Hoi,

Nou Iwan is weer weg. En of paarden ook jaloers kunnen zijn. Misschien noemen zij het anders, maar in mijn ogen pure jaloezie. Isabella omdat ze alles moest delen, dat zinde haar niets en dat reageerde ze af op Iwan (logisch), maar gisteren rollen omgekeerd. Ik was een hele tijd met Iwan bezig en Isabella had wat suffig staan toekijken. Dus ik wilde haar weer even aanhalen en toen ze kwam gelopen, haalde Iwan ineens uit en ging tussen mij en Isabella instaan alsof hij wilde zeggen; nu is ze van mij!!

Daar stond ik wel even van te kijken. Al die tijd had Iwan zich heel onderdanig richting Isabella gedragen. Maar die kleine van mij liet het er niet bij zitten hoor. Iwan kreeg weer een gil en een mep toegeworpen van haar zijde.
Pffff paarden .... . Ze vochten om mij dus wel een beetje leek het wel.

Maar wat Iwan betreft heb ik wel veel geleerd en gezien. Volgens de eigenaar een beetje zweverig allemaal. Het beest moet niet zeiken. Maar ik vraag me af of hij zeikt ... Hij is gewoon nerveus. Ik kwam met tuig aan voor Isabella en Iwan flipte bijna. Nu heb ik het gisteren weer gedaan. Gewoon tuig in de hand genomen en dat over Isabella gehaald. Iwan keek het even aan en toen ik naar hem kwam ging hij er van door. Een eind verderop ging het schrapen met zijn voorhoef, stampen naar zijn buik, willen gaan liggen en toch weer niet, weer dat schrapen, winden laten, stampen en happen naar zijn buik. Het leek er heel sterk op of hij een beginnende koliek aanval kreeg. Toen ik het tuig weglegde, hield hij direct op met dit gedrag.
Ik kwam er weer mee voor de dag en hij begon weer. Geen toeval dus. Ik heb het op een hek gehangen en gewacht. Hij ging op den duur snuffelen en eraan knabbelen. Voorzichtig legde ik het op zijn rug en zijn huid ging aan het trillen. Ben toen die oefeningen gaan doen zoals we die leren op de NH cursus (vnl. vertrouwen winnen) en hij ontspande. Met veel geduld kon ik later ook met de zweep over zijn lichaam aaien. Dat kostte meer tijd. Hij wilde niet komen zolang ik die zweep voor me hield. Ik had de tijd dus ging rustig zitten wachten op Iwan. Een eekhoorntje kwam op een halve meter afstand van mij een noot in de uitloop begraven ... dus eh rust straalde ik wel uit. Isabella had die eekhoorn gezien en ging heel alert staan kijken en het diertje volgen, maar Iwan had alleen maar oog voor de zweep. En ik zat te balen dat ik geen fototoestel bij me had.

Ik had gewild dat ik langer met Iwan bezig kon zijn eigenlijk maar toch had ik genoeg gezien. De eigenaar had hem opgehaald en net hoorde ik dat hij hem na het ophalen nog op de manege heeft gehad en de bak er mee had aangesleept en het ging wonderbaarlijk goed. Hij is er omdat het zo goed ging wel 2,5 uur mee bezig geweest. Ja ergens ben ik blij, maar aan de andere kant kan het ook weer een stapje terug zijn. Maar morgen is de cursus weer.

Daarbij viel me nog wat op. Iwan schermt op de cursus zijn rechterkant van me af. Daar moest ik aan werken. Dat deed ik dus ook braaf in het weekend. Maar toen Isabella haar aanval opende, zag ik dat hij voor haar juist zijn linkerkant afschermd. Zij mocht hem rechts aanvallen. Toen ik beter keek zag ik dat hij allemaal plekjes heeft rechts in zijn vacht. Eerst dacht ik even aan schimmel of zo maar leken me toch eerder bijtplekjes. In de kudde staat Iwan zeker niet bovenaan werd me verteld. Ook als ik een zweep vasthad, dan mocht ik hem ineens wel rechts benaderen want schermde hij links af. Ik zou nu bijna willen beweren dat hij zijn rechterkant met pijn associeert. Of kan ik dat zo niet stellen?

Dan nog wat. Op de cursus leren wij een het paard achterwaarts te laten gaan. Eerst met opgeheven vinger, dan touw wiebelend erbij en dan wat bozig op het paard inlopen. Resultaat bij laatste stap, paard gaat terug. Isabella deed ook iets dergelijks; op Iwan afrennen, oren in de nek en hoofd omhoog en zeer boos kijken (wit ogen) en Iwan ging direct naar achteren (sneller al bij mij). Maar eh, dit kan dan wel op elkaar lijken maar bedoelen wij ook hetzelfde. Ik wil gewoon het paard naar achteren laten gaan omdat ik dit nu eenmaal wil. Isabella wilde aangeven: opzouten jij. In dat opzicht vraag ik mij dus af wat het effect van die cursusoefening nu eigenlijk zou moeten zijn?

Nou weer een heel verhaal, maar wel stof tot nadenken (voor mij en misschien ook voor sommigen van jullie?).

Groeten,
Ingrid

Lisanne schreef op maandag, 27 september 2004, 18:47:


Je woont in Rijssen ... ga eens naar de firma Smit, Jutestraat 9.

Deze man maakt oa hoefschoenen, kan je veel over natuurlijk bekappen vertellen en heeft oa een doorgesneden paardenvoet liggen (in de vriezer) waar hij aan de hand daarvan veel kan uitleggen over kreupelheden.

Doen !! Wordt je een stuk wijzer van en waarschijnlijk ben je daarna echt overtuigd van het nut van goed bekappen.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op maandag, 27 september 2004, 13:31:

Ze liggen te weken op dit moment.

Nu even afwachten.

En Nick, ik zie (gelukkig) geen paarse stengels. Maar dat komt omdat de planten hier nog geen stengels hadden gevormd. Ik zeg hier omdat ik nl. vermoed dat we toch het hooi hebben van ons land achter het huis (vanwege paardenmest en beukenblad in het hooi en dat is afkomstig van de buren want dat gooien ze altijd op het hooiland ondanks dat het niet mag, maar goed). Ik was dus super alert met dit hooi en nu vind ik dus die bladen. Maar ik ben niet helemaal 100% zeker ben of het nu wel of geen JKK is (Egon heb je die foto al gezien die ik had gestuurd; het is die niet bloeiende plant die achter op het ons land groeide).

Heb een foto gemaakt van de bladeren voor het weken en zal het doen na het weken. En naar wie moet ik die dan sturen?
Wat is een univ.of hortus?

Groeten,
Ingrid

Malenka schreef op maandag, 27 september 2004, 19:30:

Mix van stromingen maar merendeels Parelli inderdaad.


Ja dat leek mij nu dus ook. Dat heeft Isabella mij dus weer "verteld" met haar gedrag. Toen ik dat zag zette ik ineens inderdaad vraagtekens bij dat achterwaarts sturen van het paard. Maar zoals jij het zegt zo gebeurd het inderdaad. Wegsturen en dan weer laten komen.

Een paard op de cursus gaat al steigerend achteruit. Men vind het leuk, nou ik niet, want dit kan toch niet de bedoeling zijn?

Toen ik het bij Isabella destijds al probeerde (zie eerder ergens op dit forum), lukte het alleen als ik heel boos werd en toen ging ze wat angstig achteruit, maar niet van harte. Alleen die blik in haar ogen deed me al vermoeden dat iets aan deze oefening "scheef" zat, maar toen ik het haar zag doen, toen pas begreep ik waarom paarden het onderling bij elkaar doen. Dat is wat anders bedoeld als wij mensen willen.

Dank voor je antwoord, zal er morgen zeker over beginnen met onze cursusleidster.

Groeten,
Ingrid

Martien van Schubert schreef op maandag, 27 september 2004, 19:46:

In mijn ogen zit er verschil in achterwaarts laten gaan. Isabella kan ook achterwaarts grazen (geen idee waarom ze dit ooit doet overigens). Als ik haar achterwaarts zet voor de wagen is dat omdat ik of vast zit of iets dergelijks. Dus moet ik het haar wel leren. Ze doet het overigens nooit met mopperen, maar ik vraag het haar, gewoon op stemcommando, niets met druk van touwen of leidsels.
Maar hoe Isabella Iwan achterwaarts liet gaan was wel degelijk met druk. Veel druk en veel dreigen. En dat is wat wij dus wel leren als het zachtjes niet lukt (vingertje) dan opbouwen van fases en de laatste ziet er dus uit als dat dreigen. En dat vind ik nu dus al direct niet meer kloppen. Tenzij ik dat wil natuurlijk, dat mijn paard te opdringerig wordt en ik echt wil dat hij "opzout", maar een paard dat braaf lief voor je stilstaat, dat je eerst aanhaalt en vervolgens dan zo achterwaarts gaat zetten, ja dat is vragen om protest en is wel vernederend denk ik voor het paard (en onbegrijpelijk).

Overigens liet ik Isabella in een oefening achterwaarts langs een kijkende Iwan gaan en dat ging dus ook niet. Dat wilde ze zelfs niet. Kennelijk geeft dit in de paardenwereld ook wat aan. Ze keerde haar achterwerk zo dat ze voor mij wel achterwaarts ging maar niet in de richting die ik wilde (nl. langs Iwan). Ook typisch want normaal gaat ze recht achteruit en niet zoals nu in een cirkeltje. Maar deze oefening was er dus eentje met stem en ik naast de pony en niet dreigend ervoor.

Groeten,
Ingrid

Lisanne schreef op maandag, 27 september 2004, 19:50:

Hoi Lisanne,

Sorry ik bedoelde het niet bot. Maar ik heb zelf een jaar of langer getobt met een pony die afwisselend kreupel was, zonder en met ijzers, niets op foto's te zien, 2 hoefsmeden gehad met diverse meningen. Dierenartsen met diverse oplossingen. Maar ze bleef licht kreupel. En ik had ook het idee dat ik al het goede gedaan had, kostte me handen vol geld toen al die onderzoeken en foto's. Toen kwam ik via een tip bij dhr. Smit in Rijssen. Toen ik daar geweest was was ik overtuigd van de "andere" manier van bekappen die men ook wel natuurlijk noemt en heb ik de ijzers laten afnemen en hoefschoenen laten aanmeten. Nu na een jaar ben ik heel blij die stap gemaakt te hebben. De pony was door vee-artsen afgeschreven voor werk op de harde weg (dus voor de kar), maar we rijden er weer vrolijk mee rond.

Nu dus een wat langere uitleg waarom je naar Smit moet gaan. En waarom ik wees op een goede bekapping. Ik bedoelde met goede een natuurlijke bekapping.

Groeten,
Ingrid

Lisanne schreef op maandag, 27 september 2004, 21:40:

Nee. Het is juist het omgekeerde. Met de hoefijzers destijds scheurde en brokkelden Isabella's hoeven enorm. Hele gaten en happen van de wand. Ik smeerde van alles op en onder de hoeven, zette haar in de modder, liet de waterbak overlopen, liet haar dagelijks langere tijd door lang nat gras lopen (dauw), maar niets hielp. Ze had keiharde hoeven en dat was volgens meerdere hoefsmeden en dierenartsen altijd een probleem.

1 september vorig jaar bij Smit geweest. Daar is ze voor het eerst "natuurlijk bekapt" en sinds die tijd smeer ik helemaal niets meer op de hoeven. Let er zelfs niet meer op of ze nu droog of nat staat gedurende lange tijd en geen brokkeltje meer aan de hoef te zien.

Maar die schoenen heeft de mijne alleen aan tijdens een rit. Dan blijft er wel eens water inzitten als het nat is buiten of je door plassen rijdt maar als ze thuis in de modder staat worden haar hoeven niet minder nat. In de schoenen kunnen paarden ook een soort zweetvoeten krijgen. Maar ook daarvoor geldt, na een rit gaan ze toch uit en kunnen schoenen en hoeven weer opdrogen.

De schoenen waar ik het over heb zijn geen noodschoenen, of schoenen om dagelijks continu aan te hebben. Ze zijn alleen als bescherming bedoeld. Korte ritten maken we zonder schoenen, maar ze gaan wel mee op de wagen. Je kunt niet weten wat je onderweg nog eens tegenkomt (zoals wildroosters met stroom erop, of glas of scherp puin).

Website van Smit is www.smit-rijssen.nl

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op maandag, 27 september 2004, 22:29:


Ik dacht dat het over luchtzuigen ging?
Die luchtzuiger waar ik het over had gaat wel weer zuigen als hij op een kaal stuk staat, dus modder en kapot gelopen weiland. Hij staat altijd buiten inmiddels, ook met soortgenoten, maar zodra hij is uitgeknabbeld zal hij ongetwijfeld weer gaan zuigen.

Dus dan werkt een modderig kaal stukje grond niet. Daarbij heb je dan weer kans op zandkoliek als je een kaalgevreten en vrijwel kapot gelopen grasland krijgt.

Mijn idee is dus of volop weidegang, ook in de winter, of alleen maar zand/verharding en hooi. Maar een stuk wei kapot lopen doe ik ook niet. Niet uit bezuiniging of zonde van het gras, maar wel met het oog op het zand naar binnenwerken met het korte gras (en worteltjes van het gras).

Groeten,
Ingrid

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 28 september 2004, 0:02:

Hoi,

Wat ik weet van mijn "oude" hoefsmid, was dat hij inderdaad voordat hij ging beslaan, de pony bekapte met wand gelijk aan zool. Als hij het ijzer ging branden dan kon je dat ook goed zien. Juist als ik zonder ijzers ging lopen (winterperiode) dan liet hij een klein opstaand randje van de wand zitten omdat ze dan wat "ruimte voor afslijting" had.
Kijk en dat was dus wel verkeerd weet ik nu. Maar voor het beslag dus wand eraf.
Wel werd ook nog eens de zool en de straal bekapt. En dat maakte haar ook altijd weer wat gevoelig als ze zonder ijzers moest. Dat doe ik nu ook niet meer natuurlijk .

Groeten,
Ingrid

Hoi Pien
Ik ben geen Hans, maar ik vraag me eigenlijk af bij jouw vraag, lopen jouw paarden dan ook dagelijks meerdere uren over de harde weg?

Als ik naar Isabella kijk in het menseizoen, dan moet ik niet continu met haar de wijk in willen en in draf en zo. Want dan slijten haar hoeven echt harder dan dat ze groeien. Daarbij bij het aanzetten met een wagen (is mij verteld) slijt de toon wat harder dan de hielen (aanzetten op asfalt/klinkers).

Ik denk dat een menpaard (of drafpaard van Hans) niet te vergelijken is met en rijpaard in deze (waarmee je ook nog eens in de berm kunt gaan rijden).

Groeten,
Ingrid

Wil schreef op dinsdag, 28 september 2004, 0:59:
Ja dat van het stro heb ik ook al eens aan de orde gesteld en de boer waar ik het koop zegt dat hij ook in zijn "stroveld" het onkruid bestrijdt. Ik controleer het wel regelmatig.

En wat het JKK in mijn hooi betreft.

Ik heb ooit de bladeren van een plant geplukt waarvan ik vermoed dat het een JKK-soortachtige is. En verdorie, nu blijkt dat wat in mijn hooi zit (na weken) lijkt op dit blad.

Maar is de JKK plant in zo'n jong stadium (dus van rozetblad) ook al dodelijk giftig in het hooi? (is dus waarschijnlijk 1 jarige plant)

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op dinsdag, 28 september 2004, 9:03:

Weet het, heb het gezien bij de Merensen in de Ardennen. Wat was ik toen verbaasd zeg (ca. 4 jaar geleden) dat we een dag op dat soort bodem gingen klimmen en dalen met onbeslagen paarden. Zal ook nooit mijn verbazing vergeten toen ik na afloop van de rit die hoeven eens bekeek (want dacht echt dat die paarden totaal kapotgelopen hoeven hadden). Geen hapje eruit .


Daarom had ik zelf die hoefschoenen. Maar het valt me nu op dat Isabella toch beter met schoenen over de weg draaft (ruimer) dan zonder. De schoenen voelen natuurlijk toch zachter aan, niet alleen aan de hoeven.


Hoeven klinken als of ze beslagen is als ze over de harde weg loopt. Ze "wipt" ook met haar hoeven (en ik altijd maar denken dat dit door eerdere bevangenheid kwam, maar zo hoort het dus, eerst hiel neerzetten dan pas de toon). Ook over grind gaat ze de laatste tijd weer goed.


Dat is ook het enige dat ik doe. Die steunsels. Haar hoeven worden aan de voorkant bij de toon nooit te lang. Alleen achter groeien ze. Nu neem ik niet aan dat haar hoeven "scheef" groeien; alleen maar achter en niet voor, dus neem ik aan dat haar hoeven gelijk groeien en ze voor aan de toon meer afslijten dan bij de hielen. Vandaar mijn opmerking over het afslijten van de toon en omdat ze voor de wagen staat nam ik aan dat het daarmee te maken. Maar dat hoeft dus kennelijk niet?!


Nee zeker niet. Maar haar hoeven hebben altijd langzaam gegroeid.


Zou best kunnen. Maar ik hou ze wel bij zoals op deze site staat, maar dan van papier gelezen en geleerd. Niet een cursus gevolgd bij Frans. Toch zou daar niet zo'n groot verschil in moeten zitten, toch?


Nou Isabella is niet zo gevoelig hoor. Ik heb inmiddels ontdekt wanneer ze niet prettig loopt, dat wel. En dat is wanneer ze veel nat zand in haar hoeven heeft en dan op harde bodem moet lopen. Na een tijdje is die klont er wel uit, maar tot dat moment loopt ze niet lekker. Of dat nu met de zool te maken heeft (druk) of met pezen/spieren (hobbelig staan), dat weet ik dus niet.

Groeten,
Ingrid

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 28 september 2004, 9:23:

Hoi,
Ten eerste denk ik dat ze in de wedstrijd te zwaar zijn (ze wegen veel meer dan een hoefijzer).

En ja het kost wel meer werk. Maar mijn kennis heeft zijn 4-span op schoenen staan. 16 schoenen aantrekken. Het stond hem eerst ook niet aan, maar nu weet hij niet beter. Wel schakelt hij hulp in van anderen voor de schoenen aantrekken.
Ikzelf ben ook meer tijd kwijt. Is toch hoefje goed schoonmaken voordat je een schoen aandoet, anders kan het vuil wrijving gaan geven.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op dinsdag, 28 september 2004, 9:33:

Dat is ook zoals ik zei hoe ik Isabella achterwaarts zet. Dan doet ze het wel, maar het ging mij over de manier waarop we het leren. Dreigend op je paard aflopen (laatste "fase"), dat staat me niet aan. Het gaat dus over de manier WAAROP en HOE je je paard achterwaarts laat gaan.

Zie hierboven. Ik moet met de wagen bijv. ook achterwaarts kunnen, is zelfs soms zeer wenselijk (als we bons vastzitten in die stomme mendoorgangen).

Moet er niet aan denken als Isabella dan denkt; ja de groeten, ik ga alleen maar voorwaarts. Daarbij als je het anders bekijkt ... voor de wagen loopt ze in haar achteruit juist op ons af .

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Had het bij het onderwerp "beenbeschermers" al geschreven, maar het valt me dus op dat Isabella met klonten zand in haar hoeven, even moeilijk loopt als ze op harde bodem komt.

Maar nu even over haar zolen. Zij heeft holle zolen, dus aan de rand is het gelijk met de wand, maar dan zit er een bolling in, teruggetrokken naar "binnen" (omschrijf ik het zo duidelijk?). Straal ligt bij haar dus duidelijk "op" de zool.

Iwan (altijd onbeslagen, 7 jaar, natuurlijk bekapt volgens "onze" manier van Smit) heeft zolen die geheel gelijk zijn aan de bodem. Dus wand en zolen zijn 1 vlakte. Zijn straal ligt wat in de zolen en steekt net een beetje uit.

Feit is dus wel dat bij Isabella "troep" in de hoeven makkelijk kan blijven zitten, bij Iwan kan dit "klonten" van het zand niet gebeuren.

Wiens zolen zijn nu "goed"?

En wat is het verschil eigenlijk?

Groeten,
Ingrid