer mijn hand en gezicht te belippen. Ik kreeg de indruk dat ze even uit robeerde of ze nu goed begrepen had dat belippen wel mag en beknabbelen niet.
En nu ophouden hoor. Anders kom ik naar Giethoorn en draai ik jouw nekvelletje even om.

Gerda9 schreef op vrijdag 7 juli 2006, 15:46:


Ik zou je echt niet kunnen helpen. Misschien een andere wisskid.