75 nieuwe berichten, dat was wel even leeswerk
Isabel ik denk dat jouw beeld van mij niet helemaal klopt. Misschien verzoorzaakt door de combi met bokt. Je kan hier helaas geen profielen aanmaken met uitgebreide beschrijvingen en foto's. Dus dan maar even zo:
Ik ben geen penny meisje (zoals dat genoemd wordt), hahaha. Vanaf mijn 10e jaar heb ik verzorgpaarden gehad. De eerste was een gelders tuigpaard, veel te groot voor mijn lengte en leeftijd. Maar het is allemaal goed gegaan, ik reed er mee door de stad, alles. (Geen bak) Ik had wel les op de manege (RECHTS opstijgen... je kent het wel). Daarna had ik heel lang verzorgpaarden bij de man waarvan ik nu Arabesk heb gekregen: Malika en Bruno (staan ook op de avatar hiernaast). (Die man is dezelfde die mee was naar de cursus natuurlijk hoefbekappen). Destijds reed ik altijd zonder bandages, peesbeschermers en weet ik veel wat allemaal, ik wist niet eens dat dat bestond joh. Ik reed altijd buiten, ook weer door de stad. Een bak hadden we niet, ik deed weleens wat in het weiland, maar dressuur vond ik nou niet echt super. Liever ging ik er op uit, gezellig het paardje en ik. Soms wel 30 of 40 km. (Helaas hebben we geen bossen hier)
Aan de teugel rijden, naar beneden? Nooit van gehoord.
In de winter gebruikten we geen dekens en ja soms zagen ze er wat plukkerig uit. Als ik reed hingen de teugels altijd als een waslijn, want 'aannemen' was niet nodig bij Malika, ze luisterde toch wel. Natuurlijk altijd commentaar in de manege, 'Je moet toch de teugels strakker aannemen' tot op de dag van vandaag kan ik ze nog steeds niet fatsoenlijk 'strak' houden.
Malika had wel ijzers, maar ook niet altijd. 1 keer een loszittend hoefijzer op mijn cap gekregen, auw.
Wel kocht ik op de rommelmarkt paardenboeken, met uitgebreide beschrijvingen over ziektes, kwalen en verschijnselen. Want ik vond dat als mijn verzorgpaard wat had, dat ik het moest kunnen herkennen. Het is ook een keer voorgekomen dat ik ontdekte dat mijn eerste verzorgpaard koliek had. Verder leerde ik alle onderdelen van het hoofdstel uit mijn hoofd, bakstuk etc. Je weet maar nooit he waar je het voor nodig hebt.
Malika kreeg een veulen, Ahmed (vader van Arabesk). Ahmed groeide op, we leerden hem een halster te dragen etc. Ahmed werd nog ouder, we gingen af en toe longeren en Ahmed werd nog ouder en we gingen erop zitten. Daarna ben ik verhuisd.
Hier weer gelderse tuigpaarden verzorgd, die voor de kar liepen. De boer wilde ze graag ook onder het zadel beleerd, want hij moest ze verkopen ivm gezondheid. Dat ging goed, alleen kon het niet zonder oogkleppen, de paarden vonden het zo eng als ze me ZAGEN zitten. Hahaha. Helaas werden ze verkocht voordat ik de klus kon afmaken.
Toen bij mensen gekomen met drie dochters en wat paardjes, o.a. Femke. Die was net ingereden, maar wat heftig nog voor de berijdster, toen 9 ofzo. Daar ben ik nog steeds en nu heb ik Arabesk (hiervoor nog Jessie heel even gehad, maar dat is een heel ander verhaal, verwaarlozing en die had ik overgenomen en opgelapt en is nu weer heel happy bij de eigenaar vóór de vorige eigenaar)
Omdat ik vroeger nooit met dekens heb gewerkt, vond ik dekens onzin. Ik had gezien en ervaren dat het makkelijk zonder kan. En ook bezweet is geen probleem. Via een kennis hoorde ik over bokt, ah klinkt wel leuk, dus ook maar aangemeld. Iedereen leek wel met setjes-bandages te rijden of met beschermers en dekens voor en dekens na, ik wist niet wat ik zag!!!! Ik gaf daar mijn mening over dekens en kwam bij het zoeken naar argumenten terecht op deze site. Feest der herkenning 'Gelukkig ik ben geen dierenbeul dat ik mijn knollie 'bloot' buitenzet'. Dat gevoel kreeg ik wel een beetje daar, en tsjee ook nog zonder peesbeschermers.....
Bij gebrek aan hoefsmeden hier in de omgeving, zijn we de cursus natuurlijk bekappen gaan doen. Een eye-opener! Sindsdien ben ik gespitst op elk
HKO onderwerp dat ik tegen kom. Ik verwijs ze naar deze site, met wisselend reacties daarop.
En nog steeds vind ik in de bak rijden, meer iets voor slecht weer (slecht zicht) of als het donker is. Veel liever rijd ik buiten, er is hier weinig bos en veel verkeer, dat is wel jammer. En een trailer met bijpassende auto heb ik niet. Veel mensen hebben paarden hier, maar je ziet ze bijna nooit in de stad ermee. Mensen krijgen al ogen op steeltjes als je het hier doet (voor een kar vinden ze minder eng). Je krijgt commentaar: mag een paard wel buiten lopen op de weg? Je mag hier niet komen ("uw hond mag niet loslopen....")
De stal waar Arabesk staat is traditioneel, zoals alle stallen hier in de buurt (nog druk op zoek....). Overdag buiten, binnen als het regent en snachts ook binnen. Ik heb al gezegd laat arabesk maar buiten, maar dat mocht niet. De 'rest' van de stal heeft dekens, bandages, kleedjes, bijzetteugels, slof en ijzers niet te vergeten (ze rijden nooit op de straat, maar goed.....).
Iedere keer weer voel ik me ongemakkelijk als ze zeggen 1)'moet ie geen deken op' 2) 'morgen komt de hoefsmid, moet arabesk geen ijzers onder, zijn hoeven zijn zo kort' 3)'wanneer ga je het bit indoen'. Antwoorden 1) nee, ik vind wintervacht niet erg 2)nee ik doe het zelf nu, als ie gevoelig gaat lopen doe ik er ijzers onder (meer om HEN gerust te stellen, NEVER dus he dat die dingen er nog onder komen) 3) Ja dat komt nog wel (nooit dus, maar daar komen ze nog wel achter)
Ik zou zeggen, kom een keer langs om te kijken, maar ik zag dat je in Engeland woont..... Maar mocht je een keer in de buurt van Hoorn zijn
.....
Warboel
