perdida schreef op maandag 2 oktober 2006, 11:58:


Die man uit Hombeek woont inderdaad 5 minuten van mij vandaan.(Ik ken hem trouwens wel van zien) Maar dat is voor mij niet meteen een reden om iemand de hoeven van mijn paard toe te vertrouwen. Zonder dat ik negatief wil zijn, maar ik denk niet dat ik hem vraag. (Het zou goed kunnen dat hij goed werk levert, maar ik heb geen flauw idee waar hij voor staat en waar hij zijn kennis en ervaring vandaan haalt)

Putte is hier inderdaad ook niet ver vandaan.
En ik heb op de site van Fred gezien dat hij hier ook wel in de buurt komt.
Ik overweeg nog wie ik zou vragen. Maar ik wil eerst dat ze geen pijn meer heeft in die hoef, voor ik iemand vraag.

Morgen komt wel de smid. Hij komt de pony van mijn zus bekappen, en indien mogelijk gaat hij proberen om de hoeven van mijn paard wat bij te werken. Maar ik weet nog niet of dat gaat lukken, aangezien ze nog steeds niet op 3 benen kan staan. Ik heb eergisteren geprobeerd om haar steunsels wat weg te snijden, wat met veel moeite gelukt is. Maar langer dan een paar seconden wil ze niet steunen op haar slechte hoef. Uitkrabben van die hoef, vond ze blijkbaar ook heel pijnlijk. (toen ik in de buurt van die uitgesneden plek en in de straalgroeve kwam met mijn hoevenkrabber, kreeg ik m'n paard bijna in mijn nek)
Ik hoop dat die medicatie snel voor verbetering zorgt.

groetjes
Ans

Daarnet is de smid geweest en volgens hem ging het toch echt om een hoefzweer. En na nog een beetje snijden heeft hij uiteindelijk inderdaad een zweer gevonden. Ze zat vrij diep, net naast het steunsel.
Nu dat de troep eruit kan, loopt ze meteen een stuk beter. :)
De plek is nog wel heel gevoelig maar nu kan het tenminste genezen.
De smid zei dat ik nu, dagelijks haar voet moet weken in pure javel. Dat heb ik dus daarnet al gedaan. Is dit een goed plan? Of zouden jullie iets anders gebruiken?

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 13:39:


Of je kan het nog een stapje verder nemen. Hoe een pony zo'n situatie aanwendt om te krijgen wat ie wil. :)
Lolita, mijn shet, is daar een meester in.
Als we met de auto op de winterwei rijden om hooi te komen brengen ofzo, moet zij altijd vastgebonden worden in de paddock. De andere paarden lopen dan los op de wei, maar zij kan daar onder de draden door lopen en ontsnapt altijd. Dus daarom staat ze dan een halfuurtje vastgebonden tot het laden/lossen gedaan is. Natuurlijk is dit dik tegen haar zin. Haar paardenvriendjes zijn niet in de buurt, en van ons krijgt ze dan ook geen aandacht, want wij zijn druk bezig.
Op een keer, stond ze weer vastgebonden en kwam ze in de problemen met haar touw. Pony helemaal in de knoop en best wel in paniek. Wij houden natuurlijk altijd een oogje op haar als ze aangebonden staat, en kwamen haar snel uit haar benarde positie 'redden'. En net zoals Eddy zegt, met de nodige hohoho's en braaf's om haar kalm te houden.
Pony was 'gered' en wij gingen weer verder met het werk. Nog geen 5 minuten later had ze het klaargespeeld om zichzelf weer half op te hangen in haar touw. Dus het vrouwtje weer to the rescue. :)
Nu moet ergens bij mijn pony een belletje gaan rinkelen zijn, dat problemen met haar touw, betekenen dat iemand haar komt 'redden' en dat ze dus aandacht krijgt. Sindsdien is dit één van haar favoriete truukjes.
Ze doet haar hoofd scheef naar beneden, zodat het touw strak gespannen staat en probeert dan één van haar voorbenen over het touw te krijgen. Dan doet ze haar hoofd weer omhoog en doet een stapje achteruit. Ze hangt dan met 1 been in haar touw en gaat staan wachten tot iemand haar komt 'verlossen'. En keer op keer trappen wij erin, want je kan toch moeilijk die pony zo laten staan. :) En voor je je rug gedraaid hebt, is ze al weer bezig om haar been over haar touw te mikken. Het is echt aandoenlijk om haar bezig te zien. En eigenlijk vind ik het niet erg om haar haar zin te geven. Ze heeft gelijk, het is niet eerlijk dat ze vastgebonden en compleet genegeerd wordt.

groetjes
Ans

Isabel van der Made schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 20:06:


Necrotiserend? Dat lijkt mij sterk. Het paard van een kennis had een grote geïnfecteerde beenwond waarbij ook het bot zelf geïnfecteerd was. De betreffende bacterie was met niets dood te krijgen. Die zijn ze uiteindelijk als laatste redmiddel dagelijks gaan behandelen met het aanleggen van in bleekwater (of javel :) ) gedrenkte bandages. Dat paard is er uiteindelijk doorgekomen. Dat bleekwater heeft zijn been en dus ook zijn leven gered. En in dit geval werd het dus op een open beenwonde gebruikt. De necrose in die wond werd zeker niet erger toen ze bleekwater zijn gaan gebruiken. Integendeel, en uiteindelijk is de wond ook weer helemaal gesloten. Waarom zou het dan in een hoef wel necrotiseren?
Of heb jij andere ervaringen?

Wat zijn eigenlijk soda en biotex (Dat zijn nou dingen waar ik nog nooit van gehoord heb ) Wat is de werking en is het inderdaad beter dan bleekwater?

Ans

Nick Altena schreef op dinsdag 3 oktober 2006, 22:45:


Geen flauw idee eigenlijk. Ik denk dat het vooral een probleem was om ook het bot te behandelen. (Ze kregen telkens die wond wel proper, maar omdat het bot geïnfecteerd was, begon het steeds overnieuw) De details weet ik niet maar ik kan me nog wel herinneren dat dit maanden heeft aangesleept, dat niets aansloeg en dat de eigenaren serieus hebben getwijfeld om er een eind aan te maken.

Ans