Hallo,
Ik kwam toevallig een brief tegen die ik geschreven heb eind maart, in
verband met de hetze tegen homeopathie die er toen gaande was.
Ben benieuwd wat jullie hier van vinden.
Groet,
Coralie
Homeopathie is wel degelijk puur wetenschappelijk. Niks kwakzalverij.
Beste mensen,
Het negatieve nieuws over homeopathie de laatste tijd vraagt om een reactie.
Ik ben zelf een exacte wetenschapper (bioloog) en heb mij in de homeopathie
verdiept vóórdat ik me een oordeel hierover vormde.
Graag wil ik het resutaat van deze studie met jullie delen:
Hahneman, de grondlegger van de homeopathie, was arts in een tijd dat de
gangbare medische wetenschap met bloedzuigers werkte en andere ongein.
Hahneman was kritisch, en ging zelf op onderzoek uit om een meer wezenlijke
bijdrage te kunnen leveren aan de gezondheid van zijn patiënten.
Hij heeft een heel grondig onderzoek gedaan naar de werking van allerlei
soorten geneesmiddelen en de wijze waarop die het meest werkzaam zijn.
Hij heeft een grote groep mensen bereid gevonden om als proefkonijn te
dienen, en liet deze proefpersonen allerlei middelen in allerlei vormen
gebruiken, en ging dan na wat voor uitwerking die medicamenten op hen had.
Hij ontdekte onder meer twee dingen:
1. Dat een giftige stof bepaalde ziekteverschijnselen veroorzaakt, en in
VERDUNDE VORM die zelfde ziekteverschijnselen geneest! Het gelijke geneest
het gelijke. Op grond van dit ervaringsfeit noemde hij zijn geneesmethode
HOMEOPATHIE.
2. Dat de werking van een geneesmiddel versterkt wordt wanneer het heel
grondig over het verdunnende substraat wordt verdeeld. Als dit verdunnende
substraat water is (wat meestal het geval is), dan gebeurt dit door:
schudden.
Deze grondige verdeling over het verdunnende substraat werd POTENTIËREN
genoemd.
Wat deze man heeft ontdekt na uitgebreide wetenschappelijke studie, werd
door de artsen in zijn tijd niet serieus genomen. Daar was Hahneman zelf
schuld aan, want hij stelde zich zeer agressief op tegenover zijn collega's,
boos als hij was op de primitieve, onwerkzame methoden die er in die tijd
door artsen gehanteerd werden. Daardoor joeg hij de artsten tegen zich in
het harnas, en werd hij door de medische stand niet serieus genomen.
In latere tijden is helaas vanuit de medische wetenschap nooit opnieuw
gekeken naar de methode van Hahneman. Het vooroordeel tegen hem is blijven
hangen.
Momenteel is de kritiek op homeopathie vooral gebaseerd op die extreme
verdunningen, die de aanwezigheid van de werkzame stof in de oplossing bijna
volledig uitsluiten ('één molecuul in een zwembad vol water').
Dit heeft echter niets te maken met de principes van homeopathie, en met het
gangbare gebruik daarvan.
Die extreme verdunningen zijn een toepassing van een bepaalde, later
ontwikkelde tak van de homeopathie, die KLASSIEKE
HOMEOPATHIE genoemd wordt. Het is heel goed mogelijk om de klassieke
homeopathie te veroordelen als onzinnig, maar daarmee blijven de
oorspronkelijke principes van de homeopathie (zie hiervoor) wel degelijk
geldig.
In de tegenwoordige tijd wordt door het publiek veel waarde gehecht aan
homeopathie. Omdat de klanten het willen heeft tegenwoordig iedere drogist
en apotheek de middelen op de plank staan, en heeft iedere huisarts en
zorgverzekeraar wel homeopathie in zijn pakket. (En terecht, want
homeopathie is werkelijk gebaseerd op heel degelijk onderzoek. Alleen helaas
nooit erkend door de medische wetenschap.)
Maar dan gaat het om de 'gewone' homeopathie, die werkt met 'lage'
verdunningen, waarbij er geen twijfel is dat de werkzame stof nog
ruimschoots in de oplossing of het substraat aanwezig is, en waarvan de
werking prima wetenschappelijk te onderzoeken / te controleren is (wat
helaas te weinig gebeurt).
Het is dus heel belangrijk om onderscheid te maken tussen 'normale'
homeopathie en klassieke homeopathie. De klassieke homeopathie is een stap
verder gegaan, is het effect van hele hoge verdunningen gaan onderzoeken.
Zij hebben de conclusie getrokken dat dit werkt. En dan gaat het niet om één
molecuul in een zwembad vol water, maar om een steeds weer opnieuw schudden
van weer een nieuwe verdunning van de stof, waardoor de stof weer opnieuw
heel fijn verdeeld wordt over de oplossing.
Als het waar is, als zou blijken dat inderdaad dergelijke zeer hoge
verdunningen een aantoonbaar genezend effect zouden hebben, dan zou dat
beteken dat moleculen van een stof iets afgeven aan hun omgeving, dat
achterblijft als het molecuul er zelf niet meer is.
Interessant misschien, maar daar moeten natuurkundigen zich maar eens over
gaan buigen dan.
Zolang dit niet bewezen is, mag de KLASSIEKE homeopathie het stempel van
kwakzalverij gegeven worden. Maar de 'normale' homeopathie verdient dit
stempel zéér zeker niet.
C. van Wingerden
cwing@wish.net
Warboel
