Grietje schreef op vrijdag, 3 juni 2005, 17:19:


Hoi Grietje.

Mijn paardje had precies hetzelfde.
Ze heeft rond die tijd wel een hoefzweertje gehad, maar dat was vrij snel weer over. Nu is er bijna niets meer van te zien. (1 maand later)

In de hoefwand kan je niets doen werd mij verteld. Ik denk ook wel dat dit waar is.

Groetjes en succes.

Nel.

Grietje schreef op vrijdag, 3 juni 2005, 17:19:


Grietje, even nog ter aanvulling.

Ik heb er destijds wel meteen een DA bijgehaald. Die heeft 2 x voor pijnstillers en ontstekingsremmers gezorgd (ivm de hoefzweer) Verder heb ik haar ongeveer een week lang elke dag 20 minuten in de soda gezet. Radja kon toen nog niet 24 uur op de wei (nu gelukkig wel) anders was het vast sneller gaan genezen.
De hoefzweer zorgde voor de pijn, van de beschadiging in haar zool heb ik weinig gemerkt, maar het kan zijn dat door deze beschadiging de hoefzweer ontstaan is. Zoals Nick terecht al zei, ga even langs bij een DA.

Groetjes Nel.

9.00 uur, stralende zon, koud windje, op weg naar de Limburgse heuvels.

Ikzelf kom ook uit Belgisch Limburg, maar woon in het hoge Noorden, onder Weert. Hier heb je het ietwat glooiende maaslandschap, maar dat is niets vergeleken met het heuvellandschap nabij Maastricht.

Na het 6e stoplicht rechts en dan een keertje links en dan heeeel lang doorrijden. Hartje stad en dan de grote brug over, maar binnen 5 minuten zit je dan toch weer op zo'n raar kronkelweggetje en passeer je de mergelgrotten die door de plaatselijke boeren als schuur gebruikt worden. Nog een stukje weilanden en dan rij ik Riemst binnen (of was het nu Kanne??)
Jack en Pien wonen in zo'n super gezellige oude dorraat, in een heel oud pand met hoge plafonds en echte plavuizen.

Een aantal cursisten is er al, en iemand die de cumputer doet, Pien is half trots half zenuwachtig en Jack staat in de keuken. Echt leuk huis, ik kijk mijn ogen uit. Langzaam druppelen de laatste cursisten binnen en dan beginnen we aan de vragen.

Ik had echt al een paar avonden zitten zweten op die vragen. Je moest heel het boek wel 20 keer doornemen wou je ze kunnen beantwoorden. Bovendien had ik al 2 bekappingen van heel dicht bij meegemaakt. (2 van Radja en 2 van een paar leenpony's die al minstens een jaar niet meer bekapt waren) Hierna had ik toch nog 21 vragen fout. Gelukkig leer je daar het meeste van dus ik kom er wel :).

Hopelijk leest die meneer van European Stabels dit verhaal ook. Ik durf na deze cursus ook beslist niet te zeggen dat ik weet hoe ik elk paard moet bekappen. dat is ook niet de opzet, en beslist niet mijn bedoeling. Ik weet nu wel nog veel beter wat ik zelf kan, en hoe ik voortijdig problemen bij mijn paard kan ontdekken. Denk bijvoorbeeld aan de manier waarop een paard gaat staan als het pijn heeft. Wanneer ik een DA moet laten komen, hoe ik mijn paard's hoeven kan bijhouden. Hoe ik de mesjes moet hanteren en slijpen. Geloof me als je met een made in China kapmesje in MDF kan snijden, dan heb je goed geslepen. Met de mesjes die ik voor de cursus bij Pien gekocht heb is dat niet moeilijk, maar ook die moeten wel goed geslepen worden. Dát kan ik nu ook. Zelfs zónder in mijn vingers te snijden. (niet voor niets zijn handschoenen verplicht) Het moeilijkst vond ik hoe je de mesjes goed hanteert. Vóór je het weet heb je toch je handen weer net aan de verkeerde kant van het snijvlak staan, en deze mesjes zijn vlijm en vlijmscherp.
Raspen moesten we ook eerst op hout. Ook deze keer leer je vanzelf hoe je de vijl moet hanteren, niet alleen rechts, maar ook links. Doe je het goed, dan komt er een gelijkmatige geul, Pien en Jack gaven beiden tips en adviezen en dat was nodig ook. Na een kwartiertje oefen hadden alle cursusten dit ook aardig onder de knie. Volgens mij waren we allemaal even fanatiek, want ik heb niemand de kantjes (hoefjes) er vanaf zien lopen.

Toen kwam het echte werk. Ik verwenste de laatste 2 wijntjes van de avond ervoor toen ik de vreselijke aanblik van ons werkmateriaal in de mand zag liggen. Mijn maag kiepte bijna om. Pien pakte een voor een een paardehoef uit de mand, schraapte die een beetje schoon en begon uit wat ze zag te analyseren hoe het paardeleven voor de voormalige hoefeigenaar er zo ongeveer uit moest hebben gezien. Het duurde even voordat ik ook zo naar de hoef kon kijken. In het begin zag ik alleen het bloed en de ellende af aan al die hoeven. De een was nog onverzorgder dan de andere, en een klein hoefje, daar stak het hoefbeen zo door de zool heen. Een duidelijk geval van hko.htm">hoefkatrolontsteking.

Ik heb nog steeds niet geen goed woord over voor al te hefige reachties hier op dit forum, maar ik kan nu wel beter begrijpen waarom mensen soms zo heftig reageren.

Uit té veel hoeven blijkt wel de onkunde van de bezitters van deze paarden. Ik kan me voorstellen dat ik straks ook moeite zal hebben om me in te houden als ik hoeven ga zien die niet of slecht bekapt worden.

Ik heb het vreselijke hoefje genomen, om te kijken hoe ik het aan zou pakken. Het was vreselijk en leerzaam tegelijk. Half zat ik met het hoefje in mijn hand te vechten tegen de woede van hoe iemand toch zo een paard kan verwaarlozen, en half probeerde ik zover te komen dat ik zo een paardje zou kunnen helpen als ik het ooit een keer tegenkom. In mijn voorbeeldhoefje was de witte lijn op plaatsen meer dan 2 centimeter. Ik was blij dat het ponytje eindelijk uit zijn lijden verlost was. Toen ik het zo goed en kwaad als ik kon gekapt had liet ik het aan Jack en Pien zien. Tijdens het vijlen en wegsnijden van de hoef merkte ik pas hoeveel ik aan het boek heb. Ik vergat langzaam mijn maag, en ging me meer en meer richten op de dingen die ik herkende vnuit het boek. Lange toon verwijderen, hoef ontlasten aan voorzijde, beschadigde witte lijn zogeel mogelijk ontlasten, steunsels weghalen, lijnen volgen, afronden. Het werk maakte plaats voor de machteloosheid.

De volgende hoef die ik pakte, was qua kleur en omvang meer de hoef die mijn eigen paard gehad zou kúnnen hebben. Vreselijke gedachte, maar door het werken erme leer je toch heel anders naar zo'n hoef kijken. Mijn vijltechniek was goed, ik was nog te zuinig met het kort houden van de steunsels en ik mocht wat royaler de kwartieren weghalen, maar verder was mijn 2e hoef lang niet slecht.
Ik was reuze trots.

Hierna was ik wel compleet afgebrand. Gelukkig zat de cursusdag er ook op. Ik denk dat iedereen heel moe was. Het is ook écht werken zo'n dag. Moe maar zeer voldaan.

Pien en Jack zagen er ook moe maar zeer tevreden uit. Terecht. Ik vond het een geweldig leerzame dag.

Nu ga ik zelf even mijn paardje bijvijlen, ik heb zonet gezien dat het wel weer erg nodig is.

Groetjes.

Nel Gommans.

Hoefsmid Rik schreef op zondag, 12 juni 2005, 21:50:


Hoi Rik.

Nog eens in mijn boek gekeken, hoewel ik aan jouw woord niet ga tweifelen hoor! Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Ik blijf stevig studeren en als ik merk dat mijn paard ergens last van heeft dan haal ik er meteen een deskundige bij.
Niet meteen weer gaan zitten prikken hoor, ik geef heel eerlijk toe dat ik nog lang geen deskundige ben. Al wat ik tot nu toe geleerd heb en zelf met vertrouwen durf te doen is mijn eigen paardje bijvijlen. Ik ben er echter 100% van overtuigd dat ze daar alleen maar beter van wordt. Zonder hulp van een ervaren bekapper red ik het nog lang niet. Maar wekelijks bijvijlen en steunsels onderhouden is ook nog heel wat anders dan een paard bekappen. Dit staat ook met grote koeienletters in het boek.
De strekking van mijn verhaal is niet dat ik binnen een dag een ervaren kapper ben, of dat ik beter zou kunnen kappen dan iemand die er jarenlang voor gestudeerd heeft. De hoeven die ik gezien heb waren allen ijzerloos dus het ging mij ook niet om de welbekende discussie op te rakelen.
Het enige wat ik nu veel beter kan begrijpen is het gevoel van woede en onmacht bij het zien van een totaal verwaarloosde hoef.
Dat gevoel zul je als ervaren kapper wellicht herkennen???

Met vriendelijke groet.

Nel Gommans

Hoi Hannafroukje.

Bij mijn paardje heeft de veearts ook een beginnend gat gemaakt om de ontsteking sneller open te laten gaan. Hij adviseerde zoveel mogelijk op de weide te laten lopen omdat dat eigenlijk het schoonste is. + door bewegen gaat de hoefzweer het snelste werken. Niet bewegen blijft het gewoon zitten en heeft je paard er alleen langer last van. Misschien kun je een draad spannen tussen de ruinen en jouw paard. Ik heb met soda 2x per dag gebaad (minstens 15 minuten liefst 20 of langer), en na 3 dagen echt kreupelen is het opengegaan. Hierna was het zo over. Mijn veearts heeft het me zo goed mogelijk proberen uit te leggen. Hij heeft bij mijn Radja een soort v-tje gemaakt voor in de hoef om het ploppen van de zweer gemakkelijker te maken. Hij heeft me verteld dat het baden in soda meer was om de hoefzool en wand iets weker te maken waardoor eventueel pus sneller zijn weg naar buiten zou kunnen vinden. Dit gebeurde gelukkig ook vrij snel. Achteraf was het allemaal een fluitje van een cent maar op dat moment was ik toch wel een beetje radeloos. Je kunt aan je paard zien dat het echt heel erg pijn doet, en dan te gaan wandelen of op de weide zetten lijkt een ware marteling. Ik ben er echter van overtuigd dat het langer geduurd zou hebben als ze op stal had moeten blijven staan. In het begin had mijn manegehoudster dit namelijk gedaan. Ze vond het zo zielig dat mijn paard kreupelde. Maar met de methode van blijven bewegen ging het heel snel over. Met dit hete weer is het misschien wel verstandig om alleen 'snachts je paard op de weide te laten als het mogelijk is.
Succes en groetjes.

Nel.

Tamara Spruit schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 14:53:


Hoi Tamara.

Ik heb ook een tien-tander maar dan wel van plastic met brede tanden en smalle stukjes ertussen. Volgens mij was het 2 jaar geleden het favoriete vaderdaggeschenk dus er zullen er wel zat van ongebruikt in schuurtjes staan. (voor ander dingen dan drollenvangen is de riek niet zoveel waard)

Succes en groetjes Nel.

Hallo allemaal.

Vanaf 26 april 2005 wordt mijn paardje Radja natuurlijk bekapt. Toen stond ze nog voornamelijk op stal, en af en toe een paar uurtjes op de weide. Na het herstel van haar 1e hoefzweer heb ik eindelijk de knoop doorgehakt en haar naar huis gehaald. Vanaf 13 mei staat ze bij mij thuis op de weide 24 uur. Bij de 1e keer dat ze een hoefzweer had werd ze vrijwel meteen op stal gezet. Hierna is de DA geweest (tot 2x toe) en heeft Radja ontstekingsremmers en verdovingsspuiten gehad. Bij de 1e visite was er meteen een stukje uit de hoef gesneden om de ontsteking gemakkelijker naar buiten te laten komen.Ik heb dagelijks haar hoef gebaad in soda en na 8 dagen was de zweer zo goed als over.

Nu thuis op de weide heeft ze afgelopen zaterdag haar 2e hoefzweer gekregen. Zaterdag begon ze een beetje met haar achterbeen te zwaaien. Ik heb haar hoef ter hand genomen en zag ongeveer dezelfde symptonen als bij de 1e keer. Op het puntje van de toon begon de hoefwand en zool een beetje te splijten en kwam er zwarte smurrie uit. De witte lijn is op dat punt nog heel erg zwak. Je ziet dit op een vergroting van de hoef heel duidelijk.
Dit keer ben ik niet in paniek naar de DA gerend, maar heb haar hoef gewoon weer gebaad en heb met haar zo goed en zo kwaad als het ging door de weide gewandeld. Zondag mankte ze heel erg, maar haar ogen stonden zo helder als sterretjes en haar eetlust was ook prima. Aan de stand van haar hoef kon je zien dat ze alleen op de toon van de hoef pijn had. Precies op de plek waar je aan de zoolrand on zien dat er rommel uit kwam. Hierdoor maakte ik mij dus ook niet zo'n hele erge zorgen. Maandag kon ze alweer heel de weide door, en vandaag is het zo goed als over. Het enige wat ik nu als hulp gedaan heb is ontsmetten (ik had geen soda dus heb het met Dettol gedaan), en zoveel mogelijk laten bewegen. Hooi op de meest verre plek van het water, en af en toe een rondje aan de hand door de weide. Even tellen... na amper 3 dagen is het dus voorbij, zónder spuiten, zónder vervelend commentaar van zogenaamde kenners en gewoon luisterend naar mijn eigen gevoel en ziend met mijn eigen ogen.
Toen ik begon met natuurlijk bekappen had ik totaal geen idee waar ik aan begon. Het enige wat ik wist was dat ik én mijn paardje niet zo lekker in ons vel zaten. Als ik nu naar haar kijk zoals ze daar staat met haar manen wapperend in de wind, en het zelfvertrouwen waarmee ze haar nieuwe jonge speelmakker rustig op zijn plaats zet dan weet ik dat ik er goed aan heb gedaan. Radja blinkt zónder borstel en shining gel, haar staart groeit 2x zo dik, ze dartelt soms door de weide alsof ze zelf nog een veulen is, en kan bijna nét zo zorgeloos als de jonge Sam liggen zonnen op haar favoriete plekje. Ik zou bijna een paard willen zijn :)

Groetjes Nel.

Piet schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 20:51:


Vast wel Piet.

Feit is wel dat er zaterdag al smurrie uit kwam en dat ze zondag pas serieus begon te manken. Ik ben er toch van overtuigd dat stil op stal zetten de zaken zeer zeker niet bespoedigt. Ik denk zeker wel dat als ik haar de 1e keer op de wei had laten lopen dat dan veel eerder de zweer was losgekomen. Net zo goed als dat ik ervan ben overtuigd dat de beweging zorgt voor het loskomen van de zweer. De 1e keer was de zool aan de onderkant ook vanzelf ingescheurd. Toen werd echter meteen het paard op stal gezet en wou ze de volgende dag nauwelijks lopen. Dit was zondag ook het geval. (dat ze niet wou lopen bedoel ik dan) Ik heb heel wat geyesd en gevleid om haar aan het lopen te krijgen, want zelf wou ze het liefst blijven staan. Vorige keer zat er na het knappen van de zweer vers bloed op haar hoef. Ditmaal was het waarschijnlijk een zweer die er al een hele tijd zat en die nu eruit is gekomen. Er zit ook nog steeds een opening tussen de zool en de hoefwand dus ik blijf mooi nog een tijdje baden. Wat ik met mijn verhaal probeer over te brengen is een stukje geruststelling naar vele andere beginners, die vaak continue kritiek krijgen als ze beginnen met natuurlijk bekappen. Al mankt je paard maar een half uurtje dan nog is het een half uurtje teveel, en dan denk je soms toch "waar ben ik nu weer aan begonnen" Ikzelf wordt nog steeds begeleid door Jack want alleen kappen kan ik nog lang niet. Ik zie echter heel goed hoe gezond de hoef van mijn Radja eruit begint te zien. Het hoefmechanisme zorgt dat heel de hoef goed doorbloed raakt en die is nu de oude rotzooi eruit aan het werken. Dat funtioneert dus prima. Natuurlijk ben ik nog steeds een beginneling en is dit misschien niet meer dan toeval Piet. Maar toch hoop ik dat ik met mijn verhalen en mijn enthousiame meer mensen over de streep kan trekken en ertoe te bewegen om vooral hun ijzers in de verste hoek van de stal te zetten en daar te laten. Vergeet niet dat de meeste beginners in de 1e instantie door heel veel mensen geadviseerd worden om vooral niet door te gaan met dat natuurlijk bekappen. Ik denk dat veel meer mensen fout geadviseerd worden door professionals dan andersom. Laat mij dan maar gerust mijn verhaal vertellen, al is het in jouw ogen dan ook niet meer dan een mooi verhaal.

Groet Nel.

Piet schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 22:40:


Ha die Piet.

Met jouw aanvullingen wordt het ook steeds beter. :) Als het maar helpt.
(had in het weekend weer behoorlijk wat commentaar moeten verduren over mijn kapmethodes dus ben ook een beetje overgevoelig vrees ik)

Groetjes en nog bedankt voor je toelichting.

Nel.

perdida schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 23:12:


Hoi Perdida.

Ik heb nog regelmatig controle van Jack, mijn natuurlijk bekapper. Vooral in de droge periode lukte het me niet om echt goed bij te vijlen. Ik heb op sommige punten nog niet goed genoeg de techniek onder de knie en op plaatsen is de hoefwand van Radja deels afgebroken. Ik moet echter zeggen dat het steeds beter gaat. De hoef tekent zich beter af en ik kan steeds duidelijker zien wat ik nog moet bijwerken. Het is soms wel erg zwaar. Radja is erg lief maar af en toe heeft ze er echt geen zin in. Ze is dan niet echt heel vervelend maar werkt beslist niet meer mee. Ik leer gaandeweg ook steeds beter om daar mee om te gaan. Pien komt altijd mee als Jack komt kappen en die leert me steeds wat opvoed trucjes.
Ik ben erg blij dat het nu weer wat vaker regent. Dat maakt het een stuk gemakkelijker. Die blauwachtige stukjes herken ik wel. Ik ben nu zo ongeveer aan het uiteinde van de vroegere spijkertjes en op plaatsen zit daar nog wel wat oud zeer. Op de achterhand was Radja al wat langer van de ijzers af. Toch is daar de witte lijn op plaatsen nog erg slecht. Ik denk dat ze weer aangepast is gaan lopen toen ze voor wel- en achter geen ijzers meer had.
Binnenkort ga ik aan mijn wei-verharding werken. Radja heeft nu nog nergens een stuk waar verharding is. Ik denk dat dat ook nog heel erg gaat meehelpen in het hele proces. Groetjes en bedankt voor de belangstelling. :)

Nel.

Groetjes Nel.

Huertecilla schreef op maandag, 15 augustus 2005, 15:07:


Dat dit forum paardvriendelijk is, is zo klaar als een klontje..

Nu nog een beetje ménsvriendelijker en weg met dat te korte lontje??

Is dat wat je bedoelt HC?? :)

Groetjes Nel.

Piet schreef op donderdag, 8 september 2005, 21:08:


Hoi Piet.

Ik heb mijn paard toen die een beetje mager dreigde te worden bijgevoerd met bietenpulp. (minstens 2 uur voorgeweekt) Hier kon ze de hele dag van eten, ze vond het niet echt lekker maar bleef mondjesmaat toch dooreten en was zeer snel weer op gewicht.

Succes en groetjes.

Nel.

Trudy schreef op donderdag, 22 september 2005, 19:10:


Hoi Michiel.

Bedankt voor je verhaal! Heel veel plezier met je nieuwe schat.

Groet Nel.

Piet schreef op donderdag, 22 september 2005, 18:47:


Helena als je op de naam van Hoefsmid Rik klikt dan vind je zijn website. Hierop staan fotos van net gekapte paardenhoeven die een roze "witte" lijn kregen. Lijkt dit op wat jouw paard heeft?

Groetjes Nel.

conny didden schreef op donderdag 6 oktober 2005, 13:41:


Hoi Connie, misschien een beetje laat en ik heb de reactie van de rest nog niet gelezen maar mijn paard had precies hetzelfde. Na de droge periode in juni/juli had Radja last van een klein scheurtje in haar zool vlakbij de toon, die heb ik in 1e instantie zelf kunnen "verhelpen" door haar elke dag te baden in de soda.
Na een maand echter ging ze toch weer kreupelen, en dit keer serieus. Toen bleek dat ze een hoefzweer had. De dierenarts vertelde mij dat hij deze zomer meer paarden had gehad met hetzelfde probleem. Door de lange droge periode in juni/juli (bij mij heeft het toen zowat niet geregend) zijn er scheurtjes in de zool gekomen. Hier is wat zand ingekomen dat er niet meer uit heeft gekund, en hierdoor is toch een flinke hoefzweer ontstaan. Ik dacht dat de scheurtjes kwamen omdat de zool weer ging vernieuwen maar dat bleek niet zo te zijn.Wat ook niet echt geholpen heeft is dat ik zelf wat wildgroei aan de toon weggevijld heb. Jack heeft mij achteraf verteld dat die wildgroei in het puntje van de toon vaak ontstaat omdat juist daar de hoef vanzelf (meer) dan genoeg slijt. Goed leermoment, en ja aan alle goede raadgevers, ik weet het... stom stom stom en noooooit meer doen. Nu is de hoefzweer door de dierenarts opengemaakt, Radja heeft 3 dagen met zo'n ingepakte hoef gelopen en daarna was het over. Ik baad haar nog wel regelmatig maar niet meer elke dag omdat er nu 'smorgens lang genoeg dauw in de wei is. De hoef blijft ook schoon ondanks het flinke gat dat er aan de onderkant net bij de toon inzit. Ik check haar natuurlijk wel elke dag. Ze heeft er nu absoluut geen last meer van en ook op de harde loopt en draaft ze normaal. Mijn volgende wei-karwei is een soort hoeven-nathoud bak voor de komende zomer. Ik weet nog niet precies wat ik ga maken maar als het klaar is laat ik wel iets weten. Mijn paard gaat 'snachts niet op stal. Ze kan wel want ze heeft een open inloopstal, maar daar maakt ze echt alleen maar gebruik van als ik er iets eetbaars inleg.

Groetjes Nel.