sandratien schreef :


Nou, 9 juni is ook de bitloos dressuurdag waaraan ik mijn medewerking beloofd heb, dus ik vrees dat wij ons CR feestje moeten gaan verzetten, maar dat laat ik nog wel weten.


Nee, joh, klik maar weg. Tenzij je van musli en supplementen houdt.

sandratien schreef op zondag 10 december 2006, 0:07:


Niks ! Bewaren.... het feessie gaat door hoor, alleen andere datum!

Catie schreef op maandag 11 december 2006, 10:05:


We hebben het er hier vaak over dat alle smeermiddeltjes de natuurlijke zuurtegraad van de hoeven verstoren, en dan zou je dit wel kunnen gebruiken ? En dan wil je van de ene kant zo natuurlijk mogelijke hoeven en aan de andere kant smeer je dit behoorlijk chemische spulletje erop....???!
Zou niet willen weten wat dit op de lange termijn doet.

Vind het nogal tegenstrijdig en ik heb ook nog nooit gemerkt dat het water er weer uittrekt wanneer je op een betonnen vloer staat te kappen.
Gewoon je paard bekappen als ie even in de modder of in de ochtenddauw gestaan heeft, effe rekening mee houden met het tijdstip van bekappen, als het al zo erg is.

Ondanks de harde ondergrond en de zeer harde hoeven hebben wij werkelijk nog nooit een probleem gehad van onbekapbare hoeven.
Kwestie van kwalitatief goede mesjes je mesjes goed slijpen ?

Pien

van lennep schreef :


Het probleem bij Maike is, denk ik, voornamelijk doordat elders in zijn lichaam het systeem gewoon niet goed functioneert, dat komt ook tot uiting in zijn hoeven en is een lange lange weg. Als je het probleem elders niet opgelost krijgt (en ik wéét hoe je op zoek bent, wat dat betreft niks dan lof) komt het met die hoeven ook niet helemaal in orde, vrees ik.
Denk je zelf ook niet?

Pien

van lennep schreef op maandag 11 december 2006, 15:10:


Tsjonge jonge, dat hij dat toestaat.
Die klompen aan de voeten van dat arme paard; hij kan er niet eens mee steigeren!

Pien

Piet schreef op dinsdag 12 december 2006, 23:53:


Ik ben het volledig met je eens Arno, maar ik zeg er wel bij dat de mensen die heel erg twijfelen hun verhaal niet hier op het forum durven zetten, uit angst door een aantal anderen te worden afgemaakt.
Ik krijg deze verhalen in mijn mailbox.
Er zijn wel degelijk paarden die hééél lang nodig hebben om te herstellen (langer dan een of twee jaar) en waarvan de eigenaar het bijna niet meer kan opbrengen zijn paard dagelijks pijn te zien hebben. Ook hier te lezen tussen de regels door.

De ijslander Boy waarover mijn vriendin Yvonne schrijft ken ik van zéér dichtbij, zijn ijzers zijn er op dezelfde dag afgehaald als die van mijn eigen BD. We zijn samen het proces aangegaan en ik heb de 5 (!) jaar lange lijdensweg meegemaakt, zowel van Yvonne als van haar paard dat geen dag zonder pijn gelopen heeft.
Als ik hem nu in de weide langs het hek mee zie draven op zijn ijzers als ik met mijn paarden langskom dan denk ik : Yvon: Je hebt de juiste beslissing genomen! Ik kan hier meer dan 100 % achter staan!
Het maakt nu niet meer uit of het de 12 jaar ijzers waren die zijn voeten verminkt/verpest hebben, dat kunnen we toch nooit meer terugdraaien.

Dit paard was zo vreselijk depressief van de pijn aan het worden, hij sloot zich steeds meer op in zijn eigen wereld en nu sprankelt ie weer.
Dan maar minder gevoel in zijn voeten, maar wat minder hoefmechanisme, maar het paard heeft weer levenskwaliteit en hoeft niet langer te staan suffen op zijn weitje.

Wat nu telt is dat mensen goede en vooral ook objectieve voorlichting krijgen opdat ze hun nieuwe, jonge paard nooit op ijzers zullen zetten en dus ook een hoop problemen kunnen voorkómen. Dat ze het zelfvertrouwen en de kennis opdoen om problemen te voorkómen. En dat ze weten dat ze niet gefaald hebben als ze erkennen dat hun paard bij die ene procent hoort waarbij het natuurlijk bekappen niet gelukt is.

Ook dat mag hier wel eens gezegd worden en notabene door iemand die zelf de cursus Natuurlijk Bekappen geeft.

Pien

Ilona Kooistra schreef op woensdag 13 december 2006, 11:12:


Het paard is eerst een hele tijd gestrasserd ja, maar op een zeer terughoudende manier omdat het dier elke keer weer een terugval had na het strasseren. Raf had dat zeer goed in de gaten, kwam zelfs tussendoor met andere kenners kijken hoe het met hem was en ook zij stonden allemaal voor raadsels. Hij geeft ook eerlijk toe dat hij dit nog nooit had meegemaakt. Daarna heeft Wim (de Leeuw) hem een tijd bekapt, (kwam als dierenarts ook niet verder). Yvon zelf en wij. Er waren hoopvolle maar kortdurende goede momenten ja, dan had iedereen weer hoop dat we het ergste achter de rug hadden.

Er is in die tijd heel wat overleg geweest tussen ons allemaal en er was niks wat maar hielp. Gesprekken in onze vriendenkring gingen nergens anders meer over dan over de hoeven van Boy. Bij de laatste peesontsteking heeft de heeft Yvon de uiteindelijke beslissing genomen om hem op ijzers te zetten. Wij vonden het heel wat dat ze dat toch besloten heeft, stonden er aanvankelijk dan ook niet achter, maar nu we hem zien lopen is die mening gauw veranderd.

Het klinkt heel hard wat ik nu zeg, maar als ze geen ijzers genomen had was de slacht dichterbij gekomen dan wanneer ook want het paard was werkelijk helemaal óp. Hij loopt nu vanaf de zomer op ijzers, we houden allemaal de adem in en tuurlijk durven we pas over een jaar te zeggen of hij het definitief gered heeft. Dat lijkt me logisch.

Pien

Ow, vergeten te antwoorden op deze vraag:
Er zijn periodes geweest dat Boy elke paar weken keurig volgens schema bekapt werd, en er zijn periodes geweest dat Yvon hem expres even liet lopen op wat langere hoeven. Dat leek met tijden te werken, hij liep dan iets beter. Maar dan kwam de bekapping en bingo : Eén week later kon je er de klok opzetten : Hoefbevangen. Zo rolde hij van de ene in de andere hoefbevangenheid, van de ene zoolzweer in de andere en op het laatst kwamen daar ook chronische peesontstekingen bij.
Wijzelf hebben ook vanalles uitgeprobeerd, van alleen de mustangrol bijhouden tot hogere hielen kweken (lukte niet) steunsels wel, steunsels niet weghalen, meer hoefwand, minder hoefwand, etc etc.

Lang ook hebben we gedacht dat het door het voer kwam, Boy was aan de dikke kant, dus alleen hooi met niks erbij, weer zoeken zoeken zoeken, iedereen kwam met tips. Op het laatst was Boy alleen van de pijn al sterk vermagerd en een schim van wat hij was toen hij nog op ijzers aan kop van de groep over de vuurstenen klotste, altijd de voorste. Er waren tijden dat hij niet eens meer naar het hek toekwam als je eraan kwam.

Maar goed, we blijven de adem inhouden en hopen dat dit een juiste beslissing is. Eén ding weten we nu al : Zonder ijzers heeft ie het niet gered.

Pien

Ilona Kooistra schreef op woensdag 13 december 2006, 11:32:


Jawel, allemaal geprobeerd.
Da's een van de eerste dingen die je gaat uitproberen als je paard niet lekker loopt. Probleem van Boy was ook dat de hoornkwaliteit dusdanig slecht was dat elke poging meer wand te kweken resulteerde in afbrokkelende hoeven, ze braken gewoon weg tot onder zoolsnivo.

Langere, kortere steunsels, wel bekappen, niet bekappen, alleen mustangrol, ach, allemaal uitgeprobeerd.

Tja.

eddy DRUPPEL schreef :


Wil je het artikel dan voor me bewaren Eddy, kan ik het effe lezen als je hier bent.
Pien

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 15 december 2006, 23:17:


Horrible, die paarse glitterCandy zit 2 minuten met 'r boobs en benen naar voren op dat arme paard te hobbelen.
Sjonge jonge, wát een aanfluiting.
Simon, vertel eens wat je daar nu zo leuk aan vindt ....