Zijn er mensen die adressen hebben van manege's of trainers die kinderen op een paardvriendelijke/natuurlijke manier kunnen les geven? Ik zie vaak hier bij ons ( wij wonen in frankrijk... ) kinderen op vakantie komen die op de gebruikelijke ( ouderwetse) manier les krijgen en veelal het 1e begin overslaan. Wat is een pony/paard,waarom reageerd hij zoals hij doet,hoe benader ik een pony,potsen,leiding geven etc.etc...
Ik ben benieuwd wat er op het gebied van lesgeven nu in nederland is.En speciaal voor een kleine enthousiaste paardengek ,of er in de buurt van Terneuzen een leuk adres voor haar is.
Mail voor voor tips,of meldt ze hier dan hebben anderen er ook iets aan,salut et merci,
Yvonne
info@domaine-lavalade.com

Alsjeblieft, een paar km buiten Terneuzen

Naam: sylvia blom
E-mail: wilbertblom@hetnet.nl
Telefoon 1: 0115612318
Telefoon 2: 0636209509
Straat en nummer: lovenweg 2
Postcode: 4542 NZ
Woonplaats: Hoek
Land: Nederland

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

In Westmaas, Manege Pony Pret

Hihi dacht ik ook gelijk aan. Bitloos en ijzervrij....echt vlakbij Terneuzen en 1 van de weinigen in Nederland dus je hebt geluk!
Groetjes Marlies

Oh ik dacht dat bitloos juist was voor beginnende ruiters, die nog niet met het bit kunnen omgaan. Bitloos is toch voor sukkels die aan de teugels hangen? (tenminste volgens de blauwe buren...)

Ha leuk om te zien Je stalgenoten niet flauwgevallen dat je zonder teugels rijdt?

Arabesk schreef op zaterdag 9 juni 2012, 11:23:


Haha, nee, ze zijn al een beetje aan me gewend (en ze waren er niet bij)...
Een van de stalgenoten rijdt sinds kort ook met een halsring,dus dat gaat goed!!
Meestal oefen ik met Pip ook zonder hoofdstel, omdat we toch nog niet met richting bezig zijn, alleen met "in beweging komen".. Dus met hoofdstel was al heel wat, maarja ik moest mn hortstick toch ergens kunnen aanhaken he!

"To the world it looks like I saved you
Who saved who?
We both know the truth.."
(Mary Ann Kennedy)

Hier in het dorp woont een vrouw, met 2 mooie grote paarden. Traditioneel, dus bitten, ijzers, zweepje en stallen (gelukkig enkel voor 's nachts...en in de winter voor 20u per etmaal, jammer genoeg) In haar ogen wil ze het allerbeste voor haar paarden, en baseert ze zich op 'de traditie'
Ze is toch wel een vriendelijke dame waar ik regelmatig een praatje mee maak.
Ze kloeg vandaag over het weer, te veel wind, wisselvallig, dus te moeilijk om te rijden. Haar paard is nerveus bij winderig weer en dan kan ze hem niet 'houden'.

Deze namiddag zag ze me voorbijrijden om m'n bitloze ijslander, ik zie ze dan altijd zo verbaasd fronsen, en in haar haar krabben, terwijl m'n paard en ik genieten van een ontspannen ritje, winderig weer of niet.

Ik vraag me af hoe haar paard zou reageren bij weglaten van het bit? Nu moet ik toegeven, die ene is een groot sterk paard, 6 jaar, vertoont heel regelmatig 'kuren', ik zou er niet op willen!
Ze heeft al enkele keren verbaasd gekeken naar m'n bitloos hoofdstel, zo van tiens wasda? , ja zegt ze dan, maar jij hebt nu zo'n ontzettend cool paard, die van mij , die kan ik niet houden, dus stang erin ... in haar ogen ben ik volgens mij een onbezonnen ruiter, wat zou ze nu naar mij luisteren? Ik geef geen commentaar , gelukkig zij ook niet, echter ik zie altijd die rare blik wel...maar het is ontzettend moeilijk om zo'n mensen af te brengen van vastgeroeste gewoonten, de dame zelf is daar ook gewoon bang voor om iets nieuws uit te proberen , onbekend = onbemind.

Wendy

Daarom is belangrijk gewoon zelf het goede voorbeeld te geven.
Mensen met interesse vragen vanzelf wel.
Je kunt iemand die niet open staat voor verandering, niet veranderen...
En ik denk ook niet dat je dat moet willen, zonde van je energie.

Andersom denk ik zelf nu dat het belangrijk is bitloos niet als iets speciaals neer te zetten. Dat is het niet, en dat moet je het ook niet willen maken.

Wendy74 schreef op zaterdag 9 juni 2012, 22:32:


Nodig aar toch eens uit, om met jou mee te rijden. Zon nerveus paard (en ruiter) heeft vaak steun aan de "koelbloedigheid" van de ander.


Als je een passend hoofdstel voor dat paard denkt te hebben, kun je het wellicht eens (verdekt) aanbieden om samen te rijden. In haar geval is een goede uitleg over rust en vertrouwen misschien wel aangewezen. Anderzijds, misschien wil ze niet eens buiten rijden?

IK denk eerder dat ze het "knap" vind, wat je doet met jou paard.

Nils en Olly
Het paard weet,
wat wij niet weten

merci voor de reactie's,ik stuur ze door!

salut Yvonne

Ik had eergisteren een menselijke aanhaker zonder dat ik er om gevraagd had. Quiberon mocht weer eens alleen op pad en had daar duidelijk geen zin in. Ik wilde een kortdurend ritje maken maar ik moest uiteindelijk een kort afstand maar lang durende rit uitzitten
Een behulpzame oudere meneer, die mij erg aan mijn strabante opa deed denken, dacht mijn 'bange' paard wel even ongevraagd te mogen aanhaken en langs het 'enge' niks te begeleiden.
Toen ik vriendelijk maar beslist vroeg om Quiberon nicht an zu fassen, liep meneer beledigd weg . Ik kreeg niet de kans om uit te leggen dat Quib niet bang was maar alleen super koppig zijn zin probeerde door te zetten .
Had ik maar zo'n stokje gehad..........

Gisteren besloot Quib maar weer gewoon mee te werken en zich grotendeels normaal te gedragen Gek peerd......

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Ilma Meijer schreef op zondag 10 juni 2012, 16:36:


Die dacht natuurlijk: anders komt die enge man weer!

"To the world it looks like I saved you
Who saved who?
We both know the truth.."
(Mary Ann Kennedy)

We willen graag samen rijden, en het is een gezellige dame! We reden al eens samen, maar toen werd haar paard zo hevig, dat hij bokte, dat ze viel en daarna maar naar huis ging (na het terugvinden van haar paard, die als een gek weggelopen was)
Ze heeft toch nogmaals voorgesteld om samen te rijden, echter we konden dit nog niet organiseren, moeilijk om een moment te vinden waar we beiden kunnen. Tijdens de zomervakantie zal dit wel eens gebeuren!




O jawel, het is geen 'manège-ruiter' integendeel, zij rijdt enkel buitenritten en doet grondwerk (vooral longeren). Helemaal alleen, zonder hulp. Daarbij baseert ze zich op 'traditionele kennis' waarschijnlijk oa opgedaan tijdens lessen in een klassieke manège.


Maar ik vind haar ook "knap" hoor, en hoe ze de moed vindt op telkens opnieuw met een blij gezicht er tegenaan gaat, ondanks tegenslagen, valpartijen (doordat het paard een heftige , onverwachte beweging maakt, gebeurt regelmatig) enz. En ik heb ook veel bewondering voor ruiters die met zo'n groot paard durven rijden, in haar geval een warmbloedig exemplaar, met een schouder rond 160cm...daartegenover voel ik me nogal nietig met m'n koudbloedpony .

Nu ze vraagt m'n hulp niet, en ik geef ook geen commentaar. En zij geeft ook geen commentaar op mijn manier van paardrijden, maar is wel een beetje nieuwsgierig. Anders dan de mensen waarover het in het begin van het onderwerp ging ... dus het hoeft niet altijd zo te gaan !
En hopelijk gaan we binnenkort gezellig samen op stap, een traditionele ruiter, en een NH ruiter, zonder op elkaar te vitten wat het beste is voor het paard. Moet kunnen he

Fem schreef op zondag 10 juni 2012, 21:16:


Ik denk eerder: dat mens op mijn rug is nog koppiger dan dat ík ben, zucht......

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.