Frans Veldman schreef op dinsdag, 6 juli 2004, 21:58:


stinken die zo de pan uit?
sfeervol zo'n cursus dan - net of ik weer op 't taxonomisch inst. zit

Peet schreef :
is. Meestal tillen ze hun staart dan maar al te graag op .
Een andere tip is zachtjes onder de staartaanzet (vlakbij de anus, dat
zachte 'baby-huidje' waar de staart begint) met een of meerdere vingers
kriebelen/aaien, dan tilt ze ook vast haar staart wel wat op. Probeer het
eens, en succes!

Egon schreef:
gaat staart vaak wel wat opzij; genoeg om erbij te kunnen voor Peet's
babyhuide-massage
ontspanning leiden.

Haha! Tijdens het typen was ik me ook bewust van eventueel opkomende
gedachten als "wat is zij toch allemaal aan 't doen met haar paard?!"
Dat risico wilde ik wel nemen , de tip is gegeven. Marjolein, laat je 't
ons even weten?
gr, Peet

Effe andere titel gemaakt...

Frouk schreef:
Misschien hangt het gewoon een beetje van het paard af of hij het al of niet
accepteert dat je zelf niet kijkt. Ik stel me zo voor dat het "volgers" niet
uitmaakt, als de leider niet kijkt, is het niet eng, PUNT. Maar
"piekerkonten" of "leiders" willen misschien wel graag even weten of je dat
ge-leid wel GOED doet, en die zeker willen weten of je't wel gezien hebt?
Wat Peet schreef, zo is mijn ervaring eigenlijk ook: ik kijk zelf 1 keer
nadrukkelijk zo van 'okay, ik HEB het gezien" ... en dan kijk ik
nadrukkelijk weg "en ik zeg je het is NIET belangrijk". Maar Torop is
sowieso een haantje EN een piekerkont, dus die zal het niet vertrouwen als
hij je niet eerst ziet kijken.
Als ik niet kijk, dan blijft hij doordrentelen en m'n aandacht trekken door
zelf constant schichtig te kijken omdat hij (denk ik) mij per se wil
waarschuwen (want ik heb het immers misschien niet gezien). Als ik wel 1
keer kijk en zeg het is niet eng, en hij vindt het zelf wel ECHT eng, dan
wordt het grappig, want mijn aandacht trekken hoeft dan natuurlijk niet meer
en dat doet hij in dat geval ook niet, gaat dan dus ook niet dribbelen en
zo - en je kunt merken dat hij dan in strijd is of hij zal proberen mij te
vertrouwen of dat hij toch nog zal proberen om er vandoor te gaan (hij kijkt
dan b.v. eens snel om zich heen naar de nooduitgangen zeg maar hahaha). Maar
meestal wint tegenwoordig gelukkig zijn vertrouwen het hoor . Zo
beredeneer ik dat gedrag dan maar.
Maar allez, niet elk paard is hetzelfde toch??????? Het is natuurlijk
allemaal wel hetzelfde "basisplan" maar je hebt leiders en volgers, drammers
en regelaars, spelers en serieuze types .... ja toch. Je houdt toch ook
rekening met hoe je eigen paard in elkaar zit?
Zal toch niet zo zijn dat je in zulke dingen elk paard op exact dezelfde
manier aanpakt? Kan ik me niet voorstellen......

Ik denk dat je gelijk hebt Frouk, dat het inderdaad ook van het paard
afhangt, hoe z'n karakter is en wat ie nodig heeft. Als je dit goed
aanvoelt, kun je hier ook op inspelen.
Vanavond moest ik ook nog aan een ander aspect denken. Namelijk dat we ons
paard niet (altijd) voor de gek kunnen houden. Je kunt wel doen alsof je het
enge negeert en het niet ziet, je paard kan desondanks toch aan je voelen
dat je toch stiekem vanuit je ooghoeken, of zelfs in je gedachten, naar dat
enge zit te kijken. Als jij aan dat enge zit te denken en je hoopt maar dat
je paard er niet al te veel aan denkt en rustig blijft, dan voelt je paard
dit ook. M.a.w., je moet je houding en gedrag wel menen.
En volgens mij gaat dit ook wel op bij "fixeren" op het enge; als je heel
rustig en ontspannen bent, zou je dit dan niet ook op je paard kunnen
overbrengen en vanuit deze gemoedsrust naar het enge kunnen blijven kijken?
Ik weet 't niet hoor, zal het eens uitproberen... Want "gefixeerd" (lang)
naar iets kijken, dat komt weleens voor (bijv. bij het zien van een
eekhoorntje, een ree, een paddestoel, een typische boom, whatever waar ik
dan ook maar van kan genieten onderweg) en dan denkt mijn paard ook niet
"goh waarom kijkt zij daar nou zo lang naar, dat zal dus wel eng zijn". Of
beleeft een paard dit dan toch weer anders?
grtjs, Peet

Hoi,
Ik vraag me af of je paardje wel goed voor de kar liep bij de vorige eigenaar. Heb je het gezien? En hoe deed ze het bij het aandoen van het hoofdstel?

2,5 is nog jong voor een Dartmoor. Ook een robuuste pony die wat later rijp is, maar voor de wagen kunnen ze wel eerder dan bereden worden (is mij verteld ik heb dit niet zelf verzonnen of ervaren), maar je belast de rug veel minder.

Heeft ze oogkleppen op overigens? Zou ik niet doen. Het klinkt als een soort manenschuw. Het heeft waarschijnlijk met een nare ervaring te maken met het menhoofdstel en de wagen. Je moet niet meer inspannen voordat ze je vertrouwen heeft en ook niet met het hoofdstel aankomen. Gewoon eerst eens vriendelijk gaan werken met haar en opbouwen dat je haar manen en oren overal mag aanraken.

Succes ermee.

Ingrid

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 22:50:46:

Bedankt iedereen, voor de reacties. We zijn ook zeker niet van plan om zelf te gaan lopen dokteren, daar is de veearts voor. Ik ben vanavond bij Nike geweest en het ging iets beter met hem, t.o.v. donderdag. Toen was hij na twee rondjes lopen echt gesloopt, nu liep hij nog redelijk fief naast me. Ook probeerde hij hier en daar een grassprietje mee te plukken, hij krijgt dus al wat meer praats. Wat we wel bemerken is dat zijn flanken wat aan het invallen zijn en dat hij soms nog wat moeite heeft met welk been ook alweer waar hoort. Op zich niet gek, hij krijgt alleen maar hooi en daar zit niet zoveel in. De eigenaresse heeft de dierenarts dus ook gevraagd of er iets is wat ze Nike mag geven, om hem een beetje meer energie te geven. Vrijdag horen we meer.

Marianne schreef op dinsdag, 6 juli 2004, 17:36:

Frans Veldman schreef op dinsdag, 6 juli 2004, 21:58:


Ik ben met mijn paarden echt wel vaker langs dode dieren gereden zonder problemen hoor.Regelmatig ligt er hier in het poldergebied een dood schaap of in de lammertijd dode lammers langs de weg met alleen een plastik zeil erover. Zelfs al een dood paard langs de weg zonder probleem gepasseerd.Wij rijden er gewoon langs en zolang ikzelf niet reageerd gaat het goed,laatst was ik met een groepje vrouwen van de manege en die wilde eigenlijk bij voorbaat al een andere route plannen toen ze het zeil met kadaver zagen,ik zei kom op niks aan de hand en alle paarden gingen er ook gewoon langs,zonder problemen,ik denk dat vaak de reaktie van de mens al bij voorbaat een probleem geeft.
In de natuur zal er ook wel eens iets liggen maar dan reageerd een dier op zichzelf en niet op hoe hun ruiter denkt.Zoek dus vooral het probleem bij jezelf als je paard schrikt,helaas zitten de mumsels toch wel vaak in ons hoofd hoor,goede leiding geven aan je paard is een pre,lukt mij ook niet altijd hoor!!!Doei Els

Ahem, over die dode dieren...

hayhay
ik kom ook wel es op dat strand,
en zou ook wel es wille kijke hoe jullie dat parelli doen lijkt me wel
leuk:)
groeties maruh


_________________________________________________________________
MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! http://search.msn.nl

Spirithorses schreef op dinsdag, 6 juli 2004, 18:07:


Neutradex is géén ontstekingsremmer of een pijnstiller!
Aktieve bestanddelen

8,4 gram dinatriumwaterstofcitraat per 30 ml
Indicatie
aanvullend diervoeder voor paarden met mild diuretische en bufferende eigenschappen, metabole acidosis, veroorzaakt tijdens zware spierarbeid, ondersteuning bij de behandeling van paarden met sulfonamiden
Vitamine E+Selenium kun je hierbij goed combineren!

Groet, M.

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 20:20:36:

Voor de 'goede' verstaander: Met negeren bedoel ik niet 'helemaal niet kijken' maar 'je er niet druk om maken' - als je zelf al denk 'ogutegut.. daar komt een... trekker/auto/fiets/enz.' dan reageert jouw lijf met geur/spanning die het paard héél goed oppikt en hij/zij zal dan ook zeker reageren. En omdat een paard een kuddedier is dat ook reageert of signalen van de kudde, versterk je door eigen gedrag de angst of schrik van een paard.

Neutradex is als het goed is een middel om de afvoer van afvalstoffen op gang te helpen. Werkt prima in ieder geval, de afvoer is aardig op gang gekomen (via de urine, die dus erg plezierig ruikt momenteel). Nike krijgt momenteel echter ook pijnstillers, afgelopen vrijdag door de dierenarts voorgeschreven omdat Nike toch wel erg veel pijn had. De kuur duurt t/m deze vrijdag, hopelijk blijft het daarna ook nog goed gaan. Ik heb alle informatie uit jullie reacties aan Nike's eigenaresse doorgespeeld. Vrijdag komt de veearts nog een keer, dan kan er weer het een en ander gevraagd en voorgelegd worden.

Groet,
Jolanda

Marianne schreef op woensdag, 7 juli 2004, 12:24:

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 22:50:46:

Hai,
ben het in principe helemaal met jullie eens, dat het per paard verschilt, wat specifiek de beste manier is om met mumsels om te gaan, en in grote lijnen is een ontspannen ruiter natuurlijk de beste oplossing.
Maar je kan je niet dwingen tot ontspanning, althans niet zonder een gedegen training in meditatie.
Als ik met mensen uit rijden ben, die voor iets in de verte bang zijn (een hond die los rond rent, een stapel matrassen langs het pad), ga ik flauwe verhalen zitten vertellen, om de mensen af te leiden, als ik al kan zien dat ze gespannen zijn, kan je je voorstellen wat het paard voelt.
Zelf kijken naar een eventueel gevaarlijk object heeft in mijn ervaring geen enkele invloed, het gaat om de spanning in je lijf.
Heb vandaag uitgebreid met deze discussie in het achterhoofd naar allerlei doodenge mumsels gekeken, het woei hard, en veel papiertjes die in het rond vlogen. Geprobeerd te bedenken dat dat heel gevaarlijk was, en er met overtuiging naar zitten kijken, maar ik kon Opal niet foppen, ze liep gewoon door. (Natuurlijk wel met de gebruikelijke bibbers en hoef getrappel, ze was tapdanseres in haar vorige leven.)
Wat in mijn ervaring wel helpt in de strijd tegen de mumsels, is de teugel lang laten, het paard de kans geven te kijken. Bijvoorbeeld de stapel matrassen, die was vorige week door iemand gedumpt. De 1ste keer erlangs veel gesnuif en kijken, en welzeker stilstaan, ik laat dat toe, natuurlijk ondertussen duidelijk makend dat er geen reden tot angst is. Na wat heen en weer gepraat er langs, en het voordeel van het paard de kans gegeven hebben te besluiten dat het niet eng is, is dat ze er de volgende keer zonder probleem langs lopen. Als ik Opal zou dwingen er langs te gaan zonder haar de tijd te geven er naar te kijken, zal ze de volgende keer nog meer stennis maken.
Maar nogmaals, elk paard is anders, en de wisselwerking tussen paard en geliefde ruiter is ook zeer persoonlijk (open deur).
Genoeg geleuterd,
groet,
Isabel

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 22:05:58:


hoi Peet

Bedoel je met het krabplekje aan de zijkant van de staart krabben of echt naast de staart. Want naast de staart heeft niet zoveel nut, dan doet ze nix. Maar goed ik heb pas zelf wat ontdekt, als ik bezig ben met poetsen dan mag ik wel haar staart ietsjes optillen als ik haar staart borstel. Het is nogal een dikke staart ,dus echt makkelijk kom ik er niet bij als de staart niet omhoog wordt gehouden. Als ik de staart tijdens het poetsen eventjes omhoog hou smeer ik er stiekem heel snel iets op!
Even kijken hoe lang het duurt vorodat ze dat door heeft. Want eerst smeerde ik het erop als ze bezig was een vlieg weg te meppen, maar dat had ze ook al gauw door. Als ik aan de achterzijde staart sta zwiept ze dus niet meer met haar staart.
Maar goed ik ga eens proberen wat je bedoelt

groetjes marjolein

Isabel van der Made schreef op woensdag, 7 juli 2004, 14:41:

[SNIP]
[SNIP]
[SNIP]
[SNIP]

Dat je een paard niet makkelijk voor de gek kunt houden wisten we dacht ik al. Wat nou echter aldoor in mijn hoofd blijft hangen, is waarom de paarden hier in de buurt dan zo beducht waren voor die kadaverbakken, terwijl verschillende forumgangers aangeven dat hun paarden niks om afgehakte ledematen, en dode beesten en soortgenoten geven... ik weet zeker dat het kadaverbakken-effect niet aan mij lag; ik kreeg Draupnir er ook wel langs zij het niet van harte. Dat wende ook niet.

groeten, Egon

e m kraak schreef op woensdag, 7 juli 2004, 15:30:


Moest daar vanochtend ook aan denken, Egon, en kom toch niet verder dan tot de conclusie die je zelf al aangeeft, dat je een paard niet gemakkelijk voor de gek kan houden.
Ik denk dat je ondanks, of wie weet wel dankzij, je taxonomisch instituut, een groter dan gemiddelde aversie hebt voor lijken.
groet,
Isabel