Sieta schreef op vrijdag 17 november 2006, 17:32:


Ja het is gelukt haha :)
Mijn vriend heeft het formaat verkleind met photoshop, nu is de kwaliteit een stuk minder maar krijg ik wel de bevestiging dat het dus gelukt is, welke ik eerst niet kreeg.

van Tilburg schreef op zaterdag 9 december 2006, 19:02:


Woensdag 6 december zou er bij mij op stal een lesdag zijn, helaas ging die niet door omdat zowel Antoine als wij een email hadden gekregen waarin stond dat het niet door zou gaan vanwege te weinig lesklanten, terwijl dat niet zo was. De dag erna gaf hij les op Taams Stables, in Oostzaan, waar hij elke maand is. Na wat telefoontjes van een vriendin van mij is hij na die lesdag toch nog met ons mee naar stal gegaan om mijn paardje Sieta en die van twee vriendinnen van mij (één met kissing spines en één die de teugels nodig heeft om normaal te kunnen lopen, zodra je met lange teugel rijdt valt ze, slingert ze en strekt ze haar nek zo lang uit tot ze je handen weer voelt, ook houdt ze haar staart helemaal naar rechts) te bekijken. De mijne is al anderhalf jaar kreupel. Gewone dierenartsen, specialisten, osteopaten en fysiotherapeuten zijn en al bij geweest en ze heeft 10 dagen in een kliniek gestaan en daar röntgenfoto's, echo's en MRI scans gehad, en nergens konden ze iets vinden. Ze is rechtsachter kreupel en bij teveel belasting ook linksvoor.
Ik heb 10 minuutjes met haar gedraafd en toen zei hij: "Er is niets met dat paardje aan de hand, het is een rijtechnisch probleem". Ik vond het heel apart omdat ik al 1,5 jaar vrijwel niet heb gereden, en wat ik heb gereden was zonder zadel, bitloos, met een los teugeltje een stukje stappen. En daarvoor heb ik altijd les gehad, waarvan ik dus dacht dat ik er goed aan deed, niet dus.
Ik ga nu elke maand les volgen bij Antoine, en wanneer ze kreupel blijft hoef ik niets te betalen. Hij is er namelijk van overtuigd dat ik binnen de kortste tijd weer volop kan rijden, en ik hoop zó dat hij gelijk heeft....

Toen ik aan de beurt was vertelde ik hem dat ik zonder zadel, soms met een barebackpad, en bitloos reed. Ik was bang dat hij dat op de een of andere manier toch af zou keuren, omdat ik bij Taams alleen dressuurruiters zag, met sporen, zwepen, bitten en hulpteugels (ik dacht dat hij daar zo tegen was?). Hij leek dat prima te vinden en zei dat ik dan wel een braaf paardje moest hebben maar verzocht me om toch mijn bit in te doen, omdat hij dacht dat het zonder bit niet goed kon (dit was dus op 7 december). Leuk dat hij binnen twee dagen van mening is veranderd.
Ook vroeg hij me mijn oude dressuurzadel er op te leggen, en zei dat we tijdens het rijden wel zouden zien of ze daardoor belemmerd werd en of ze zonder zadel verder moesten gaan. Mijn zadel zakte een heel stuk naar links, zo scheef was ze.
Ik zal mijn komende les met bit rijden omdat hij mij dat verzocht, maar het zit me toch niet helemaal lekker. Ondanks dat ik nooit echt gemerkt heb dat Sieta last had van het bit vond ik het toch een naar gevoel om het, na zo'n lange tijd bitloos, weer in te doen. Ze reageerde echter alsof ze het gister nog in had gehad, deed haar mond er meteen voor open en stak haar hoofd naarvoren, eigenlijk hoef ik het alleen maar vast te houden en ze doet zelf haar hoofd erin.
Ik hoop dat, wanneer ik vaardig genoeg ben om de oefeningen met bit te doen, ik snel bitloos bij hem in de les zal rijden.

Overigens wordt er binnenkort bij mij op stal een nieuwe lesdag georganiseerd, omdat de vorige niet door is gegaan. Wel zijn er een paar mensen die toen het werd afgezegd zeiden 'dan hoeft het voor mij niet meer', dus ik weet niet of we nog een keer aan het minimum aantal van 10 mensen komen. Zijn er hier misschien mensen die geïnteresseerd zijn? De stal waar ik sta is in Den Ilp, gemeente Landsmeer, tegen Amsterdam Noord aan. Antoine zei dat hij zijn uiterste best zou doen om deze maand nog te komen, anders zou het januari worden.

Groetjes Franca

marielle schreef op zondag 10 december 2006, 13:55:


Hoi Marielle,

Ik zou er niet meteen een dierenarts bij halen nee, omdat het iets heel eenvoudigs kan zijn. Als er vanaf de buitenkant niets te zien is (dus geen mok idd) kan het dat ze zich gewoon verstapt heeft. Sommige paarden kunnen het al krijgen omdat ze moeite hebben met zware grond, zoals dus een natte wei, waarin ze een beetje wegzakken. Ik zou goed voelen of het warm is, wanneer het erg warm is kan het duiden op een ontsteking (maar volgens mij moet ze dan ook verhoging hebben). Wanneer dat niet het geval is zou IK wat stappen op harde bodem, gewoon maximaal een half uurtje (twee keer per dag wordt meestal aangeraden, is echt niet te belastend hoor) en daarna verkoelen door af te spuiten, omdat dat bij mijn merrie meestal helpt. Met natte benen de blubberwei in lijkt mij geen verschil maken omdat de blubber toch al nat is. Maar beperk het afspuiten tot het gebied waar het nodig is, dus niet hoger op het been dan nodig. En van teveel afspuiten krijgen sommige paarden ook mok (hoewel dit meestal zo is bij paarden die gewend zijn om binnen te staan). Wanneer jouw paardje in een blubberwei staat en geen last van mok heeft zou ik me daar niet al teveel zorgen om maken.
Ow en coolgel e.d. erop smeren vind ik niet nodig, vroeger kocht ik dat soort dingen ook altijd maar dat hielp helemaal niets.

Met stappen, afspuiten en verder rustgeven (gewoon lekker in de wei maar niet rijden) zou het echt met een paar dagen max een week over moeten zijn, als het iets simpels is.

marielle schreef op zondag 10 december 2006, 17:38:

Het kan ook vocht zijn en dat gaat er juist met stappen vaak uit. Mijn merrie is al 13 en heeft dat wel vaker in haar achterbenen als ze wat langer niets doet. Door beweging te geven worden haar benen juist weer droog.

marielle schreef op maandag 11 december 2006, 21:15:


De andere pony hoeft het dan niet te hebben, paarden reageren niet hetzelfde op dingen, lichamelijk ook niet. Als jij het idee hebt dat het door het stappen erger wordt, moet je dit niet doen. Als zij volledig op rust stond en het daarna minder leek te zijn, kan dat geholpen hebben en moet je misschien juist niet stappen. Kijk hoe het been reageert op wat je doet. En haal er een dierenarts bij als het te lang duurt en je het niet vertrouwt. Het is moeilijk om erover te oordelen vanaf een forum.

Spirithorses schreef op maandag 18 december 2006, 0:33:


Hier in Amsterdam, op zo'n beetje alle stallen die ik heb gekend (grote pensionstallen, maneges, hengstenstallen, dressuurstallen) moet het paard met 3 klaar zijn voor zijn ruiter. In elk geval moet er enkele keren op gereden zijn. Met drie jaar gaat zo'n paardje dan de manegelessen in, eerst 'nog maar' een uurtje per dag, vanaf 4 jaar 2 uur of drie uur per dag. Omdat hij het beste kan leren door verschillende ruiters op zijn rug te hebben en gewoon in de lessen mee te lopen. Dus ze zullen ongetwijfeld met 2,5 beginnen met zadelmak maken en aan gewicht leren wennen. Maar de meeste mensen op zo'n manege weten echt niet beter. Mijn vriendin kreeg haar paardje ook met 3 en is er ook meteen mee gaan rijden, toen ze hoorde dat dat zo slecht was schrok ze zich wezeloos. Dat was immers wat we allemaal hadden geleerd.

Spirithorses schreef op dinsdag 19 december 2006, 22:55:


Heb mijn boomloze zadel (barefoot) ook net verkocht, vond het erg tegenvallen. Rij al drie jaar zonder zadel dus mijn balans is goed maar voelde me in een houding gedrukt door dat zadel. Lag ook niet goed op Sieta, ook omdat ze wat aan de dikke kant was hoor. Kon er als het er gewoon op lag niets aan opmerken maar ze ging er erg korte pasjes mee maken, zodra ik het zadel eraf haalde en er zonder zoadel op ging was het over en liep ze perfect.
Dit zadel ligt nu op een merens en die loopt er super mee!

Simon Lingbeek schreef op vrijdag 29 december 2006, 15:32:


Mijn pony heeft het allebei gehad toen ik haar nog maar net had. Eerst droge mok, meerdere kleine plekjes, korstjes gingen er gemakkelijk af, huid was droog en t zag eruit alsof ze roos had op die plek zeg maar. Die korstjes heb ik er altijd af gehaald, maar die lieten ook heel makkelijk los, omdat het zo droog was.
Daarna kreeg ze natte mok, dat werden echt wonden zo groot als haar kootholte, die korsten waren gelig en daar dacht ik er niet eens bij na om ze eraf te halen! Dat zou zeker gaan bloeden. Daar liep ze overigens ook kreupel van.
In beide gevallen heb ik het de eerste keer schoongemaakt met betadine (droke mok eerst korsten eraf en natte mok met een handdoek gedept) en daarna níet meer nat gemaakt. Dure mokzalf gekocht bij de dierenarts maar hielp voor geen meter. Mijn wondermiddeltje is sudocreme, voor 4,95 heb je een pot bij de drogist. Is tegen luieruitslag en schrale babybilletjes :) Vier dagen lang helemaal dichtgemetseld en voila, het was weg. Zelfs de enorme wond van de natte mok. Alle korstjes lieten binnen drie dagen los en er was een mooi gaaf huidje onder gemaakt.
Wanneer ik nu een plekje ontdek smeer ik er nog steeds sudocreme op en binnen twee dagen is het weg. Schijnt aan het zink te liggen wat erin zit is mij verteld? Iemand anders gebruikte zinkzalf en had hetzelfde resultaat.

marianne laenen schreef op maandag 1 januari 2007, 17:24:


Omdat ik vaak 's avonds na mijn werk/stage naar mijn pony moet, moet ik vaak in het donker wandelen. Eerst een stuk langs de weg en daarna rechtsaf een fietspad op tussen de weilanden door. Het is daar echter helemaal niet verlicht, dus blijf ik altijd een beetje in de buurt van een huis wat daar links naast het pad ligt, met nog een sloot ertussen. Wanneer de bewoners van dat huis mij zien, staan ze eerst voor het raam te kijken en daarna laten ze hun 3 rottweilers los, die echt als idioten op me af komen stormen. Ze doen pogingen om over de sloot heen te springen en staan regelmatig met hun voorbenen al in het water. Als de honden al in de tuin zijn voordat ik aankom, is er echter niets aan de hand. Het zullen gerust hele lieve honden zijn maar op het moment dat er eentje naar de overkant komt ga ik niet staan afwachten of ie mij of mijn pony zal bijten of niet. Ik heb altijd een zweep mee, en dus niet voor mijn pony.
Soms erger ik me echt kapot aan honden eigenaren, ze fokken die beesten binnen al flink op en doen vervolgens de deur open, bah! Wat denken ze dat ik kom doen met mijn pony? Ik ben niet eens op hun terrein! Het is echt een kast van een huis met een flink stuk land er omheen, twee dure auto's staan er. De eerste paar keren dat ik daar liep ging die man meteen zijn auto's in de garage zetten. Ja hoor, ik neem altijd mijn pony mee als ik auto's kom stelen..

Nog zo'n voorbeeld; ik ben buiten aan het rijden met een vriendin en onze twee paardjes. Plotseling stormen er twee grote honden op ons af, in een gebied waar wel een hondenuitlaatterrein is, maar ze niet los mogen. Ik vraag vriendelijk aan de eigenaren of ze hun honden terug willen roepen. "Ben je bang ofzo?" lachen ze (twee van die macho kerels). Ze roepen één keer zachtjes en zeggen dan "Nee ze luisteren niet, hahaha". Ik: "Nee ik ben niet bang, maar als mijn paard een trap tegen hun hoofd geeft staan ze waarschijnlijk niet meer op". En ineens riepen ze de honden snel bij zich. Konden ze plotseling toch heel goed luisteren.

Gelukkig zijn er vaak ook mensen die bewust hun hond bij zich houden en ze kalmeren wanneer ze beginnen te blaffen, ik bedank er altijd hartelijk voor, ook al is mijn pony aan honden gewend.

Mieke Berry schreef op woensdag 3 januari 2007, 15:48:


Hoi Mieke,

Ik kan goed begrijpen dat je, als je nog niet genoeg vertrouwen in jezelf en je paard hebt, je niet bitloos naar buiten durft. Pien heeft verder al genoeg uitgelegd, maar ik wou mijn ervaring er ook nog even aan toevoegen;

Toen ik mijn pony net had (van een manege) ging het buiten rijden verschrikkelijk (niet stoppen, achteruit de sloot in of de weg op rennen, omdraaien, steigeren) en ik reed haar gewoon met bit. Ik heb toen besloten om heel veel met haar te gaan wandelen voordat ik er weer op ging.
De eerste keer dat ik er weer op ging, ging ik mee met een paardje wat heel rustig was buiten. Sinds die tijd dat het buiten rijden weer goed ging, heb ik de stap naar bitloos genomen, en ik merk geen verschil ten opzichte van mét bit rijden, behalve alle positieve dingen die het met zich mee brengt; ze is vlotter en blijft zelfs beter bij me dan met bit. Ze schudt bijvoorbeeld ook niet meer met haar hoofd, wat ze voorheen wel deed.

Of buiten rijden goed gaat of niet heeft dus helemaal níets met een bit te maken. Tuurlijk kun je er net zolang of zo hard in gaan hangen en zullen sommige paarden daar ook wel op stoppen, maar dat is hopelijk niet wat je wil, dan stoppen ze puur op pijn en niet op vertrouwen.
Nog een voorbeeld: een vriendin van mij rijdt nog steeds mét bit en haar paard is niet meer te houden buiten, zij kan niet eens meer buiten rijden. Het bit maakt daar echt geen verschil in, het zijn andere dingen waar zij aan zal moeten werken voor het buiten rijden weer goed zal gaan.

Ook al denk je bij jezelf, zonder bit naar buiten gaat mij nooit lukken, met de juiste training zul je zien dat het je wél gaat lukken. Neem bijvoorbeeld het aanbod van Conrad aan en kijk eens wat je ervan vindt. Probeer eerst iets anders in plaats van dat je er toch maar een bit in doet. Het is het proberen waard.

En in omgeving Amsterdam als het even kan... Dan hoeft Conrad niet meer zo ver te reizen :)

Spirithorses schreef op donderdag 11 januari 2007, 10:06:



Weeralarm
Waarschuwing ZEER ZWARE WINDSTOTEN: GROTE SCHADE MOGELIJK
Langs de kust staat een zuidwesterstorm, windkracht 9, waarbij voornamelijk in het westen van het land zeer zware windstoten tussen de 100 en 120 km/uur voor kunnen komen. Hierdoor kan grote schade ontstaan. De zeer zware windstoten zijn tot in de loop van de middag mogelijk.

Water van het meer naast mijn huis komt hier al over de kant heen, paarden zijn allemaal binnen gehaald op de pensionstal waar mijn pony staat. Schijnt tot een uur of twee te gaan duren.. ga toch maar niet op de fiets vandaag :)

Ans Jondral schreef op donderdag 11 januari 2007, 10:07:


Bij mij op stal is er iemand die het ook is gaan gebruiken, klacht was dat haar paard inderdaad vooral in het begin van de les erg stijf was, en al helemaal de dag nadat ze flink met hem gewerkt had. Ondanks regelmatig werk, rustig opbouwen en veel in en uitstappen, ze heeft hem ook gemasseerd maar het hielp niet echt. Toen vit E en selenium gaan voeren, en de stijfheid is voorbij, paard vind het ook erg lekker overigens, ruikt een beetje naar poedersuiker. Zij vond het een wondermiddel zei ze. Maar zelf ben ik wat terughoudender met meteen een supplementje erin gooien.

Ik ben er nog lang niet maar ik moet het nu al even kwijt! :)

Misschien herinneren mensen zich mijn verhaal van de dierenkliniek nog wel? ( 'ervaring in dierenkliniek die ik even met jullie wil delen'). Mijn pony die ik niet zelf de trailer in kreeg en die verschrikkelijke arts..
Dat was echt nog maar een glimp van het hele trailer verhaal, Sieta is zelfs met een band om haar nek (koeienband noemen ze dat hier) vastgebonden zodat ze zichzelf zou stikken als ze achteruit zou lopen. Twee mannen aan de andere kant aan het touw, en maar trekken, en van achteren de zweep erop. Sieta ging gewoon zitten, en sprong op het laatste moment met één grote sprong de trailer in.
Ondanks dat is ze met mij de trailer nog een paar keer ingelopen, toen ik haar van de manege ophaalde (als ik hier maar weg mag, dacht ze waarschijnlijk)en een maand later toen ik naar een kliniek moest. Op de weg terug vanaf de kliniek begon de arts al met touwen er achter, fout één. Daarna het verhaal van de man die 'die lastige merrie wel even voor me in zou laden' toen ik op vakantie ging en na 5 minuten al met een bezem in haar stond te prikken.
Aleen als ik haar verdoofde lukte het nog en ook dan had ik vier man nodig om haar er letterlijk in te tillen...

Naar aanleiding van mijn topic over die ervaring in de dierenkliniek kreeg ik een mailtje van Piet, die mij aanraadde om eens contact op te nemen met Conrad. Dat heb ik toen gedaan, en vandaag, mijn derde les, stond Sieta in de trailer!! En het belangrijkste is natuurlijk de manier waarop! (ga, ho, terug, mooi en geen druk opbouwen).

Ik ben nog steeds van slag :) Achteraf denk ik ook, waarom heb ik dit zelf niet kunnen bedenken?? Ik had simpelweg nooit gedacht dat ze zo op zoek zou gaan naar een manier om haar 'mooi' te verdienen, en dat ik de subtiele signalen die ze al die tijd al gaf, zoals zachtjes met haar voet de klep aantikken, alleen maar had moeten belonen. Er zit natuurlijk nog veel meer achter dan dat, dit is een methode die haar enorm in haar waarde laat. Druk opbouwen daar heeft ze een hekel aan, dan gaat ze vrijwel altijd in protest (achteruit lopen, steigeren of aan de grond genageld staan).
Ze heeft een verleden van 10 jaar lang maneges, fokkerijen etc. en is écht mishandeld. Toen ik haar net had was er voor mij werkelijk geen land met haar te bezeilen, als ik alleen al wilde wandelen met haar steigerde ze al tegen me op en sloeg ze me gericht in mijn gezicht. Iedereen die haar kende zei tegen me dat ik haar weg moest doen, dat het een vreselijke agressieve en dominante merrie was, dat je haar de baas moest zijn en meer van dat soort kreten, en het advies was natuurlijk altijd harder slaan en dergelijke.

Vandaag zag ik in het begin haar aarzeling om weer die klep op te lopen, maar omdat Conrad haar weer rustig liet onderzoeken en niet overvraagde en géén druk op bouwde, kwam dat eerste voetje al snel weer en duurde het ook niet lang voor ze weer met vier benen op de klep stond. En maar uitgebreid likken en kauwen, je hoeft niet eens naar haar te kijken want ze maakt er uitgebreide geluiden bij (misschien overdrijft ze alles een beetje omdat ze geleerd heeft dat ik het anders niet opmerk haha).
Op een gegeven moment vroeg Conrad haar met haar voorbenen de trailer in, en met haar achterbenen nog op de klep. Ze deed het en Conrad legde mij iets uit, dus zijn aandacht was even niet bij haar en meteen begon ze met haar hoofd tegen hem aan te schuren (zachtjes) zo van, "Hé, hallo, zie je wel wat ik hier durf??" ze kwam echt haar móói halen haha :) geweldig om te zien. Conrad prees haar de hemel in en toen was het goed.

Daarna moest ik natuurlijk hetzelfde met haar gaan oefenen, en ik was bang dat ze bij mij zou aarzelen, maar in tegendeel, ze deed het super en liep zelfs de trailer helemaal in! En maar knuffelen met me als ik haar beloonde, ik gaf haar een aai en zij poetste mij terug :) Wat een fantastisch paard heb ik toch! (en wat een fantastische trainer en trainingsmethode!, beetje jammer alleen dat ik dat niet zelf heb bedacht :))

Piet schreef op vrijdag 12 januari 2007, 16:34:



Sieta is in haar jaren vóórdat ze van mij was een keer door een brug gezakt, heeft er een flink litteken op haar achterbeen aan over gehouden. Ze heeft veel moeite wanneer de ondergrond van materiaal veranderd, en over enge dingen heenlopen. Met de bruggen die ik tijdens buitenritten tegenkwam ben ik de eerste periode afgestapt en voor haar gaan lopen, dan liep ze met haar neus tegen mijn enkels aan om te kijken of de boel wel sterk genoeg was om op te staan. Later had ze de moed verzameld om er zelf overheen te gaan, dan moest ze nog een meter ofzo en dan raakte ze plotseling in paniek en rende het hele end in haar achteruit terug.

Dat op die klep stan, dat was haar grootste angst. Nu ze het vertrouwen heeft gekregen dat daar niets engs aan is valt die trailer zelf ook wel mee. Ben wel bang voor haar reactie als ik haar voor het eerst vast maak of de stang er voor het eerst weer achter gaat.

Wat me ook altijd opvalt is dat andere paarden vaak nat van het zweet de trailer uitkomen. Zij had dat nooit, alleen de laatste keer toen ik terug kwam van de kliniek, maar dat kan ook van de verdoving zijn, zij gaat altijd enorm zweten van verdovingen.
Wat ze die laatste keer vóórdat Conrad bij me kwam ook deed, was heel rustig staan (toen ik haar eenmaal vast gemaakt had) zolang ik bij haar stond, en onwijs gaan hangen zodra ik de trailer uitstapte. Het liefst zou ik bij haar blijven wanneer we voor het eerst weer gaan rijden.