e m kraak schreef op zondag 19 november 2006, 14:36:


Nou, dan weet ik het ook niet meer.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op maandag 20 november 2006, 3:24:


Bijna goed. Je moet contact met de aarde hebben om de stroom te voelen. Het verschil tussen "de grond" en "de aarde"? Lees verder...


Als het paard ertussendoor wil kruipen, sluit dan de draden om en om aan op "schrik" en op "aarde". Dan hoeven ze de grond niet eens te raken, contact van de ene naar de andere draad geeft een reuzenklap.

Groeten,
Frans

Ans Jondral schreef op maandag 20 november 2006, 9:57:


Haal de draad van 40 cm en 1m van de schrik af, en verbind ze met de aardeaansluiting van je schrikapparaat. Dan kan ze niet meer tussen de draden door, zonder de volle laag te krijgen.


Je zult verbaasd zijn over de klap die je er van krijgt als de stroom niet via de grond hoeft maar van metaal naar metaal gaat.

Groeten,
Frans

Ans Jondral schreef op maandag 20 november 2006, 10:25:


Ok, ik zal het proberen uit te leggen.
Er is altijd een stroomkring nodig. De stroom loopt nu via het schrikdraad, de pony, en via de grond weer terug naar het apparaat.
Als de pony echter springt, dan is er geen stroomkring meer. (Vogeltjes kunnen ook prima op de draad zitten zonder stroom te krijgen).
Als de pony tussen twee draden door kruipt is er geen stroomverschil tussen de twee draden (ze zijn op elkaar aangesloten) dus daar krijg je geen stroom door.

Wat ik nu voorstel is om de stroomkring te wijzigen. De draden om en om aansluiten op "schrik" en op de aardeklem.
De pony krijgt nu stroom als hij de draad van 80 cm of de draad van 120 cm aanraakt. Als vanouds loopt de stroom via de draad, pony, voetjes, aarde weer terug.
Als de pony de draad van 40 cm of 100 aanraakt gebeurt er nu niets.

Maar, als de pony nu tussen de draad van 80 cm en 100 cm probeert door te kruipen, dan gaat de schrik via de draad van 80cm, via de pony, en dan via de draad van 100cm weer terug! Voorheen kreeg hij dan amper stroom, maar nu krijgt hij de volle laag. Beter nog, want de draad is een betere geleider dan de grond.

Dus, de draden niet meer allemaal aan elkaar knopen, maar om-en-om. De ene helft van de draden aan de schrik, de andere aan de aardeklem.
Test: doe rubber laarzen aan, en raak nu met de ene hand de ene draad aan, en met de andere de andere draad. Niet geschikt experiment voor mensen met een zwak hart.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op maandag 20 november 2006, 14:54:


Geweldig goed Nick! Ik kan het zelf niet beter uitleggen, of er komen tekeningetjes bij. Alleen dat met die 5 kerels he, daar komt volgens mij ruzie van.

Als ik eens een keer tijd heb (en dat duurt nog wel even) dan zal ik eens een artikeltje schrijven over schrikdraaddingen.

Groeten,
Frans

Böske schreef op maandag 20 november 2006, 15:48:


Ja, van spoelwormen. En lintworm, maar dat gebeurt dan door de mijtjes (tussengastheer) die in het hooi leven.


Echte hardlopers zijn het niet. Volgens mij is een halve meter al genoeg.


Nou, die van mij eten met een ruime boog om de mest heen, of ze moeten wel heel erg veel honger hebben.


Staat allemaal uitgelegd op de site van het woud. Bloedworm is wel gewoon in de mest te vinden, maar de lintworm geeft zijn eitjes weg in pakketjes. Heeft hij net een pakketje gelanceerd dan zie je veel eitjes, maar tussentijds zie je niets. Vandaar dat een eitelling van lintworm niet betrouwbaar is. Zitten er eitjes van de lintworm in dan heb je zeker lintworm, maar zitten er geen eitjes in dan betekent dat niet dat je geen lintworm hebt.

Groeten,
Frans

Malenka schreef op maandag 20 november 2006, 21:26:


Er zit in krachtvoer geen "extra energie", het is alleen geconcentreerder. En dat is nou juist wat je eigenlijk niet wil bij een paard dat "geen suiker" mag.


Je hebt niet verteld waarom ze geen suikers meer mag. Dan wordt het lastig om een oplossing te verzinnen. Als je wilt dat de darmflora beter wordt, zodat de darmflora cellulose voor het paard kan omzetten in bruikbare energie, dan moet je juist geen krachtvoer verstrekken. In krachtvoer zitten sowieso sneller opneembare koolhydraten (=suiker) dan in ruwvoer.

Groeten,
Frans

Malenka schreef op maandag 20 november 2006, 22:03:


Granen worden verteerd in de dunne darm, maar de capaciteit is beperkt. Krijgt het paard teveel graanproducten, dan komt het halfverteerd in de dikke/blinde darm terecht, en dan gaan bacterien zich ermee bezig houden. Die produceren melkzuur, waardoor de pH in de darmen omlaag gaat, waardoor de darmflora weer wordt aangetast. De bacterien die normaal gesproken de cellulose omzetten in voor het paard bruikbare stoffen sterven dan af, waardoor het paard geen voedingsstoffen meer uit de cellulose kan opnemen. Cellulose is de bouwstof van ruwvoer.

Paarden zijn ruwvoer-eters. Geef je ze granen dan ontneem je ze uiteindelijk het vermogen om voedingsstoffen uit hooi e.d. te halen, en dan vermagert je paard als hij geen krachtvoer meer krijgt. (Herkenbare situatie?). Uiteindelijk neemt hij minder op uit krachtvoer+ruwvoer dan wanneer hij alleen ruwvoer zou krijgen. Als de darmflora eenmaal is aangepast aan krachtvoer dan kost het veel tijd, soms wel meer dan een jaar, om deze opnamecapaciteiten uit ruwvoer weer in orde te krijgen.

Uiteindelijk is het paard beter af met een goed functionerende darmflora. En dat is niet verenigbaar met krachtvoer.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op maandag 20 november 2006, 23:29:


Diverse bronnen. Dit is toch niet nieuw voor je? Ik kan je wel wat artikelen sturen.


Dit soort argumenten hoor ik ook vaak in combinatie met hoefijzers. Ja maar, wij vragen andere dingen van de paarden dan in de natuur, etc. Wat heeft de afmeting van het perceel er mee te maken? Je voert toch hooi bij?


Het gaat niet om honderd verschillende gewassen, maar om cellulose. Het zijn de bacterien die die cellulose fermenteren en daar behalve energie ook nog een heel scala aan vitaminen bij produceren. Mits de darmflora in goede staat verkeert. Gaan die bacterien eenmaal dood dan kan het paard niet meer genoeg energie uit ruwvoer halen, produceren de bacterien geen vitaminen meer, etc. Paarden kunnen een tamelijk eenzijdig dieet eten (in tegenstelling tot de mens, antropomorfisme ligt hier ook weer op de loer) omdat ze de meeste vitaminen zelf kunnen maken (mbv darmflora) en aminozuren kunnen maken uit anderen, wat mensen ook niet kunnen. Maar ja, wij hebben ook geen blinde darm en dikke darm die samen wel 140 liter aan fermenteerbare inhoud kunnen bevatten...

Groeten,
Frans

trea hoex schreef op dinsdag 21 november 2006, 13:24:


Wat bedoel je hiermee?
Dat het schandelijk is als we niet ieder berichtje doorkammen?
En dus, als wij een nieuw artikel hebben gescheven, notabene hier om commentaar vragen, hoef je niks te zeggen omdat hier ooit eerder al eens iets is geschreven over ontwormen?
En dan geeft dat jou een vrijbrief om je hier te onthouden van opbouwend commentaar maar in plaats daarvan op een ander forum uit te kramen dat we dat artikel over ontwormen zelfverzonnen hebben?

En dan heb jij commentaar over de sfeer hier?

En dan jij, die ons publiekelijk op andere forums zit af te zeiken, moet dan tegen HC zeggen: "Dat had je ook persoonlijk kunnen mailen"...

sandratien schreef op woensdag 22 november 2006, 22:29:


Yep. Wel degelijk. Alleen worden die hormonen bij mensen gedurende het hele volwassen leven aangemaakt. Wanneer je die hormonen niet hebt (zoals kinderen), dan is sex minder boeiend dan een potje knikkeren.

Paarden worden alleen even "volwassen" op het moment dat er een eisprong is. Daarbuiten gaan ze liever knikkeren. Maar dat zegt natuurlijk niet dat ze dus niks aan sex vinden. Tijdens de hengstigheid is het voor hen net zo belangrijk als voor mensen (nou ja, velen dan ). De merrie laat er haar eten voor staan, de hengst krijgt zo' spierpijn dat hij zichtbaar moeite heeft met opstaan. Kennelijk is de biologische beloning niet gering.

De opmerking van iemand dat paarden geen sex nodig hebben omdat ze buiten de hengstigheid er niet aan doen, is net zo onwaar als de bewering dat mensen geen sex nodig hebben omdat ze er tijdens hun kinderjaren geen behoefte aan hadden.

Groeten,
Frans