Monique Meijer schreef op vrijdag 17 november 2006, 15:34:


daar heb jij natuurlijk zelf voor gekozen
terwijl wij kiezen voor onze paarden
ik voel wel bij mijn merries dat ze eigenlijk wel een veulen willen...

Wil schreef op vrijdag 17 november 2006, 15:42:


OK, ouwe dubbeleDkupBH's inzamelen maar......

Wil schreef op vrijdag 17 november 2006, 15:53:


jammer

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:43:


Ik hoop dat Bob wel iets meer krijgt dan wat daar in past hoor!
Mannen denken dat dubbel D enorm is.
Valt wel mee hoor Peter, mn hooinet is toch echt groter.
Groeten Wendy

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Ja, Baladeika maakt het gelukkig. Maar Harisha niet.

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Dat klopt, wij kiezen voor ons zelf. Onze paarden moeten het er maar mee doen wat wij goed voor ze achten.
Ik zie bij Indy de laatste tijd steeds vaker dat ze zich voor veulentjes interesseert. Eerst kon het haar duidelijk niet veel schelen, ze liep met grote stappen verder. Nu blijft ze regelmatig staan en snuffelt erg graag even. De moeders (en eigenare) vinden het best, ze kennen Indy. Ik denk dat Indy graag een veulen zou willen hebben, het interesse is erg groot.
Het lijkt mij beter van niet, daarbij denk ik aan het ongeluk toen ze drie was. Haar schouder is gewoon een tijdbom; het gaat momenteel erg goed, echter een misstap kan haar dood betekenen. Ik wil niet ook nog het leven van een veulen riskeren.
Ik ga met Indy regelmatig op veulenvisite bij ons in de buurt. Ze mag snuffelen zolang ze wil. Op een gegeven moment hapt er wel een brutaal veulentje in haar neus en dan heeft ze er weer voor een hele tijd genoeg van.
Monique

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Tja, dan wordt ik toch weer even nieuwsgierig. Hoe voel je dat dan?

Monique Meijer schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:59:


Tja, ik vind dit altijd een beetje een moeilijk verhaal. In hoeverre projecteren we onze eigen gevoelens op onze merries en hengsten en ruinen, als we denken dat ze iets missen doordat wij beslissingen voor ze nemen. Mijn ruin is heel lang hengst geweest, heeft ook gedekt, maar stond altijd alleen in de box of wei. Ik weet vrij zeker dat hij nu als ruin een stuk gelukkiger is, nu hij lekker in de groep in de wei kan. En over veulentjes: mijn hengst/ruin heeft ook altijd veel belangstelling voor veulentjes gehad. Betekent dit dat hij (nog) een kindje wil? Of misschien dat-ie pedofiele neigingen heeft? Ik heb trouwens ook merries meegemaakt die wel een veulentje hadden en daar eigenlijk niet zoveel belangstelling voor toonden. Dus of je je merrie iets ontzegt als ze geen veulentje 'mag'... ik weet het niet hoor. Misschien vindt je merrie ook alleen maar veulentjes leuk zolang ze van iemand anders zijn, kan ze ze wegjagen als ze vervelend worden....

Liesbet.

tinky schreef op donderdag 16 november 2006, 20:46:

Die pony is sinds het begin van de herfstvakantie weg, zelfde tijd dus als hij met dit begon...

Ik doe nu ook al heel veel "leer" spelletjes, want ja, ik dacht, ik kan toch niet rijden dan ga ik wel wat anders doen:)

En ja tijd rust is ook wel een idee, maar eerlijk gezegd ben ik daar niet zo heel erg voor, ik rijd al zo ontzettend langzaam in en zodra hij ook maar een beteje aangeeft dat hij het eigelijk niet aan kan zet ik meteen een stap terug... dus ja

dankje, groetjes, Wies

Het is weer zover, iemand die zijn foto's niet geupload krijgt...ik dus
Ze zijn inderdaad wat groot, maar op de site wordt aangegeven dat ze automatisch worden aangepast? Wanneer ik op 'verzenden' heb gedrukt, gebeurt er wel wat, maar ik kan niet zien of het gelukt is of niet. Ik krijg gewoon weer het scherm om opnieuw een foto te uploaden. Toen ik mijn eigen fotoserie op zocht stonden er geen foto's bij. Wat moet ik doen?

Liesbet schreef op vrijdag 17 november 2006, 17:11:

Is ook moeilijk. En je ziet bij iedereen ook een duidelijk ambivalente houding te zien. Het is dan ook grappig om te zien hoe aan de ene kant met veel vuur iets verdedigd wordt terwijl aan de andere kant de paarden er ineens zijn "voor ons plezier", trekken we ze schoentjes aan, laden ze in trailers en gaan ermaa de grote weg op en gaan op die ruggen zitten die dat zonder extra gymnastisering maar nauwelijks aankunnen.

Je kunt er voor kiezen je merrie (desnoods ieder jaar) een veulen te gunnen. Maar dan is mijn vraag wel: hoe zit dat met al die veulens????? Die worden hoogstwaarschijnlijk verkocht om het buitengewoon onzeker paardenleven in Nederland te gaan leven. Want hoe weet je dat die veulens tot het natuurlijke eind een goed en natuurlijk leven krijgen? Hengst mogen blijven, in een kudde mogen leven, geen enge dingen hoeven te verdragen?

Ik peins er niet over een dier te verkopen of weg te doen. Dus dan zit ik mooi met al die veulens. Die overigens wel veel leuker zijn dan kinderen. Dat wel.

Frans Veldman schreef op vrijdag 17 november 2006, 14:06:


Ha, leuk en toevallig om dat te horen; wij voeren ook niet meer onbeperkt, wel veel in kleine porties maar echt niet meer de hele dag doorlopend.
Wil je ons uitleggen wat je bedoelt met "spijsvertering van onze paarden aangepast" ? Bedoel je daar soms mee dat ze te dik werden?

We hebben inmiddels ook groepen gemaakt van de paarden die wél bijvoer krijgen en de soberdere + eczeempaarden.
De Fjorden krijgen ongeveer de helft van wat de volbloeden krijgen, maar ook verdeeld over zo'n 5 voerbeurten per dag, anders laaien ze zich in één keer vol en ploffen ze uit hun wintervachie. Ik herken dat ook niet van het vele energieverbruik bij het wisselen van de vacht dus wat het eten betreft doe ik daar ook niks mee, en dat terwijl met name Izzy veel werkt. Dat moet ook wel want ze heeft de aanleg om wat vadsig te worden. Die Fjorden krijgen dan ook geen hap bijvoer, wél de Arabs en de andere Quarters, die hebben het echt nodig.
Bovendien worden die paarden best sloom en mager van alleen maar hooi en niks erbij, ik denk dat het voor een aantal paarden prima werkt, maar voor andere paarden niet toereikend is om alleen hooi te voeren.Dat moet je per paard bekijken, vind ik!

Groet, Pien

Piet schreef :

En wat te denken van ondergeschoven hielen ....
Pien

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Dat gevoel heb ik dus bij mijn paard ook wel. Volgens mij zou ze helemaal in haar nopjes zijn met een veulentje om te bemoederen.
En ik denk niet dat dit mijn verlangens zijn die ik projecteer op mijn paard. (Ben 20 jaar en studeer, dus zit niet meteen op een stel koters te wachten. )

Maar het ging mij niet zozeer over de 'keuze'.
Veel mensen op dit forum roepen hier, dat een mannelijk dier zijn hengstengedrag moet kunnen uiten, dat ruinen geen 'volledige paarden' zijn qua karakter, omdat ze voorgeprogrameerd gedrag niet kunnen toepassen etc.
Dan kun je de lijn toch doortrekken?
Elke (normale) merrie bezit gedragspatronen bestemd voor moedergedrag. Is ze dan ook niet volledig als zijnde 'merrie'?

Ans

Piet schreef op vrijdag 17 november 2006, 10:06:


Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt Piet. Het was ook de manier waarop wij Indy in de trailer probeerden te krijgen, in vrijheid. We probeerden die trailer interessant voor haar te maken. Haar beloning was dan een YES en wat spelt. Met het veulen Sela is dit perfekt gelukt. Als de trailer openstaat loopt die er nu op haar eentje in en uit, of wij erbij zijn of niet. Sela heeft gewoon nog niets verkeerd meegemaakt, heeft een heel positieve instelling en vindt alles interessant.

Vanmiddag is Gerd weer gaan oefenen met Indy. De eerste keer is het leidtouw 4 keer even strak gekomen maar ze gaf elke keer toe en stapte in de trailer. Elke keer ging het beter en de vierde keer volgde ze gewoon achter een doorhangend touw. Binnen laat Gerd ze dan elke keer los en ze mag dan zelf beslissen wanneer ze eruit gaat. Of is dit misschien verkeerd en moet hij daar zelf over beslissen?

Maar nog altijd zonder dat stomme tussenschot... Morgen is er weer een dag.

En verder heb ik met Apache bij het rijden de beruchte 4de fase (een pets op zijn kont) niet meer toegepast sinds jij hier was.
Hij wordt dus weer trager en trager. Zolang Indy nog ergens in zicht is voelt hij geen drang om te versnellen. Soms vind ik het wel héél moeilijk.

Hij blijft nu wel mooi stilstaan bij het opstijgen sinds ik hem met clickeren "stay" heb geleerd. Indy ook trouwens.

Groeten,
Marianne