Stephanie Pots schreef op donderdag 3 juni 2010, 18:17:
> Hallo, enkele weken geleden heb ik een heel lieve merrie gekocht, 12 jaar
> oud, meerdere veulentjes gekregen. Ze heeft een goede opvoeding genoten,
> maar is in de handel terecht gekomen en heeft het niet best gehad(denken
> we). We weten niet veel van haar, maar ze is angstig en gestressed. Ze
> staat nu 24/7 buiten in een kleine kudde en hoeft uitsluitend paard te
> zijn. Ze is rustiger geworden, maar vertoont nog wel signalen van stress.
Waaraan merk je dat ze stress heeft? Is het vanwege paarden om haar heen die haar angstig maken, is het vanwege mensen, roepen geluiden iets in haar op. En wat doet ze dan, weven, op en neer lopen, rennen, apatisch worden, zich niet laten vangen, kont toedraaien, kortom, wat voor signalen krijg je precies?
> Zo blijkt ze bijvoorbeeld bang van me te zijn als ik een pet op heb. Geen
> pet op, niets aan de hand. Ik krijg haar moeilijk uit de kudde weg, ze
> blijft dan angstig. Loswerken heeft wel iets geholpen.
Kan niet. Van loswerken wordt een angstig paard niet rustig. Want je drijft haar van je af (neem ik dan aan) en dat geeft nou juist géén vertrouwen of rust. Als jij haar vertrouwenspersoon bent moet je haar nou níét zulke dingen laten doen maar haar dicht bij je nemen en haar, samen met jou, laten ervaren dat de dingen waar ze stress van krijgt, zo erg niet zijn. Kleine oefeningetjes doen, haar meenemen, leiden, laten volgen etc. Effe kort, van mijn part naast de groep als ze zenuwachtig wordt. Breid dit uit naar langere momenten, verderweg, alleen met jou.
> Wat me echter het meeste opvalt is dat ze weeft aan de draad met
> aangrenzende weide met twee shet-veulentjes. Ze kan echt tijden langs de
> draad staan en weven.
> Herkent iemand dit?
Kunnen zoveel oorzaken zijn. Is in elk geval een teken van (oude) frustratie en een endorfine aanmaak gewoonte. Afleiding is DE therapie hiervoor.
> Wat kan ik het beste doen bij dit soort paarden? Iedereen vertelt me iets
> anders. Ik neig zelf heel erg naar lekker tot rust laten komen, niet te
> vaak weghalen uit de kudde, vertrouwen in mij opbouwen. Puur ontspanning
> geven. Pas als dat er is, meer van haar willen. Maar iedereen om mij heen
> vindt dat ik met haar aan de slag moet. Uit de kudde halen zodat ze leert
> weg te gaan en weer terug te komen. Trainen. Op straat met haar gaan
> wandelen.
> Ik kom elke dag bij haar op de wei om te knuffelen en te kletsen met haar.
> Soms zit ik er uren op een stoel bij om naar de kudde te kijken en mijn
> paardje te leren kennen.
> Doe ik te weinig?
Trap niet in de valkuil om haar vanuit jouw menszijn zielig te vinden waardoor ze niks hoeft en haar gang mag gaan. Ik denk dat 9 van de 10 mensen dit zo zouden doen.
Ik zou haar een paar dagen laten acclimatiseren en dan júíst dingen gaan ondernemen, afwisseling bieden en haar al doende laten zien dat de wereld en mensen heel leuk zijn. Dat samen ondernemen vormt een band en zo krijgt ze vertrouwen in jou, niet door niks te doen. Hte is goed dat je op een stol gaat zitten en haar observeert. Erg belangrijk. Meer mensen zouden dat moeten doen in hun paard te leren kennen. Maar houd het daar niet bij, breid het uit.
Ik heb hier toch wel al een aantal paarden gehad met een 'verleden' en het valt ons allemaal op dat er paarden zijn die zichzelf in een soort van slachtofferrol manouvreren, altijd op de verkeerde plaats staan, klappen incasseren, en heel zielig kunnen doen. Het 'gevaar' is dan dat alle omstanders het zielig vinden, zo'n paard extra willen verwennen door hapjes te geven zijn/haar zin te geven want-ze-heeft-al-genoeg-meegemaakt, haar met rust te laten en dat is nou precies het verkeerde.
Het is een paard en een paard is geen mens! Een paard kan niet beredeneren zoals wij dat kunnen. Een paard denkt niet in tijd zoals wij dat kunnen. Een paard is veel meer in het 'nu'.
Haal haar gerust eens even weg uit de kudde en laat haar zien dat ook jij een centraal persoon bent in haar leven, dat jij haar iets te bieden hebt. Daar is helemaal niks mis mee. Je zult het toch een keer moeten aangaan, die oude dingen uit haar vorige leven. Door niks te doen komt ze ook niet verder en loopt ze kans in dat oude gedrag te blijven hangen. Houd er rekening mee dat veel van wat je ziet ook gewoon karakter kan zijn.
Over het algemeen werkt het zo bij paarden dat nieuwe patronen zich vrij gemakkelijk over oude patronen heen vestigen. Natuurlijk zullen er wat oude dingen blijven hangen, maar laat je niet verleiden om daarin teveel te blijven hangen omdat je haar zielig vindt.
NU heeft ze een goed leven. Haar oude leven ligt achter haar en is nu voorbij. Laat haar dat zien en leer haar er samen met jou van te genieten, dat geeft de beste (en snelste) kans op succes.
Groet, Pien
Warboel
