Rijk Janssen schreef op woensdag, 29 juni 2005, 18:00:


Zolangzamerhand word ik erg nieuwsgierig, waarom jullie het zo belangrijk vinden om de 'wasachtig uitziende zool' te zien.

En zoals ik eerder schreef, probeer het eens met een staalborstel.

Isabel

Femke schreef op woensdag, 29 juni 2005, 17:41:


Sinds wanneer 'vanuit het niets agressief'? Vanaf het moment dat het veulen geboren was, of is het veranderde gedrag recenter?


Wat houdt 'aan de slag' in?


Weinig antwoord, maar als je wat meer vertelt, zal het misschien gemakkelijker zijn een oplossing te vinden.
Isabel

Aan al diegenen die zich afvragen of het ooit nog goed zal komen met de pijnlijke voetjes van hun paard nu de ijzers eraf zijn.

Mijn Opal is nu 2 1/2 jaar ijzerloos, en is de eerste paar maanden zwaar kreupel geweest. Met behulp van strasser specialist op de goede weg gezet, na een 1/2 jaar ben ik zelf gaan bekappen, omdat ik toch niet tevreden was over de ingrijpende manier van behandelen, vooral toen de opening cuts tegen mijn zin werden aangebracht, was het voor mij basta.

Opal had zwaar samengetrokken hielen, en stralen die op het breedste punt net 1 cm waren.
Haar hielballen waren platte panne(n)koekjes, of liever gezegd platte miniatuur poffertjes.
Langzaam maar zeker ging het beter, en kon ik er weer op, in plaats van haar uen aan de hand te stappen. (Was erg goed voor mijn conditie.)
Dit alles met hoefschoenen, die waren onze redding, zonder kon ze eigenlijk niet lopen.

Nu ruim 2 1/2 jaar verder, hebben we een superdag gehad, en daarom moet ik denken aan de lange lijdensweg die we bewandeld hebben.

Met een paar vrienden hadden we een veewagen gehuurd, om naar een prachtig natuurreservaat te gaan en daar de dag rijdend door te brengen, met picnic halverwege.
Vorig jaar had ik dat nog niet aangedurfd, onbekend terrein betekent onbekende paden, en hoe begaanbaar zouden die zijn voor de zieke voetjes?
En je wil ook niet iedereen ophouden met gezeur over stenen.
Hoewel Opal nog altijd niet over keiharde steenpaden kan lopen, heb ik het nu wel aangedurfd, en ze liep als een zonnetje!

Haar stralen zijn nu bijna zo breed als ze horen te zijn, de hielballen beginnen mooi plump (mollig?) te worden.

Tja, het is lang, 2 1/2 jaar, maar hoe lang had ze nog door kunnen gaan op die ingebonden voetjes?

Ze springt zelfs weer met plezier. Er lagen her en der wat afgevallen takken in het bos, lekker overheen gejakkerd. Als ik er nu aan denk hoe dat arme dier met die vervormde hoeven 1.60m heeft moeten springen, vooral het neerkomen op die hoeven waarvan de natuurlijke veerkracht volledig naar god was geholpen, niet verbazend dat ze bij de aanblik van een hindernis al in de gloeiende paniek schoot.

We zijn er nog niet, het straalkussen moet nog altijd herstellen, maar dat het de juiste weg is, dat is zeker.

Isabel

Fresco schreef op woensdag, 29 juni 2005, 18:58:


Een osteopaat lijkt me een erg goed plan.
Voordat je het pijn probleem hebt opgelost, zou ik haar niet rijden of longeren, ze is pas vier, dus nog erg jong ook.
Wandelen, als ze dat leuk vindt, en geen angst of pijn laat zien, zou je kunnen proberen.
Maar zo te horen (lezen), heeft ze pijn, en dat moet je eerst uitzoeken en verhelpen.
Isabel

trea hoex schreef op woensdag, 29 juni 2005, 19:15:


Klopt Trea, is ook de reden dat ik zo intens spinnend ben nu, Opal is nu 15, maar nog altijd een dartel veulen.
Toen ze doorhad, dat ze met haar vrienden de wagen in ging, ze kon nauwelijks op haar beurt wachten, rende de loopplank op.
En die maanden wandelen, inderdaad, deed behalve mijn conditie, onze verhouding heel veel goed, ze is in die tijd totaal op me gaan vertrouwen.

Isabel

Rijk Janssen schreef op woensdag, 29 juni 2005, 22:13:


Ach, ik heb ook wel eens met een dremel Opal's hoeven aangevallen, ze vond t prima.
Ik had in het begin blijkbaar ook de oorlog verklaard aan dode zool.
Ik leg me er nu bij neer, en heb met veel overgave het LIM (less is more) principe omarmd.
Isabel

Hein Remmerie schreef op woensdag, 29 juni 2005, 22:23:


Oneffen bodem is zeer pijnlijk voor paarden met slechte witte lijn.
Isabel

Wendy-hb schreef op donderdag, 30 juni 2005, 16:24:


Je kent dus haarscherp het antwoord op je eigen vraag, zoals ook duidelijk wordt uit je berichten op 'een ander forum'. Daar voeg je er nog aan toe dat de bekapper bang is een slechte naam te krijgen, als de behandeling niet aanslaat vanwege onjuiste omstandigheden.
Vrij onaangename opmerking.
Heb je al bedacht dat het paard hieronder lijdt: de beroemde 'gevoeligheid' is acceptabel in het proces naar uiteindelijke heling. Een gestald paard zal die heling nooit bereiken, dus verdoem je hem tot levenslange gevoeligheid.


Natuurlijk bekappen is nou eenmaal een onderdeel van een veel groter geheel, je kan het niet op zichzelf zien, het vereist naast een goede bekapping o.a. ook de juiste leefomstandigheden, beweging en voer.
Het vereist ook toewijding van de eigenaar, als het door de ijzers verziekte hoeven zijn. Dus mensen met een bepaalde instelling. Als die instelling ontbreekt, bestaat er grote kans dat de hoeven niet zullen genezen. Dus onnodig pijn voor het paard.

Dat hebben ze dan helemaal goed begrepen, ijzerloos is voor elk paard, maar niet voor elke eigenaar.


Je mag vinden wat je wil.

Isabel

Wendy-hb schreef op donderdag, 30 juni 2005, 20:41:


Stel jezelf die keuze maar.


De paarden die traditioneel bekapt, zonder ijzers, door het leven gaan, zijn niet de probleemgevallen, we kunnen er vanuit gaan dat die traditionele eigenaar er anders wel ijzers onder had laten slaan.
De paarden waar een natuurlijk bekapper bij wordt gehaald, zullen in de meeste gevallen probleemhoeven hebben, al was het alleen maar, omdat het paard jaren op ijzers heeft gestaan. Er moet dus een helingsproces plaatsvinden, wat te moeizaam wordt gemaakt als het paard niet vrij kan bewegen.
Beter kan ik het niet uitleggen, hoop dat het kwartje nu is gevallen.

Isabel

Wendy-hb schreef op donderdag, 30 juni 2005, 21:00:


Ingrid, doe me een lol, en probeer te begrijpen wat er staat. Natuurlijk bekappen is voor alle paarden. Ik schreef, want dat was jouw vraag, waarom willen natuurlijke bekappers stalpaarden niet behandelen, dat in veel gevallen de paarden waar die natuurlijke bekappers bij worden geroepen, probleemhoeven zullen hebben.
Lees het nog 5 keer over, voor je verkeerde conclusies trekt.

Ja, Ingrid, dat is een stuk beter, geweldig, fantastisch, hebben jullie slim bedacht.

Gezonde hoeven moeten ook natuurlijk bekapt worden, natuurlijk bekappen is voor alle paarden beter.
Maar als het probleemhoeven zijn, en ze moeten herstellen, en je laat het paard op stal staan, en geeft hem niet vrije beweging, dan zullen ze niet genezen.
OK, please, probeer nu weer te vergeten dat je denkt dat ik gezegd heb dat natuurlijk bekappen alleen voor probleemhoeven is, want dat heb ik niet gezegd.
Isabel

e m kraak schreef op maandag, 4 juli 2005, 17:58:


Je hebt er niet veel aan, maar nu ik het gevonden heb, plaats ik het toch maar.
http://www.cavallo.de/index.php?aktion=ausgabe&saktion=artikel&mp=4&artikel=2669&heft=8&jahr=2004&id=xZ611268890D04072005185538&lid=
Isabel

Wendy-hb schreef op zaterdag, 2 juli 2005, 11:54:


Het zou ook een abces kunnen zijn.
Als dat het is, niet in laten snijden en hakken hoor, gewoon lekker veel wandelen met Isa.
Isabel

trea hoex schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 13:53:


Hoi Trea,
weet je, ik kan deze vraag niet beantwoorden.
Ik zie het aan de manier van kreupel-zijn, maar dat valt niet uit te leggen.
Hoop dat iemand anders een beter anwoord heeft.
Isabel

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 23:35:


Mooi Hans!
Maar hoe doe je het nu om overmatige slijtage tegen te gaan?
Isabel

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 0:00:


Hier moet je nog een uurtje wachten, Piet, voor je jarig bent, maar zingen zal ik voor je, misschien dat je het zal kunnen horen.

gefeliciteerd!

Isabel