Inge Teblick schreef op zaterdag, 12 februari 2005, 10:54:


Hoi Inge,

Is het toch niet handig als je meteen je eigen paard meeneemt, of denk jij dat dat op zich niet uitmaakt?
Als het niet uitmaakt zou ik dat liever niet doen omdat mijn paard toch wel erg moet wennen aan een nieuwe plek.

Gr Anna

Vandaag was ik toch aan het twijfelen of mijn paard naar binnen moest. Hij staat met een pony dag en nacht in een bak van 20x40 m met schuilmogelijkheden in de zin van een hoge heg en wand van een hoge schuur. Echt ergens onder kunnen ze niet staan maar wel uit de wind. Ook hebben ze geen droge bodem met dit weer.

Nu is het zulk ***weer en de bak is 1 blubberpartij, en vanavond was ik het opeens zat en ben alsnog in de auto gestapt (Hij staat 8km verderop) om hem toch maar binnen in de stal te zetten. Daar staan nog 3 andere paarden die dag en nacht op stal staan(!!).

Ik had het idee dat hij het wel kon waarderen een lekkere droge plek.

Wat vinden jullie? Dit is toch niet overdreven?

(Maar morgen gaat hij wel weer naar buiten hoor...)

Groeten van anna

Spirithorses schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 19:25:


Ja, ik denk dat de humeurigheid een beetje van beide partijen komt want ik zie het in dit jaargetijde ook niet helemaal zitten. Je kan zo weinig leuke dingen doen en voordat het hier weer eens mooi weer wordt....? Vorig jaar was het ook zo'n droevig gebeuren in de maanden jan/feb/mrt.

Verder merk ik nooit dat mijn paard gaat stuiteren omdat hij dag en nacht buiten staat. Hij gaat wel lekker rollen als we iets gedaan hebben of als mijn dochter hem daarvoor een zweetdeken heeft opgedaan (zij wil niets met NH temaken hebben helaas...).
Maar in de modder rollen zie ik hem niet doen.

Ik hoor wel eens verhalen over de manege waar mijn dochter graag verblijft tussen al haar leeftijdgenoten die wel zo'n dure (maar slechte want de paarden staan nooit buiten)) stal kunnen betalen. Over paarden die weer GEK zijn geworden en waar menig ruiter al van af is gevallen. Dan denk ik alleen maar heel simpel dat ze te veel (=23 uur p dag) op stal staan. Maar daar komt niemand blijkbaar op en wil ook niemand aannemen.

Groeten van Anna

Ik ben voor deze zomer op zoek naar een leuke camping in Drenthe waar je paarden kunt meenemen en zo vanuit de camping het bos of de hei kunt inrijden.
Wij (= gezin met man en 3 kinderen van 7, 12 en 14 jaar) staan vaak op SVR campings en we houden van een kleine camping met het liefst een vrij uitzicht.
Erg belangrijk is ook dat er zwemgelegenheid op of naast de camping is.
De paarden (we hebben er 2) moeten ook op een wei kunnen staan en het zou fijn zijn als er een bak is.

Heeft iemand een tip voor mij?

Groeten van Anna

Hallo,

Ik hou de hoeven van mijn 14 jarige ruin zelf bij, op aanwijzingen van een vriendin die de cursus bij Frans en Ilona hebben gevolgd.
Hij heeft deze winter niet veel op harde ondergrond gelopen, maar nu heeft hij in zijn linker voorhoef een scheurtje. Het zit aan de voorkant en is ongeveer 2cm. Het loopt ook door dwz, als je de hoef optilt zie je dat het niet oppervlakkig is.
Ik ben er een beetje bang voor. Het zit er al een aantal weken, maar wordt niet kleiner door uitgroei. Ik heb het helemaal goed rond gevijld, maar het gaat niet weg.

Kan iemand mij hier een zinnig antwoord opgeven, of is het al eerder op dit forum aan de orde geweest?

Groeten van Anna

Leonie Jetten schreef op maandag, 25 april 2005, 22:19:


Hallo Leonie,

Begrijp ik uit je verhaal dat je een zadel mag uitproberen?

Ik zoek een ander zadel en vraag me af of ik een boomloos zadel wil, maar dan wil hem eerst even echt uitproberen.

Ik hoop dat je mijn vraag kunt beantwoordne.

Groeten van anna

Bij mijn stal staat er een paard (4 jr en kruising tinker-newforest) waar ik heel erg medelijden mee heb. Zijn bazin heeft geen tijd meer voor hem en wil hem verkopen. En terwijl mijn paard lekker de hele winter buiten heeft gestaan met zijn pony-vriendin, heeft hij dag en nacht op stal gestaan. De enige die hem er wel eens uit haalden was mijn vriendin en ik. De rede dat hij niet buiten mocht was dat hij alles stuk maakte, en dat was ook zo maar de omheining van de bak is niet zo stevig.
Mijn vriendin die level 2 met haar pony heeft vindt hem ook moeilijk om mee te werken want hij breekt steeds uit en gaat overal door heen. Hij kan ook van het ene op het andere moment wegscheuren en dan hou je hem ECHT niet.

Natuurlijk is het zo dat als er elke dag wat met hem gedaan gaat worden, er heus wel iets goeds gaat uitkomen. Hij is namelijk verder wonder boven wonder enorm vriendelijk en hij heeft een leuk hoofd. Maar wel beresterk en een hele klus.

Zijn baas weet niet dat ik dit op het forum zet maar mijn hart breekt steeds als ik hem binnen zie staan, terwijl de andere paarden nu allemaal (5) buiten lopen.

Zelf denkt ze dat hij het meest geschikt is om mee te mennen. Ze is naar een cursus jonge paarden van Emiel Voest met hem geweest en er heeft wel eens iemand op gezeten, verder is hij dus groen.

Mocht er iemand echt geiinteresseerd zijn kan ik je altijd in contact brengen met de eigenaar. Wat ze voor hem vraagt weet ik niet.
Ik hoop dat er iemand een oplossing voor hem weet want anders ....????

Gr Anna

kathleen decroix schreef op maandag, 2 mei 2005, 14:23:


Hallo,

Zoals anderen al schrijven, er zijn zeer veel paardenmensen met angst! Zeker als je ouder bent (40+) ken je de gevaren en en hebben eventuele gevolgen van een val o.i.d. direkt konsekwenties in je dagelijks leven. Je werk, kinderen etc.
Ik heb zelf ook veel last van angst. Behalve de tips als grondwerk die ik kan aanbevelen is wat mij werkt, het toch doen. En dan vaak samen met iemand. Ga er maar weer op, maar zorg dat er iemand bij je is. Desnoods doe je als je alleen bent grondwerk, en als er iemand bij is die je vertrouwt stap je er op. Laat degene anders het paard vasthouden. Maar zorg wel dat je er steeds weer op klimt, anders ga je het vermijden met grondwerk. Tenminste zo werkt dat bij mij.
Wat ik ook als heel prettig ervaar, is centerd riding lessen. Dan ben je heel bewust met je eigen lichaam bezig. Het gaat dan in eerste instantie niet om zo goed mogelijk te galopperen. Het gaat juist heel rustig.

Ik ben zelf bang voor hard galopperen waarbij ik het paard niet meer in de hand heb. Vroeger ben ik uit deze situatie wel eens van het paard afgevallen. Dat krijg ik er moeilijk uit. Maar als ik het eens een keer doe en het gaat goed, vind ik het helemaal te gek.
Nu durf ik het weer niet, maar zou het wel heel graag willen durven.

Laatst kreeg ik wel weer een dip doordat ik een artikel in BIT las van een hele bekend paardrijinstructeur, die zei dat je als je angst had dit je paard niet aan kon doen. Dan kon je er beter mee stoppen.
Maar als je je paard zo natuurlijk mogelijk houdt, heeft hij toch een leuk leven?

Gr Anna

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 8:47:


Die laatste verklaring lijkt me het meest 'natuurlijk' in die zin dat vrouwen die een keizersnee hebben gehad en dus niet meteen contact vanaf het allereerste begin hebben, soms ook moeite hebben met hun gevoelens voor hun baby. Dat kan best een tijd duren.
Is Harisha zelf wel liefdevol door haar moeder verzorgd?

Maar het lijkt voor jullie gelukkig weer de goede kant op te gaan!
Ik zal voor jullie duimen.

Groeten van Anna