stumperd schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:15:


Ja, ze was van kennissen van mij. Ze was mij al een hele tijd beloofd omdat ze het niet meer aankon bij hun. Dus mag ze nu bij mij in een iets kleinere en rustigere kudde haar dagen slijten en gras vreten. Ik heb haar nu enkele maanden. Ze is amper 17 dus met een beetje geluk heeft ze nog wel even.
Ze is zeker mooi, ja had haar enkele jaren geleden moeten zien toen ze nog in orde was! Knappe veulentjes ook. En karakter heeft ze zeker. Niet te onderschatten die pony

Ans Jondral schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:23:


Leuk Ans,

Wie weet krijg je haar bijna goed,werd ze al natuurlijk bekapt of niet.
Die twee van mij barsten ook van de pijn ,ondraaglijk om naar te kijken.
De bonte had een schop tegen zijn kont gekregen en het zou nooit meer goed komen.....ik rijd erop

Koen Theys schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:22:


Mijn DA dacht idd ook aan haar heup en bekken. Zij sloot ook niet uit dat een breuk of iets dergelijks ermee te maken kon hebben. Maar toen die haar zag, was de pony zo gevoelig dat ze haar amper kon aanraken. Dus dat was ook maar een wilde gok. Knieën vond zij dan weer onwaarschijnlijker omdat ze haar knieën wel op gelijke hoogte houdt.
Volgens de fysio/osteo (die de pony enkele weken later behandelde en haar wel beter kan aanraken en manipuleren) zit de artrose in haar ruggenwervel ter hoogte van haar kruis (daardoor ook de ataxie) en had ze wel degelijk ook artrose in beide achterknieën. Bekken en heup vond zij minder een probleem.
En haar spieren lopen (tot verbazing van beide dames) ook niet meer waar ze bedoeld zijn. Beiden besloten overgings wel dat het leefbaar is voor haar, dus daar ga ik dan maar op af.

De illusie om haar weer goed te krijgen heb ik niet hoor, Conny. Deze pony was al meerdere jaren in deze staat (Het is er zachtjes aan ingeslopen.) Het zal eerder kwestie zijn om haar te houden zoals ze nu is en verder achteruitgang tegen te gaan.
Pijn is relatief goed onder controle nu. Ze weet best waar haar grenzen liggen.
Ze krijgt geen pijnstilling en wandelt gewoon met de rest van de kudde mee rond op de wei en een drafje of galopje gaat ze ook niet uit de weg. T'is alleen op 'haar manier' hé.

Ans Jondral schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:33:


Een van de paarden die ik bekap op de plankenbrughoeve,'Duck' genaamd heeft identiek dezelfde manier van lopen.
Vandaar dat je fimlpje mij meteen opviel.
Eveneens één van de achtervoeten die niet te bekappen was tenzij met ondersteuning.(paard is 170cm of zo???)
Na RX'en en véél verder onderzoek bleek hij een heupfractuur te hebben opgelopen waaraan hij ondertussen geopereerd is.
Die fractuur zou hij hebben opgelopen bij een vorige eigenaar of zo? (het precieze verhaal weet ik niet?)
Enfin na herstelling (of zo goed mogelijk) van de fractuur bleek het bekappen van die ene voet toch nog een probleem.Artrose door lange tijd verkrampt,scheef,verkeerd lopen?
Na veel zoeken van de huidige eigenaars (plankenbrughoeve) hebben ze hem behandeld met een homeopatisch produkt van de fabrikant "HEEL" welk "ZEEL" noemt.
Het resultaat is bijna spectaculair te noemen.
Misschien een idee?

Koen

Koen Theys schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:53:


Wat voor iets is dat, Koen, voedingssupplement of eerder iets anders?
Waarschijnlijk is dit bij mijn pony ook begonnen nav een trauma. Iets beschadigd bij de bevalling of te zwaar belast door een telkens de dracht. Wie gaat het zeggen?
Ik ben eigenlijk niet van plan om te gaan dokteren met deze pony. Ze krijgt pijnstilling wanneer ze er nood aan zou hebben en wanneer ik het noodzakelijk acht, komt de fysio. En verder laten we haar gewoon met rust en vergroot ze de bende, hier. Haar verder laten onderzoeken lijkt mij geen meerwaarde. Ze is al jaren zo en iedereen die haar bekeken heeft, is het eens dat dit niet op te lossen valt. Artrose én ataxie, daar begin je niks tegen.

Maar vertel eens Koen, hoe slaag jij erin dat paard te bekappen?

Ans Jondral schreef op woensdag 26 augustus 2009, 23:52:


Die "zeel' zijn 10 kleine ampules welke normaal iv. of im.
dienen ingespoten te worden.
Zij hebben ze echter gewoon in zijn mond gegeven met een spuitje.
Na enkele dagen zag je héél duidelijk een verschil in zijn manier van lopen.
Om te bekappen waren de problemen nog niet opgelost tot we dachten dat hij na zo een lange tijd van pijn niet echt meer 'durfde' zijn voet op te geven net om die pijn te vermijden.
Dan zijn we aan de slag gagaan met ieder mini-poginkje dat hij deed (ook al liet hij maar een intensie tot ... zien) om zijn voet te geven,te belonen met enkele graantjes,stukje appel,wortelschijfje...
Is dat clicker? Weet ik niet want ik dat het ook niet?
In ieder geval na een paar van die sessies van een kwartiertje of zo heeft hij zichzelf het 'kado' gedaan door zijn voet toch te geven en dan (leek mij) versteld te zijn dat hij geen pijn meer had,of toch minder dan hij verwachtte?
Ik beweer helemaal niet dat hij nu even makkelijk te bekappen is dan een 'normaal' paard maar het verschil is gigantisch groot.

Koen

Ans Jondral schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:38:


Nee rijden hoeft ook niet altijd maar wel kan het zo zijn dat een dier meer op kan knappen dan je denkt!.
EEn paard is een vluchtdier en zal niet snel opgeven.
Ik had een jackrussel en die gaf geen pijn aan,pas toen het te laat was,dierenarts vertelde dat een terrier niet snel zal laten merken niet in orde te zijn.
Hoop dat jullie samen nog lang van elkaar mogen genieten

Koen Theys schreef op woensdag 26 augustus 2009, 22:53:


Farikant Heel is ook degene die TRAUMEEL fabriceert... iets bekender denk ik.
Er zijn wel fysiotherapeuten die door artsen Traumeel in gewrichten laten spuiten van sporters... met soms opzienbarende resultaten.

Wil.