Frans Veldman schreef op donderdag, 27 mei 2004, 10:28:


Dan kunnen we deze discussie wel stil zetten. Ik zou het ook andersom kunnen zeggen. Ik ben nog nooit met paard vandoor gegaan omdat ik hem niet meer kon stoppen. Ik zorg altijd dat ik eerder ben dan het paard. Tja ben je te laat dan word het moeilijk inderdaad.

Even nog over moeilijk. Qua karacter zijn mijn paarden moeilijk en het stoppen was ook iets wat mij alleen lukte. Anderen waren zo thuis.

Ik wel. Hier noem ik wel een paard dat geen spieren had van achteren en zich zelf niet kon dragen en daardoor over zijn voorhand heen viel doordat hij zijn benen niet meer kon optillen. Geen leuk gezicht. Die ging dus echt plat met ruiter. Dit paard is natuurlijk wel extreem. Ze zijn er ook enkele keren mee over de kop gegaan.

e m kraak schreef op donderdag, 27 mei 2004, 15:40:


Er is heel moeilijk een foto te vinden van iemand die de stang goed gebruikt. Als je deze link aanklikt krijg je dus enkele stangen. Zowel postugese als spaanse rijkunst is op stang. In prenciepe werken ze het zelfde. http://www.animoruitersport.nl/divbits.htm

Ik rij met 1 teugel. Wel gereden op twee als overgang om stang.

Inderdaad rukken of trekken is iets wat nood goed is. Het is enkel het ligt contact maken met de mond. En dan spreek ik van echt ligt. Dus zeg maar dat je net het bit voelt niet meer.


Het is niet zozeer een schrik reactie. Heel moeilijk om het te verwoorden. Het is een meer van oeps ik ben te ver. Net als dat je tegen een kind zecht dat hij nu echt moet ophouden. Het kind schrikt omdat hij weet dat het zijn eigens schuld is maar word niet bang. Angst laat een paard enkel nog harder rennen.


Inderdaad, als men hier verkeerd mee omgaat is het voor korte duur.

Hier komt het wel vaak op neer als ik zo bij mensen ziet. Er is geen automatische reactie waardoor je het paard echt om moet trekken. Inderdaad de manier die hier op deze site besproken word, vind ik niet verkeerd. Alleen kom ik weer bij die gedachten en gevoel dat het een machtsmiddel is/word.

Ja dat zat ik me ook te bedenken. Ik weet enkel niet of dit altijd zou werken. Probeer het uit zou ik zeggen.

Weet ik, maar je hebt toch een verkeerde indruk van hoe en waarom. Dat is mij fout. Tijdbommen rij ik niet op. Niemand die mij op z'n paard krijgt. Het is meer het consequente en het duidelijk zijn voor je paard.
Veel mensen denken dat ik levensgevaarlijk bezig ben. Tja een paard dat op commando de lucht in spring/bokt/steigerd/caprioolen maarkt dit in alle gangen. Tja dat vinden mensen gevaarlijk. Men vergeet enkel dat er jaren training achter zit en dat mijn paard altijd geheel onder controle is ook zonder iets.
Wil je is het gevoel hebben op een wild paard te zitten die toch geheel onder controle van mij is. Je bent van harte uitgenodigd. Wild bedoel ik heftig.
>

Haha snap het.

Dat heb je verteld. Die manier vind ik dan ook niet verkeerd. Maar zoals ik zij lijkt het te snel op een machts middel.

Ik hoop dat je het begrijpt. Je kikt maar hoor.

Groetjes

HannahFroukje schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:33:


Zoals je verteld als ik het goed heb gaat het al een stuk beter. Enkel wanneer hij of geen zin heb of er wat anders is.

Als de de reden weet waarom hij steeds hard wil dan kan je het oplossen. Weet je die niet dan is er maar een ding er even afstappen. Duidelijk maken dat je de rit gewoon rustig wil vervolgen. Pas op het moment dat hij zegt van oké, stap je er weer op.
Nog beter ga niet buitenrijden als je merkt dat hij zo is en los dit probleem in een veilige omgeving van wei of bak op.

Ik ken je paardje niet. Kan er dan ook niet echt wat van zeggen. Elke stap moet onder controle zijn. Is dit niet zo, stap dan liever af en stap er pas weer op als je zeker bent weer alles onder controle te hebben.