Ingrid den Ouden schreef op maandag, 27 september 2004, 18:38:

Je doet een cursus Parelli zeker?
Zoals je aan Isabella zag gebruikt een paard het achterwaarts laten gaan van een ander paard om te laten zien dat die helemaal niets waard is.
Ik ben dan ook van mening dat dit een oefening is die niet vaak en al helemaal niet lang mag worden uit gevoerd.
Dit omdat je bij elk pasje je paard nog eens verteld dat hij minder waard is.
Hoe moet hij zich wel niet voelen na die paar meter achterwaarts?
En dan.....vragen wij hem weer helemaal naar ons toe te komen...hij is lief, hij mag dicht bij of in jouw persoonlijke ruimte komen. Wat doen wij vervolgens? we sturen het net zo makkelijk weeer achterwaarts, het is plotseling weer minder waard....
Lijkt mij een flinke klap.

Malenka schreef op maandag, 27 september 2004, 19:30:


Vind ik een interessant thema. Mag ik eens wat vragen: paard is gebouwd om voorwaarts te gaan. In de kudde is achterwaarts onder "dwang" een vorm van onderspit delven ?

2. In de les bv. van Parelli, is er een rede om paarden dat te leren, gaan deze paarden dit op gegeven moment dit nu vertalen als oefening zonder kwaaie bedoeling ? Wij laten onze paarden in de westernsport ook achteruitlopen als oefening. Er zijn mensen die hun paard achteruit de wasplaats op zetten. Als je op dat moment naar de lichaamstaal van het paard kijkt dan vallen geen bijzondere dingen op die wijzen naar onwil, boosheid, of misschien vernedering.

Hoe zit dat nu eigenlijk. Ik wil mijn paard natuurlijk niet vernederen.

Gr. Martien.

Martien van Schubert schreef op maandag, 27 september 2004, 19:46:


Voor zover ik heb kunnen merken gebruiken paarden dit inderdaad om een ander "om laag te halen".
Het wil niet voor niets in het begin eigenlijk niet achterwaarts. Als het dominant is zal het zich zelfs heel erg verzetten en zich groter maken om te zorgen dat jij achterwaarts gaat! (sommige schieten zelfs nog liever de lucht in en laten zich zelfs achterover vallen!).

Ik neem aan dat daarom in b.v. de cursus parelli dit onderdeel veel gebruikt wordt. Om maar telkens te laten zien dat je hoger in rang staad.

Dit lijkt mij echter niet goed. Dit omdat ik vrienden wil zijn en niet constant moet zeggen dat ik de baas ben en dat hij niets te vertellen heeft (heel erg extreem uitgelegd hoor). Op een gegeven moment gaat je paard hier geestelijk heel erg door omlaag. Dit omdat hem telkens maar verteld wordt dat hij zeker niks waard is! (hoe zou jij je voelen als dat tegen je gezegt werd?)

Ik denk wel als je je paard leert dat het niet erg is (net als dat je dat met rijden moet doen d.m.v. beloning) je paard er minder problemen mee heeft.

Maar ik doe dus zo min mogelijk achterwaarts. Om mijn paard zo min mogelijk onder druk te zetten.

Malenka schreef op maandag, 27 september 2004, 19:30:

Mix van stromingen maar merendeels Parelli inderdaad.


Ja dat leek mij nu dus ook. Dat heeft Isabella mij dus weer "verteld" met haar gedrag. Toen ik dat zag zette ik ineens inderdaad vraagtekens bij dat achterwaarts sturen van het paard. Maar zoals jij het zegt zo gebeurd het inderdaad. Wegsturen en dan weer laten komen.

Een paard op de cursus gaat al steigerend achteruit. Men vind het leuk, nou ik niet, want dit kan toch niet de bedoeling zijn?

Toen ik het bij Isabella destijds al probeerde (zie eerder ergens op dit forum), lukte het alleen als ik heel boos werd en toen ging ze wat angstig achteruit, maar niet van harte. Alleen die blik in haar ogen deed me al vermoeden dat iets aan deze oefening "scheef" zat, maar toen ik het haar zag doen, toen pas begreep ik waarom paarden het onderling bij elkaar doen. Dat is wat anders bedoeld als wij mensen willen.

Dank voor je antwoord, zal er morgen zeker over beginnen met onze cursusleidster.

Groeten,
Ingrid

Martien van Schubert schreef op maandag, 27 september 2004, 19:46:

In mijn ogen zit er verschil in achterwaarts laten gaan. Isabella kan ook achterwaarts grazen (geen idee waarom ze dit ooit doet overigens). Als ik haar achterwaarts zet voor de wagen is dat omdat ik of vast zit of iets dergelijks. Dus moet ik het haar wel leren. Ze doet het overigens nooit met mopperen, maar ik vraag het haar, gewoon op stemcommando, niets met druk van touwen of leidsels.
Maar hoe Isabella Iwan achterwaarts liet gaan was wel degelijk met druk. Veel druk en veel dreigen. En dat is wat wij dus wel leren als het zachtjes niet lukt (vingertje) dan opbouwen van fases en de laatste ziet er dus uit als dat dreigen. En dat vind ik nu dus al direct niet meer kloppen. Tenzij ik dat wil natuurlijk, dat mijn paard te opdringerig wordt en ik echt wil dat hij "opzout", maar een paard dat braaf lief voor je stilstaat, dat je eerst aanhaalt en vervolgens dan zo achterwaarts gaat zetten, ja dat is vragen om protest en is wel vernederend denk ik voor het paard (en onbegrijpelijk).

Overigens liet ik Isabella in een oefening achterwaarts langs een kijkende Iwan gaan en dat ging dus ook niet. Dat wilde ze zelfs niet. Kennelijk geeft dit in de paardenwereld ook wat aan. Ze keerde haar achterwerk zo dat ze voor mij wel achterwaarts ging maar niet in de richting die ik wilde (nl. langs Iwan). Ook typisch want normaal gaat ze recht achteruit en niet zoals nu in een cirkeltje. Maar deze oefening was er dus eentje met stem en ik naast de pony en niet dreigend ervoor.

Groeten,
Ingrid

Malenka schreef op maandag, 27 september 2004, 20:58:


Dank voor je reaktie op mijn vraag

Martien.

Malenka schreef op maandag, 27 september 2004, 20:58:


Welnee. Dit is een kwestie van oorzaak en gevolg omdraaien. Een paard dat hoger in rang staat zal niet voor je achteruit lopen. Een paard dat lager in rang staat zal dat wel doen. Krijg je het voor elkaar om een paard achteruit te laten lopen terwijl dat vroeger niet lukte dan heb je iets gewonnen.
Maar als je eenmaal zo ver bent dan maakt het verder niks meer uit. Onze paarden lopen gewillig en vol vreugde zover achteruit als we aangeven. Een aantal daarvan doen dit zelfs volkomen los in de wei. Ze volgen ons gewoon, en als wij achteruit lopen doen ze ons na, terwijl er geen enkele vorm van dwang aan te pas komt.


Doe maar gewoon wel. Achteruit is een zeer nuttige oefening. Je kan het gebruiken om een voorwaarts paard iets minder "vooruit" te laten denken, met achteruit wordt de achterhand bespiering sterker zodat je paard makkelijker de achterhand eronder kan brengen, etc.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 28 september 2004, 9:33:

Dat is ook zoals ik zei hoe ik Isabella achterwaarts zet. Dan doet ze het wel, maar het ging mij over de manier waarop we het leren. Dreigend op je paard aflopen (laatste "fase"), dat staat me niet aan. Het gaat dus over de manier WAAROP en HOE je je paard achterwaarts laat gaan.

Zie hierboven. Ik moet met de wagen bijv. ook achterwaarts kunnen, is zelfs soms zeer wenselijk (als we bons vastzitten in die stomme mendoorgangen).

Moet er niet aan denken als Isabella dan denkt; ja de groeten, ik ga alleen maar voorwaarts. Daarbij als je het anders bekijkt ... voor de wagen loopt ze in haar achteruit juist op ons af .

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op dinsdag, 28 september 2004, 9:33:


Ik zal het zeker niet meer op die manier doen.
Het is wel zo dat ik mijn paard aan de kant moet kunnen zetten (dus evt. ook achteruit).
Maar zoals volgens mij vrij duidelijk was zet ik hem dus zeker geen meters met zware druk achteruit. Daar is het moment niet voor al je er verder geen reden voor hebt als alleen maar een stap achterwaarts.
Zoals ik al schreef associeren veel paarden dit met "op hun kop krijgen" en "omlaag in waarde". (tenminste dit is wat ik heb gezien in vele gevallen).
Maar ik heb ook vermeld dat het kan wennen net als rijden.

Het is inderdaad wel zo dat de achterhand beter ondergebracht wordt (met langzaam achterwaarts gaan) en de bespiering daar dus sterker wordt. Maar dat kan ook op een andere manier. Denk bijvoorbeeld aan werk met balkjes, cirkels en hellinkjes (Als dit mogelijk is natuurlijk. Bij ons dus niet)

Ik twijfel er niet aan dat jullie het beste proberen te doen met de paarden. Maar dat doe ik natuurlijk ook...