Frans Veldman schreef op zondag 3 december 2006, 2:05:

Veranderd moet WEL met een d in de zin:
en niet met een t. (waarbij ik tevens aanneem dat het woord "zelf" eigenlijk "zelfs" had moeten zijn). "Veranderd" is hier nl een voltooid deelwoord.

In de zin:
moet het woord "veranderd" juist weer WEL met een t, "verandert" dus. Het is in dit geval 3e persoon enkelvoud, stam plus t.

Els Kleverlaan schreef op zondag 3 december 2006, 15:44:


...en "bend" is iets met buigen?

sandratien schreef op dinsdag 5 december 2006, 12:18:


José, bedankt voor het uitvlooien van al die sites over voeding en mineralen etc. Dit helpt mij enorm in mijn zoektocht. Erg waardevol!

Ans Jondral schreef op dinsdag 5 december 2006, 11:48:


Ik heb regelmatig op AdB-clinics gezien dat de ruiter door de zenuwen of wat dan ook de aanwijzingen niet snapt. Op zo'n moment neemt Antoine het paard aan de longe of zet hij er een eigen ruiter op. Daar is niks mis mee; je ziet dan vanaf de grond dat er iets verandert en hoeft niet ook nog eens je aandacht bij het rijden te houden. De stap die daar absoluut op moet volgen is dat je zelf leert rijden op die manier. Die is niet moeilijk en ik vind het eigenlijk verplichte leerstof voor iedereen die überhaupt op een paard klimt.
Ik citeer uit AdB's A4tje met trainingsmethode voor het rechtsgebogen paard: "Het linkerachterbeen is het zwakke achterbeen.
Het linkervoorbeen draagt meer gewicht dan het rechtervoorbeen."
Het buitenste benenpaar heeft het dus het zwaarst te verduren bij een rechtsgebogen paard. Is het sterkst, maar gaat door overbelasting ook het eerst stuk. Van diagonaal kan ik niks vinden overigens.
Stuk is trouwens relatief. Klinieken zien vaak een "voedingskanaaltje" of een "haakje" op de röntgenfoto. EUREKA! dat verklaart de kreupelheid! Het feit dat een paard met beroerde foto's zo makkelijk weer rad gaat lopen, wijst er m.i. op dat de gevonden afwijking op de foto schijnbaar niet de grote oorzaak van de kreupelheid is. Volgens AdB is het een gevolg ervan. Door eenzijdige belasting wordt op den duur de zwakste schakel aangetast: het onderste, kleinste gewricht. Hij zegt -en dat geloof ik direct- dat je bij een rad lopend paard net zoveel kans hebt om röntgenafwijkingen aan te treffen. "De foto's van internationale springpaarden wil je niet zien."

Buck liep rv kreupel en met moeite vond de da op de foto een ietwat rafelig randje op het straalbeen, wat aan het andere been een tikkie minder was. Ja hoor, het begin van hko was aangetoond! Inmiddels blijkt de oorzaak niet het rafelige randje, maar het scheve ruggebruik te zijn geweest.
Ja, het is hard om te erkennen dat je het zelf hebt veroorzaakt. Ik heb er ook een traantje van spijt om gelaten. Maar wees blij dat je nu de kans krijgt om het te herstellen!
Vanochtend heb ik Buck gelongeerd en hij verbetert nog steeds, nu een jaar na de ommekeer. Deze eenvoudige oerponnie uit de bergen kan swingen als een heuse dressuurzweefdinges... ik ben AdB nog dagelijks intens dankbaar.

Decrock Hilde schreef op zondag 10 december 2006, 11:40:


Is het op harde bodem pijnlijker dan op zachte? Dat is nl bij hoefzweren vaak zo. De paarsroze vlek had Cadiz ook na het ontijzeren. Het duidt op een kneuzing, maar hij heeft er geen last van gehad, dus het hoeft blijkbaar niet tot kreupelheid te leiden. Waar is het been dik? Boven de kogel? Soms kan een onschuldig lijkend mokplekje tot een dik been en kreupelheid leiden.
Hilde, had jij niet een paard met hko dat herstelde door natuurlijk bekappen? Hoe is het daar inmiddels mee?

Peter Donck schreef op zondag 10 december 2006, 22:16:


Vanwaar deze vraag, Peter? Ik heb me eens laten vertellen dat veelvuldig gapen kan wijzen op een spijsverteringsstoornis. Dat er een verband is met de maag.

Peter Donck schreef op maandag 11 december 2006, 15:00:


Maagwormen?! dat klinkt nieuw! Zijn die immuun voor ontwormingsmiddelen zoals ivermectine, weet je dat? Hoe spoor je ze op?