In mei heb ik een Fjordenpaardje gekocht van bijna 4 jaar oud. Ze was zelden met mensen in aanraking geweest en ontzettend bang. Er was haar niets geleerd, nog niet eens haltermak en vaststaan aan een haltertouw.
Het enige wat ze met haar deden was 2 X per jaar in een soort chute jagen om haar manen te scheren.
Ze had nog nooit een hoefsmid gezien.

Nu zijn we 7 maanden verder en ik heb haar alles geleerd. Ik heb haar een week apart gehouden van mijn andere paarden. Ze kon ze wel zien en horen maar verder stond ze in de buitenbak. (met gras)
Ze kreeg gelijk een wormenkuur , toen ze nog in de trailer stond. Maar goed ook want ze zat onder.
Ze was zo bang in het begin dat ze alleen maar wilde vluchten.
Langzaam aan heb ik haar vertrouwen kunnen winnen en op mijn website kun je lezen hoe ik te werk ben gegaan. (www.saskiadockrill.com) Misschien dat je daar wat tips vanaf kan halen.

Nu ben ik haar aan het inrijden. Ze vertrouwt me volkomen en is een ontzettend lief paardje. Ook is ze eindelijk door een hoefsmid bekapt.Het duurde maanden van trainen voordat ze vrijwillig haar hoef optilde , maar gelukt met heel veel geduld en heeeele kleine stapjes.
Succes met je paard!Het lukt je vast wel om het vertrouwen te winnen.

Hier hebben we de laatste week temperaturen gehad tussen de min 28c en min 38c, met gevoelskoude tot min 50c.
Mijn paarden staan in een weiland met bomen en oude gebouwtjes waar ze kunnen schuilen tegen de wind , hier en daar een flinke laag stro op de grond en veel hooi om warm te blijven.
Elke ochtend en middag gingen we ze water brengen. Het water bevriest natuurlijk compleet met deze kou.
We gaven de paarden eerst lauw water en als iedereen gedronken had , vulden we de bakken op met heet water. Het duurt dan een stuk langer voordat het weer bevriest. De paarden hakken zelf met hun hoeven gaten in het ijs , totdat het totaal bevroren is. Daarna eten ze sneeuw tot wij weer komen met vers water.
Nu is het gelukkig weer opgewarmd naar min 14c overdag en met zon. Kunnen ze bijkomen van de afgelopen week.
Soms kwamen ze in de ochtend en wilden ze niet eens drinken. Haver en hooi was belangrijker.

Merel Stoffers schreef op donderdag 17 december 2009, 17:42:


Ik woon in Saskatchewan , Canada.
In de winter hebben we af en toe een week dat het echt zo hard vriest.
De paarden hier zijn natuurlijk wel wat gewend hier, maar toch was een van mijn merries, m'n quarter horse, erg koud en bibberde voor het eerst sinds ik haar heb. Na haar extra haver te hebben gegeven en haar hooi op een hel beschutte plek te hebben gelegd, ging het wat beter met haar. Vandaag schijnt de zon volop en de temperatuur wordt min 10c, dus dat valt erg mee. Ze is weer helemaal in orde gelukkig! Zondag breng ik ze terug naar de boerderij, waar een grote stal staat waar ze bij extreem weer in kan lopen als ze dat wil. In dit weiland, waar ze nu staan, hebben ze niet die mogelijkheid.

Will....ja het is zeker weten afzien tijdens dit soort dagen, zowel voor de paarden als voor ons. Kost ook een hoop aan benzine , want als we bij de paarden zijn draait de motor continue om de cabine van de truck lekker warm te houden.
Zon hebben we genoeg trouwens. Maar evengoed ...dank je wel voor het aanbod.

Helaas, met min 38c moet de truck zowieso blijven draaien anders bevriezen de vloeistoffen in de leidingen. Als mensen hier boodschappen halen tijdens deze koude, laten ze de motor van hun auto draaien terwijl ze boodschappen halen. Anders is de kans groot dat de motor niet meer start.
Thuis pluggen we de truck in om dat te voorkomen , maar bij het weiland is geen stroom. (op de boerderij hebben we wel een generator)Tijdens die extreme koude starten we vaak de truck op voordat we naar bed gaan en laten de motor een half uur draaien. Op die manier is het s morgens makkelijker starten.
Wanneer het rond de min 20c wordt, pluggen we de truck in.Is het warmer, dan is het niet nodig.
Vandaag werd het min 10c met volop zon.....het was gewoon warm.
Dadt is dan weer het voordeel van de extreme koude....min 10c voelt dan gewoon zalig aan.

Kynshiri schreef op vrijdag 18 december 2009, 12:25:

Jammer dat je vriend geen interesse heeft in Canada.
Ik zou niet anders meer willen , ondanks de koude winters met bijbehorend ongemak zo nu en dan. Ik ben verknocht aan de prairies en ben gek op het klimaat hier in Saskatchewan. De ruimte, de vrijheid, frisse lucht, echte stilte en de intense rust op de boerderij....zalig.

Wie weet....verandert jouw vriend op een dag van gedachten en zegt ie ...verrassing....2 tickets naar Canada!

Het hooi even weken in water kan zeker helpen.
Als er sneeuw ligt, dan likken ze dat ook vaak op of eten het op als het op het hooi terecht komt. Dan drinken ze ook veel minder.

Mijn paarden krijgen elke dag 3 grote bakken vol met water. De ene dag is het bijna allemaal op, de andere dag moeten we overal het ijs er uit breken omdat de dames bijnan iks hebben gedronken en alles bevroren is.

Ik geef ze elke dag een handje haver en leg dat in de sneeuw. Ze eten dat op met de sneeuw.

Sommige paarden krijgen koliek puur door de verandering van het weer ineens. (van warm naar flinke vorst) Een van mijn paarden had dat vorig jaar herfst. Het was ineens gaan vriezen en ze kon dat gewoon even niet bevatten. Ze is weer opgeknapt gelukkig maar het is wel iets om op te letten tijdens de weersverandering in de herfst/winter.

Ik heb een merrie met jaarling in mijn kleine kudde van 6 paarden.
Ze varieren van jaarling tot bijna 6 jarige en doen het prima samen.
De moeder van de jaarling is ook de leidster van de kudde. Zij zorgt er wel voor dat zij en haar veulen(ondertussen al gespeend trouwens) samen wel in de open stal kunnen. Het nadeel is wel dat ze de andere paarden uit de stal jaagt maar gelukkig kunnen die rondom de stal toch voldoende beschutting vinden tegen wind.
Ik heb , sinds mijn merrie haar veulen heeft gekregen, 3 nieuwe paarden geintroduceerd. Eerst in de buitenbak , waar ze elkaar kunnen zien en ruiken maar apart staan voor een tijdje. Daarna gewoon erbij gezet en dat ging prima. De moeder heeft wel altijd haar leiderschap behouden, al was het met een van de nieuwkomers even een machtstrijd.
Maar geen bloedvergieten of zo. Even najagen en toen was het besloten wie er de baas was.

Als het vriest en er ligt sneeuw verkleurt de urine van je paard naar oranje. De eerste keer dat ik dat meemaakte dacht ik gelijk het ergste maar gelukkig was er niets aan de hand.

Ik had het al eerder vermeld geloof ik maar toch nog een keertje , voor degenen die bezorgd zijn. Urine van paarden kleurt oranje als het met zuurstof in aanraking komt. In gras zie je dat niet. in de sneeuw wel, vooral omdat het dan blijft liggen (bevriest).
Ik heb ook heel veel oranje plekken in mijn weide liggen. Niets om je zorgen over te maken.

Anita Cats schreef op zondag 10 januari 2010, 9:57:


Sorry , Anita, ik had je vragen niet gezien. Dus bij deze mijn reactie.
Toen ik voor het eerst die oranje plekken in mijn wei zag, schrok ik me een hoedje. Ik heb toen mijn vriendin gebeld, die 6 paarden had staan, allemaal ruinen. En zij vertelde mij dat bij haar ook oranje plekken in de wei lagen. Ik heb het toen opgezocht op het internet en vond uit dat de verkleuring van de urine normaal is. Er is een proteine in de urine die na een tijdje oxydeert. Je ziet het alleen beter in de sneeuw. Omdat al mijn paarden verder gezond en levendig waren , en ze allemaal van die oranje /roestbruine plekken maakte, wist ik dat het niks ernstigs was.
Ik maak me in ieder geval geen zorgen meer , want ik maak dit elke winter mee.
Ik heb geen idee hoe vaak een paard plast.

Ik denk dat het niet door de kou komt.
Mijn paarden staan 24-7 buiten, het hele jaar door. En het kan bitterkoud worden hier op de prairies. (Canada) Temperaturen in de winter tot min 50c zijn geen uitzondering.
Maar geen van allen hebben last van hoefbevangenheid.

Mijn pony had ook de gewoonte om te happen.
Ik kreeg de tip van mijn hoefsmid om niet meer uit de hand te voeren. Dat heeft aanzienlijk geholpen en ze doet het nog maar zelden en als het gebeurt, dan duw ik haar gewoon van me af.
Ik geef haar nog steeds wel een beloning, bvb na het werk , maar niet meer uit mijn hand. Ik leg het op de grond.

Hallo

Vorig jaar kocht ik een Fjordenpaardje. Haar hoeven waren in 4 jaar nooit bekapt en zagen er vreselijk uit. Een achterhoef was zelfs veranderd in het leek wel 2 hoeven.
Na een aantal maanden grondwerk kon ik eindelijk de hoeven laten trimmen door de hoefsmid. (ze was erg bang en niet gewend aan mensen)
Elke 6 weken kwam hij om haar te trimmen. De afgelopen 6 weken heeft een natuurlijke bekapper haar hoeven 2 keer getrimmed en de barsten een soort gelijmd lijkt het wel.
Ze moet nog een aantal keren elke 3 tot 4 weken getrimmed worden en daarna weer elke 6 weken.
Het verschil is ongelooflijk. De achterhoef die eerst op 2 hoeven leek ziet er nu weer uit als 1 hoef en het belangrijkste.....de nieuwe hoef begint door te komen!
Mijn hoefsmid raadde mij ook aan om hoefijzers onder te zetten want hij geloofde niet dat het op een natuurlijke manier zou helen, maar ben dus heeeeel blij dat ik dat niet heb gedaan. Harde ondergrond is ook belangrijk zodat natuurlijk slijten een deel is van het genezings proces.
Succes!

Ik las jouw berichtje over de Nutural Bridle.
Ik heb deze ook aangeschaft en op 2 van mijn paarden uitgeprobreerd.
Ik kocht de gene die gemaakt was van linnen(?) materiaal maar deze had geen goed release. Ik mailde ze met mijn klacht en stuurde ook foto's van hoe ik het bij mijn paarden omhad.
Bleek dat de keepers niet goed werkten.
Ze hebben mij toen , zonder extra kosten, een leren hoofdstel gestuurd nadat ik de linnen had terug gestuurd.

Het hoofdstel van leer doet het prima en released direct. Het is het engelse model. Het leer is zacht en soepel. Ik ben erg tevreden over dit bitloze hoofdstel en de merrie waarbij ik het voornamelijk heb gebruikt , ook.

En zou je bereid zijn om je halster op schuimpie te laten filmen? Dat zou helemaal super zijn! Cook versus Nurtural - interessant.

Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt met halster op schuimpie laten filmen.

Ik heb je een berichtje gestuurd per email, want ik kom niet zo vaak op deze site.

Groetjes Saskia