Sorry, je was het niet Anita, het was Arabesk en gelukkig is dat verhaal niet waar, zoals Arabesk heeft laten weten !!! Oefff. Omdat ik zo kwaad werd van dat verhaal heb ik alles door elkaar gehaald.
Tanja

Esther schreef op zondag 11 november 2007, 21:12:


Ook leren rijden met bit, ijzers, zweep, alles erop en eraan. En tja, wel es voor de grap met halster gereden, maar nooit bedacht dat dat ook echt kon dus :). Toen de eigenaar van mijn verzorgpaard besloot bij alle paarden de ijzers eraf te halen (voor hem een geldkwestie maar goed) verklaarden wij hem voor gek en waren we allemaal erg boos .
En toen kwamen we na jaaaaren Pien weer tegen . Op mijn verzorgpaard heb ik nooit meer de kans gekregen om zonder bit te rijden. Zafir heb ik 1 keer met gereden, de eerste keer toen ik het bos in ging. En daarna nooit meer. Ook niet echt over nagedacht eigenlijk, bij Pien kon het ook, dus zou het thuis met mijn paard ook wel lukken toch .

Piet schreef: (geknipt)


Anti-bitloos ben ik nooit geweest...
Ik heb wel een periode gehad dat ik dacht dat een bit nodig was om dressuur te rijden, maar buitenritten deed ik met Piek ook altijd al bitloos. Heeft me 2 jaar gekost voor Piek me zo ver vertrouwde dat ik hem een bit in mocht doen.


Hij deed het gewoon op een andere manier: via stelling met een teugel vragen, hem laten ontdekken dat hij zijn zwakke rechter achterbeen wel onder de massa kon zetten. Waarna hij een beetje rechter werd en er een heel klein beetje nageven zat aan te komen.
Mij lukte het niet op die manier, ik zei al de Eddy een betere ruiter is ofwel was ik niet volhardend genoeg.

Beide manieren brachten stress met zich mee voor Piablo, zowel het inbuigen en niet snappen/kunnen als het met bit rijden. Ik koos er voor om het toch met bit te doen omdat ik dacht dat ik dat kon zonder trauma (heb Piek indertijd van zijn enorme bittrauma's afgeholpen) en dat ik hoopte dat het even de korte pijn zou zijn.
Piablo was zo scheef en zijn rechterachterbeen zo zwak dat hij zich gewoon vastliep, ook op de weide vb galopeerde hij NOOIT rechts (en ging dus zelfs nu en dan ondruit in een bocht in de foute galop achter de andere paarden aan), nu wisselt hij spontaan tijdens het spelen.
Achteraf bekeken zou ik het zo terug op deze manier doen.
Yep . ook "dressuur". Alleen heel erg nu en dan als hij zich rechts lijkt vast te houden of zijn been terug ontziet rijd ik hem heel even met bit om te voelen waaraan het ligt, soms moet hij wat rust en een weekje vrij en soms lijk ik hem even te moeten "herinneren" hoe hij correct moet lopen.
Maar we zijn op de goede weg, nu Dixie zijn voeten nog, maar da's een ander verhaal.

Da's een van de redenen waarom ik me eindelijk aangemeld heb: de principes zijn principes, met uitzonderingen er op die zeer beredeneerd worden en altijd in het belang van het paard, maar de teneur van de berichten de laatste tijd liet uitschijnen dat dekens en bitjes ed vrij normaal gevonden werden, en dat vond ik jammer op een forum als dit.
Alle begrip voor de zoekenden (en daar hoop ik toe te mogen blijven behoren) maar niet: "het is normaal dat....want...", ... zonde toch?

Nick Altena schreef :


Heb ik net uitgelegd, heb je ws al gelezen.

Ja , <zucht> en daar loop ik op het moment behóórlijk tegenaan ja.
Ook al bespreek je dingen op voorhand; toch kun je bepaalde denkwijzes niet helemaal voorkomen. Zo zeg ik ook dat iemand die hier zijn paard in pension wiil brengen dat moet doen omdat ze voor onze denkwijze kiezen, niet omdat ze "een pensionplek" willen want die vind je 200 meter verderop ook.
Dat mensen dingen anders doen bij hun paarden is op het moment inderdaad een behoorlijke stressfactor bij mij. Het zijn namelijk wél hun paarden en hún processen maar IK moet er naar kijken in de wetenschap dat dingen niet kloppen. Maar daar wordt aan gewerkt, geloof me. Mensen kunnen wel NH in woorden zijn, maar dat betekent niet dat ze het ook in daadwerkelijk willen toepassen oftewel: "They talk the talk but don't walk the walk" . Ik zie dat erg veel om me heen.


Zie boven. We spreken mensen erop aan, Nick. Laatst hebben we iemand verzocht zijn paard elders te brengen omdat onze ideeën echt te ver uiteen stonden.


Ik heb net nog aan Jacqueline uitgelegd hoe ik over dat dekengedoe denk.

Niiiihick. Dat is een gepasseerd station. Misschien had ik mijn paard ook wel geschoren als dat er zo bijstond...... Maar net als Es blijf ik zeggen dat dat een uiterste situatie is waar je niet snel voor zult kiezen. Dat is iets heel anders dan wat José schreef om 'voor het mooie' tastharen en oorhaar ed af te scheren of omdat je nog steeds denkt dat het paard een kou kan vatten! Es ging het bepaald niet om het mooie....

Ow, nog veel erger: Ik heb jaren wedstrijden gereden met sporen aan. Van die puntige. Nu al jaren niet meer en ook geen slide stops meer, tenminste geen gewilde. Ik zou niet eens weten of Holly nog steeds zo goed kan spinnen, ik heb het haar al jaren niet meer gevraagd


Weet je: Ik had als kind het voorbeeld van de ponnieclub op de berg; daar werd gewoon een paard uit de altijd buiten levende kudde gehaald (vaak moest je ze vangen met een bak eten), je deed een hoofdstel aan en je sprong erop, zonder zadel. De hengst liep gewoon mee in de kudde en de kinderlessen, nooit ergernis, nooit ongewenste dingen of gevaarlijk hengstengedrag. Misschien heb ik dat beeld wel heel erg geromantiseerd, maar het is wel iets wat veel Maastrichtse jeugd (en ver daarbuiten) gevormd heeft. Dit beeld, deze ervaring heb ik altijd bij me gehouden en toen ik voor mezelf begonnen ben heb ik die wereld en het goede uit de westernwereld bijeen gebracht en daaruit mijn bedrijfje opgezet. Vandaar ook mijn drang om de wereld te laten zien dat zo'n hengst gewoon in de kudde kan leven (maar da's een ander topic).


Weet je Nick, toen ik bitloos begon waren Dave en ik zo'n beetje de enigen; er waren geen mensen die ons op weg hielpen en ons een beetje een hart onder de riem staken door te zeggen en te laten zien dat je net zo goed zónder kon. Ik moest dat maar allemaal zelf uitzoeken. Nu is er dit forum dat mensen erbij helpt heel snel door sommige processen heen te gaan, dat is wel effe iets anders.
Dat is dus ook mijn dagelijkse werk geworden nu.
Ik begrijp de twijfels/angsten en onzekerheden als geen ander omdat ik er hier elke dag mee te maken krijg.


Ik denk toch dat je me verkeerd begrepen hebt. Ik zeg helemáál niet dat je hier niet over bitten, zwepen, sporen en ijzers mag praten. Juist wel, dat vormt mensen, maakt ze bewust. Het is goed om over dit soort dingen te praten. Maar ik zie wel dat er steeds meer ijzer- bit- en andere oplossingen komen wanneer en problemen optreden als er niet een aantal mensen (waaronder ik) zijn die af en toe de boel weer eens wakker schudden. Ik kreeg de indruk dat de biltlozen hier juist in de minderheid zijn, en dat op een forum als PN.


Groet, Pien

Geertje schreef op zondag 11 november 2007, 22:23:


Eerst een paar jaar met gehuurde paardjes bosritten gemaakt, mét bit, zonder zweep of sporen.

Drie zomers terug eigen paarden gekocht, elk met het bit dat ze bij de vorige eigenaar hadden. Apache met een hele dikke trens en Indy iets met stangen "voor de veiligheid".

Indy steigerde veel en we lieten haar gebit nakijken. Ze heeft wolfstandjes. De DA zei dat het met een bit niet zou lukken, eventueel met een rubber bit of zonder, anders moest hij die tandjes trekken. Dus zelf een touwhalster ineen geknutseld en zo vertrokken, het ging vanzelf!

Bij Apache heeft het iets langer geduurd omdat hij toch zo sterk is en ik vaak met twee handen aan één teugel moest gaan hangen. Ik betwijfel of hij daar ooit last van heeft gehad want eigenlijk ging hij altijd zélf aan die teugels sleuren.

Overgestapt op een bosal, 't was net hetzelfde, ik had alleen de indruk dat hij het nog wat meer op zijn "gemakske" deed. Later met een sidepull.

Toen kwam Sela erbij, die is nog te jong maar zal nooit een bit leren kennen.

En dan Couscous die bij haar allereerste eigenaar volledig werd ingesnoerd, ze kon alleen haar lippen nog een beetje bewegen. Bij haar tweede eigenaar werd ze met een martingaal gereden.
Bij ons de eerste dag met een touwhalster en even later ook met een sidepull.
Geen enkel probleem!

Ik heb ook 6 jaar op een manege gereden, heb ook bij verschillende paarden aan hun mond getrokken, maar ik wist toen nog niet dat het rijden anders kon. Er waren daar ook paarden die je moest slaan om ze vooruit te krijgen, slaan zo hard als je kon... Ik heb er altijd moeite mee gehad maar toch schaam ik me dat ik toen meedeed. Er waren ook paarden die regelmatig ruiters afgooiden, sloegen, beten enz. Maar ja, geen wonder: ze gingen nooit naar buiten op die manege, ze stonden dag en nacht op stal. Vele hadden pijn in hun rug en werden gereden met bijzetteugels...
Ik ben gaan lezen en cursussen volgen omdat ik steeds meer vragen kreeg en de instucteurs geen antwoorden konden geven. Nadat ik door het lezen in de andere wereld ben tegengekomen, ben ik gestopt op die manege. Een half jaar later heb ik Salvador gekocht en ben bitloos gaan rijden. Ik kan niet zeggen dat ik een superruiter ben maar ik kan beter zonder bit rijden dan met. Salvador was bang voor het bit toen ik hem kocht en spande zijn mond uit gewoonte toen ik het bitloos hoofdstel bij hem aandeed. Nu is dat over en hij loopt ontspannen, ook buiten langs tractoren, rennende kinderen, honden enz. Ik zou geen reden kunnen bedenken waarom ik hem met bit zou rijden.
Mijn vrienden maken wel eens een uitstapje: rijden op het strand of op de Veluwen. Ik ga niet meer mee omdat ik niet meer op een manege wil terechtkomen waar paarden slecht verzorgd zijn, geslagen worden of met bit gereden. Ik kan het gewoon niet. Ook het aanzien van het jumping, races en andere martelbezigheden maakt me erg boos, omdat ik weet hoe oud die paarden zullen worden... en omdat alles in die wereld om het gels en de ambitie van de eigenaar draait en niet om het dier.

marianne laenen schreef op zondag 11 november 2007, 22:43:


He Marianne, mag ik wat vragen? Ik ben een beetje verbaasd van je eerste zin. Je schrijft ' Eerst een paar jaar met gehuurde paardjes bosritten gemaakt, mét bit, zonder zweep of sporen" Heb jij zo leren rijden? Hup op paard bos in en geen zitlessen of omgangslessen gehad met de huurpaarden? Ben je gewoon in het diepe gegooid?
Ik weet dat het gebeurt hoor op die manier, vaak kon je in ieder geval vroeger gewoon een paard huren en er werd niet gekeken of de mens het kon. Ook dit is geen waarde-oordeel ik ben echt nieuwsgierig hoe dit is gegaan.

Es