Spirit schreef op zaterdag 8 juli 2006, 0:04:


Ja, ik ben het eens dat HN en PN niet alleen over hoeven gaat, maar de benadering van hoe je paard laten leven.
En als mensen paarden zien als een bromfiets, zijn wij niet blij.

Maar!... Het leuke is dat de wens van de bromfietsmensen eigenlijk heel goed is voor de hoeven, een snellere genezing, en paard staat dus in kortere tijd beter op z'n poten, dankzij die schoenen, en de kilometers die er gemaakt worden, met grotere kans op hiellanding, want het digital cushion (straalkussen) wordt gestimuleerd, maar hoeft geen zware klappen op te vangen, want dat doet dat lekkere rubbertje in de schoen.

Dus in dit geval zeg ik, laat ze maar lekker gaan rijden.

Isabel

eddy DRUPPEL schreef op zondag 9 juli 2006, 0:33:


mano a mano gaat toch nauwelijks hand in hand met een forum, of het nou over kilometers is of in 1 locatie....

Wat heeft dit eigenlijk nog met een boomloos te maken, of is het oeverloos??

How the ever,

lieve Essie, happy birthday, tanti auguri, heel vreselijk gefeliciteerd, en mogen we elkaar hetzelfde toewensen,

geniet morgen,

Isabel

Moest iemand uitleggen over het straalkussen, en heb het toen maar even wat uitgebreider gemaakt, voor iedreen om te lezen.

Digital cushion = straalkussen = zenuwcentrum boven de straal, binnen in de hoef

Als veulen geboren wordt, bestaat het straalkussen voornamelijk uit vetweefsel. Voor het pasgeboren veulen biedt dit vetweefsel genoeg bescherming voor de zenuwen. Dwz. de zenuwen kunnen genoeg voelen om te functioneren, maar zijn voldoende beschermd om geen overmatige pijn te registreren als het veulen over rotsachtig terrein rent.
Bij elke stap die het jonge veulen neemt, wordt er druk uitgeoefend op het straalkussen waardoor het vetweefsel zich langzaam maar zeker omzet in 'fibrocartilage' (= fibreus kraakbeen).

Hoe meer het veulen loopt over stevige grond, dus niet die zachte weien waar de Nederlandse paarden in opgroeien, en kilometers maken, dus nooit opgesloten zitten, hoe meer het vetweefsel zich in dat kraakbeen om gaat zetten.
Dit omzettingsproces begint vooraan, boven het puntje van de straal en werkt steeds verder naar achteren toe, naar de hielballen.
Tegelijkertijd ontwikkelt zich ook het kraakbeen aan weerszijden van het straalkussen. Van een dun streepje tot een dikke plak, en ook vormt zich kraakbeen tussen het corium van de straal en het straalkussen.

Het 'zenuwcentrum' in het straalkussen is perfect beschermd tegen de impact die een volwassen paard uitoefent op achterste gedeelte van de hoef bij het lopen over welk terrein dan ook. Een proces dat zich gaandeweg voltrok tijdens de groei en het steeds zwaarder worden van het paard.

Helaas gebeurt dit zelden bij de gedomesticeerde paarden, en is de bescherming die er geboden wordt soms niet veel groter bij het volwassen paard van 600 kg, als het was voor het pasgeboren veulen van ?? kg.

De hoef zal zich proberen aan te passen, en de hielen worden nauwer en hoger, om het straalkussen te beschermen.

Gelukkig kan dit gerepareerd worden door het volwassen paard kilometers te laten maken, waarbij juist die achterste helft van de hoef gestimuleerd wordt door druk en wegnemen van druk (pressure and release) op de straal, en flexie van de gehele hoefcapsule, dus onmogelijk met een beslagen hoef.

Dit verklaart ook waarom paarden vaak meer problemen hebben met de voorhoeven dan met de achterhoeven.

Door de manier van lopen van het paard, krijgt de achterhoeven meer stimulatie, de achterhand is de drijvende motor, de achterhoeven krijgen daardoor meer druk te verduren bij elke stap. Er wordt weliswaar gezegd dat het grootste gedeelte van het gewicht van het paard op de voorhand rust, maar dat is letterlijk rust, niet als het paard in beweging is, en dus niet als dat straalkussen de kans krijgt te ontwikkelen door de impact van het lopen.

Als het gedomesticeerde paard volgroeid is, zijn door het hardere werk dat de achterhand verricht, de straalkussens en kraakbeen eromheen meestal wel voldoende ontwikkeld. Voor nauwelijks.
 
Dit heeft tot gevolg dat het paard geneigd zal zijn om voor op de teen te landen, want dat is minder pijnlijk, en zo ontstaat een vicieuze cirkel, want door de teenlanding krijgt het achterste gedeelte van de hoef alweer niet de kans zich te ontwikkelen.

Om deze cirkel te doorbreken zijn schoenen een grote hulp.
---

Ik kan nog wel een poosje doorgaan, maar heb er weer even genoeg van.
Weet niet eens of jullie het wel interessant vinden. Of dat het allemaal al 'gesneden koek' is.
Als iets niet duidelijk is, hoor ik het wel, ik zal mijn best doen het beter uit te leggen.

Isabel

Isabel

sandratien schreef op zondag 9 juli 2006, 22:56:


Ja, Sandra, en hoefjes onderhouden, erg belangrijk, juist bij veulen, als ik weer in de stemming ben, schrijf ik wel wat erover.

Isabel

Peet schreef op maandag 10 juli 2006, 10:47:

Leuk Petra,
dat is een mooi praktijkvoorbeeld van wat Ramey nou precies bedoelt.
Bij dat andere veulen is misschien nu al een achterstand, want dat straalkussen en ander kraakbeen krijgt bij lange na niet genoeg stimulatie, en dat gaat alleen maar minder worden omdat de hielen te lang worden.

Dus jij hoeft verder niets te doen aan Banouk's hoefjes.

't Enige is dat voor het kraakbeen aan weerszijden (lateral cartilages) ook flexie van de hoef nodig is, dus niet alleen beton, maar ook wat ruiger, oneffen terrein, zodat de hele hoefcapsule onderhevig is aan stimulatie.
Beton is te plat, als de grond oneffen is, dan zie je de hoef in een hoek neerkomen, en juist dat scheve neerkomen en doorlopen, is ook van belang.

Als je de hoefjes wel wil/moet bijhouden, er is eigenlijk weinig over te zeggen, anders dan ze mooi rond en kort houden, zoals je dat perfect omschrijft.

Isabel

Nick Altena schreef op maandag 10 juli 2006, 11:41:



Zeikerd.

Kwam die pest erwtjes trouwens weer tegen tijdens het lezen gisteren (jullie kunnen trouwens zowat alles wat ik schrijf over Ramey zelf nalezen in zijn artikelen), en ze zijn dus heus maat erwt of ietsje groter. Nou is alles in Amerika groter, dus misschien hun gemiddelde erwt ook wel.

Isabel