Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Ja, Baladeika maakt het gelukkig. Maar Harisha niet.

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Dat klopt, wij kiezen voor ons zelf. Onze paarden moeten het er maar mee doen wat wij goed voor ze achten.
Ik zie bij Indy de laatste tijd steeds vaker dat ze zich voor veulentjes interesseert. Eerst kon het haar duidelijk niet veel schelen, ze liep met grote stappen verder. Nu blijft ze regelmatig staan en snuffelt erg graag even. De moeders (en eigenare) vinden het best, ze kennen Indy. Ik denk dat Indy graag een veulen zou willen hebben, het interesse is erg groot.
Het lijkt mij beter van niet, daarbij denk ik aan het ongeluk toen ze drie was. Haar schouder is gewoon een tijdbom; het gaat momenteel erg goed, echter een misstap kan haar dood betekenen. Ik wil niet ook nog het leven van een veulen riskeren.
Ik ga met Indy regelmatig op veulenvisite bij ons in de buurt. Ze mag snuffelen zolang ze wil. Op een gegeven moment hapt er wel een brutaal veulentje in haar neus en dan heeft ze er weer voor een hele tijd genoeg van.
Monique

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Tja, dan wordt ik toch weer even nieuwsgierig. Hoe voel je dat dan?

Monique Meijer schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:59:


Tja, ik vind dit altijd een beetje een moeilijk verhaal. In hoeverre projecteren we onze eigen gevoelens op onze merries en hengsten en ruinen, als we denken dat ze iets missen doordat wij beslissingen voor ze nemen. Mijn ruin is heel lang hengst geweest, heeft ook gedekt, maar stond altijd alleen in de box of wei. Ik weet vrij zeker dat hij nu als ruin een stuk gelukkiger is, nu hij lekker in de groep in de wei kan. En over veulentjes: mijn hengst/ruin heeft ook altijd veel belangstelling voor veulentjes gehad. Betekent dit dat hij (nog) een kindje wil? Of misschien dat-ie pedofiele neigingen heeft? Ik heb trouwens ook merries meegemaakt die wel een veulentje hadden en daar eigenlijk niet zoveel belangstelling voor toonden. Dus of je je merrie iets ontzegt als ze geen veulentje 'mag'... ik weet het niet hoor. Misschien vindt je merrie ook alleen maar veulentjes leuk zolang ze van iemand anders zijn, kan ze ze wegjagen als ze vervelend worden....

Liesbet.

Liesbet schreef op vrijdag 17 november 2006, 17:11:

Is ook moeilijk. En je ziet bij iedereen ook een duidelijk ambivalente houding te zien. Het is dan ook grappig om te zien hoe aan de ene kant met veel vuur iets verdedigd wordt terwijl aan de andere kant de paarden er ineens zijn "voor ons plezier", trekken we ze schoentjes aan, laden ze in trailers en gaan ermaa de grote weg op en gaan op die ruggen zitten die dat zonder extra gymnastisering maar nauwelijks aankunnen.

Je kunt er voor kiezen je merrie (desnoods ieder jaar) een veulen te gunnen. Maar dan is mijn vraag wel: hoe zit dat met al die veulens????? Die worden hoogstwaarschijnlijk verkocht om het buitengewoon onzeker paardenleven in Nederland te gaan leven. Want hoe weet je dat die veulens tot het natuurlijke eind een goed en natuurlijk leven krijgen? Hengst mogen blijven, in een kudde mogen leven, geen enge dingen hoeven te verdragen?

Ik peins er niet over een dier te verkopen of weg te doen. Dus dan zit ik mooi met al die veulens. Die overigens wel veel leuker zijn dan kinderen. Dat wel.

Peter Donck schreef op vrijdag 17 november 2006, 16:41:


Dat gevoel heb ik dus bij mijn paard ook wel. Volgens mij zou ze helemaal in haar nopjes zijn met een veulentje om te bemoederen.
En ik denk niet dat dit mijn verlangens zijn die ik projecteer op mijn paard. (Ben 20 jaar en studeer, dus zit niet meteen op een stel koters te wachten. )

Maar het ging mij niet zozeer over de 'keuze'.
Veel mensen op dit forum roepen hier, dat een mannelijk dier zijn hengstengedrag moet kunnen uiten, dat ruinen geen 'volledige paarden' zijn qua karakter, omdat ze voorgeprogrameerd gedrag niet kunnen toepassen etc.
Dan kun je de lijn toch doortrekken?
Elke (normale) merrie bezit gedragspatronen bestemd voor moedergedrag. Is ze dan ook niet volledig als zijnde 'merrie'?

Ans

Ans Jondral schreef op vrijdag 17 november 2006, 18:27:


Ik ben het er dan ook niet mee eens dat ruinen geen volledige paarden zouden zijn (okee, een klein stukje is er af...). En ik geloof ook niet dat mijn ruin minder gelukkig is dan toen hij nog hengst was. Integendeel, zie mijn vorige bericht. Hij is ook niet veel veranderd na zijn castratie, alleen iets rustiger geworden bij contacten met andere paarden. Hij blijft verder dezelfde lieve, temperamentvolle schat die hij daarvoor al was. Soms een macho, soms een watje. Maar nu wel lekker met z'n vriendjes samen. Dus wat dat betreft een stuk vollediger dan als hengst.

Liesbet.

Liesbet schreef op vrijdag 17 november 2006, 20:01:


Heb nooit onderscheid gemaakt tussen hengsten of andere paarden en hier heb ik een hengstengroep samenstaan met op 20 meter afstand een merrie die alleen in de weide staat en ongeveer 80 % van haar tijd naar de mannen staat te roepen . Een castratie ontneemt ALTIJD een stuk persoonlijkheid van het dier en ik vindt dat er over het algemeen véél te makkelijk wordt over gegaan . Als jij zegt dat jou ruin net hetzelfde is als ervoor waarom raad men dan altijd aan om

voldoende ervaring op te doen als paarden mens vooraleer een hengst te houden ? Als je beslist om een hengst apart te houden dan is dat enkel jouw verkeerde perceptie van wat een hengst is maar niet het gevolg van hengst zijn . Ik wil je niets verwijten hoor verre van maar ben er nu éénmaal tegen om onderdelen van dieren af te snijden enkel om het de mens makkelijker te maken want daar komt het op neer .Door je hengst te castreren maak je het voor jezelf makkelijker , maar maak jezelf alstublieft niet wijs dat je paard nu gelukkiger is. Die vriendjes had je ook kunnen uitkiezen als hij nog zijn ballen had alleen was de keuze toen beperkter.

Eddy.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 17 november 2006, 20:50:


Sorry hoor, maar of mijn paard veranderd is of niet, en of hij gelukkiger is of niet, kan ik volgens mij beter beoordelen dan jij. ik kende hem al acht jaar daarvoor en ook al weer acht jaar daarna. En we zitten niet allemaal in de luxe positie dat we een ruime keuze hebben in het gezelschap van onze paarden. Als je alleen kunt kiezen tussen een pensionstal of een manege, is dat een beetje lood om oud ijzer, niet waar? Ik heb in elk geval geen spijt van mijn keuze, acht jaar geleden.

Liesbet

Liesbet schreef op vrijdag 17 november 2006, 20:56:


Nee jij niet .

Liesbet schreef :


Wat ik dan jammer vind is dat wij mensen de hengst zijn natuurlijke omgeving en omstandigheden (merries in de kudde) hebben afgenomen en hem noodgedwongen hebben laten aanpassen aan onze menselijke maatstaven. Dus moesten die ballen d'r af omdat de mens zich geen raad meer wist met een hengst.

Tis niet zomaar een klein stukje eraf, zoals een stuk van zijn haren afknippen, dit is heel wat ingrijpender.
Hoewel ik het met je eens ben dat ruinen niet per definitie ongelukkiger zijn dan hengsten. Misschien weten ze niet eens wat ze missen. Ik vind mijn ruinen er blij uitzien hoor....

Groet, Pien
(die een jonge hengst en ook wat ruinen bij de merries heeft lopen).