Hoi Jo,
dank voor je heldere uiteenzetting. Ik begrijp de redenatie heel goed en zal aangeven waar ik er anders tegenaan kijk:
>
> Ik wil even een klein vergelijk voor je uitschilderen:
>
> Je bent ergens waar je je prettig voelt met een vriend.
> Er komt iemand op je af die zich veelste dicht bij je opstelt en
> je aandacht maar blijft vragen.
> Wat doe je?
> Gelijk slaan of het eerst vriendelijk zeggen(dat hij weg moet
> gaan)?
Eigenlijk geen van beide: ik geef hem die aandacht, kennelijk heeft deze persoon daar erg veel behoefte aan.
> Er van uitgaand dat je het eerst vriendelijk vraagt en daarna je
> folume opschroeft en je lichaamstaal totdat je echt niet anders
> kan dan te dreigen met lichamelijk geweld, voordat je het
> uiteindelijk uitvoerd.
> Komt het figuur de volgende keer weer op je af, dan begin je een
> standje hoger en voer je je dreiging ook wat eerder uit.
Om maar even terug op de paarden te gaan: ik probeer in de benadering bij paarden direct een zelfverzekerde houding aan te nemen, mijn ervaring is dat ze meer vertrouwen en aandacht leggen in een persoon die hen rechtop gericht en soepel benadert, dan in iemand die met hangende schouders aan komt lopen en geen "wijsheid" uitstraalt. Eigenlijk heel arrogante houding dus
> Bij de zesde keer zal je verzuchten"dan hem nu maar echt een
> peut verkopen".
Nee, als het zover komt, loop ik weg. Niet erg orthodox als je met paarden omgaat, ik weet het, maar naast de dominante hengst in de kudde (die zij zin wel krijgt maar waar de rest geen vertrouwen in heeft omdat hij zijn leiderschap afdwingt) loopt er in iedere kudde ook een kalm paard dat rustig zijn tijd afwacht, geen energie verspilt en geen dominantiespelletjes speelt. Dit paard zal zich ook door het dominante paard weg laten sturen, maar gaat niet voor hem op de loop, vertrekt kalm en komt even later terug om het opnieuw te proberen...neemt wijze beslissingen en KRIJGT het leiderschap van de rest. (vgl Mark Rachid die dit prachtig uit kan leggen)
> Zo is het met paarden ook.
> Ze beginnen vriendelijk, maar uiteindelijk kan de dag komen dat
> ze je trappen voor het echie.
In paardentaal is trappen ook geaccepteerd, maar inderdaad voor ons mensen wat problematischer. Wij leren onze paarden daarom ook dat mensen kwetsbaarder zijn dan hun soortgenoten...dat begrijpen ze prima en als ze dan ergens niet van gediend zijn, blijft het bij dreigen, wat van mij prima mag, want zo communiceert het paard nu eenmaal.
> Ik zou dan ook niemand durven te vertellen dat een paard het
> niet zal doen, alleen maar omdat hij/zij het tot dit moment nog
> niet gedaan heeft.
De fout die ik hier maak is inderdaad dat ik het een ander aanraad die er wellicht niet toe in staat is het op deze manier aan te pakken. Hoe goed ik erin ben moet ook nog maar blijken hoor, heb ook de mazzel dit alles te mogen leren met paarden die dit allemaal al is bijgebracht. Mocht ik in het ziekenhuis komen, regel ik een laptop met internet om jullie ervan op de hoogte te brengen
Ik wijs jouw redenatie niet van de hand Jo, kan me er prima in vinden en het waarborgt de veiligheid beter dan ik dat doe, maar probeer het voor mezelf wel te perfectioneren.
Fijn weekend!
Marlies
Warboel
