Tycho schreef op maandag 13 februari 2006, 9:04:


Wat voor een kleur heeft de uitvloeiing? Geel of wit. Mijn welshengst heeft vorig jaar winter om deze tijd tot november vorig jaar last gehad van uitvloeiing uit zijn rechterneusgat. Ik heb een aantal maal de veearts laten komen omdat het maar aan bleef houden maar die zeiden telkens dat ik me geen zorgen moest maken. De luchtwegen klonken verder goed. Foenegriek kon geen kwaad zeiden ze. Opeens in juli 2005 (nog steeds last van uitvloeiing) werd hij ineens enorm benauwd. Hij klonk alsof hij een enorme verstopte neus had. Zo zielig. Elke ademhaling was zo diep dat je zijn ribben zag bij het inademen. Gelijk weer de veearts laten komen. Die schrokken zich een hoedje. Eerst zat het in zijn longen. Allemaal kapotte longblaasjes. (bleek onzin achteraf)Waarschijnlijk werd hij dampig.(het beestje was pas een jaar toen) Ik verzocht om antibiotica omdat ik een ontsteking vermoedde. Dat vonden ze onzin. Op mijn verzoek toch voor 3(?) dagen antibiotica gehad. Het ging wel beter na een dag maar nadat ik stopte met de medicijnen begon het weer van voren af aan. De volgende veearts zei dat het vanuit zijn keel kwam. Ik zei nee het zit in zijn hoofd of holtes. Kreeg geen antibiotica maar andere rotzooi (ventipulmin e.d.) waar ik niet blij mee was maar ja ik ben geen dierenarts. Na een week ging het nog niet goed en is er weer iemand anders bijgekomen en die heeft geregeld dat er een bronchoscopie werd gedaan. Heel naar voor mijn hengst maar daar kwam eindelijk uit dat zijn holtes verstopt zaten. Na algeheel onderzoek op de kliniek door een specialist werd dit bevestigd. Het rare van alles is dat na de bronchoscopieen het uitvloeiien ineens overging naar het linker neusgat. Hij heeft 3 maanden op de antibiotica gestaan. Op een gegeven moment maar eens geïnformeerd wanneer de behandeling gestopt kon worden. Van de benauwdheid was hij vrij snel af maar het snotteren bleef. Na een bloedonderzoek besloten dat ik kon stoppen met de antibiotica en afwachten. Hij heeft nog doorgesnotterd tot november vorig jaar en heeft nu nergens meer last van. Ik zou bij de veearts navragen of ze misschien problemen heeft met haar holtes. En laat je niet net zoals mij met een kluitje in het riet sturen. Want hij heeft het slecht gehad toen hij zo beroerd was en ik hoop dat hij (en ik) dat nooit meer hoeven mee te maken.

Succes!
Monique

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Hallo, Rody,
Ik ben namelijk ook een wat angstige ruiter, ik ben serieus met paardrijden begonnen toen ik een fatale judo blessure opliep. Mijn knie is helaas wat stijf gebleven, is niet zo stabiel en werkt vaak niet goed mee. Rare sprongen kan ik niet uitzitten, en dat is best wel eng om te weten!

In eerste instantie wilde ik een wat ouder paard, klaar om leuke buitenritten mee te maken. Toen zag ik mijn huidige paard - 10 dagen oud - en was verkocht. Niet zo verstandig eigenlijk, ik reed nog maar een paar jaar paard, het was mijn eerste paard en ik vertrouwde teveel op een goede vriend die mij zou helpen als ik tegen problemen aan zou lopen, die haar een goede stalling met weiland kon bieden en haar uiteindelijk voor mij zou inrijden. Toen had ik nog geen eigen plek voor mijn paard. Helaas bleek die vriend een ongelooflijke (.........), het verdere verloop van het verhaal heb ik hier al eens verteld.......

Wat ik duidelijk wil maken: "groen" en "angstig/onzeker" is een moeilijke combinatie. De stap van wandelen naar rijden vind ik erg groot als je wat angstig bent. Ik had gelukkig hulp, een goede vriend van mij heeft mij geholpen en mijn paard uiteindelijk ingereden. Mijn paard wordt dit jaar 9, door alle nare dingen uit het verleden (hoefzweren e.d.) is mijn paard nu pas zodanig verkeersmak dat ik het aandurf buitenritten te maken en zeker weet dat ze geen al te rare dingen gaat doen die ik niet uit kan zitten. Mijn trainer is heel vaak meegeweest op de fiets bij buitenritten om aanwijzingen te geven en als voorhoede nonchalant langs enge dingen te fietsen. De zekerheid die mijn paard bij mij zocht kon ik haar eerst niet geven wegens mijn eigen onzekerheid, die zekerheid bood dan mijn trainer op de fiets. Langzamerhand werd dat steeds beter en kon ik zelfs voorop.

Als het klikt met je paard moet je er inderdaad iets van maken! Ik zou zeker kijken of je iemand kan vinden die je op een paardvriendelijke manier met je paard kan helpen. Je paard is nu drie jaar oud? Toen had mijn paard een soort van "vlegeljaar"! Ze deed rare dingen en zat af en toe als een gek te bokken en te steigeren, terwijl ik geen idee had waarom. Daarna werd ze steeds rustiger en heeft niet veel rare dingen meer gedaan.
Monique

epona schreef op zondag 12 februari 2006, 20:38:


Hoi Ina,

Je hebt de verkeerde ik reageerde op het berichtje van Rody. Kijk maar eens goed......

Jeanet Spinder schreef op maandag 13 februari 2006, 13:34:


Ok!
Ina

van lennep schreef op zondag 12 februari 2006, 11:51:


ik kreeg een e-mail van mijn schoonzus over deze dame en ook ik had er nog niets van gehoord want ik kom niet verder dan deze sites.
ik heb het wel 3 keer bekeken en het viel ook mij op dat ze het niet alleen gemaakt heeft,ik denk dat de smid in vinger in de pap heeft!!!!.
ik zag op een van de foto's duidelijk dat de straal en de zool waren besneden door haarzelf of de smid.ik heb een tijdje een paard gereden van iemand en daar kwam ook een nieuwe smid ongeveer 3 jaar geleden,hij deed sinds kort aan natuurlijk bekappen en ik had er toen nog nooit van gehoord hij heeft toen 3 paarden verziekt van een eigenaar door de zolen zo dun te maken dat ze bevangen raakte en niet meer normaal konden lopen en het was kantje boord!!. het vreemde was dat hij ook gewoon bij een paard wel ijzers standaard onderlegde,(hoezo natuurlijk)
gelukkig kwam het weer goed maar de paarden waren weken ziek en konden niet meer zonder ijzers lopen zei hij want de zolen waren veel te dun.en het eten moest aangepast worden doordat ze stil stonden.
ik denk dat het heel belangrijk is welke natuurlijk bekapper je neemt want er zijn personen bij die snel geld willen verdienen en ik vroeg me bij deze persoon ook af waar hij het geleerd had want hij was soms 8 uur met 3 paarden bezig???????????????

Dank voor je prettige waarschuwing, ik zal er goed aan denken en elke dag heel goed in de spiegel kijken

Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship
Natuurlijk Bekappen

Goedemiddag,

Ik ben sinds oktober 2005 m'n paard aan het bekappen.
Alles gaat hatstikke naar wens, voetjes beginnen al erg mooi te worden.
Nu is mijn vraag: M'n paard loopt op bepaalde ondergronden erg gevoelig.
Over de verharde weg of een mooi duin of strand pad loopt ze geweldig.
Nu snap ik best dat "moeilijke" ondergronden (slecht asfalt bijvoorbeeld, maar ook plakkerig zand op een harde ondergond) hun tijd nodig hebben, voordat ze daar prettiger op loopt. Maar ik ben wel eens nieuwgierig wat voor ervaringen anderen daar mee hebben. Hoe lang duurt zo'n gevoeligheid gemiddeld (jaja ik snap dat dat voor iedereen verschilt, maar ben even op zoek naar een richtlijn). Zijn er ook mensen die hun paard niet 24 uur per dag buiten hebben, die met succes natuurlijk bekappen?

Ben benieuwd naar wat achtergrond informatie!

Groetjes!
Marjan

Marjan Kuil schreef op maandag 13 februari 2006, 16:49:


Hoi Marjan, het is zo dat wanneer je je paard zoveel mogelijk beweging kunt geven de hoeven het snelst 'gezond' worden en ja, dat duurt nou eenmaal langer als je paard niet 24/7 buiten loopt maar (gedeeltelijk)stilstaat in de stal.

Waar het verder ook vanaf hangt is de conditie van de hoeven.
Gezien de gevoeligheid op sommige soorten ondergrond ga ik er een beetje van uit dat de zolen nog redelijk plat zijn en de witte lijn op een paar plaatsen nog verbreed, is dat ook zo of zie je de zolen al een beetje hol trekken?
Want zodra de zolen hol beginnen te worden is de ergste gevoeligheid meestal wel over maar dat is afhankelijk per paard en van oa de leefomstandigheden.

Ik zal je een voorbeeld geven:
Wij kochten begin augustus 2 paarden met elk een verschillende achtergrond.
De ene had 12 jaar ijzers gehad, hoeven waren altijd goed bijgehouden, de ander had nooit ijzers gehad, maar had slecht onderhouden hoeven.
Ze staan wel 24/7 buiten in de groep en komen sinds augustus wel elke dag op het harde.
Beiden gaan nu gelijk op wat de genezing van hun hoeven betreft en beiden kunnen nu 2 uur mee op de buitenritten over onze alom beruchte harde ondergrond (vuursteen, asfalt, beton en keien).

Hoewel we ze nog wel ontzien (we galloperen hen nog niet over het harde, wel draven en ook al wel korte stukken voluit hoor) heeft de gevoeligheid bij hun zo'n 6 maanden geduurd, ik denk dat dat een aardige richtlijn is en dat is ook onze ervaring bij de meeste paarden die wij bekappen.
Maar goed, sommigen hebben ook nergens last van en anderen hebben wel een jaar nodig hoor.

Zo voldoende informatie?

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship
Natuurlijk Bekappen

Super bedankt voor de leerzame reacties. Ik zal het goed overdenken allemaal.
Wat betreft de stukjes over het paard misschien verkopen, wat is wijsheid? moeilijk hoor al deze keuzes maken.....

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 15:47:

conny didden schreef op maandag 13 februari 2006, 15:52:


Dat meen je niet..... wie is dit, en hoelang is dit geleden Conny?

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 17:48:


oh neenee verkoop je paard niet
als jij denkt dat het paard bij je hoort! k zou mijn paard nooit verkopen hoe moeilijk ze ook zou gaan doen. dan zou ik een ervaren ruiter erbij halen. en heel veel gaan leren om mijn paard beter te leren kennen!
kom op je kunt het. uitzoeken die hap, neem iemand die juo alles wil leren. en heb zelfvertrouwen. daar moet je mee beginnen.
het is uiteindelijk je eigen keuze.. maar verkopen zou ik echt nooit doen.
groetjes en hou ons op de hoogte!
Marielle

ps k snap sommige wel. luisterd niet - dus verkopen. maar dat is wel erg snel bekeken toch?
kijk ik denk dat je het volgende moet doen: zet em nog een jaar in de wei. wel grond werk enzo maar niet rijden. niet niet. maar ga ZELF rijden. manege of ergens bij iemand. bouw jou vertrouwen op. stap op wildere paarden. en dan heb je nu nog een jaar om het te leren. en dan stap je op juo eigen paard. en wie weet doet hij niet meer zo raar en paniekerig over een jaar! echt kijk nog een jaar verder en leeeerr leeerr leer zelf zo veel mogelijk!
heel veel succes

marielle schreef op maandag 13 februari 2006, 18:20:


Ik weet bijna wel zeker dat niemand op dit forum zijn paard verkoopt omdat ie het niet doet, dus dat vind ik een licht onplezierige conclusie, Wat er naar mijn mening bedoelt wordt is dat als je niet de kunde of de mogelijkheid hebt om dit in te huren hebt, het meestal eerlijker is ten opzichte van het paard om het te verkopen aan iemand die de mogelijkheid wel heeft. Er worden maar weinig onhandelbare paarden geboren de meeste worden door goedbedoelde en soms door minder goedbedoelde opvoeding gemaakt door de mensen. Bovendien kan een jarenlange emotionele lijdens weg ook niet de bedoeling van paardenliefhebberij zijn, dan kan het beter zijn om kort verdriet te hebben van een dier (wat je misschien toch later weer tegenkomt wanneer je er wel aan toe bent), dan dat je na een paar jaar toch tot de conclussie moet komen dat het niet wil en er ondertussen al veel verdriet en zorg van hebt. Het blijft een moeilijke materie omdat ook oudere paarden hun geschiedenis hebben en er soms hele verkeerde verkopers tussen zitten waardoor je ook een zak met ellende aan kunt schaffen. Verder vind ik dat je gelijk hebt met jezelf zoveel mogelijk vertrouwd maken door veel verschillende paarden te rijden, dat helpt echt om je zelf minder gespannen te maken.

groetjes!
Ina

ja, mijn bonte merrie was ook altijd alleen te vinden in de wei. dus buiten de kudde. toen er een fries bij kwam trokken die inderdaad naar elkaar toe. nu heeft ze nergens last van, maar staat in een kudde waar wel al eerder een bonte bij heeft gestaan. op de opfok zeiden ze ook dat ze eerst mijn paardje aan een andere wilde koppelen voor ze de kudde in ging...

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 18:45:


Ik ben het helemaal met Ina eens.
Een onervaren en angstige ruiter in combinatie met een onervaren paard is in mijn ogen vragen om moeilijkheden.
Het paard wordt de dupe en de eigenaar teleurgesteld.

Waarom is een paard verkopen zo erg als blijkt dat je niet de juiste keuze gemaakt hebt? Je kunt je paard de kans geven hem een eigenaar te bieden die hem wel alles goed kan leren.

Ga zelf op zoek naar een betrouwbaar leerpaard. Daar bouw je je eigen vertrouwen mee op en ervaring. Daarna is de stap naar een groen paard veel slimmer en makkelijker.

Ilona Kooistra schreef op maandag 13 februari 2006, 18:13:

hallo ilona,

dit is tusse 2 en 3 jaar,hij was hongaar en spreekt een gebrekkig nederlands.
hij heeft zijn werkgebied in zuidhollend.
hij kwam zeer onzeker over maar heeft een paardevrouwtje die bij de tijd is en ook les geeft, haar naam ben ik even kwijt .
maar ze hebben jonge paarden in hongarije bij zijn ouders.
zodra ik de naam weet mail ik hem door.of misschien gaat er bij iemand een lampje branden.
groet conny