Isabel van der Made schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:55:


Hmmm... Mijn indruk is juist dat die er wel is, maar niet bij elk paard.

De eigenaren van de paarden waren aardig verbaasd over de reacties, en in het geval van de paddock er niet altijd bij, dus een overgebrachte angst was het zeker niet.

Groet,
Angelique

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 19 juli 2004, 23:54:


Hoi Ingrid en Peet,

Eerst wil ik jullie veel sterkte wensen met jullie paarden, ik vind het heel frustrerend als ik zie dat m'n kind zich niet lekker voelt en ik kan er niets aan doen...

Ik wil graag reageren op dat stukje van Peet dat ik er hier boven uit gelicht heb. Zo'n probleem heb ik namelijk ook. Ik lijk mijn paardje ook veel te goed aan te voelen, hoewel ik nu bang ben dat het andersom ook zo is. Met minder goede gevolgen.

Dit loopt al een tijdje, maar omdat het allemaal zo vaag is, heb ik er niets over gepost. Langzamerhand krijg ik het gevoel dat het aan mij ligt, en ik vind het wel interessant om te weten hoe anderen (gelijkgestemden) hierover denken.

Taar (mijn twee jarige) komt maar niet door d'r rui heen. Op sommige plaatsen glimt ze en heeft ze een mooie zomervacht, in haar hals heeft ze dun, lang vlas haar (veulenhaar ?), op de meeste plaatsen heeft ze een vrij lange, vrij doffe vacht, en ze verhaart soms heel erg en soms niet zo.
Op sommige plaatsen is haar vacht zo dun,dat ze bijna kaal is.

Een jaar geleden kreeg ik haar met prachtige zomervacht, en de eerste 3/4 jaar heeft ze bijna constant geglommen als een spiegeltje, en soms even fanatiek gerui'd.

Verder is ze nogal down, vind ik, en soms heel meegaand. Niet superbraaf, maar echt meegaand. De Catching Game probeert ze snel te eindigen door snel te vragen of ze naar me toe mag. weinig actie dus. In de wei blijft ze bij me staan tot ik echt weg ga, en dan pas gaat ze grazen of haar weidegenootjes bezoeken.
Circling game gaat goed, squeeze game gaat perfect over een hindernis, de "draw" zit er eindelijk weer goed in. Allemaal struikelblokken, maar nu dus even niet. Het is duidelijk dat ZIJ eigenlijk een level-3 paardje is

Het is echt heel vaag, zeker als ik het zo overlees, maar zelfs de staleigenaar (een heel natuurlijk persoon die ook nog eens veel met arabieren gewerkt heeft en echt veel weet) kan me niet vertellen wat er met die vacht aan de hand is.

Positief: Ik voer haar bij (de wei is vaak kaal, en ze is net in een gigantische groeispurt bezig) en dat eet ze graag. Haar ogen zijn helder, ze is niet mager, op sommige plaatsen glimt haar vacht wel.

Ik zit echt slecht in m'n vel. Heb serieus problemen met m'n werk, maak me zorgen om het bedrijf en collega's, en thuis zitten we al 3 jaar in een verbouwing (die eind dit jaar eindelijk af moet zijn.).
Ik ben dus vaak down, ook als ik bij haar kom. Ondanks die emmer waar ik al m'n bijgedachten in dump als ik op stal kom. Verder denk ik dat ik weinig aan d'r laat merken. We doen veel knuffelen en friendly game

Zoals ik in het begin al schreef, ik heb het idee dat mijn toestand door Taar overgenomen wordt. En omdat ze nou eenmaal geen mens is, kan ze daar niet zo goed mee omgaan en uit het zich in haar vacht vooral.
Wat denken jullie ?

Sorry, lang, saai Gaap en vaag verhaal, maar ik heb m'n bezorgdheid over haar toch wat minder onder controle nu. En ik hoop dat jullie het kunnen begrijpen

Groetjes,
Angelique