Piet schreef op vrijdag 10 augustus 2007, 11:44:

Ja, tuurlijk, ze zijn er, ik heb zelfs wel eens circuspoezen gezien (bleh) en ik moet bekennen dat een van mijn katers hier inderdaad ook voor in aanmerking zou komen. Maar we (de andere poezen en ik) doen allemaal of we dat niet doorhebben .


Een schuwe kip is lastig, je eerste trainingsronde ben je bezig überhaupt in de buurt te kunnen komen. Vind ik 3 uur nog knap.
Neem de volgende keer een van mijn nogal vrijgevochten dames, die alles wat met eten te maken heeft buitengewoon grappig vinden en bij het verkrijgen ervan, de mens bepaald niet als hindernis zien .

Evelien Tanis schreef op vrijdag 10 augustus 2007, 15:51:

Als hij het allemaal nog met plezier doet zou ik me geen zorgen maken. 20 is behoorlijk op leeftijd maar ook nog niet extreem oud.

Piet schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 22:24:


Fijn voor dat dier dat er zulke mensen als julie zijn die deze moeite willen nemen!

Peter Donck schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 16:11:

Schofferen kan toch het probleem niet zijn?
Trouwens, niet weten wat er speelt? Dit staat er:

"Omdat mijn dochter er te groot voor wordt ( en ze verder wil in de wedstrijden)"

Lijkt me duidelijk.

Zou voor mij ook geen reden zijn om een gezinslid eruit te gooien. Maar het is aan de orde van de dag, dus je er druk over maken wordt wel een vermoeiende business.

Esther schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 19:44:

Daar heb je gelijk in Esther. Misschien zit er meer achter.
En misschien ook niet. Het is trouwens ook niet eerlijk om alleen Nick nu aan te vallen op iets wat op grote schaal dagelijks gebeurt.

Brenda Pronk schreef op woensdag 29 augustus 2007, 15:06:

Brenda, een opgetrokken hoef waar ze niet meer op wil staan (en dus andere (?) voetjes niet geven?) doet mij denken aan een probleem in de betreffende hoef. Hoefzweer ofzoiets?

En waarom geef je magnesium bij? Is het bloed gecontroleerd en is er een magnesiumtekort? Is het wel nodig, gezien ook het feit dat ze zelf het niet meer wil.

Een schrale weide kan schraal lijken maar het juist niet zijn in dit groeiseizoen. (hier hebben de paarden een voorkeur voor de "kale" stukken waar steeds lekker nieuw gras uitgroeit, en de langere stukken oud gras laten ze staan voor nood )

Misschien zo een chronische hoebevangenheid eens goed behandelen (in samenwerking met DA - ook van binnen uit) tot het helemaal weg is?

charlot van r schreef op donderdag 30 augustus 2007, 16:36:


Nooit van gehoord. Wat niks wil zeggen overigens
Bedoel je goede conditie als in goed gezond buitenlevend paard, of als in getraind paard? Een goed gezond paard heeft goede vachtwisselingen volgens mij, met zoveel haar als past bij het type. Maar ik ben benieuwd.....

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 0:36:

Onze buurpaarden zijn ook paarden met een taak.
Die staan ook in omhekte stukjes.
Alleen.

Tis maar goed dat dit geen hondnatuurlijk is.

Erg vervelend Pien, maar heel lastig om iets aan te doen denk ik. In combinatie met de regeltjes over de buurvarkens die ik wel eens in je berichtjes lees zou ik haast zeggen... verhuizen!
Maar of je een paardenplek kunt vinden zonder dit soort buurmensen?

Spirithorses schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:57:

Sjeeeeeeesus!!!! Dat is wel megagaaf zeg.
Dat is het wachten meer dan waard hoor!

Piet schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 11:22:

Nee dat kan ik je niet vertellen .
Wel kan ik even met je meefilosoferen.
Omdat het verhaal op punten overeenkomt met dat van onze oude shiredame.

Het behandelen van de mijt, ik vraag me ook ernstig af hoe hij dat gedaan heeft. Wil je dat goed doen moet je namelijk de benen van onder tot boven grondig kunnen aanraken en insmeren. Daar gebeuren dan 2 dingen die jouw trainingsresultaten weer ondermijnen:
1. de eigenaar doet dat met een hoop angst, onzekerheid of geweld
2. het behandelen van door mijt beschadigde benen met "spul" (meestal venijnig spul) kan nogal pijnlijk zijn. Smeer zelf maar eens een flesje anti-insecticide in een open wond.
Dus jammer dat de eigenaar dit dier niet met een injectie of pour-on spul heeft behandeld, wat trouwens vaak ook nog veel effectiever is.
Toen onze oude Shiredame bij ons kwam had ze de restanten van een ernstig verwaarloosde en vervolgens zo aggressief behandelde mok aan haar achterbenen. Wel, je mocht er niet eens naar wijzen!

Verder weet ik niet zeker of de snelheid waarmee je met klikkeren dingen voor elkaar kunt krijgen, ook zo snel het vertrouwen kan laten groeien. Bij een ernstig geval van vertrouwenverlies kan het wel eens erg lang duren voordat de vertrouwensband weer is opgebouwd.
En vertrouwen is een belangrijke factor om mensen met enge gereedschappen aan je voeten te laten werken, want wie weet wat ze uithalen! (ineens brandend spul in je wonden smeren bijvoorbeeld....)