Peet schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:30:


Hier had ik nog niet op gereageerd zag ik.

Het ligt eraan wat ik aan het doen ben.
Als de paarden het niet interresant genoeg vinden , dan zullen ze het wel voor de beloning doen , maar ze blijven wel nadenken hoe ze die kunnen krijgen.Meestal reageren ze echt heel stoer en met aandacht als ze mij enthousiast hebben gekregen , en willen ze alleen maar verder trainen.Niet te lang enthousiast zijn , nee werken!
Soms , vooral met schriktraining is het voorwerp veel interresanter dan mijn voertje , en nemen ze het niet aan , maar zijn bezig met die tuinstoel op hun rug , of met het krakende en wapperende stuk plastic in de wind om hun benen heen , of met de grand voulard waar ze mee zijn ingepakt.
Rust gebruik ik niet bewust als beloning.
Kriebel word wel als prettig ervaren , dus lijkt me ook belonend.

Is dit een beetje antwoord op je vraag?

Gr Esther

Ilma Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 9:54:


Het is maar 150 meter?
Ik zou er naast gaan lopen als dat wel goed gaat, en geen risico nemen...

Gr Esther

Ilma Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 11:00:


Ow , sorry , dacht dat je er al op zat.
En na dat stukje is het probleem over , of is het gevaar over , maar bestaat het probleem nog steeds?

Kun je zien aan je paard waarneer hij gaat staken? hoofd hoog oid?
Dan zou je kunnen omkeren , vlak voor het staken , lopen tot hoofd weer gezakt is , en dan weer omdraaien.
Proberen om het staken te voorkomen als het ware.

En het achteruit laten lopen wat Monique schreef? Heb je dat al geprobeerd?

Of is het net zoon probleem wat hier recentelijk is gepasseerd in het stuk over die ijslander?

Ik heb het probleem zelf ook , als ik niet reageer op de signalen van mijn paard. En als ik er wel op reageer , dan kom ik geen stap verder van huis.....

Het probleem is wel opeens een stuk minder , als ik Maike ook meeneem...

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 29 april 2009, 11:38:


Maar als je het daar zo mee eens bent , waarom dan signalen van het paard negeren?
Twijfel je nou nooit aan jezelf?
Vind je dat je ten opzichte van je paarden altijd gelijk hebt?

Ja , jij komt af met het zadel , en ziet de kont van Ilias...Thats what you get!! En thats not what i want...
Of begrijp ik weer niet?

Zo leven paarden , gedraag je OOK zo en er is

Stront scheppen , en lekker even zeuren en leuren met die knollen!

Gr Esther

Ilma Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 14:26:


Staken , stil blijven staan en niet verder willen.
Maar als ik dat een slag voor kan zijn , door om te draaien als het hoofd van het paard omhoog komt , dan kunnen we gewoon doorlopen , en loop ik ovaaltjes op straat...en zo kom ik dus ook niet verder.
Snappie?


Gr Esther

Ik kon vandaag weer kiezen , en het ging best wel goed!
Ze kwamen beide aanlopen , niet in draf , maar dat doen ze ook echt niet altijd.

Tekla was er als eerste. Ze stak haar hoofd in het halster , dus wilde wel op pad.
Maar er waren mensen in het bos , die ze wel kon horen , maar niet kon zien , en dat wat te eng.
Ze werd niet meer rustig , en ik ben maar teruggegaan.
Tweede ronde , Tekla was niet enthousiast genoeg met het hoofd in het halster stoppen , dus Namkje gepakt.
Met Namkje gewandeld , heel bewust geprobeerd om haar niet aan te kijken.
En dat ging best wel goed. We zijn in tijden niet zo ver van huis geweest.
En rustig worden tijdens het grazen! Het ging goed!

Derde ronde , Tekla stak snel haar hoofd in het halster , want Namkje was weer in de buurt. Moes er wel even om grijnzen , want ze was echt even heel snel.
Andere kant opgegaan , en ze vond het leuk en spannend.
Was redelijk rustig , reageerde niet op gehinnik van Namkje , maar wil me zo graag voorbij. Dan vind ze het gewoon even spannend , en vergeet haar manieren dan nog...
Heb heel wat rondjes gedraait om haar weer achter me te krijgen.
Voor het eerst een staking van Tekla op weg naar huis , maar dat vind ik in deze situatie niet zo erg.

Nou , productief dagje!! En , het belangrijkste , het was leuk!

Gr Esther

Hi Marianne,

Ik denk dat ik redelijk consequent ben , maar in een ding niet , en dat is de frequentie van trainen.
Ik heb regels waar de paarden zich altijd aan zullen moeten houden , zoals nooit voor me uit lopen ed.
Dat ze naar me toe komen om te trainen is prima , maar ze weten dan ook dat ze zich aan mijn regels zullen moeten houden. En als ze daar op dat moment geen zin in hebben , tja waarom zou ik die strijd dan aangaan?

Dat scheelt echt enorm , als je gewoon geregeld traint , en niet zoals ik het zo een maand kan laten voor wat het is.
Ik bereik inderdaad weinig.
Maar als ik dan bedenk dat ik Namkje alleen in de trailer naar Beilen kan brengen voor een grondwerkcursus , waar ze met het schrikparcour net doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is , dan denk ik , goh ik heb toch nog iets bereikt!
Ze is immers als 8 maand oud beesie bij ons gekomen , en kende helemaal niets.

Mijn grootste probleem is dat ik altijd bang blijf om verder te gaan , want stel je voor dat het niet zo gaat als dat ik het verwacht had.
Als dat dan gebeurd ben ik echt lamgeslagen , en train ik weer een maand niet. Waarschijnlijk in de hoop dat het paard het dan ook weer vergeten is , en ik weer opnieuw kan beginnen.

Ik heb er ook moeite mee dat ik geen feedback krijg , en met alles tot nu toe er alleen voor sta , maar ik hoop dat daar nu verandering in komt , nu Erik zich er mee gaat bemoeien.

En ik vind het wel lief dat je me lief vind

Bedankt voor je reactie!

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 1 mei 2009, 11:05:


ps; het kan zijn dat ik de clou van je verhaal gemist heb...Schrijf maar gewoon precies wat je denkt hoor! Kan ik wel lijden.

Gr Esther

Michiel schreef op woensdag 29 april 2009, 23:19:


Thanks voor je steun Michiel!
Met druk werken , werkt niet zo goed bij Tekla , zelfs tegenovergesteld!
Dan word het opeens een paard waar je voor moet oppassen...
We komen er vast wel uit wat het beste werkt , dat neemt alleen nog wat tijd in beslag , en ik heb geen haast.

Gr Esther

Sieta schreef op donderdag 30 april 2009, 20:46:



Hi FranCa,

Denk je dat het onduidelijk voor een paard is als ik probeer ten alle tijden confrontaties uit de weg ga?
Misschien heb je gelijk hoor , en ben ik juist op dat soort momenten niet duidelijk genoeg.
Misschien moet ik op zoon moment eens even met de vuist op tafel slaan , even niets tolereren , en hopa! gewoon nu even doen wat ik vraag!
Dat is wat ik tot nu toe nog nooit gedaan heb , want dat vraagt teveel druk vind ik.
Gewoon een keer hardop zeggen , en nu is het genoeg!
...ik weet het niet...

Denk je dat dit de essentie van het probleem is?Of mis ik de essentie van jouw verhaal nu weer?
Gewoon opschrijven hoor wat je denkt!

Maar wat ik tot nu toe wel bereikt heb is me ook wel wat waard.
Ik hoef met wat ik ook doe met de paarden , voeten weken , bekappen , manen en staart uitkammen , dierenarts met entingen , wondbehandeling ,etc etc , ze nooit vast te zetten.
Tekla heeft nog nooit met haar voet in een emmer met water gestaan. Ik moest laatst de mokkorstjes losweken , en ze stond in de bak.
Gewoon met emmer met bethadinesopje naar haar toegelopen , en ze bleef keurig staan , liep niet weg , en vond het gewoon even lekker dat ik zat te pulken.
Dit soort dingen vind ik alweer heel normaal , terwijl er dan mensen zijn die met grote ogen zitten te kijken en zich afvragen of ik het paard niet even vast moet zetten , of minstens een halster om moet doen.

Maar het is maar net wat voorn waarde je zelf hieraan geeft denk ik.
Ik vind het wel stoer eigenlijk

Gr Esther

Lena schreef op donderdag 30 april 2009, 19:03:


Mooi verhaaltje , en een prachtig veulen!
Althans , daar ga ik vanuit!
Gefeliciteerd en geniet ervan!

Gr Esther

Lena schreef op zondag 3 mei 2009, 12:01:


Hij is lief!!!
Ik had net je foto's bekeken , maar was even vergeten dat nog niet alles koek en ei was.
Maar nu blijft alles gewoon goed gaan he!!!
Geniet van je veul!!

Gr Esther

Dit is het spul wat ik vorig jaar geprobeerd heb bij Maike.
Ik heb geen bijwerkingen waargenomen.
Ben nu wel erg nieuwschierig hoeveel het kost!
Weet iemand dat?

Gr Esther

Monique Meijer schreef op maandag 4 mei 2009, 14:20:


Leuk verhaal Monique!
En je begint alweer aardig vertederd te schrijven .
Komt helemaal goed met jullie!!!

Gr Esther

Rita Klompmaker schreef op maandag 4 mei 2009, 20:32:


Per maand????

sjemig....

Gr Esther