SimoneS schreef op zondag 22 november 2009, 11:04:


De eerste die hier nog nooit van een paard getotterd is... die heeft wsch nog niet veel op een paard gezeten

Maar goed... als je verkeerd valt is't wel geen lachertje Ik zit al een jaar te sukkelen, dan is de pret er ook wel af

Cindy Helms schreef op maandag 23 november 2009, 9:10:


Bijten is meestal om één van de drie redenen:
- angst
- dominantie
- spel

Bij dat laatste merk je wel duidelijk een verschil met de twee anderen, dan is't zo meer met het lipje uitdagen.

Ik heb af en toe ook zo'n bijtertje. Om vanalle redenen. Zeker niet slaan is de boodschap, dat begrijpen paarden toch niet. Dan vinden ze je helemaal eng Eigenlijk proberen de situatie te overlopen en te beoordelen om er op in te spelen (moet wel allemaal snel gaan hihi, met hun snelle vergeetkopjes) Meestal helpt het bij hem om hem wat achteruit te zetten. Als hij dominant is, zet ik hem daardoor uit mijn ruimte. Als hij angstig is, switch ik zo zijn gedachten en daar wordt hij vaak rustiger van. Goh, het is een beetje zoeken en uitproberen Maar paardentanden zijn hard, dus ja... toch wel voorzichtigheid!

Coralie schreef op maandag 23 november 2009, 15:47:


Brrrrrrrr, wat een eng beest! Goed dat die der uit is!

Julia el Mecky schreef op woensdag 25 november 2009, 16:10:


Ik zou er toch ook mee oppassen... Ik heb toch ook weet van paarden die hoefbevangen waren van op een begrazingsproject rond te lopen en ze hebben die pas terug goed gekregen door ze van't gras te halen. Toch oppassen met overvloed, is zelden goed.
Hangt ook van je paardje af. Vanaf mei tot november staan de paarden hier ook permanent op de weide en ze hebben tot nu toe geen last (ook hier even afkloppen). Nu vliegen ze de paddock op met ruwvoer & voederbietjes tot het voorjaar.

Debbie schreef op vrijdag 27 november 2009, 15:39:


SUPER!!!

Peter Donck schreef op maandag 30 november 2009, 7:59:


http://www.kapaza.be/Dieren_en_toebehoren/Paarden/22447846/Pura_Raza_Espanola_Hengst_Don_Quichote.html

Bij ons staat er sinds vandaag een paardje dat gered is van de slacht. Ze is zwaar verwaarloosd (hoeven in drie gespleten tot boven, helemaal ingevallen, kan niet lopen van de pijn in haar voetjes en benen, ...) en heeft net haar veulen in de slacht verloren.
Weer een paardenbiefstuk minder gelukkig! Want met goede zorgen en tijd komt het wel weer goed. Ze is superlief! Bij onze IJslanders begon ze meteen i.p.v. uit te dagen te krabbelen en knuffelen! En Olli deed graag mee (al werd er af en toe een klein beetje gepiept) Ik denk dat ze zooooo blij was terug met paardenvrienden te kunnen staan! Ze was zelfs uit 't zelfde hooibakske aan't eten
Schandalig wat mensen hun dieren soms aandoen

Spirithorses schreef op maandag 7 december 2009, 22:37:


Goh Pien, dan heb je nog niet met haar samengewerkt! Dan zou je dat helemaal zeggen (en ik kan het bevestigen!)

Nataschadevreede schreef op maandag 14 december 2009, 11:06:


Even een vraagje op jouw advertentie: je zegt daar:

"Echter zijn er de laatste tijd best veel nieuwe paarden bij gekomen waardoor de teller op 47 staat, daardoor is het soms best onrustig in de paddock. "

Die paarden staan toch niet met 47 samen hoop ik?!?

Vandaag is er iets vreemds gebeurd en we zoeken een verklaring voor het gedrag van mijn paard, dus hoop het hier een beetje te vinden.

De situatie is als volgt: Olli stond met twee merries en een ruin samen in de weide, wat goed ging. Twee weekends geleden werden de merries apart gezet, omdat er een nieuwe ruin en merrie bij zouden komen bij Olli en de andere ruin. Intussen was er ook een zwaar verwaarloosde merrie de dag voordien aangekomen, die zeer moeilijk te been was (hoeven volledig verwaarloosd) en erg mager was. Zij werd bij mijn Olli gezet en ze begonnen meteen elkaar te krabbelen. Ook de andere ruin was heel lief tegen de nieuwe merrie. Ze stonden zo twee dagen gezellig samen en waren meteen heel lief voor elkaar.
Twee dagen later kwamen echter die twee nieuwe pony's aan, die daar de boel op stelten zette. Dus de verzwakte merrie werd terug even apart gezet in de grote loopstal uit schrik dat ze zou worden opgejaagd (ze kan amper lopen)
Nu ging dat niet goed tussen onze paarden en die nieuwe, dus werden onze twee eventjes terug bij de vroegere merries gezet om de nieuwe de kans te geven aan de omgeving te wennen. Na enkele dagen werd de verzwakte merrie erbij gezet, ze werd soms opgejaagd en kwam in stress dus werd terug apart gezet.
Nieuw plan vandaag was dus: de nieuwe pony's bij die twee merries en onze twee ruinen terug bij de verzwakte merrie (wat dus keigoed gegaan was de eerste keer)

Nu stonden ze nog maar juist samen of... mijn Olli heeft die verzwakte merrie (een boerenpaard btw, en hij is een IJslander) op de grond gekregen en was haar heel de tijd aan het aanvallen en bijten. Hij liep dan weg en kwam dan teruggelopen om haar terug aan te vallen. Bijgevolg raakte ze niet meer recht en was helemaal in angst en paniek.
Waarom ging het de eerste keer SUPER en is mijn paardje nu zo op haar gevlogen? Was dit angst, stress of echte agressie?

Even nog melden dat mijn ruin heel afwachtend en sociaal is naar andere paarden toe, ook naar nieuwe. Hij kijkt de kat een beetje uit de boom en aanvaard zijn plaats in de kudde. Dus vaak staat hij onderaan.

Ben benieuwd naar jullie bedenkingen, zeker omdat we dit totaal niet van hem verwacht hadden!

Bij ons is het ook een "maanlandschap" en lopen ze ook heel voorzichtig. Ik denk dat ze ook vooral meer nadenken waar ze hun hoefjes neerzetten (ik zie ze precies lopen te denken )

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 december 2009, 8:13:


Ja, we dachten ook al aan zoiets: stress door het vele wisselen en dan ook frustratie omdat hij niet bij de merries kon zijn die heel de tijd aan't roepen waren. En ja, op wie moest hij het anders afreageren...
Hopelijk snel stabiliteit. We gaan ze met 6 samen zetten en dan kan de verzwakte merrie eerst alleen op krachten komen. Ze ziet wel de andere paarden steeds staan, maar het is beter voor haar om even alleen te staan denk ik... Arm beest, heeft zoveel meegemaakt de laatste weken!

Bats schreef op woensdag 16 december 2009, 19:50:


Als het lang vriest en een paar dagen -5 à -10° is, dan vriezen die ballen ook vast! Vorig jaar voorgehad. Maar het duurt inderdaad langer

Anders alternatief is van die speciale warmtedraden rond je kraan draaien, dan vriest dat ook niet kapot. Verbruikt bijna niets. Maar ja, dan heb je wel stroom nodig...

Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 0:25:


Wel, ik was daar aanwezig. De paarden gaven inderdaad signalen van "onzekerheid en angst" (left brain), zoals oren plat als er veel gevraagd werd, heel erg zwiepen met de staart, enz... Ik denk eerder dat ze niet zeker waren over de omgeving, maar wel op hun leider vertrouwden.

Weet niet hé... ben ook nog geen kenner

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 30 december 2009, 1:12:


Wat ik denk? Niet wat jij denkt... Ik denk vooral dat jij het héél leuk vond om Eddy ook UIT TE DAGEN!

En jezelf nu een beetje belangrijk wil maken hier op't forum door de heilige uit te hangen en te willen bemiddelen. Terwijl je zelf voor héél wat van die reacties gekozen hebt en er ook gewoon op hoopte... Denk daar maar eens over na