Trudy schreef op maandag 3 juli 2006, 20:41:


Als je aan een endurancewedstrijd klasse 1 meedoet, hoor je je aan de minimum (9 km/u) en maximum (13 km/h) snelheid te houden. Dit weet je vantevoren. Als je de 9 km/u niet redt, kun je net zo goed op eigen houtje een wandelritje doen, is minder druk ook. Het 'erger worden' van het tempo heb ik niet ervaren, wel 'minder erg': Enkele jaren geleden lag de maximum snelheid op 15 km/u.
Trillende winnaars in de box kan niet, want alles speelt zich buiten af in zelfgemaakte paddockjes, geen boxen. Bovendien krijg je straftijd als de hartslag te hoog is en word je gediskwalificeerd als de gemiddelde snelheid te hoog was. Trillen gebeurt dan hooguit door de zenuwen, maar da's eerder vooraf dan na de finish.
De optomingen zijn streng geregisseerd, zwepen, sporen, hulpteugels etc zijn verboden. Er wordt veel met bosal, hackamore of leren bitjes zonder hoofdstel gereden. Dat zal vast niet zuiver in navolging van een of andere klassieke peer op weg naar vervolmaking zijn, maar soît. De sport pretendeert ook niet "natuurlijk' te zijn.
Ik denk dat het er 20 jaar geleden TOTAAL anders aan toeging als ik je verslag mag geloven, Trudy!

Piet schreef op dinsdag 4 juli 2006, 7:41:


Als de diameter van de ronde steentjes nu zo ultra belangrijk is... misschien heeft Pete wel telefoon? Of email?

?
?,?dreef op dinsdag 4 juli 2006, 11:23:


Vooropgesteld dat het paard niets mankeert he, want bij spat bijvoorbeeld is achteruitlopen pijnlijk...
Ik weet niet wat voor western "de juiste manier" van beenzetting is bij het achterwaarts gaan is, ik neem aan ook diagonaalsgewijs met de achterhand lager dan de schoft?
In de gewone rijderij, wanneer het paard aarzelend en niet diagonaal achterwaarts stapt, is het een teken van onvoldoende voorwaarts zijn, ja dat is ook mogelijk in achteruit lopen. Wanneer je werkt aan vlot voorwaarts-zijn, komt correct achterwaarts gaan vanzelf. Echter, hoe meer je achterwaarts oefent, des te minder voorwaarts het paard wordt, dus oefen met mate. Door je gewicht iets voorover te verplaatsen en je billen tegen de achterkant van het zadel te drukken, leer je hem achterwaarts gaan zonder aan het hoofd te 'trekken'. Tact is daarbij belangrijker dan paslengte.
Nogmaals, ik weet niet wat voor westernruiters correct is, ik zie die paarden wel eens op de kop achteruit HOLLEN, maar ik neem aan dat je dat niet bedoelt!

Monique Meijer schreef op dinsdag 4 juli 2006, 12:53:

Dit stukje snap ik niet Monique. Ik begrijp uit jouw aanpak dat je benen, zit en handen bij achterwaarts en voorwaarts identiek zijn, het paard kan dan nog altijd voor beide richtingen kiezen, lijkt mij onduidelijk. Ook doe je dus niets met je zit of gewicht als je naar voren of juist naar achteren wil. Blijkbaar zit het verschil tussen vooruit en achteruit alleen in het in de juiste "versnelling" staan? Hoe verkrijg je die?

Monique Meijer schreef op dinsdag 4 juli 2006, 14:34:


Ik snap hem hoor! Jij gebruikt je stem, waar ik mijn zit/bovenlichaam gebruik om de richting vooruit, achteruit of opzij aan te geven.

e m kraak schreef op donderdag 6 juli 2006, 0:58:


Wat is dan het principiële verschil -ik weet, off topic- tussen een viertakt galop en een dralop? Bij de viertakgalop is één achterbeen niet snel genoeg om de 'kataklop'-hoefslag te maken, dus wordt dat 'katakálop'.
Je hoort de viertakt soms in een zeer verzamelde galop (lipizzaners in Wenen) maar ook bij een rengalop over het strand. Ik dacht dat in beide gevallen de landingsvolgorde hetzelfde was, alleen is de snelheid en paslengte verschillend.
Een dralop verloopt in mijn ogen/oren net zo, al wordt die slechts in de langzamere variant gebruikt en met minder impuls. Maar de hoefslag, de beenzettingvolgorde is m.i. hetzelfde. Of? Toch? Niet?

Cledisa schreef op donderdag 6 juli 2006, 18:46:


Het arme paard dat bij jou op het land staat heeft door onwetendheid van de vorige eigenaar een tikje gehad en dat is verkeerd uitgepakt?!?!? Of heb je het nu over slaan? Is een wereld van verschil. Ik geloof niet dat een veulen verknipt raakt door een tikje.

Wil schreef op donderdag 6 juli 2006, 23:18:


En als het al spat was, dan is het inmiddels aan elkaar gegroeid en heeft ie er geen last meer van. Staat ongeveer een jaar voor.

Wil schreef op vrijdag 7 juli 2006, 13:45:


Maar wel Rack? Of Rock?

Gerda9 schreef op vrijdag 7 juli 2006, 20:41:


Wordt het paard tevens door manegeruiters bereden? Dan kan het ook liggen aan wie er (de dag) voor jou gereden heeft. Manegeruiters moeten het nog leren, zijn ongebalanceerd en inconsequent en geven doorgaans geen subtiele halthoudhulpen. Tis makkelijker voor het paard om daar een beetje doorheen te walsen dan op een weifelachtige hulp van gang te veranderen.
Om het paard dan weer opnieuw op jou af te stemmen, zou ik aan het begin van je rij-uur het halthouden uit stap oefenen dmv vaak halthouden, enkele passen voorwaarts, weer halt, afwisselen met schijnovergangen. Onmiddellijk belonen als ie reageert. Je merkt vanzelf dat je je hulpen dan tamelijk snel kunt afbouwen.

e m kraak schreef op zondag 9 juli 2006, 4:00:


Wanneer voelt een paard zich gestraft? Ik maakte iets laatst mee toen ik mijn ene paard longeerde en de ander er brutaal doorheen begon te banjeren. Hij weet dat het niet mag dus ik joeg hem weg met de tekst "opzouten!" en een zwaai met de zweep en hij ging uit zichzelf op een afstandje achter een houten hek staan, hevig bekkentrekkend. Als een kind dat in de hoek gestuurd wordt en daar gefrustreerd over is. Hij ervoer mijn terechtwijzing als buitensluiting uit de plek waar de pret is. Is dat zich gestraft voelen? Het leek meer op tegen zijn zin een commando moeten opvolgen.

Zich gestraft of vernederd voelen zijn menselijke emoties, die mi niet op een paard van toepassing zijn. Als wij straffen, bedoelen we dat de ander zich dient te schamen. Je schamen of vernederd voelen kan alleen als je zelfreflectie en ethisch bewustzijn kent en dat heeft een paard niet. Wat telt, is uitsluiting uit de groep, omdat het (indirect) gevaar oplevert.

Peet schreef op zondag 9 juli 2006, 13:33:
Ook de resultaten van 2005 zijn

Helaas zijn de reultaten hier nog NIET te vinden. "Binnenkort" staat er.

sandratien schreef op maandag 10 juli 2006, 17:10:


Ik heb mijn opzettende muisarm een halt weten toe te roepen door de volgende simpele oefening: Vraag je elke minuut van de dag af of je je rechterarm -vooropgesteld dat dat je werkarm is- kan laten zakken. In 99 van de 100 gevallen kan dat terwijl je linkerarm NIET nog lager kan. Wanneer ik de pijn voel opkomen, houd ik me hier nog strenger aan en dan weet ik het af te wenden.

sandratien schreef op maandag 10 juli 2006, 20:21:


Schouder. En als ik onder tijdsdruk iets af moet hebben met veel klikwerk komt mijn pols erbij.

sandratien schreef op maandag 10 juli 2006, 20:22:


En wat betekent Biss??? Beet in het duits?