Frans Veldman schreef op donderdag 26 april 2007, 21:52:


Ik zal proberen van de week op wat stellingen in te gaan, kreeg net een nogal nare boodschap en moet morgenochtend heel vroeg weg en even de paarden uit handen geven. ( mijn hoofd is er even niet helemaal bij)
De domesticatie wil ik wel even snel op in gaan. de aard van het paard budiansky beschrijft het domesticeren evolutie intelligentie en het gedrag.
Het komt er in het kort op neer dat paarden zelf verkozen bij nederzettingen te gaan bivakkeren en jawel voor de veiligheid, dat er af en toe een paard op werd gegeten was minder gevaarlijk dan de buiten de veiligheid van de nederzetting.
je kunt het dus ook niet vergelijken met de tijd van nu waar een hek wel nodig is omdat er nu eenmaal echt gehouden dieren van zijn gemaakt en er een economische factor meespeelt. ( en verkeer)
By the way ook Parelli is operante conditionering.

Es

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 april 2007, 22:21:


Eddie ik kan je nu even helemaal niet hebben met je gebetweter, denk zelf eens door aub. en houd je kop. Lees het maar ens en denk even

Gisteravond weggeroepen wegens familie-omstandigheden, komen we vandaag thuis is Bret doodziek.
Ze heeft haar hele hoofd stuk geslagen, de dierenarts is nu net weg. Ze heeft koliek.
Ze is zo dapper en laat eigenlijk niet zien dat ze pijn heeft. Toen we thuiskwamen lag ze tegen de muur aan te kreunen. Soms staat ze, soms rolt ze. Het is geen zandkoliek, en geen kramp of gaskoliek. Ze heeft in ieder geval een sonde gekregen en pijnstillers, een krampstiller heeft geen zin, ik heb er specifiek om gevraagd. Als ze staat is ze net een zombie.
De oorzaak is niet duidelijk, het is gissen. Vanavond moet ze al opknappen anders moeten we bellen. Wat een vreselijk dilemma er ligt een familielid dood te gaan en arme Bret kan ik ook niet in de steek laten. Godzijdank hebben we goede buren die ook opletten en er zijn voor Bret. Ik zal zo haar wonden op haar hoofd schoonmaken, het is toch ongelooflijk dat je juist die ene dag de zorg voor de paarden uit handen moet geven en dit juist nu gebeurt. Ze flikt het me niet om er nu tussen uit te piepen. Ik voel me machteloos. Goddank kan ik ieder moment de dierenarts weer bellen als ik denk dat het mis gaat. Nu kan ik alleen maar huilen. Arme, arme Bret. Ik heb vaker koliek gezien, maar nog nooit dat ze hun kop stukslaan. Ze loopt niet eens maar ze staat te trillen om maar niet te laten zien dat ze pijn heeft.

Es

Spirithorses schreef op vrijdag 27 april 2007, 20:34:


De pijnstillers werken in ieder geval, ze staat niet meer zo te trillen. De wonden op haar hoofd vallen ook mee nou ik het bloed weg heb gehaald.
Het zijn open plekken boven haar oogkassen, het is wel allemaal dik, maar de wonden zijn minder erg dan het zich liet aanzien toen al dat bloed er nog zat. Ze begint zelfs al wat stapjes te zetten. Mijn hemel, ik heb wel vaker koliek gezien, maar echt nog nooit dat een paard zijn kop stuk slaat.
De wonden zijn maar een cm of 5 doorsnee. Wel heel dik er om heen.
Ik moet even gaan bedenken wat ik het beste tegen die zwellingen ga doen, ik heb het nu wat gekoeld en ze laat het allemaal over zich heen komen. Ik krijg er weer wat vertrouwen in nu de medicatie aan lijkt te slaan.

Es