Hallo mensen,

Ik ben 'nieuw' met het onderwerp Natural horsemanship, maar hier wel enthousiast over. Ik heb een boek gekocht en nu wil ik het ook in de praktijk gaan brengen.
Sinds maandag heb ik echter een nieuwe pony. Ik heb al wat 'moeilijkheden' met hem gehad en ik hoop dat jullie mij kunnen helpen om hem op een goede manier aan te pakken.

Om een goed beeld te krijgen over de pony, hier zijn achtergrond.

Don (de pony in kwestie) zijn moeder is toen hij 3 weken oud was dood gegaan. De vrouw van wie ik hem gekocht heb, heeft hem toen opgehaald en met de fles grootgebracht. Hij stond in die tijd met 2 shetlanders in de wei, die volgens de vrouw boven in rang stonden tegenover Don. Don is een beetje een angsthaas, maar wel heel erg nieuwsgierig. Hij rent eerst weg als hij iets engs ziet en daarna weet hij niet hoe vlug hij moet kijken wat het is.
Sinds januari zijn de twee shetlanders waar hij bij stond verkocht. Sinds die tijd stond hij dus alleen. Hij was bijna 2 jaar, dus begon al aardig hengst te worden. Zijn bijtspelletjes namen grotere vormen aan, en de vrouw werd bang van hem. Het is zo geweest dat ze alleen maar met een stok bij hem in het weiland durfde.
Toen ik kwam kijken was hij echter ontzettend aanhalig en een beetje bijterig zoals een hengst wel vaker is. Ik wist niet van het dominante gedrag af, en besloot de pony te kopen. Toen ik een paar keer later er weer was en een stukje met de pony aan de hand ging lopen, ging het heel aarzelend. Ik dacht dat hij het niet zo goed kende, maar ik begin mij af te vragen of dat wel zo was. De mensen hadden wel met hem aan de hand gelopen, dus eigenlijk zou hij het best moeten weten. Maar goed, ik vroeg steeds of hij met me mee kwam, een paar stappen kwam hij verder en dan stond hij weer stil. Op een gegeven moment begon hij zich naar me om te draaien en te stijgeren. Hij maaide met zijn voorbenen naar me toe. Ik kreeg hem tot 3 keer toe weer naar beneden en probeerde het opnieuw, tot dat hij me het touw uit de handen trok. Aangezien die vol blaren zaten, kon ik niet meer dan nog een paar stappen proberen en hem toen loslaten.
De pony is gecastreerd en daarna ben ik op vakantie geweest. De vrouw vertelde dat hij veel liever was geworden. Toen ik daar kwam was hij inderdaad iets minder bijterig, maar het is er nog niet af. Toen we het weiland uit liepen, kwam hij achter ons aan, wat mij een vervelend gevoel gaf. Ik had het idee dat ik hem niet vertrouwen kon. Het kan best zijn dat juist daardoor bij hem dat gevoel werd aangewakkerd.
Maar goed, gisteren heb ik samen met mijn vader hem opgehaald. We hebben hem in 3 kwartier de trailer in gekregen door het hem te vragen. In de trailer ging het best goed, het viel me niets tegen. Ik moet er wel bij zeggen dat hij iets van een spuit calmitan heeft gehad, zodat hij wat minder stress zou hebben de eerste keer in de trailer.
In het weiland keek hij een beetje onwennig om zich heen, maar hij liep braaf met mijn vader mee, die hem een rondje door het weiland meenam. Hij stond wel raar te kijken, hij snuffelde wat aan Tommy (mijn minishetlander), die in het weiland er naast stond, maar hij was heel lief. Vanavond hebben we ze op stal even wat bijgevoerd, om zo de pony's wat meer in de hand te hebben enzo. Het ging heel goed, we namen hem samen mee, omdat we een weg over moeten, niet zo druk, maar toch. Het ging allemaal prima. Toen hebben we de pony's bij elkaar gezet, een vluchtdraadje had ik gemaakt voor Tommy. Tommy had niet zoveel aandacht voor Don, het gras was interessanter. Don liep steeds achter hem aan en snuffelde wat, maar hij beet niet. Tommy liet hem een paar keer weten dat hij er niet echt van gediend was, maar verder bleef het rustig. Don ging naast hem gras staan eten. Toen wij echter wegliepen, kwam hij achter ons aan. Ik aaide hem nog even, en wou toen het weiland uitlopen. Alleen ging hij onder het vluchtdraadje van Tommy door. Ik besloot ze dan maar samen in het weiland te zetten. Ik deed het touw aan zijn halster en wou terug lopen. Don zag dat niet zitten en bleef mooi staan. Mijn man kwam even helpen, maar hij wou echt niet. Ik deed het touw los, en dacht dat ik dan misschien beter achter hem aan kon lopen, ook zonder succes. Eigenlijk was dat een grote fout, aangezien hij op me af kwam en me tegen het hek aan dreef. Ik had niks in mijn handen dus ik kon nog net vlug over hek heen klimmen. Ik voelde me bang en geïrriteerd omdat hij me voor de 2e keer te pakken had. Ik heb toen een zweepje gepakt en hem langs het hek het weiland weer in gedreven. Toen hij erin stond, galoppeerde hij een eindje en ging dan weer vlug door het hek. hij was ook zo weer in de wei en zo er weer uit. Ik had het idee dat hij er een spelletje van maakte.Toen hij er in stond, heb ik het hek dichtgedaan, en hem nog een keer met de zweep weggejaagd. Toen hij erin stond heb ik hem nog even aangehaald, wat niet zo'n probleem was.

Ik weet dat het stom is dat ik hem niet helemaal vertrouw, daardoor kan hij mij ook niet gaan vertrouwen. Hij heeft het donders goed in de gaten. Ook ben ik niet erg trots op mijn aanpak met de zweep, maar op dat moment kon ik even niets anders verzinnen. Ik wil het heel graag goed doen, en daarom hoop ik dat hier mensen zijn die me op weg kunnen helpen.
Ik hoor graag van jullie!

Groetjes Joanne

Ik heb Helga Meurs al gemaild van puur paard. Ik hoop dat ik hier vlug antwoord op krijg, Zij kan me hier ook mee helpen, maar tot die tijd ben ik nog op mezelf aangewezen...
Mocht Helga niet reageren, dan zal ik zeker het advies van jullie opvolgen! Heel hartelijk bedankt in elk geval!

Beste mensen,

Ik heb een lieve jonge ruin een paar maanden geleden bitloos ingereden. Sinds korte tijd heeft hij iets nieuws. In het begin bokte hij nog wel eens uit joligheid, niets gemeens. Dit bokken komt echter steeds vaker voor, met het resultaat dat ik met minder zin op hem stap. Ik heb wel het idee dat hij zin heeft om te gaan rijden.
Ik rijd met een boomloos zadel, dus in principe zou het bokken niet van het zadel kunnen komen. Hij loopt verder goed, dus ik kan niets vinden waar hij verder last van zou kunnen hebben.
Wat doe je op zo'n moment?

Tevens heb ik nog een vraagje. Dezelfde pony heeft er op buitenritten een handje van om er in galop vandoor te gaan en niet alleen over het pad. Hij schiet dan zo de bosjes in en schrikt volgens mij uiteindelijk van zijn eigen gestunt. De one-rein-stop krijg ik maar niet voor elkaar, omdat hij in dat geval zijn nek niet meer wil buigen.
Hij gaat er niet vandoor omdat hij ergens bang voor is. Hij vindt het leuk om te scheuren, maar op een gegeven moment pakt hij de leiding over. Op het moment dat ik denk, daar gaat hij en ik pak hem op, ben ik eigenlijk nèt te laat.
Momenteel rijd ik minder buiten omdat ik het gevaarlijk vind worden in combinatie met het bokken wat hij doet. In het weiland heeft hij hier ook wel een handje van, alleen heeft hij dan minder ruimte.

Ik zou graag wat tips krijgen van mensen die hier ook wat ervaring mee hebben.

Alvast bedankt!

Joanne

Ik heb een barefoot boomloos zadel. Voor deze zadels kun je pads krijgen met dubbele inlages, zodat de ruggegraat goed vrij blijft. Dit zadel vormt zich helemaal naar de rug van het paard, zodat je paard nergens drukplekken kan krijgen. Tevens kan het paard zich heel vrij bewegen en voel je zelf de bewegingen van je paard beter. Met aansingelen kun je goed het verschil merken. Ze hebben er geen hekel meer aan.
In draf kun je wel beter zoveel mogelijk doorzitten, omdat dit prettiger is voor de paardenrug. Zeker met een boomlooszadel, omdat anders je hele gewicht op de punten komt op de plek waar de stijgbeugels zijn vastgemaakt.
Mij en mijn pony bevalt het erg goed!

Bedankt voor de reactie. Hij is inderdaad nog jong en soms wat onstuimig. Ik heb ook het idee dat het pubergedrag is, alleen komt het wel steeds vaker voor. Ik kan hier alleen in het weiland rijden, dus niet met al het weer is dit mogelijk.
Ik zal het afleiden eens proberen.
Buiten rijd ik eigenlijk altijd nog met iemand erbij. Maar goed, als de pony weg is, heb je daar op dat moment niet zoveel aan
Ik zou inderdaad iemand kunnen vragen om eens te helpen, ik ken alleen iemand uit het dorp, maar ze heeft een wat andere kijk op rijden als ik heb.

Christel Provaas schreef op woensdag 13 augustus 2008, 21:36:


Nee dat is niet de mini-shet, haha! Volgens mij verdwijnt hij onder het zadel, ghehe.. Die ander is ietsie groter
Ik heb een ander zadel gehad voor het boomloze zadel. Hij had wel last van dat zadel, kon je goed merken met aansingelen bijvoorbeeld. Met dit zadel is het een wereld van verschil.
Na een lange rit blijft zijn ruggegraat altijd droog. Hij bokt alleen als we draven/ galloperen en hij wat anders in gedachten heeft, of last heeft van zijn evenwicht. Ik weet heel zeker dat het niet van het zadel komt, want dan zou hij zich anders gedragen.

Hallo,

Sinds anderhalf jaar heb ik Don in mijn bezit. Een pony van nu 4 jaar oud, die met de fles is groot gebracht. Zijn bazinnetje uit die tijd was bang voor hem geworden toen hij 2 jaar oud was, daarna heb ik hem gekocht.
Hij was toendertijd heel erg dominant, maar na een week of 2 en wat professionele hulp was het helemaal over. Als hij in het weiland ligt kan ik er zo op gaan zitten, geen probleem, hij is heel aanhankelijk.
Tegenover andere paarden is hij juist heel onzeker, net als hij dat is tijdens het rijden. Als iemand meeloopt gaat het heel goed, moet hij alleen dan durft hij bijna geen stap te zetten. Hij heeft als veulen wel bij 2 shetlanders gestaan, maar hij is nooit echt voor zichzelf opgekomen. Vorig jaar heeft hij in de kudde van 7 pony's gestaan en daar heeft hij veel geleerd. Sinds het voorjaar staat hij alleen nog met een shetlandruintje.
Aangezien ik zwanger ben heb ik een hele tijd niet meer met Don gereden. Wel gewandeld en wat grondwerk gedaan. Nu ik behoorlijk rond ben, neemt mijn man meer over. De laatste tijd is Don niet meer dezelfde. Hij is in het weiland vreselijk druk en heeft de neiging zijn kont naar je toe te gooien. Het is zelfs zo dat ik voor de zekerheid een touw meeneem, zodat ik hem uit 'mijn ruimte' kan houden, net als in het begin. Van de week is mijn man met hem gaan wandelen en hij heeft een behoorlijke trap van hem gehad. Vandaag haalde een vrouwtje hem uit het weiland en het viel mij op dat hij weer probeerde uit te halen naar die vrouw, dat deed hij echt met opzet. Dit heeft hij bij mijzelf nog niet geprobeerd, maar het wordt toch wel vervelend. Over een maand of 2 kan ik zelf weer met hem aan de gang (hoop ik) maar tot die tijd moet hij zich toch ook kunnen gedragen. Overdag staat hij sinds vandaag bij 5 paarden in het land, zodat hij zich niet verveelt (misschien is dat het probleem?).

Heeft iemand nog een idee waarom hij dit gedrag zou kunnen vertonen? En wat we eraan kunnen doen? Hij zit echt niet lekker in zijn vel!

Hartelijk bedankt voor uw reactie.
Het is inderdaad zo dat ik het idee heb dat hij niet begrijpt hoe alles normaal gesproken in elkaar zit. Ik heb de tijd dat ik hem heb er veel over nagedacht, maar tot een andere conclusie kan ik niet komen. In een kudde is hij heel afwachtend, een shetlander is hem de baas. Maar op sommige momenten trekt hij de stoute schoenen aan en probeert hij het een ander uit, maar weet dan niet wanneer hij moet stoppen. Helaas heb ik momenteel niet de mogelijkheid om hem weer in een grotere kudde te houden dan met 2 andere paardjes.
Wanneer je hem zelf in handen hebt is hij heel anders. Als je niet duidelijk bent loopt hij tegen je aan te douwen, gaat hij expres op je tenen staan en zodra hij de kans krijgt haalt hij vanalles uit de kast. Als je goed met hem om weet te gaan is het werkelijk een schat van een beest. Hij raakt zelfs in paniek als je in een onbekende omgeving even bij hem wegloopt en hij niet mee kan. Hoe meer aandacht hij krijgt, hoe beter het over het algemeen gaat, al blijft hij het af en toe wel proberen.
Zijn onzekerheid is wel een probleem, omdat hij met het rijden niet durft. Dit uit zich in stilstaan, maar ook in rare flipbuien. Net als je denkt dat het goed gaat kan hij er enorm vandoor gaan en dan gaat hij ook van het pad af (als je in het bos rijdt). In het weiland moet hij nog erg veel leren. Maar goed, dit is een ander onderwerp.
Ik ben bang dat ik het maar even moet laten wezen totdat ik zelf weer met hem aan de slag kan, helemaal van voren af aan en daarbij hopen dat het verstand met de jaren komt Gelukkig ken ik een vrouw die goed les geeft op het gebied van omgang met en gedrag van paarden. Dit heeft in het verleden ook erg goed geholpen.

Vreemd verschijnsel is het... Gelukkig is het met mijn pony nog niet zo erg en ik hoop heel erg dat het ook niet zover komt. Ik ga na mijn zwangerschap zeker actief met hem aan de gang, hopelijk kunnen we er nog iets van brouwen.
Jammer dat ze er zoveel last van hebben als ze met de fles groot gebracht worden. Dit is toch niet met alle veulens het geval?

Mijn paardje was toen ik hem net had ook een behoorlijke lastpost aan het touw. Ik heb daar hulp bij gezocht en hetvolgende geleerd.

Als leider moet je altijd voorop lopen. Als het paad naast je loopt en hij wil de benen nemen, hou je er nooit iets aan. Dus, je loopt met een vrij lang touw voor je paardje (eerst gewoon in het weiland of de bak). Wil hij naast je komen dan buig jij af, zodat hij achter je blijft. Komt hij nou te dicht achter je en wil hij met zijn neus in je nek gaan lopen, dan zwaai je met de rest van je touw achter je, net zoals een ander paard dat zou doen als hij te dichtbij komt. Een touw tegen je aan is niet fijn, dus hij zal meer afstand nemen. Mocht hij willen slaan dan heeft hij geen kans als hij achter je loopt. Stijgeren is een ander verhaal, je moet zorgen dat je het touw net zo houdt als je hem had en dan kan hij nooit zover naar boven komen.
Mijn ervaring is dat als je hier een poosje mee bezig gaat, het een heel stuk verbetert. Hij is mij sinds ik zo met hem loop nog maar 1 keer voorbij gesprongen (hij wilde het toch nog eens uitproberen). Ik vind het wel lastig blijven om ervoor te zorgen dat hij echt achter je blijft lopen. Op een gegeven moment moet dit voor het paard vanzelfsprekend worden, omdat je telkens afbuigt en hij dus niet anders kan. Als ik buiten loop met mijn paardje heeft hij nog wel eens de neiging om zo schuin achter je te gaan lopen. Bij mijn man probeert hij er dan wel langs te glippen, maar die heeft hem ook minder in handen.
Misschien heb je er wat aan, het heeft mij erg goed geholpen!