Nou Pien, tav zijn training, daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben. Hij is (ben ik later achtergekomen) met 2,5 jaar beleerd. Toen ik hem 2 jaar geleden (toen was hij 5) kocht stond hij op stal, op ijzers en kende niks anders dan in de krul lopen in een binnenbak. Buitenrijden kende hij alleen van dressuurwedstrijden, een menselijk been was voor hem hetzelfde als het spoor op een rijlaars. Hij was gewend om af en toe een uurtje op een weide te komen, maar qua eten was het sportbrok geblazen. Zijn ogen waren dof en zijn tempo was laag.
Hij heeft hier een 100% ander leven gekregen (alleen dat bit nog he..) en het is een heel andere pony geworden.
Maar ik had wel wat met 'm in te halen: verkeer, tractoren, verkeersborden, witte strepen op de weg, blaffende honden, koeien, geiten, schapen, hij kreeg van alles zowat een hartverzakking. In het begin rende hij voor alles weg, later kon ik hem zo ver krijgen dat hij bleef staan en er naar kijken, en inmiddels ben ik zo ver dat hij schijt heeft aan de meeste dingen. Maar nog niet alles dus, al wordt het steeds minder. En ook minder heftig: 2 jaar geleden stopte hij pas als hij moe werd, nu meestal binnen 10 meter, dus ach, we vorderen

Tja, of het allemaal zo veilig was? Nee, dat denk ik niet. Ik ben als oude doos (van 45) 2 jaar geleden gewoon weer opgestapt (na 27 jaar niet gereden te hebben), ja inderdaad op deze pony (van 1,48, ik ben 1,62). En zoals gezegd, ik heb ook nooit echt leren rijden (als kind een jaar les op een manege, maar daarna alleen maar zelf lekker aangeklooid). Ik kijk nu veel naar anderen, ben op les gegaan op een rijvereniging en lees heel veel hier (maar als het met rijtechnische terminologie gaat, raak ik het spoor snel kwijt). Ik doe wat ik denk dat goed is, waar voor mij het belang van Banjer dus altijd voorop staat.
En ja, hij neemt mij dus nu ook wel eens in de maling en als ik hem dan aankijk, tja, dan is het jammer dat pony's niet kunnen proesten van het lachen. Maar de glans in z'n ogen zegt ook genoeg.

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 7:32:


Pien, ik snap niet helemaal wat je bedoeld en misschien praten we ook langs elkaar.
Banjer is een pony die niet bijt, trapt, bokt, steigert of wat dan ook. Dus zijn "in de maling nemen" is nooit gemeen van aard. Met het in de maling nemen bedoelde ik (in de context van iets eng vinden) bv een volgende situatie:
Hij doet alsof hij iets heel eng vindt. Hij weet dat ik hem pas met rust laat als hij rustig blijft staan en zelf ontspant. Ontspannen betekent bv dat hij z'n hoofd naar beneden brengt en dus z'n hals strekt. Maar soms valt het mij op dat dit allemaal wel erg snel gaat en dan blijkt hij bv met z'n voorbenen in heerlijk gras te staan, waar die neus dan ook vol induikt.... Als ik hem dan vervolgens in die mooie blauwe oogjes kijk, dan krijg ik het gevoel dat hij zegt "ja, ik mag van jou niet eten tijdens het rijden, maar deze graspollen kon ik toch écht niet aan me voorbij laten gaan...." Ik kan de humor van dit soort ponykwaad wel inzien en dit soort dingen mag van mij ook (ik zou er bij m'n kinderen ook om kunnen lachen).

Groetjes,
Angelique

Nou....toen onze Zandora vorig jaar begin van de winter zo ziek was geweest heb ik toch erg veel moeite gedaan om er weer wat bij te krijgen, maar ondanks onbeperkt hooi en paardenkuil wilde dat niet echt lukken. Pas nu, in buik-hoog gras, begint ze weer een lekker lijf te krijgen. Het is ook de enige pony die nog restanten wintervacht heeft her en der.

Karen Koomans schreef op zaterdag 5 juni 2010, 1:12:


Bedankt voor deze link! Ik vind vooral de "kontaanzichten" heel goed bruikbaar.
De pony van mijn dochter stond nl op dieet (nav beginnend dik en hard wordende manenkam) en ik begon me echt af te vragen of hij nu niet te dun werd (tja, als je de aanblik van een structureel te dikke pony gewend bent...). Maar nu weet ik zeker: hij is nóg niet genoeg afgevallen.

Kynshiri schreef op woensdag 9 juni 2010, 12:36:


Ja, dat ongevraagd bijvoeren, daar wordt ik dus ook niet goed van. Mijn winterweide ligt achter de boerderij, tegen de dorpsrand aan. Ik vond een aantal pony's onverklaarbaar steeds dikker worden in de sneeuw-periode. Totdat ik eens ben gaan kijken: in de weide lagen resten van oude brood, stoepstengels, groenteafval, aardappelschillen. Ik heb toen ook bordjes opgehangen en iedereen die ik "verdacht" aangesproken. Ik weet niet hoe vaak ik heb moeten uitleggen dat pony's die 24/7 in de sneeuw staan en goed bijgevoerd worden het prima hebben... En ondanks dit alles toch nog mensen met zakken oud brood!

Bedankt voor de tip!
Helaas is onze vakantieperiode is al vergeven, maar ik sla 'm zeker op voor volgend jaar.

Groetjes,
Angelique
PS: Doet de link naar m'n persoonlijke mail het niet?

Els Kleverlaan schreef op woensdag 9 juni 2010, 17:55:


Als ik dát doe dan is de pony niet alleen te dik maar nog veel te dik...

Karen Koomans schreef op woensdag 9 juni 2010, 23:11:


Nou, dat geeft mij weer hoop dat ik het toch nog eens onder de knie krijg

Wil schreef op zaterdag 12 juni 2010, 21:55:


Ik heb hier nu 7 veulens (allemaal New Forest-pony's, 6 hengsten en 1 merrie) staan van exact dezelfde leeftijd. De meesten zijn ook zeker die maat (misschien zelfs al iets groter), maar zullen volgens deskundigen toch niet over de D-maat (= max 1,48) worden. Dus wellicht wordt het toch niet zo'n reus.

Als je zou besluiten hem naar jou te halen, dan denk ik dat je inderdaad niet te veel van een puber moet verwachten.
En je zou je toch ook voor kunnen nemen hem tijdelijk bij je te nemen? Ik denk dat jouw paarden eerst hun rol zullen nemen en de kleine boef bijbrengen dat er grenzen zijn. Ik schat daarnaast in dat jij hem ook met je dagelijkse contact verder helpt in het "doe normaal-proces". Daarmee breng je hem toch weer terug op het goede pad en kun je van daaruit misschien uitkijken naar een thuis waar hij gewoon kan opgroeien en definitief kan blijven. Dan geef je hem in ieder geval een betere kans op een normaal bestaan, want wat is zijn alternatief?

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 juni 2010, 0:19:

Ja, 3 van de 10 waren bitloos, naast mijn dochter dan met een touwtje aan haar stalhalster, stoer he .

Hihi, heb je nog bepaalde mensen in gedachten....?
Ja, Frank gaat ze op een CD zetten. Overigens staan er op youtube ook al een paar filmpjes, zijnde fotocompilaties (errug leuk!!):
http://www.youtube.com/watch?v=x1nEiFAeB9w
http://www.youtube.com/watch?v=m5WhNZf6ElM

Wij kunnen ons volledig aansluiten bij Nils, want ook wij hebben een enorm leuk weekeinde beleefd. De organisatie was uitstekend (complimenten voor PaardenMetPlezier, de Bonte Wieven en de vrijwilligers!), de groep gezellig en het weer ideaal, wat wil je nog meer?
Wij bakten van de oefeningen aan de hand in de bak niet veel (zoals te verwachten...), de oefeningen aan de hand in het bos gingen al beter en die onder het zadel echt goed. Zo zie je maar, bospony's he .
Maar ook wij waren af en toe verbaasd dat onze schatjes dingen deden die we nooit eerder gedaan hadden en die goed gingen (bv een theedoek uit een plasticzak die aan een boom hangt halen, opvouwen, en aan de andere kant van de weg weer in een platiczak doen, dat allemaal dus zonder van je pony af te komen....en dat met ónze pony's, die plastic dus zo'n beetje het engste vinden wat er is!).

Ik heb begrepen dat dit een jaarlijks evenement gaat worden en volgend jaar zijn Victor, Banjer, Vivian en ik er zéker weer bij!

Aafke schreef op woensdag 16 juni 2010, 22:46:


Misschien kom ik ook....

Afgelopen zondag een TREC-cursus gehad: gááááááf!!
Kaartlezen in mini-POR ging ons goed af (maar was dus maar een klein stukje en op snelheid hebben we niet gelet).
MA: galop ging goed, alleen de pony's daarna (op weg terug naar de ander) in stap houden viel nog niet mee.
En toen de PTV: sommige dingen gingen geweldig, bv onder de latten door in galop, slalom in galop en alles wat met springen te maken had (incl waterbak), ja zelfs door het labyrint (had ik nooit gedacht). Maar bij andere dingen zei Banjer "no way": over bruggetje, hek open en dicht, tussen balken stappen en dan achterwaarts (terwijl in volle galop door diezelfde balken wel perfect ging...!?).
En als Banjer "NEE" zegt, dan is het NEE!!!!!!.... Oren op standje half, neus in de lucht, ogen een beetje dicht en "bekijk het maar, doe het maar zelf!" Hij sluit zich dan volledig af en ik zal me er (voorlopig nog) bij neer moeten leggen dat hij bepaalde dingen gewoon vertikt. Zelfs de instructrice zei op een gegeven moment "jeetje, wat is dat een eigenwijze donder".....
Ook Vivian vond het erg leuk en Victor vond het zelfs zó leuk dat hij om de haverklap "vreugedebokjes" maakte (= zijn beide achterbeentjes tijdens een bok wisselend naar links en naar rechts slingeren (doet hij altijd als hij "zichzelf overwonnen" heeft). Vivian vindt het overigens práchtig als hij dat doet.

Enfin, deze moeder en dochter zijn dus 'verkocht'.
Ik ga het in augustus eerst eens alleen proberen (Kootwijk) en als Vivian volgend jaar ook oud genoeg is (je mag starten in het jaar dat je 12 wordt), dan gaan we in equipe rijden. We verheugen ons enorm er op

De pony van mijn zoon is in zijn jonge jaren als schouwhengst gebruikt. Toen hij werd beleerd was hij nog steeds hengst en stond hij op een fokbedrijf, met overal hengstige merries om hem heen. Maar als mens kon je gerust alles veilig met hem doen (aan een simpel halstertje). In die tijd heb ik (en ik kan niet goed rijden!) ook gewoon op hem gereden, met in het landje naast de bak hengstige merries: probleemloos!
Nadat hij was gecastreerd, heb ik geen verandering in zijn gedrag gemerkt: richting mensen bleef het een snoepie en in de kudde de absolute (en vaak behoorlijk hard-"benige") baas.
Karakter is volgens mij deels genetisch bepaald, deels het resultaat van opvoeding; dat heeft met geslacht niets te maken. Onder mensen heb je toch ook bitchen van vrouwen en schatjes van mannen

He Wil,
Wij hebben een andere oplossing hier, wel een werk en kosten: Dog-fens (precieze naam zou ik moeten opzoeken.
Om het hele terrein waar de hond wél mag komen een dunne draad gelegd (ook onder het straatwerk bij in- en uitritten), en om de hond z'n hals een speciale halsband. Als hij bij de draad in de buurt komt, gaat z'n halsband eerst piepen. Als hij dan toch doorloopt krijgt hij een schok (voor onze herder bleek standje tekkel voldoende...). Feitelijk hetzelfde als de omheining voor de paarden, maar dan omgekeerd: de batterij zit in de halsband en de draad is een soort antenne die de batterij activeert).
Ik was vooraf zeer cynisch of dit wél zou gaan werken. We hadden al zo veel geprobeerd en "aan de ketting" leek de enige oplossing (maar dat wilden we niet, vonden we zielig). Maar onze wildebras wist binnen 2 dagen precies hoe ver hij kon gaan en kan sindsiden zo veel buiten zijn als hij wil, zelfs als wij van huis gaan. Perfect systeem dus!
1 nadeel: nu moet ik de hondenstront telkens opruimen, en da's toch aanmerkelijk minder prettig dan paardenpoep

Unartica schreef op zondag 11 juli 2010, 11:44:


Ja, zo'n blok gebruiken wij ook: werkt perfect!