Ik zal mijn bericht maar hier dumpen ipv iets nieuws te beginnen. :)

Voor wie het interesseert even een update wat betreft de erfelijkheid:
Een tijdje gelden heb ik contact op genomen met de fokker van mijn (eczeem)paard. Dit blijkt een hele vriendelijke dame te zijn die erg blij was eens iets te vernemen van haar vroegere veulen. Na een paar leuke brieven gewisseld te hebben, ben ik erachter gekomen dat de eczeem in Tempête haar geval waarschijnlijk, inderdaad een erfelijke oorzaak heeft.
Zowel Tempête haar moeder, vader en halfbroer hebben geen eczeem, maar haar halfzusje, die twee jaar jonger is, heeft het wel. Dit paardje heeft het reeds gekregen op 1-jarige leeftijd. (Tempête op 2-jarige leeftijd, dus beide zusjes waren er erg vroeg bij)
De zusjes staan op dit moment zo'n 160 kilometer van elkaar, 1 in de Belgische Ardennen en 1 in het Vlaamse stedelijke binnenland. De omstandigheden waarin ze leven zijn dus heel verschillend.

groetjes
Ans

Gisteren ben ik met m'n paard naar de kliniek geweest ivm met haar artrose en naar aanleiding van een gesprek dat ik daar had met de DA zit ik toch met een aantal vragen wat betreft de hoeven.
Misschien kunnen jullie mij er wat meer over vertellen?

1) Mijn paard heeft ernstige artrose in haar sprongewricht, de DA raadt mij aan om aan haar achterbenen de hoef mediaal een fractie korter te zetten dan lateraal. Dit zou haar sprongewricht wat ontlasten. Maar ik vraag mij af welke redenering daar juist achter zit?
De richting van een sprongewricht loopt immers van mediaal (bovenaan) naar lateraal (onderaan). Mij lijkt het dus dat je dan net het gewricht meer gaat belasten (het gewricht komt dan immers nog schuiner te staan) door op deze manier te bekappen? Heeft iemand de verklaring waarom men dit doet?

2) Ik kreeg ook een opmerking op de lage hielen van mijn paard aan haar voorhoeven. (Tijdens de onderzoeken ging ze namelijk manken op één van haar voorbenen, en volgens hem lag het aan de hoeven)
Hij zei dat door te lage hielen, je de diepe buigpezen onder een permanente druk zet. En dat je zo op de lange termijn (Hij sprak over jaren) peeschade kan veroorzaken. Dit zou volgens hem wetenschappelijk onderbouwd en gepubliceerd zijn. Heeft iemand enig idee waar deze publicaties te vinden zouden zijn?
Het gaat mij er dus niet om of hij nou gelijk heeft of niet. Ik weet wat jullie hier van denken. :)
Ik wil alleen weten wie dit onderzoek heeft uitgevoerd en wat er in staat.

groetjes
Ans

e m kraak schreef op dinsdag 25 juli 2006, 22:34:


Je hebt helemaal gelijk, maar ik heb er zoals Nils al schreef, toen helemaal niet aan gedacht.
en om daar nu speciaal voor te bellen, dat vind ik precies toch een beetje overdreven. Binnen een paard maand moet ik wel terug voor nieuwe RX-foto's,en als ik het dan nog niet weet zal ik het hem wel vragen. Maar ik hoopte eigenlijk dat iemand van jullie hier misschien al iets over gehoord had?
groetjes
Ans

vanacht om 1 uur gaat plots de bel. Verbaasd over dit late bezoek, open ik de deur. Aan mijn voordeur staan twee bejaarde dames in nachtjapon. ze waren mijn telefoonnummer kwijt zeiden ze, maar die paarden die waren toch van mij?
"Uh, ja die zijn van mij" antwoord ik. Blijkbaar was er iets gebeurd want ik kreeg een heel verhaal te horen.
De ene dame wou net gaan slapen toen ze langs haar achterdeur liep en enkele mensen hoorde, vreemd genoeg hoorde ze ook mijn paarden lopen. (ze woont naast mijn wei) Dit vond ze vreemd want normaal lopen ze niet s'nachts, zei ze. Daarom knipte ze het licht aan en keek ze uit het raam. De mensen die ze gehoord had, gingen ervan door toen ze haar zagen, zei ze.
(Ondertussen was ik al aardig ongerust aan het worden, maar dat is zo typisch aan oude mensen dat ze het belangrijkste pas op het laatst vertellen. Ik wacht dus geduldig tot de dame haar hele verhaal heeft kunnen doen :) )
Omdat ze wou gaan kijken maar niet durfde in het donker, was ze haar buurvrouw gaan wakker maken. En samen waren ze een kijkje gaan nemen. En 1 van mijn paarden liep los zei ze. Die met dat deken. En ze was al helmaal tot aan de baan geweest maar terug gekomen.
Dus ik met die twee oudere dames in mijn kielzog naar de wei. En inderdaad, in het midden van de weg stond mijn Tempête. Mijn paardje liet zich gewillig vangen en zo op het eerste zicht (in het donker) leek ze wel ok.
Vreemd genoeg stond Charly, m'n zus haar pony nog wel op de wei en was de stroomdraad nog gesloten en intact. Hoe kan het nou toch dat mijn paard los liep? Springen kan ze niet, en zeker niet die hoogte. Aan de ingang van mijn wei staat aan de buitenkant ook nog een oude schapendraad op ongeveer een meter van de eigenlijke stroomdraad. Die was wel helemaal kapot getrokken. Maar naar de buitenkant toe en niet naar binne toe. (Dus dit lijkt mij eerder het resultaat van mijn paard die weer wil inbreken ipv van uitbreken) en normaal kan ze niet aan die draad aan vanop de wei zonder eerst door de stroomdraad te gaan.
Volgens de dames was er kwaad opzet in het spel.
Ik weet niet wat ik ervan moet denken, maar ik ben ook geneigd dit te geloven. Ik vraag me af wat ze met mijn paard van plan waren. En of die dame ze heeft afgeschrikt? Ik vind het een enge gedachte dat iemand dit opzettelijk zou doen.
Bah, ik ben niet meer gerust nu.

groetjes
Ans