stumperd schreef op maandag 14 mei 2007, 16:55:


Even off topic.
'Reddertje' kan ik nog enigszins volgen, maar waarom noem je jezelf 'stumperd'?

Margot van Lare schreef op maandag 14 mei 2007, 20:15:


Bij een peesblessure is gematigde beweging het beste. Boxrust en koelen wordt alleen in het acute stadium (eerste 2 weken) voorgeschreven en daarna gedoseerde beweging (i.c. 2x per dag 20 minuten stappen op het harde volgens de ouderwetse en gewoon buiten zetten met rustig gezelschap volgens de modernere veeartsen).
Als je het enigszins kan regelen dat er niet wild rondgecrosst gaat worden met sliding stops en handstand, kan het helemaal genezen. Voor een peesblessure staat een half tot anderhalf jaar, afhankelijk van de ernst van de blessure. Harde bodem is vele malen beter dan zachte, ongelijke zandbodem. Nu las ik laatst toevallig iets via dit forum over laserbehandeling. Niet duur en naar het schijnt erg effectief. Ik heb er zelf geen ervaring mee.

Margot van Lare schreef op maandag 14 mei 2007, 20:57:


Dan zou ik (ik he, is geen wet!) de eerste weken het geblesseerde paard met een draadje gescheiden houden van de anderen, zodat er in elk geval geen risco is op racen en ze toch soortgenoten bij zich heeft. Per slot van rekening is ze nieuw in de groep, dus er zal ongetwijfeld geschermutseld worden. Misschien zie je dat ze over het draadje vriendschap sluit met een van jouw paarden, die zou je er eventueel later bij kunnen zetten.
De basisregel is gewoon dat alles wat plotselinge trekkracht (zoals jagen, stoeien, omdraaien) op de pees veroorzaakt, gewoon niet goed is voor het beschadigde weefsel. Peesweefsel is taai en slecht doorbloed, het geneest daardoor moeizaam. Als de pees allang niet meer dik of warm is, hoeft de blessure nog lang niet over te zijn.
Aan de andere kant mag je ook wel wat vertrouwen hebben in het zelfherstellend vermogen van een paard.

Caatje schreef op dinsdag 15 mei 2007, 11:35:


Nee hoor, je bent niet db. Er worden hier veel taalfouten geschreven wat de communicatie niet ten goede komt. Margot bedoelt steeds als ze "beien" schrijft:

Bijen

(vliegende insecten die honing verzamelen).

Misschien fiets je te hard en stort hij zich daardoor op de voorhand waarbij zijn achtervoeten er ahw achteraan komen. Probeer eens wat langzamer te fietsen en/of tempowisselingen te rijden om hem achter meer te activeren?

Anne Pepels schreef op woensdag 16 mei 2007, 23:31:


Wat denk je zelf.

van lennep schreef op donderdag 17 mei 2007, 8:54:


Wat als zo'n paard struikelt of valt? Dan hangt-ie letterlijk!

Allle kans trouwens om het lichaam scheef te ontwikkelen, zo zonder jockey.

dephny schreef op donderdag 17 mei 2007, 11:33:
Dan gebruikt hij jou tegengetrek als extra steun aan de voorkant, waardoor hij zijn achterbenen nog minder hoeft aan te spreken. Hij loopt waarschijnlijk flink op de voorhand (met zijn hoofd in je handen) en tilt daardoor zijn achterbenen te weinig op, waardoor ze afslijten. Om nog maar te zwijgen van hoe scheef hij zich kan ontwikkelen als je hem inderdaad "omtrekt", of loop je afwisselend aan beide kanten?


Hij mag verdorie niet aan je trekken als hij naast je loopt! Hij moet op eigen benen lopen en je niet voorbij racen of op je gaan hangen. Neem een zweepje mee (ja, ik weet het, een verboden woord hier, barbaarse methode maar voor mij werkt het prima) en zwaai het een keer voor zijn neus heen en weer als hij om je heen wil draaien of je voorbij wil gaan. Geen druk op het touw!
Als hij recht gaat lopen (dus niet omtrekken) en in jouw handen geen steun vindt (dus niet tegenhouden), zal hij zijn achterbenen vanzelf beter gaan gebruiken en niet afslijten.
Als ze nu te kort zijn om op straat te spelen, ga je voorlopig in de bak de nieuwe gehoorzaamheidsoefening doen. Als de hoeven dan weer bijgegroeid zijn, kun je met een schone lei weer op straat beginnen.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 mei 2007, 10:55:


Belachelijk om na één maand al verbetering in een peesontsteking te willen zien.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 mei 2007, 17:36:


Okee, dat ook als jij dat wil. het komt er bij een aankoopkeuring wel uit lijkt me zo, dus hoe erg wordt de koper dan bedrogen?
Maar mijn eerste belachelijkverklaring blijft staan. Voor een lichte peesblessure staat minstens een half jaar. Hoe kun je nu beloven dat er na een maand verbetering is? Dan kan ie net zo goed meteen terug naar de eigenaar.
De grootste fout die gemaakt wordt bij peesblessures is: "kijken of hij alweer goed loopt". En verdomd, zodra het paard niet meer onregelmatig loopt, lijkt de blessure over en wordt er weer verder gereden, weliswaar niet eens meteen voluit en goedgedoeld, met beleid, kalmpjes aan. En toch gaat het juist daar fout want binnen een paar weken is de blessure dubbel zo groot: het weefsel vlak naast de bijna herstelde, minder rekbare, taaiere (want uit littekenweefsel bestaande) vezels kan de (zwaardere) druk nog niet aan en scheurt dus alsnog vlak boven en vlak beneden de eerste blessure. Het verraderlijke is dat je het lang niet altijd in de gaten hebt, niet elke pees ligt oppervlakkig en niet elke peesblessure gaat gepaard met vast te stellen warmte, zwelling en pijn.
Geduld, geduld, geduld is de enige remedie bij pezen, het zijn zulke taaie krengen die zoveel tijd eisen en vandaar dat ik een maand belachelijk noem.
Eddy, ik wil je daar serieus voor waarschuwen want je reputatie gaat eraan.

Wil schreef op donderdag 17 mei 2007, 21:27:


Hier idem dito. Met Buck, wel te verstaan. Hele brokken kwamen er vandaag van de zool af, waardoor de hoefwand inene uit blijkt te steken. Ik heb niet zo'n tang, maar maak morgen een fikse buitenrit. Daarna misschien nog wat raspen en de straal fatsoeneren. Grappig dat het zo ongelooflijk synchroon loopt!

Jean Mclean schreef op donderdag 17 mei 2007, 21:09:


Het lijkt (ik ben geen dierenarts he!) een schiefel, dat is een botwoekering die ontstaan is door een klap van buitenaf, waardoor het botvlies gaat irriteren. Is onschadelijk, maar niet zo mooi. Ik noem Cadiz, die niet zuinig op zijn benen is en zichzelf nogal eens toetakelt, De Schiefelkoning. Hij heeft er nooit last van gehad.
Wat wel gek is, is dat het bij jouw paard aan de buitenkant zit, meestal zitten schiefels aan de binnenkant pijp. Kan een ander paard hem geslagen hebben, of steekt er iets uit waar hij tegenaan geknald kan zijn?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 mei 2007, 22:55:

Natuurlijk zou ik proberen ik hem erdoor te krijgen, dat is de vraag toch niet! Maar dan wel met beleid en niet met korte termijn-beloftes! Ik zou niet de termijn van een maand stellen waarbinnen verbetering zichtbaar zou moeten zijn, want dat is totaal onrealistisch. Ik zou de termijn van een half jaar stellen. Ik denk nl -in tegenstelling tot jou- dat er NIETS haalbaar is na één maand, en ik kan dat beweren omdat ik teveel paarden om mij heen heb zien struikelen (figuurlijk dan he!) op korte termijninschattingen bij peesblessures. Ook ondanks voorzichtigheid bij revalidatie. Het is geen wond, het is geen spierscheuring, het is iets totaal anders en het is bloedlink omdat iets wat ogenschijnlijk een genezen indruk geeft, van binnen nog zeer kwetsbaar is en stilletjes nog erger stuk gaat. Maar dat heb ik al in mijn vorig bericht uitgelegd en jij met je sportverleden zult dat ongetwijfeld beamen. Geef het alles bij elkaar een jaar.
Als ik je een raad mag geven, zou ik met dat paard -behalve 24/7 vrije beweging- dagelijks op de harde weg gaan wandelen, ernaast. Goed kans dat hij na een maand beter loopt, hoewel hij bij deze test alweer stuk kan gaan. Enfin, mocht hij bij de test beter lopen, dank de hemel en ga dan nóg een half jaar lopen op straat, ernaast voordat je enig ander werk met hem aanpakt. Nog iets: als je gaat testen, doe het niet op zachte bodem. Je trekt dan al die net herstellende vezels heel fijntjes weer kapot.
En nu hou ik erover OP!!!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 mei 2007, 10:51:

Okee, ik wilde erover ophouden, maar ik weid er nog 1 berichtje aan:
Als hij na één maand nog even mank staat als daarvoor, dan zegt dat helemaal niets. Ik heb immers uitgelegd waarom één maand een belachelijk korte termijn is om verschil in een peesblessure te zien. De dierenarts die dat test, zou dat moeten weten. Sterker nog, die zou niet na één maand al willen testen. En nog sterker: die zou geen buigproef op een zieke pees doen!
Aan een buigproef bij een peesblessure heb je helemaal niets, hij verergert de zaak hoogstens. Je weet nooit precies of je de juiste pees onder spanning hebt gezet waardoor het paard kreupel loopt, er zitten er een stuk of 4. Paard kan een tikkie scheef zijn waardoor hij meer op één voorbeen valt, staat totaal los van de peesblessure. De buigproef na één maand tijd met 25 meter draf erna kan nét voldoende zijn om de pees definitief te molesteren.
De enige diagnostiek die je kunt toepassen, is een niet belastende peesscan, verder moet je ERAF BLIJVEN. Op de peesscan zie je nl exact hoe de aangedane pees eraan toe is, niet door een (achterhaalde) buigproef op wat voor bodem dan ook. Dat er op de grote volte niets te zien was, zegt trouwens niets over de blessure, dat kan echt alleen met een scan aangetoond worden.
Ik heb mij toevallig in het onderwerp verdiept toen ik een periode veel in Wassenaar bij de Raaphorst (van Schie & van Toor) kwam met paarden van kennissen die een peesblessure hadden. Deze kliniek is inNederland toonaangevend op het gebied van peesblessure-behandeling en -onderzoek. Ze zitten vlakbij de renbaan van Duindigt en krijgen erg veel geblesseerde dravers en renpaarden aangeboden, die allemaal -juist- wat aan hun pezen mankeren wegens overbelasting al dan niet op jonge leeftijd. Zij doen om de reden die ik noemde geen buigproeven bij peesblessures, het is VEEL te belastend.

Het enige wat je kunt doen -maar daarvoor hoeft het paard niet in revalidatie bij Hoeve Druppel, dat kan de eigenaar zelf ook, moet je eens kijken wat een band hij opbouwt met zijn nieuwe paard-, - en het beestje hoeft niet ALWEER naar een ander adres- is regelmatige rustige beweging en dagelijks stappen op de egale harde weg. Toevallig wilde de eigenaar een wandelrecreatiepaard, nou komt dat effe goed uit! Zo zal hij vanzelfsprekend vroeg of laat ook een keer óp de rug terecht komen, maar dan zijn we ruim een half jaar verder. Geen maand, dat is echt totaal belachelijk.