Piet schreef op woensdag 26 augustus 2009, 21:59:


Ik heb het wel gevolgd hoor Piet.
Ik had je hierover ook nog wel eens gemaild.
Maar zoals je toen zelf ook terug schreef, is hier één verschil en dat is de factor 'pijn'.
Het doet mijn pony pijn om die voet op te tillen. En Allegra had geen pijn.
Ik weet niet of clickeren dan veel uithaalt.

Maar dat steunen op de toon en dan raspen, lijkt me wel het proberen waard.
Nog iets wat ik ga proberen, bedankt.

stumperd schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:04:


Ow, dit is wat er gebeurt als je een pony een paar veulentjes teveel laat krijgen.
Zo loopt nu inderdaad wat vlotter dan op die filmpjes maar herstellen zal ze niet.
Een rotgezicht is het wel (ik schrok ook toen ze net van de vrachtwagen afkwam.) maar het went. Het is leefbaar voor haar volgens haar DA en fysio. Ze trekt haar plan in de kudde en heeft geleerd om met haar beperkingen om te gaan.
Alleen die hoefjes nu hé.

stumperd schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:15:


Ja, ze was van kennissen van mij. Ze was mij al een hele tijd beloofd omdat ze het niet meer aankon bij hun. Dus mag ze nu bij mij in een iets kleinere en rustigere kudde haar dagen slijten en gras vreten. Ik heb haar nu enkele maanden. Ze is amper 17 dus met een beetje geluk heeft ze nog wel even.
Ze is zeker mooi, ja had haar enkele jaren geleden moeten zien toen ze nog in orde was! Knappe veulentjes ook. En karakter heeft ze zeker. Niet te onderschatten die pony

Koen Theys schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:22:


Mijn DA dacht idd ook aan haar heup en bekken. Zij sloot ook niet uit dat een breuk of iets dergelijks ermee te maken kon hebben. Maar toen die haar zag, was de pony zo gevoelig dat ze haar amper kon aanraken. Dus dat was ook maar een wilde gok. Knieën vond zij dan weer onwaarschijnlijker omdat ze haar knieën wel op gelijke hoogte houdt.
Volgens de fysio/osteo (die de pony enkele weken later behandelde en haar wel beter kan aanraken en manipuleren) zit de artrose in haar ruggenwervel ter hoogte van haar kruis (daardoor ook de ataxie) en had ze wel degelijk ook artrose in beide achterknieën. Bekken en heup vond zij minder een probleem.
En haar spieren lopen (tot verbazing van beide dames) ook niet meer waar ze bedoeld zijn. Beiden besloten overgings wel dat het leefbaar is voor haar, dus daar ga ik dan maar op af.

De illusie om haar weer goed te krijgen heb ik niet hoor, Conny. Deze pony was al meerdere jaren in deze staat (Het is er zachtjes aan ingeslopen.) Het zal eerder kwestie zijn om haar te houden zoals ze nu is en verder achteruitgang tegen te gaan.
Pijn is relatief goed onder controle nu. Ze weet best waar haar grenzen liggen.
Ze krijgt geen pijnstilling en wandelt gewoon met de rest van de kudde mee rond op de wei en een drafje of galopje gaat ze ook niet uit de weg. T'is alleen op 'haar manier' hé.

Koen Theys schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:53:


Wat voor iets is dat, Koen, voedingssupplement of eerder iets anders?
Waarschijnlijk is dit bij mijn pony ook begonnen nav een trauma. Iets beschadigd bij de bevalling of te zwaar belast door een telkens de dracht. Wie gaat het zeggen?
Ik ben eigenlijk niet van plan om te gaan dokteren met deze pony. Ze krijgt pijnstilling wanneer ze er nood aan zou hebben en wanneer ik het noodzakelijk acht, komt de fysio. En verder laten we haar gewoon met rust en vergroot ze de bende, hier. Haar verder laten onderzoeken lijkt mij geen meerwaarde. Ze is al jaren zo en iedereen die haar bekeken heeft, is het eens dat dit niet op te lossen valt. Artrose én ataxie, daar begin je niks tegen.

Maar vertel eens Koen, hoe slaag jij erin dat paard te bekappen?

anton1973 schreef op donderdag 27 augustus 2009, 22:18:



Als eigenaar van de betreffende pony die hier besproken wordt, neem ik daar aanstoot aan.
U oordeelt zonder te weten waar u over schrijft.
Het paard uit het youtube-filmpje is haar hele leven eigendom geweest van een grote fokkerij/melkerij. (120 paarden) Ik kan je verzekeren dat men op zo'n bedrijf doorgaans weinig last heeft met 'het maken van beslissingen'.
Dat deze pony nog leeft, heeft dan ook weinig te maken met emotionele beslissingen. Ze is niet 'gered' en we hebben ook niets te bewijzen door haar nog rond te laten lopen. Er is mij simpelweg gevraagd haar op te vangen omdat men de noodzaak nog niet zag om haar af te maken en ik haar de mogelijkheid kon bieden op een rustige oude dag. Zo emotioneel beladen is dit voor mij dan ook niet.
De vraag om de situatie te beoordelen is ook nog eens expliciet gesteld geweest aan meerdere DA's. (zowel bij haar aankomst hier aan mijn DA, als aan de DA's van het bedrijf.) En dan gaat u adhv een youtube-filmpje van enkele seconden oordelen wat het beste zou zijn voor dit paardje en denkt meteen ook de achterliggende motivaties te kennen?
Erg professioneel van u.

Kleine rotzak?

Ik heb hier ergens een 4-jarige pony rondhuppelen.
In het voorjaar heb ik hem ingereden en begin juli is hij dan samen met 2 oudere merries naar een grote weide enkele dorpen verderop vertrokken.

Nu kreeg ik net het een paniekerig voicemail bericht met het dringende verzoek om meneer eens te gaan 'bijvijzen'. (Wat daar ook mee bedoeld mag worden.) Hij werd ervan beschuldigd z'n drachtige weidevriendin zowat bij elkaar geklopt te hebben. (en die liet het gebeuren), haar eigenaresse zowat aangevallen te hebben (hij stond kaarsrecht tegen haar op te steigeren) en tussendoor had hij ook nog een hap genomen uit de vriend van de eigenaresse.

Ik was eerlijk gezegd niet echt verbaasd. Hij is een recidivist.
Toen hij jonger was, was hij altijd al een happende pestkop (en niet alleen naar mensen toe.) Hij is verslaafd aan aandacht. (Wat dat betreft is het net een kleuter.) En hij heeft nogal aan explosief kantje.
Hij is 99% van de tijd pennypony (met ditto uiterlijk) en blijkbaar 1% onvoorspelbaar.

Zijn hap-gewoonte was hij (eindelijk) afgeleerd met hem dit voorjaar in te rijden. Maar ik dacht al wat opflakkeringen te bemerken de afgelopen weken en blijkbaar is hij nu weer helemaal hervallen.
Dat hij mensen aanvalt is ook niet de eerste keer. Hij heeft mij vorig jaar ongeveer deze zelfde periode eens in de rug aangevallen en tegen de grond geslagen. (Auch) Hij heeft toen geweten dat ik dit allerminst kon appreciëren en is de weken daarna opvallend uit mijn buurt gebleven, maar blijkbaar is de boodschap niet helemaal aangekomen. Ik heb hem ook wel eens zien uitslaan naar achteloos voorbijlopende mensen. En wanneer hij gefrustreerd is, reageert hij dit ook af op zijn weidegenoten.
Met inrijden zelf was hij overgings superbraaf. Hij verzet geen voet met opzadelen of poetsen en eigenlijk kon je zo met hem wegrijden.
Enkele weken later kwam dan plots wel zijn explosieve kantje naar boven, veranderde hij van de ene moment op de andere in een rodeopony en heeft hij een vriendin van mij daarbij aardig toegetakeld. Om de weken nadien weer te veranderen in een hardwerkende en brave pony die zelfs geen bokje meer waagde, ook al werd hij daarin aardig op de proef gesteld.

Ik heb besloten de pony's in de loop van de week maar op te gaan halen en weer thuis te zetten, zodat ik hem weer wat meer in de gaten kan houden.
Het voeren uit de hand moet ook maar niet meer gebeuren en niemand mag de wei op zonder stok of touw zodat ze tenminste meneer van hun lijf kunnen houden.

Maar wat moet je hier nou van denken. Is dit nou wat men bedoelt met een 'puber'? Of is er toch hier en daar een hoekje af?
Verveelt hij zich te pletter en is het daarom zo'n pestkop naar andere paarden of is hij niet helemaal juist in zijn bovenkamer?
Is hij onzeker of heeft hij net wat teveel zelfvertrouwen?

Het vervelende is dat hij dus echt 99% van de tijd absoluut fantastisch is.
Maar ik vertrouw hem nog steeds voor geen haar. Hij is onvoorspelbaar.

De planning was om hem dit najaar en winter opnieuw te gaan rijden en daarna te evalueren wat ik wel/niet met hem wil. Maar ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik er niet om sta te springen. Alhoewel hij terwijl ik hem reed alleen nog maar braaf geweest is, ben ik nog niet vergeten wat er met die vriendin gebeurd is. (Die zou hem trouwens wel weer willen rijden,...ongetwijfeld zelfmoordneigingen ofzo )

Ik ben er van overtuigd dat hij een super-sportpony zou zijn voor iemand met een aardige dosis lef. Harder, hoger etc.... is helemaal zijn ding.
Maar wat ik zoek is een pony die vooral te vertrouwen is, ik vraag me af of dat erin zit?

Ik wil het wel eens horen van mensen die ook zo'n jongelingen hebben rondlopen.

Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 9:04:


Ik ga absoluut niet beweren dat ik de meest consequente persoon ben die er is. (Met mijn merries absoluut niet) Maar met hem ben ik toch aardig strikt. Bewust, omdat ik weet dat hij zoekt, meer dan mijn merries.
Hij weet heel goed dat hij niet bovenop mij moet komen staan. Hij gaat ook achterwaarts op de druk van 1 vingertje en aan een koordje gedraagt hij zich voorbeeldig.
Ik poets hem op de wei terwijl hij gewoon los staat zonder halster, inclusief hoeven uitkrabben, insprayen tegen de dazen etc...
Maar feit is wel dat ik erg weinig met hem doe. Ik zie hem een paar keer in de week als ik ga checken of de ponies nog water hebben en alles in orde is. Verder is hij eigenlijk de hele zomer zijn weide niet af geweest en heb ik er alleen een halster en touw aangehangen als de hoefsmid of de DA kwam.
Maar dat was ook de insteek om hem daar te zetten. Hij is in het voorjaar enkele maanden vrij intensief gewerkt, zeker voor zo'n jonge pony. En de rest van het seizoen moest hij daarom van mij niets meer.


En dat is het nou net, hij is absoluut niet onwillig. Integendeel, hij is veel opener en werkwilliger dan al die merries die we hier hebben rondlopen. In het grondwerk en het rijden.
Met opleren was hij fantastisch. Ik ben absoluut geen held en ik had het nooit zelf gedaan, had ik op die moment zelf geen vertrouwen in hem gehad.
Een vriend van mij had mij er eigenlijk een beetje ingeluisd wat dat betreft. (Ik was van plan hem weg te brengen om in te laten rijden. Maar op die moment leek het dan plots wel de meest logische stap om er zelf op te gaan zitten.)
Na 6 keer iemand op z'n rug gehad te hebben (hangen incl.), kon je hem al gewoon rondsturen door de piste, ging hij op kleine aanwijzingen van stap naar draf en weer terug, kon je alleen opstappen en ging hij ook netjes (en vierkant) halt houden. (Ik heb daar zelfs nog ergens een filmpje van, ik zal eens zien of ik het kan vinden.)
Hij is eigenlijk een droom om te rijden, hij zoekt continu wat je van hem wilt en 1 keer belonen voor het juiste antwoord en hij snapt het. Mijn Pête is het enige paard dat ik 100% vertrouw, maar onder het zadel is die een stuk moeilijker dan deze. Die heeft de wil niet om te werken, en hij wel.
Hij bijt trouwens ook niet als je met hem aan het werken bent. Dat heeft hij nooit gedaan.

Ik had ook nooit die vriendin met hem laten rijden, mocht ik enige twijfels over hem gehad hebben. Ik stond toen echt verbluft van zijn reactie. (En ik was niet de enige) Ik heb er al zo vaak over nagedacht en zie nog altijd niet in wat er toen in godsnaam fout is gegaan. We zijn toen echt geen stappen overgeslagen. De ene moment was de pony de rust zelve en nog geen seconde later hing hij in de lucht als een volleerd rodeopaard. Ik zag het een second voordat hij begon in zijn ogen maar had zelfs de tijd niet om de ruiter te waarschuwen. Een ander teken was er gewoon niet. En het is toen ook niet bij 1 keer gebleven, hij bleef ontploffen en we hebben toen nog enigszins geprobeerd om het positief af te sluiten. Het meisje is weken niet naar school kunnen gaan.
Diezelfde dag nog naar een vriend van mij gebracht en die heeft hem nog een maand gereden. De pony heeft zelfs niet meer gebokt.

En angst, ikzelf ben niet bang van hem. (Anderen wel) Op de grond toch niet. Ik ben wel enigszins op mijn hoede als hij in mijn buurt is. Als hij achter mij aan loopt op weg naar de waterbakken, houd ik hem wel in mijn ooghoeken in de gaten. (Want dit is hoe hij mij vorig jaar heeft getrapt. Hij liep achter mij aan en ik had eten bij. Meestal volgt hij dan gewoon op een metertje ofzo tot ik de kommen ergens neerzet maar hij werd mij wat te opdringerig. Ik maakte achteloos een handgebaar en hij draaide zich om en schopte mij vol in mijn rug. Ik zag het dus absoluut niet aankomen (zag die pony überhaupt niet) en voer al 8 jaar mijn paarden gewoon los op de wei.) Dus wat dat betreft heb ik mijn lesje wel geleerd.
Maar daarom dus dat ik die regels maar weer invoer. Ik heb geen zin dat anderen gewond raken omwille van mijn pony.
En het is bekend dat hij soms nogal losse achterbeentjes heeft als iets hem niet zint.


Ik ga echt niet beweren dat hij een 'gevaarlijk paard' is. Zoals ik al schreef, voor één of ander kind met lef die er jumpings mee wil gaan rijden ofzo, lijkt hij mij de ideale pony. Of als crosspony of marathonpony voor een wagen etc...
Hoe meer druk je erop legt, hoe beter hij het lijkt te doen. Maar t'is maar de vraag of je dat moet willen voor hem?
En of ik dat wil?
Hij is ook niet mijn enige paard. Ik heb er 3 van mezelf die aandacht nodig hebben en rijd dan ook nog een paard voor iemand anders. Ik twijfel of ik hij genoeg aan mij heeft.
Ik wil vooral zelf evalueren wat ik met hem wil en of het beter is dat hij hier blijft of een ander baasje nodig heeft.
Ik wil hem best een kans geven. Mijn merrie was op deze leeftijd ook absoluut geen schatje en nu is er geen paard dat ik meer vertrouw dan haar. Maar ik zie wel 1 verschil en dat is dat Pête nooit zo 'smerig' uit de hoek is gekomen als mijn jonge ruin. Zij bleef altijd tot op zekere hoogte eerlijk ongeacht wat ik allemaal met haar heb uitgespookt. En dat heeft hij niet, dat onvoorspelbare en explosieve schrikt mij af om hem bij te houden. Ik ga mijn nek niet wagen voor hem.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 september 2009, 8:41:


Hij loopt inderdaad nu bij 2 oudere merries. De ene is drachtig en de andere gehandicapt. (en die gaat hem ook uit de weg.)
De drachtige merrie is altijd zijn maatje geweest, daar loopt hij al 3 jaar bij en ze spelen wel eens. (beetje heen en weer lopen en tegen elkaar opspringen, meer niet.) Die 2 kwamen konden het toch altijd relatief goed met elkaar vinden.
Vroeger liep hij ook nog bij mijn merrie, maar die tolereerde hem, meer niet. Die merrie speelt ook niet.
Beide merries hebben hem wel met periodes steeds zwaar irritant gevonden en alhoewel ze beiden boven hem staan qua rang, hadden ze het al snel opgegeven om hem te corrigeren in zijn gedrag. Hij liep hun een godganse dag te pesten en zij lieten begaan.

Vorige zomer heeft hij wel ergens anders gelopen waar ook volwassen ruinen bij liepen. Maar echt uitbundig spelen heb ik hem daar ook niet zien doen. (Of ik heb het niet gezien, dat kan ook? Fien?) Een beetje lopen ofzo, dat wel.
Ik heb hem ook wel eens bij het huidige vriendje van mijn merrie gezet toen mijn merrie in de kliniek stond. Dat is een grote oudere ruin, maar die heeft hem vakkundig de wei uit geschopt.

Maar hij reageert zich dus ook af op andere paarden. De eigenaresse van de drachtige merrie gaf al aan dat als dit blijft duren (dat hij haar merrie aanvalt) dat ze liever niet heeft dat hij er nog loopt. En al helemaal niet als het veulen er eenmaal is.
Ze vindt hem geen goede opvoedkundige invloed voor een veulen

Bij deze, die filmpjes:

Deze zijn gemaakt de 6 de keer dat ik op zijn rug zat. (Met erover hangen erbij gerekend.) De eerste 3 keer heb ik hem alleen aan de longe gereden. (Hij kent erg goed zijn commando's aan de longe) En zodra hij de overgangen snapte ben ik hem los gaan rijden. Telkens maar enkele minuten. Dit was de 3 de keer dat hij los liep en de eerste keer dat ik er meteen op zat zonder longe. Hij staat gewoon los bij het opstappen. (zus staat ernaast maar heeft hem niet vast.) Sturen begon hij toen net een klein beetje te snappen.
Niet teveel op mij letten, ik ben niet gewend zo'n kleine zwalpende pony te rijden.
Het gaat mij om het beeld wat de pony geeft in die filmpjes. En volgens mij is dat toch niet zo verkeerd?

Excuses voor de beeldkwaliteit, sommige stukken zijn beter.

Opstappen:
http://www.youtube.com/watch?v=4KCq_9wabc4
en rijden:
http://www.youtube.com/watch?v=6NlzgQrMn4o

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 september 2009, 12:17:


Zoals ik al schreef, ik ben geen held en heb er ook allerminst plezier in om met zo'n jonge stuurloze pony te rijden. (Meer nog, ik heb er een grote hekel aan en word er nogal nerveus van.) Vergeef me dus als ik er niet al zingend en moppen tappend op zit. Maar het ging mij er ook niet om om hier mijn rijkunst te demonstreren, wel om te laten zien dat mijn pony graag werkt en 99% van de tijd heel braaf is.
Ik was er niet eens gaan opzitten, als ik daar toen aan getwijfeld zou hebben.

Waar vind je mijn pony gespannen? Hij loopt netjes door in een vlotte draf en met een losse teugel (valt maar 1 keertje stil in dat hele filmpje en dat is dan nog omdat ik mijn evenwicht verlies) hij draaft aan op een hele kleine hulp en gaat stilstaan of terug naar stap op enkele meters en hij wacht ook op mij totdat ik het hem vraag. Ok, hij duikt in de overgangen en hij is amper te sturen en je merkt dat hij dat daar nog niet begrijpt. (Was ook de eerste keer dat ik een cirkel vroeg of van hand veranderen.) Maar dat lijkt mij maar normaal, toch?

En ik ga hem hier niet inrijden midden in het verkeer, dat zou pas stress zijn.

stumperd schreef op donderdag 17 september 2009, 12:47:


Nee, hij trapt echt gericht naar mensen.
Met andere paarden heeft dat niets te maken. (Zijn vriendin liep op die moment zowat 10 meter verderop.)
Dat hij mij vorig jaar getrapt heeft, was zeker ook mijn eigen schuld. Ik wist eigenlijk wel dat ik met hem moest oppassen als er eten aan te pas komt. Op de winterwei hebben we ook een soort van routine met hem. (Daar hangt een bak en we komen pas de stal in als hij braaf achter zijn bak staat, dat weet hij. Hij kent ook het commando 'In de stal') Het was puur nonchalance en uit gewoonte. Met de merries heb ik nooit problemen ivm voeren. Die kan je een kom voor de neus zetten en ze blijven braaf wachten tot je toestemming geeft om te eten. Ik was het op die moment vergeten dat dit met hem een probleem kon zijn.

Hij heeft ook ooit mijn hoefsmid op een haar na gemist, en ook een keer een vriend die de omheining open hield zodat ik er met hem kon doorlopen. En dat was telkens terwijl hij er gewoon langs liep. (Hij heeft vroeger ook altijd angst gehad voor mensen die hij niet kent, maar dat is eigenlijk wel veel verbeterd. De meeste mensen kunnen hem nu wel gewoon aanraken. (op de wei vangen, zal dan weer niet lukken))

SimoneS schreef op donderdag 17 september 2009, 17:52:


Euhm, rijden op een iets minder stuurloze pony
Maar inderdaad, ik geniet er niet van om een jonge pony in te rijden, ik zie het eerder als een noodzakelijk kwaad. Als je ermee wilt rijden, moet dat nu eenmaal gebeuren. Maar leuk hoef ik dat toch niet te vinden?
Hij houdt trouwens van springen en kunstjes (verzint hij zelf, zo heeft hij een aantal treinbiels in zijn wei liggen en dan gaat hij daar op alle mogelijke manieren bovenop staan.) maar zulke dingen vind ik dan weer niks aan.
Ik wil gewoon buiten rijden en wat dressuur rijden. Maar dat zal hij dan wel weer dodelijk saai vinden?

En toch vind ik hem in die filmpjes niet gespannen. Dat is nu eenmaal zijn drafje. Hij zou van mij zelfs nog iets actiever mogen af en toe. Als hij gespannen is dan doet hij wel anders, dan gaat hij tuigen en met zijn benen gooien (t'is een cob voor iets hé) en dan zet hij zijn hals op slot en wordt onstuurbaar.
Tja en tegen mijn been inbuigen, is dat dan zo vreemd voor een pony die maar net doorheeft wat 'been' überhaupt inhoudt? Ik vond het eigenlijk al knap dat hij toch ongeveer op de hoefslag wilde lopen en op mijn aanwijzing ongeveer een cirkel kon maken enzo. Ik vind jullie best wel veeleisend. Want ik was er best trots op dat hij al zo snel zo goed op mijn hulpen reageerde, de meeste paarden die ik ken die ingereden worden, hebben daar toch wel iets meer tijd voor nodig.

trea hoex schreef op donderdag 17 september 2009, 16:42:


Wat grappig, die beschrijving komt ongeveer voor 95% overeen met zijn karakter.
Sommige dingen zitten er echt pal bovenop. Zijn gereserveerdheid tov vreemden bijvoorbeeld. Ik heb dat nooit kunnen plaatsen binnen zijn eerder nieuwsgierige en open karakter. Ik vond dat altijd een contradictie. Maar in die beschrijving wordt dat dan wel expliciet genoemd.

Dit kan ik dan weer niet echt plaatsen: relatively insensitive
Hij is eerder wel gevoelig, maar kan zich wel afsluiten en dan wordt het een blok beton. Is dat wat ze daarmee bedoelen?

Ik liet het net aan mijn zus lezen en die moest ook glimlachen omwille van de gelijkenis..
Die zit al maanden in mijn oor te roepen dat ik ermee moet gaan parelliën en dat hij zich steendood staat te vervelen op de wei.