Na lang nadenken over wat nu de beste optie was, heb ik besloten vandaag mijn kleine ponietje te laten schieten om hem te castreren. En het was echt de beste optie :).
Hij weigerde sinds een week of 2 het halster helemaal, terwijl het daarvoor eigenlijk heel goed ging. Ik weet dat de fout meer bij mij ligt dus ben ik op zoek gegaan naar andere trainingsopties. Inmiddels heb ik die gevonden en komt Evy me helpen met vooral het trainen van mezelf .
Maar aangezien we besloten hebben gewoon weer helemaal van voor af aan te beginnen en de tijd qua castreren wel begon te dringen, heb ik dan toch de optie schieten genomen.

Toen de veearts de wei in liep met zijn pistool bleef hij al super rustig staan verder eten, ik had verwacht dat de aanblik van de veearts genoeg zou zijn voor een sprintje. Het eerste pijltje leverde twee bokjes op en verder niets. Maar helaas was 1 pijltje niet genoeg, dus een tweede erin. Ook daar reageerde hij amper op! Toen besloot onze andere pony hem in zijn billen te bijten en daarop rende hij de stal in.
Toch bleek ook 2 pijltjes nog niet genoeg te zijn om mijn knul te kalmeren en pas na het 3e pijltje wassie rustig genoeg om in alle rust zijn halster aan te doen en hem een infuusje te geven.
Wel grappig want we hebben mijn arabje bij hem in de stal gezet voor de rust en een beetje als 'buffer' zodat Ziggy niet plots om kon draaien en ons tegen de wand kon drukken. En Zafir heeft het SUPER gedaan als begeleiding, de coolheid zelve die meteen precies wist wat de bedoeling was! En dan te bedenken dat ik hem 5 jaar geleden als toch redelijk onhandelbaar paard kreeg... En echt een engeltje dat beest .

Nou in ieder geval is het castreren zelf daarna goed gegaan. Buiten de veearts stonden we wel allemaal te trillen op onze benen van de spanning en was ik heeeeeeeel blij toen alles afgelopen was. Net stond ie alweer rustig hooi te knabbelen.

Hij zal morgen wel een beetje kwaad zijn en pijn hebben, maar dat mag ook he. We gaan vanaf morgen weer rustig verder waar we gebleven waren, gewoon bij het begin.

Ow en als mensen zich afvragen waarom ik zijn halster nu niet heb omgelaten. De eerste keer dattie werd geschoten (geen goede ervaring) werd ie wakker met een halster om. Ik vond het een slecht idee om hem nu bij deze toch waarschijnlijk ook mindere ervaring, weer wakker te laten worden met een halster om.

Hallo allemaal, Ik wilde even een update geven over mijn paard.
Mijn paard was dus sinds Augustus 2009 helemaal kreupel van hoefbevangenheid.
Ik heb haar sindsdien om de 2 weken zelf bekappt en niet meer naar al de mensen met hun verschillende adviesen geluisterd. In November kreeg ze dan nog een hoefzweertje, dat we hebben uitgesneden. 2 Maanden heeft ze elke dag plakband om haar hoef gekregen, dat de opening schoon blijft. In December begon ze weer normal te lopen, traven en zelfs galopieren. En andere dierenarts heeft in December weer fotos van haar hoefen gemaakt en goedgekeurt, dat ik weer langsam kan beginnen met rijden. Dus sinds Februar ben ik haar weer aan het rijden en dat zonder ijzers Als we buitenritten gaan maken, draagt ze hoefschoenen van Cavallo, die zelfs als je door water rijd blijven zitten.
Bedankt voor jullie advies en steun in de mooielijke tijd vorig jaar!

KB schreef op donderdag 3 juni 2010, 19:15:


Geweldig!

Vele mensen hier en ik, weten dat HB met het nemen van de juiste maatregelen te genezen is.Het moet je heel veel moed en dwarsigheid gekost hebben om het op deze manier te doen.
Daarom een serieus gemeend en groot applaus voor jou!

Peter Donck schreef op donderdag 3 juni 2010, 18:12:

Kijk eens aan Geertje.. zo te lezen ben jij ook hardstikke blij dat het achter de rug is!
Ik vemoed dat zijn ruin zijn, er ook toe bij zal dragen dat hij misschien wat gemakkelijker te trainen is voor je. Minder schrikachtig? Laten we het hopen!
Omdat jijzelf nu geen spanning meer hebt, kun jijzelf ook wat rustiger weer gaan beginnen met z'n halstermak maken...

Groet,
Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

KB schreef op donderdag 3 juni 2010, 19:15:

Mooi verhaal, kon het me nog wel herinneren! Wat mooi dat je paard zo goed genezen is! Felicitaties voor jou én je paard. Bedankt voor de update!

Groetjes,
Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Arabesk schreef op donderdag 3 juni 2010, 16:27:


Ach ja ,weer een topic rijp voor 210 berichten.
Mensen die zelf t hardst rammen voelen zich t snelst getroffen.
(jantine ,dit slaat dus niet op jou,maar aanvulling op je bericht)(om geen verwarring te bekomen)

He Ilma,vervelend van je paard,ik hoop dat het gauw beter gaat!
Leuk je bij de TREC gezien te hebben!
Zodra je paard beter is kom je meedoen he

Ah Veerle! Welkom

Hopelijk komt alles op z'n pootjes terecht met Summer en vind je snel een wei.

Groetekes!

Nils Vellinga schreef op woensdag 2 juni 2010, 22:22:


Tja maar Pien schreef (bericht nr 205558)

Dus ook als je de mest weg haalt, kan er verschil zijn in eetgewoonte. Pien haar paarden eten het gras waar de stront is weggehaald niet. En Woody? Zie jij ook hoger gras op de mestplaatsen, of...

zoek maar even op zandkoliek dan vind je meer

groetjes Rita

Frans Veldman schreef op dinsdag 1 juni 2010, 23:10:


Héél herkenbaar, onze arabier, Couscous is daar ook een absolute nul in
Terwijl vroeger onze Apache, een koudbloed, geen twee seconden nodig had om alles te overzien en onmiddellijk de kortste weg te kiezen. 't Moest wel iets met eten of zijn merries te maken hebben
Sela die zoekt naar een oplossing al duurt dat wat langer. Indy vindt na een tijdje ook de weg. Mel, die volgt Indy. En dat terwijl Couscous als een hertje blijft rondspringen en helemaal tureluut wordt.

Marianne

Fijn Geertje!

Het is wat Wil zegt, de spanning is er nu voor jou ook een beetje af, dat castreren hing toch als het zwaard van Damocles boven je hoofd!

Ik wens Ziggy een snel herstel en vind het heel tof dat je toch met hem door blijft gaan! Hij is tenslotte ook zomaar op je pad gekomen.

Leuk, zoals je Zafir omschrijft! Het gaat je met Ziggy ook vast allemaal lukken!

Els.

Karen Koomans schreef op donderdag 3 juni 2010, 12:26:


Ach Karen,
Deze discussie is in het verleden al meermalen gevoerd. En er zijn mensen om die reden van het forum weggebleven.
Dus de 'oudere forummers' onder ons gaan echt niet meer meedoen aan deze draad. Als ze hem al lezen. Ouwe koek dus. En tot nu toe niet oplosbaar gebleken.
Iedereen heeft recht op zijn mening, toch?
Gewoon respecteren en er over ophouden.

Peet schreef op woensdag 2 juni 2010, 17:41:


Bij ons hangt dit van de samenstelling van de groep af...
Apache (ruin) mestte vroeger bovenop de mest van de merries. Toen Apache stierf werden de drie overblijvende merries plotsklaps héél proper en mestten op een bepaalde plek. Met de komst van Mel mesten ze terug willekeurig, gewoon daar waar ze per ongeluk staan.

Marianne