jacqueline postmes schreef op vrijdag 10 februari 2006, 12:49:


En het laten afbijten van dikke penen is goede krachtraining voor de kaken!

Groet,
Marlies

Hey Jose,

complimenten voor je geduld!
Niki bedoelt het vast oprecht goed, maar je laatste alinea is erg waar: discussies dienen gevoerd te worden met de hersenen, niet met gevoel en ze zijn er ook niet om gewonnen te worden...

Niki's emotie heeft duidelijk belemmert dat ze lezen kon wat er stond...gebeurt mij ook wel eens, we zijn maar mens natuurlijk.

Maar goed, door rustig te blijven discussieren en niet persoonlijk te worden, zijn wij erachter dat we helemaal niet zover van elkaar af zitten met onze ideeen.
Wel balen dat meer mensen nu denken dat jij er een hobby van maakt te "porren" naar paarden (of een schop uit te delen, want ik ook zou doen bij dreigend levensgevaar voor mens en/of paard), want hoewel ik dat idee in eerste instantie ook uit je schrijven haalde, ik weet nu dat je t heel anders bedoelt.

groetjes,
Marlies

Hoi Nick, Hoi Pien,

als bestuurslid naast Maarten Abeln en nog een paar anderen van vereniging "het Voetpad" heb ik deze discussie aandachtig gevolgd. De site www.nh.cybercomm.nl is van deze vereniging.

Jij en Pien zijn tot hier de enige twee die de achterliggende filisofie achter een paar "naakt" geplaatste stellingen hebben doorzien. Dat doet mij goed, te meer omdat jullie de twee personen zijn waarvan ik, persoonlijk, graag de reacties lees. Overigens zijn er meer hoor

De methode die wij nastreven en zo goed mogelijk in praktijk proberen te brengen is niet voor een zeer groot publiek toegankelijk. Terecht maak je de opmerking dat het communiceren met dat paard helemaal niet makkelijk is. Het belangrijkste middel wat wij daar voor gebruiken is ons lichaam en het paard leest de substielste beweging. Het vereist een bepaald aangeboren talent om het effect van het eigen lichaam waar te nemen, maar met name het kunnen lezen van de subtiele signalen die het paard geeft. Veel mensen huiveren bij een paard dat de oren plat legt terwijl mijn paarden hun oren op wel 10 verschillende manieren in hun nek kunnen leggen zonder daarmee onwil, agressie of een waarschuwing af te geven.
Het communiceren met het paard moet een tweede (of soms eerste) taal voor je zijn en met rijden is het zoals Pien zegt: je moet IN het paard zijn, ik zeg zelfs: je moet het paard zijn.

Verder vind ik het erg jammer dat er in deze discussie gedebatteerd worden over de manier waarop iets gebracht wordt, in plaats van de werkelijke bedoeling van het geschrevene, evt inhoudelijke vragen ben ik natuurlijk bereid te beantwoorden.

Groeten,
Marlies

Huertecilla schreef op zondag 19 februari 2006, 16:57:


Nee, HC, de associatie met Parelli en Roberts in onterecht. Ik ben zelf ook niet gelukkig met de term NH die onze vereniging voert, sterker nog: ik ben het tamelijk met je uitleg en commercie visie erachter eens. Tegelijkertijd is dat de reden dat we de term voeren: het is een bekende term, het zorgt voor meer hits want is zeer in zwang momenteel.
Ik meende dat je de site toch bekeken had? Echt recalme voor Pat staat er niet bepaald op. Wellicht is dat een later bericht van je geweest.

Ach wel, ik moest het even kwijt.
Groet,
Marlies

Huertecilla schreef op zondag 19 februari 2006, 17:43:


Beste HC,

hieronder de letterlijke tekst van de 1e pagina van onze site:

"Het begrip, meestal afgekort tot "NH" kwam in zwang in de '90er jaren van de vorige eeuw. Maar dat geldt alleen voor de benaming. In feite gaat het om een vorm van paardrijkunst die terug gaat tot de Griekse beschaving en als eerste te vinden is in de geschriften van Xenophon. Via de Moorse veroverings- oorlogen verspreidden de inzichten zich naar Spanje en werden daar het "geheim" van de ridders annex monniken. Daarna zijn er twee vertakkingen.
Een hoogtepunt enerzijds is de 18e-eeuwse hogeschool dressuur in Frankrijk. De inzichten van die tijd zijn via de de Franse cavelarie bewaard gebleven en vindt men nog steeds terug bij de Hoge Academie voor Rijkunst in Frankrijk maar bijv. ook bij de Spaanse Rijschool te Wenen.
Een andere, zelfstandige ontwikkeling liep via de Spaanse missionarissen die te paard het Christendom aan de Noordamerikaanse indianen gingen brengen. Met het geloof konden die Indianen niet zo veel, maar met het paardrijden wel. Op basis van hun oeroude band met de natuur gaven ze er een geheel eigen wending aan.
Tegenwoordig zijn de ontwikkelingen weer bij elkaar gekomen. "

Xenophon staat keurig als Griek vermeld, het overige waar jij commentaar op levert komt niet eens in de tekst voor en er staat zelfs erkend dat de Indianen van oorsprong geen paarden kenden, wat ik in eerste instantie van jou had aangenomen.
Ik begrijp je houding dus niet, maar zie wel de invloeden die het heeft op een 15 jarige en dat is jammer.

Groet,
Marlies

Esther schreef op maandag 20 februari 2006, 20:52:

Beste Esther,

ik heb even moeten zoeken wanneer het bericht langs gekomen was, want ik herinner mij inderdaad een melding aan ons adres. Overigens heb ik zelf de petitie wel getekend, daar ik er iig geen kwaad in zag. Op dit forum had ik er immers wat vreselijke verhalen over gelezen.


De site die wij toegestuurd kregen was de volgende:

http://kruiskruid.petities.nl/index.php?go=home

De reactie namens het Voetpad was als volgt:

"Sint Jacobskruid is giftig, dat weten alle veeartsen en hooivergaarders. Op de door jou genoemde website wordt wel paniek gezaaid, maar er staan geen cijfers. Ik heb zelf geen gegevens ontvangen over een toenemend aantal slachtoffers, menselijk of dierlijk, van Sint Jacobskruid. Ik houd het erop dat deze aktie een hoax is.

Sint Jacobskruid is makkelijk te herkennen en ook te bestrijden. Op die website wordt daarover geen informatie gegeven. Dat suggereert al dat het om een opgefokt spookprobleem gaat."


het plantje is ons zeker niet onbekend, maar verder kan ik je wel gelijk geven. Maarten had meer onderzoek kunnen doen, waarom hij dat niet deed, is mij niet bekend en ik voel verder niet de behoefte een door hem ingenomen standpunt te verdedigen.


Als het het verongelijkte gevoel dat uit jouw schrijven blijkt weg kan nemen, wil ik graag invloed uitoefenen de betreffende informatie aan de leden door te zenden. Natuurlijk ben jij ook welkom dat te komen doen.
Heb je in ieder geval (naast deze site) nog een link met gestaafde informatie over de toenemende risico's van deze rotplant?


Ik vind het jammer dat je deze, voor mij kwetsende, opmerkingen maakt, maar "ken" je beetje van het forum en zie wel dat het voortkomt uit goede bedoelingen en de frustratie dat niet iedereen er zo naar kijkt. Mancho is pas 40 en beledigd dat je hem oud noemt.

Groetjes,
Marlies

Hallo,

even een andere blik op het JKK verhaal dat SBS zondag uitzond, ik heb even op de site gekeken, a.d.h.v. een gecharcheerd voorbeeld:

Ik kom er op een dag achter geweldig goed met honden op te kunnen schieten en schaf er direct twee aan, wel zo gezellig. Na een heerlijke wandeling op de hei, ik heb de viervoeters inmiddels een half jaar, mogen ze wat te eten. Voor de afwisseling geef ik ze eens een stuk chocolade door de brokken, vinden ze vast lekker. Binnen twee uur is zowel Fikkie als Brutus dood en bel ik de overheid om ze onmiddellijk chocolade uit de handel te laten nemen!

Oh...dat is raar? Had ik moeten weten dat chocolade instant dodelijk is voor honden en zou ik dat ook niet moeten weten voor paarden, waar het JKK betreft, alvorens de verantwoordelijkheid over zo'n leven (of 21!!) te nemen? Of vinden jullie het juist vreemd uit te zoeken wat je een dier te eten geeft, zelf weet ik ook graag wat er in de maaltijd zit?
Nee, iemand zet klakkeloos zijn paarden op een weiland, die gaan dood en dankzij SBS6 zal half NL naar de overheid wijzen: "jullie oplossen!"

Sterker nog: er wordt gevraagd om bestrijding van JKK...Zullen we de Buxus en zwarte nachtschade (oeh...die zien we erg veel in weilanden hoor!) ook eraan toevoegen? Iemand nog meer suggesties? Andere natuurlijke zaken die momenteel niet erg goed uitkomen, waar we graag vanaf willen?

Het blijft intriest dat er slachtoffers vallen, echter is het mij te makkelijk de verantwoordelijkheid daarvoor bij de overheid te leggen...zorg liever voor een adequate informatievoorziening voor paardenliefhebbers dan een poging te doen iets uit de natuur te verwijderen wat er hoort, een functie heeft en waarmee wij maar gewoon moeten leren leven.

Over de slapheid van het dode veulen trouwens: lijkstijfheid (rigor mortis) treedt kort na de dood in en verdwijnt na een aantal uren/dagen weer uit het lichaam, dit heeft niks met JKK vergiftiging te maken.
Kom op ook...SBS als nieuwsbron???!!!

Groet,
Marlies