van lennep schreef op vrijdag 8 september 2006, 19:02:


Het probleem is niet het slijten, maar de druk, denk ik. Als de zool zo zacht is dat je het kan indrukken is die te dun. Hoe komt die zo dun? Is er in gekapt of gesneden. Is de zool plat i.p.v. gewelfd? De zool met rust laten met een bekapping (ook het losse poeder) Door de druk onder het lopen gaat de zool zich in elkaar persen en vomt een dikke stevige laag. Doordat de zool indrukt en harder wordt zal ook het hoefbeen hoger in de hoefschoen komen. Let wel dat de hoefwand niet flaret. Afronden is belangrijk. Het zand niet te rul maar stevig. Zachte grond is minder goed voor de hoeven dan harde grond. In de hoefschoenen kunnen ook (gel)pads aangebracht worden die de druk gedoseerd geven, zodat er geen kneuzingen optreden bij een zeer gevoelige hoef. Maar door de druk zal de zool zich verbeteren. Verder kost het dus tijd en geduld.

van lennep schreef op vrijdag 8 september 2006, 18:45:


Voor een proef van vijf minuten staat het paard de rest van de tijd dus ook op die ijzers. Het is maar wat je wilt. Paarden kunnen heel goed omgaan met de grond waarop ze lopen. Het geval wil echter dat als er iemand op de rug van het dier gaat zitten de balans snel onnatuurlijk is verstoord.
Op blote voeten is het beter dan op ijzers. Maar om het paard op proppen te zetten zijn er weer ijzers of schoenen nodig. De schoenen kan je daarna weer uittrekken, das een voordeel. Maar als het werkelijk zo glad is, is het eerlijker er niet te rijden. Of je moet aangepast rijden. Het paard niet storen in zijn pogingen zijn balans en grip te houden. Maar dan lijkt de proef misschien nergens meer op. Dit dilemma zul je altijd tegenkomen. Maar om voor die vijf minuten ijzeren schoeisel er onder te slaan. Tja, een persoonlijke afweging.