Fitna schreef op donderdag, 30 september 2004, 21:26:


volwassen is volgroeid.

Groetjes Esther

wat is dat?

richard schreef op donderdag, 30 september 2004, 21:48:


http://www.deronline.nl/

kijk hier eens, en nog wel wat meer te vinden op google
Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 21:55:


endurance = volhouding
simpel dus, lange afstandsritten, uithoudingsritten
pakweg van 25 km tot 160 km lang
op 1-2 dagen
met veeartskontroles
niet korrekt lopen of ademen
hartslag of ritme niet ok = uit de race

Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 20:34:


Goh, goeie vraag ....
Allereerst had ik hem toen niet al na een poosje het tuig afgedaan, het kwaad was toch geschied. Ik denk dat ik eerst nog een hele lange wandeling gemaakt had en desnoods het de hele dag had omgehouden. Maar dat is je vraag niet.
Het tuig om je nek, of in de bak leggen heeft geen nut. Het werd pas een gevaar als ik er mee in de buurt kwam. Dus eerder reageerde hij er niet op.
Als ik werkelijk advies moet geven kan ik kort zijn : Leer clickeren.
Ik weet 100% zeker dat wanneer dit niet op mijn weg was gekomen ik geen gereedschap had gehad om het tuig ooit weer zonder geweld op zijn rug te leggen.
Nu is het balanceren over een dun koord geweest, aan de ene kant de angst voor dat roofdier op zijn rug en aan de andere kant dolgraag mijn Yes horen met de beloning er achteraan en de wetenschap dat als het hem te dol werd, hij weg mocht lopen. Uiteindelijk is het naar de goede kant aan het doorslaan want ik ben er nog niet.....
Nu het weer op zijn rug ligt zal ik het ook vast moeten maken, ik kan hem niet meer los laten lopen, hij zal het leidtouw aan moeten want stel je voor dat ik de singel op 1 het laatste gaatje vast heb en hij neemt de benen. Dan ben ik net zover als ik op 3 juli was. Dus dat moet ik koste wat kost voorkomen. Ik moet er ook nog goed over nadenken hoe ik het ga doen, misschien zet ik hem wel ergens aan vast, zodat ik mijn handen vrij heb. ik weet het nog niet precies. Maar in ieder geval met behulp van Yes en belonen, dat is zeker.
Piet

Isabel van der Made schreef op donderdag, 30 september 2004, 21:55:


Dank je isabel.... Intressant en bijna wat ik leuk vind, maarnee ik hou het gewoon bij bos en recreatie.... Het zou kunnen dat ik er aan mee kan doen want ik ga ook van smorgens vroeg tot savond eropuit..... Maar om dit in hoge snelheid te doen, nah.....
nee nie echt.........

Wil iedereen alvast bedanken die mij raad en steun geeft bij mijn vragen...
Ik ben zo groen als gras en al die dure benamingen voor simpele dingen (nouja wat wij thuis simpel vonden, hebben nu dure namen gekregen en daarom is het wel eens moeilijk lezen) maar waar een wil is is een weg, en ik geniet keer op keer van dit forum......

Ga zo door Boys and Girls.... ik hou het wel bij...........
Ik stap er wat achter aan.....

richard

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 22:09:


Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Een paar ideetjes:
Je schrijft dat het "pas een gevaar werd als ik er mee in de buurt kwam". Ooit overwogen wat er zou gebeuren als je de situatie zou omdraaien en je paard naar het tuig zou sturen? De meeste bedreigingen zijn nauwelijks meer een bedreiging als ze niet naar het paard toekomen maar andersom.
Verder, het je ooit op video gezet hoe je het tuig presenteert aan je paard? De meeste mensen doen dat onbewust met veel focus, op een manier die zelfs een worteltje verdacht zou maken. Ik heb zelf al vaak mensen geholpen met enge dingen bij het paard doen, die het paard bij mij tot hun verbazing totaal niet eng vond. Kwestie van de juiste uitstraling erbij hebben, volkomen nonchalant iets doen, zonder een blik erbij van "dit is best eng, hoe ga je hierop reageren?'.

Jij reageert altijd op mijn reserves aangaande clickeren, maar ik reageer op jouw "clickeren-is-de-ultieme-oplossing" houding.

Wel eens mijn pagina over desensibilisatie gelezen? Ik vind het prachtig om de meest mallotige superenge dingen aan mijn paarden te introduceren en ze te overtuigen dat het niet eng is. I love it. Onze Arabiertjes/dravers zijn zeer suspicious van aard, maar met de juiste timing, focus en houding krijg je de gekste dingen zeer rap voor elkaar, zonder clickeren. Je mist echt wat als je deze technieken overslaat vind ik...


Dat laatste zou ik zeker niet doen, als het fout gaat dan gaat het ook goed fout! Gewoon vasthouden, van te voren oefenen met een loos touw om de buik, met de singel nog niet direct aangespen maar op de normale manier strak aantrekken, en een release wanneer je paard (weer) rustig is.

Groeten,
Frans

75 nieuwe berichten, dat was wel even leeswerk

Isabel ik denk dat jouw beeld van mij niet helemaal klopt. Misschien verzoorzaakt door de combi met bokt. Je kan hier helaas geen profielen aanmaken met uitgebreide beschrijvingen en foto's. Dus dan maar even zo:

Ik ben geen penny meisje (zoals dat genoemd wordt), hahaha. Vanaf mijn 10e jaar heb ik verzorgpaarden gehad. De eerste was een gelders tuigpaard, veel te groot voor mijn lengte en leeftijd. Maar het is allemaal goed gegaan, ik reed er mee door de stad, alles. (Geen bak) Ik had wel les op de manege (RECHTS opstijgen... je kent het wel). Daarna had ik heel lang verzorgpaarden bij de man waarvan ik nu Arabesk heb gekregen: Malika en Bruno (staan ook op de avatar hiernaast). (Die man is dezelfde die mee was naar de cursus natuurlijk hoefbekappen). Destijds reed ik altijd zonder bandages, peesbeschermers en weet ik veel wat allemaal, ik wist niet eens dat dat bestond joh. Ik reed altijd buiten, ook weer door de stad. Een bak hadden we niet, ik deed weleens wat in het weiland, maar dressuur vond ik nou niet echt super. Liever ging ik er op uit, gezellig het paardje en ik. Soms wel 30 of 40 km. (Helaas hebben we geen bossen hier)
Aan de teugel rijden, naar beneden? Nooit van gehoord.

In de winter gebruikten we geen dekens en ja soms zagen ze er wat plukkerig uit. Als ik reed hingen de teugels altijd als een waslijn, want 'aannemen' was niet nodig bij Malika, ze luisterde toch wel. Natuurlijk altijd commentaar in de manege, 'Je moet toch de teugels strakker aannemen' tot op de dag van vandaag kan ik ze nog steeds niet fatsoenlijk 'strak' houden.

Malika had wel ijzers, maar ook niet altijd. 1 keer een loszittend hoefijzer op mijn cap gekregen, auw.

Wel kocht ik op de rommelmarkt paardenboeken, met uitgebreide beschrijvingen over ziektes, kwalen en verschijnselen. Want ik vond dat als mijn verzorgpaard wat had, dat ik het moest kunnen herkennen. Het is ook een keer voorgekomen dat ik ontdekte dat mijn eerste verzorgpaard koliek had. Verder leerde ik alle onderdelen van het hoofdstel uit mijn hoofd, bakstuk etc. Je weet maar nooit he waar je het voor nodig hebt.

Malika kreeg een veulen, Ahmed (vader van Arabesk). Ahmed groeide op, we leerden hem een halster te dragen etc. Ahmed werd nog ouder, we gingen af en toe longeren en Ahmed werd nog ouder en we gingen erop zitten. Daarna ben ik verhuisd.

Hier weer gelderse tuigpaarden verzorgd, die voor de kar liepen. De boer wilde ze graag ook onder het zadel beleerd, want hij moest ze verkopen ivm gezondheid. Dat ging goed, alleen kon het niet zonder oogkleppen, de paarden vonden het zo eng als ze me ZAGEN zitten. Hahaha. Helaas werden ze verkocht voordat ik de klus kon afmaken.

Toen bij mensen gekomen met drie dochters en wat paardjes, o.a. Femke. Die was net ingereden, maar wat heftig nog voor de berijdster, toen 9 ofzo. Daar ben ik nog steeds en nu heb ik Arabesk (hiervoor nog Jessie heel even gehad, maar dat is een heel ander verhaal, verwaarlozing en die had ik overgenomen en opgelapt en is nu weer heel happy bij de eigenaar vóór de vorige eigenaar)

Omdat ik vroeger nooit met dekens heb gewerkt, vond ik dekens onzin. Ik had gezien en ervaren dat het makkelijk zonder kan. En ook bezweet is geen probleem. Via een kennis hoorde ik over bokt, ah klinkt wel leuk, dus ook maar aangemeld. Iedereen leek wel met setjes-bandages te rijden of met beschermers en dekens voor en dekens na, ik wist niet wat ik zag!!!! Ik gaf daar mijn mening over dekens en kwam bij het zoeken naar argumenten terecht op deze site. Feest der herkenning 'Gelukkig ik ben geen dierenbeul dat ik mijn knollie 'bloot' buitenzet'. Dat gevoel kreeg ik wel een beetje daar, en tsjee ook nog zonder peesbeschermers.....

Bij gebrek aan hoefsmeden hier in de omgeving, zijn we de cursus natuurlijk bekappen gaan doen. Een eye-opener! Sindsdien ben ik gespitst op elk HKO onderwerp dat ik tegen kom. Ik verwijs ze naar deze site, met wisselend reacties daarop.

En nog steeds vind ik in de bak rijden, meer iets voor slecht weer (slecht zicht) of als het donker is. Veel liever rijd ik buiten, er is hier weinig bos en veel verkeer, dat is wel jammer. En een trailer met bijpassende auto heb ik niet. Veel mensen hebben paarden hier, maar je ziet ze bijna nooit in de stad ermee. Mensen krijgen al ogen op steeltjes als je het hier doet (voor een kar vinden ze minder eng). Je krijgt commentaar: mag een paard wel buiten lopen op de weg? Je mag hier niet komen ("uw hond mag niet loslopen....")

De stal waar Arabesk staat is traditioneel, zoals alle stallen hier in de buurt (nog druk op zoek....). Overdag buiten, binnen als het regent en snachts ook binnen. Ik heb al gezegd laat arabesk maar buiten, maar dat mocht niet. De 'rest' van de stal heeft dekens, bandages, kleedjes, bijzetteugels, slof en ijzers niet te vergeten (ze rijden nooit op de straat, maar goed.....).

Iedere keer weer voel ik me ongemakkelijk als ze zeggen 1)'moet ie geen deken op' 2) 'morgen komt de hoefsmid, moet arabesk geen ijzers onder, zijn hoeven zijn zo kort' 3)'wanneer ga je het bit indoen'. Antwoorden 1) nee, ik vind wintervacht niet erg 2)nee ik doe het zelf nu, als ie gevoelig gaat lopen doe ik er ijzers onder (meer om HEN gerust te stellen, NEVER dus he dat die dingen er nog onder komen) 3) Ja dat komt nog wel (nooit dus, maar daar komen ze nog wel achter)

Ik zou zeggen, kom een keer langs om te kijken, maar ik zag dat je in Engeland woont..... Maar mocht je een keer in de buurt van Hoorn zijn .....

Zo snel mogelijk, anders wordt het zo'n ge-etter.


Doen ze al heel snel uit zichzelf, soms op het lastige af, hahaha. Ze zijn dol op spelletjes



Dat kan heel snel, gewoon met mams mee (wel op een veilige plek waar veulen-lief niet de weg op kan stuiteren)


Sterker maken hoeft alleen op het moment dat je hem gaat inrijden, daarvoor is het niet nodig.


En oja, veulens 'spenen' slaat ook nergens op, alle paarden, Malika, Ahmed en ook Arabesk zijn nooit gespeend. Wat de reden is van weghalen bij mams weet ik ook niet, het zijn allemaal geen plakkerige 'moederkindjes' geworden.

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 30 september 2004, 21:04:


Niet alleen handig maar ook noodzakelijk: ook bij veulens is hoefonderhoud nodig! Veel hoefproblemen ontstaan in de veulentijd, wanneer mensen denken dat de hoeven geen onderhoud nodig hebben omdat er toch niet op gereden wordt, of omdat ze het domweg nog niet voor elkaar krijgen om een hoefje op te tillen.


Spelenderwijs, zo snel mogelijk.


Waar is een join up voor nodig als het je eigen veulen is? Die "join-up" die ontstaat toch vanzelf spelenderwijs met grondwerk? Wat versta je eigenlijk onder join-up?


Kan met moeders mee.


Niet. Bij geen enkel paard gedaan. Die beesten rausen hier 24 uur per dag buiten rond, ik wed dat daar geen enkel stalpaard-plus-een-half-uur-longeren-per-dag tegenop kan. Het normale grondwerk wat we doen zorgt al voor extra beweging ten opzichte van de 24 uur die ze zowiezo buiten staan. En als je begint met rijden zoals wij dat doen, korte sessies heel langaamaan opbouwen en in het begin geen belastende dingen vragen, dan wordt je paard al doende sterker.


Wat is uitgegroeid? Sexuele rijpheid is er met 2 jaar al, de definitieve grootte heeft het paard iets later bereikt, de groeischijven in de botten zijn pas met een jaar of 7 dicht.


Wat versta je onder "af"? Bedoelde je dat je niet meer in de lengte groeide? Of dat je borsten niet meer groeide, of wat?

Groeten,
Frans

Arabesk schreef op donderdag, 30 september 2004, 22:38:


Tegenovergestelde is eerder waar. Veel paarden krijgen een trauma door afspenen... Is ook zoiets wat het gemak van de mens dient denk ik hoor dat afspenen. Héél soms, als de moeder het niet aankan ben ik voor afspenen maar in andere gevallen? Gewoon laten lopen.

In Memoriam

Lieve Femke,

nooit zal ik jou vergeten,
nooit van me leven,
Ook al zijn mijn gevoelens zo verward.
Nooit zal ik vergeten,
wat jij me hebt gegeven.
de herinnering aan jou
heeft een mooi plaatsje in mijn hart

Je genoot van je vrijheid, en heerlijk los in het land,

en we kregen samen al een leuke band,

Daarom kan ik niet geloven dat ik je niet meer zie rennen,

en zal aan dat idee nooit kunnen wennen...

Je laat je zoon achter helemaal alleen,

Terwijl jou geest achter de horizon verdween.

Rust maar uit lieve Femke

Al is het onverwachts, maar je hebt het verdient.

26 jan 1983 / 30 sept 2005

richard schreef op donderdag, 30 september 2004, 19:16:

Of je gaat erachter zitten !!

Heb het idee dat maar weinig mensen op dit forum dat doen; achter hun paard gaan zitten ... denk dat het paard toch eerder een trekdier is dan een rijdier om eerlijk te zijn gezien zijn bouw (is mijn mening en geen grapje).

Groeten
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 30 september 2004, 22:28:

Ja natuurlijk zullen er meer wegen zijn dan ik ken Frans. Maar de vraag was wat IK zou adviseren.

Het is voor mij de ultieme oplossing in bepaalde gevallen samen met zachte aanhoudende druk en druk laten vallen.
Shiny is half arabier en nog maar voor zo weinig dingen bang, grote plassen vindt hij nog steeds niet grappig, maar niet zo dat hij er niet door loopt. Alleen een wip en een gordijn weet ik niet want dat hebben we nog niet gedaan, maar verkeer in wat voor vorm dan ook, plastic zeilen op de grond, over zijn lijf en hoofd, het maakt hem allemaal niets. Hij leerde ook voordat we met clickeren begonnen ontzettend snel.
Dat s**t tuig was een regelrecht trauma en niemand kwam met dat ding nog in de buurt van zijn rug. Daarvoor had hij het ook gewoon geaccepteerd he, ik had er ook al met een longeerlijn achtergelopen. De lijn aan twee kanten vast aan het halster en door de ringetjes op het tuig, ging Perfect.

Ja, vastbinden heb ik ook zeer mn twijfels over, het was een gedachte. Oefenen met een los touw om de buik vind ik een goed idee, maar de laatste zin is jouw weg en dat vind ik toch niet de mijne, dat wil ik anders doen
Piet