Marlies van Peyote schreef op donderdag 22 november 2007, 19:49:


Marlies: Geen paniek.
Het virus is alleen overdraagbaar via direct paardencontact.
Ik sta er nog steeds achter om niet te enten, alléén wel in situaties als deze omdat we allemaal weten dat de Rhino-enting nou eenmaal nooit 100 % bescherming geeft.
Het is algemeen bekend dat ook een geënt paard nét die andere vorm kan krijgen waartegen je niet kunt enten, tja....wat ga ik de weerstand van de paarden dan onnodig belasten.

Groet, Pien

Esther schreef op donderdag 22 november 2007, 23:33:


Ik omschrijf het als trauma, maar misschien is fobie wel een beter woord. Men zegt dat dat je dat nooit echt weg krijgt, maar er alleen andere reacties op kan aanleren. Vandaar dat ik het over 'begraven' heb.
'K weet niet of dat waar is. Ben geen zielenknijper. In feite is dat pas duidelijk aan het eind van zijn leven, of dat gedrag nog opgetreden is, of verdwenen bleek.

Conrad heeft me laten zien en overtuigd dat dit de manier is om elk paard te trainen. Inbouwen van zekerheden, elk nieuw aangeleerd gedrag moet een stepping-stone zijn naar uitbreiding van dat gedrag. Inderdaad afhankelijk van het paard. Voor het ene paard liggen die stapstenen zo dicht op elkaar dat je heel goed moet kijken wil je verschil zien, bij een ander paard kunnen ze wat verder uit elkaar liggen omdat het dier zelf niet bang is een wat grotere stap te nemen.
In feite is de manier van werken dus altijd hetzelfde, alleen de intensiteit verschilt.

Dit is waarom ik SubtielTrainen toepas. Na een kort uitstapje waarbij ik de beloning door MOOOI! verving, heb ik de keus gemaakt om het clikkeren met voerbelonen als krachtigste beloning aan te houden ,maar wel de grondige bijna Duitse, ( van Pruijssen ! ) methode te gebruiken.
We hebben er samen weken over geouwoerd, het gaf ook de aanzet dat Conrad naar Zweden ging om beter te leren clikkeren.

Het is ook zo logisch. Het spreekwoord zegt: "met onwillige honden is het slecht hazen vangen". Zorg dus dat het paard een sterke reden heeft om te willen leren en niet dat het 'moet' leren. Voor je mooie blauwe ogen zal ie het heus niet doen.

Dit is ook o.a altijd wat me vragen doet stellen bij de tegenstrijdigheid van Parelli. (mooie voor Nathalie)
Hoe kan een paard dmv van rust beloond worden, als hij graag wil leren?
Dan is toch niet de training, maar juist geen training het leukste wat er is? Of ben ik nu naief?
Denk eens aan jongetjes die helemaal gek van voetballen zijn. Bij een ietsje te grove overtreding of een scheldwoord worden die door de scheidsrechter of trainer voor 5 of 10 minuten uit het veld gestuurd. Da's echt geen beloning, dat is een straf!
Bij 95% van de paarden waarmee je clikkert moet je met een gebaar of een woord wat je aanleert, zeggen dat de training "gedaan" is en dan nog zijn ze niet blij. Ze gaan veel liever door.
Als Parelli het niet had over een pauze als beloning maar als nodige 'verwerkingstijd' zou ik het veel beter begrijpen.
Bij een klein percentage is een voerbeloning niet de hoogste vorm van beloning en zul je dus naar iets anders moeten zoeken wat wel die status heeft. Ook zijn er paarden die zover van zichzelf zijn dat ze ongelooflijk bang zijn om iets spontaans te doen ( zoals laatst de pas in Nederland zijnde Criollo, waar ik mee gewerkt heb) dan moet je eerst daar aan werken, maar het principe werkt bij mens en dier altijd.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 22 november 2007, 21:54:


Ja, ik heb ook veel met hem gewandeld en getraind met hem aan een 4 meter leidtouw voor me uit. Maar het was juist de bedoeling dat het voor hem beperkender zou worden. Met of zonder 'toestemming' van parelli
Hij moest leren druk te weerstaan, maar als hij ook maar iets voelde aan 1 lijn draaide hij ogenblikkelijk ervan weg. Dat ging boven elk commando. Hij liep altijd op 4 sporen, met zijn kont en flanken zo ver mogelijk bij het touw vandaan.
Nu kon hij, als hij aan een kant druk voelde en weg wou, alleen maar tegen het andere aanlopen. dat heeft enorm geholpen om het te accepteren, toen ik hem eenmaal zover had dat hij er niet meer in paniek vandoor ging.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op donderdag 22 november 2007, 20:04:

.

Ok, ik kom hier nog even op terug omdat het toch meer aan mijn persoonlijke reactie was gericht. Nee, idd, ik kende nièt het hele verhaal. Ik weet wel dat er verschillende vormen van trauma's (of fobie's) bestaan: 1:door mensen veroorzaakt en slecht opgevangen,2: door mensen veroorzaakt maar wél goed opgevangen, 3:nièt door mensen veroorzaakt maar slecht opgevangen en 4: niet door mensen veroorzaakt en goed opgevangen. Shiny hoort denk ik, bij de 3e , het prikkeldraad is hij waarschijnlijk zélf ingelopen en door paniek verder vast komen te zitten, en waarschijnlijk is hij direkt na de gebeurtenis, niet goed opgevangen. Ik heb er verscheidene hier met afwisselende gebeurtenissen in hun leven en de manier waarop die zijn opgevangen, maken een wereld van verschil in het traumatische of minder traumatisch laten worden van die gebeurtenis. En elk paard is weer verschillend. Enfin, jij kent je paard zoals geen ander en iedereen zou het waarschijnlijk net weer iets anders doen, maar je weet dan toch de uitkomst van te voren niet. Dus stop ik erover, weet zeker dat je zult komen daar waar je wilt.
Caatje

Evyke schreef op donderdag 22 november 2007, 23:31:


je film linkje krijg ik niet aan het werken maar heb de foto's bekeken. Het doet me toch echt meer aan een hoefzweer die opengebroken is , denken, dan aan een blessure door een achterhoef. Je kunt ook even op de foto's van mijn merrie kijken, om te vergelijken, zal zo de link even posten

Caatje schreef op vrijdag 23 november 2007, 10:00:


hier is ie : http://www.hoefnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=413

Piet schreef op donderdag 22 november 2007, 17:01:



Tuurlijk. En ik denk dat het vrij logisch is dat je op straat je paard niet los laat lopen als je gaat wandelen aan de hand om te clickeren?
Is toch niet te vergelijken met een paard trainen in een afgesloten bak?


Lieve Piet, ik help caatje even
Shina hàd een trauma, dat heb jij er kunnen uittrainen, met succes!
Dus is de druk op z'n schouders en rug van een touwtje NU geen issue meer. Dus hoef je daar ook niet meer naar te handelen, tenzijijijij het trauma nog steeds bestaande is natuurlijk. Daarom mag je shiny toch best confronteren met stress; als het goed is heeft dat geen effect meer op hem. Ik vind het nog steeds niet zo logisch shiny's aandacht af te leiden naar een tweede persoon dan diegene die boven hem zit, met name bij het zadelmak maken.


Hou ons op de hoogte!

Ik heb gisteren ook een dagje meegelopen met Remco.
Eigenlijk zonder een duidelijk doel voor ogen.
Er is veel besproken , en ik heb veel gezien , en geleerd.
En op sommige puntjes zijn voor mij ook weer de puntjes op de i gezet.

Remco probeerd voorzichtig mensen de 'goede' kant op te krijgen , maar hij is er vooral om de paarden te helpen , zoals hij zelf zegt.
En wat moet je vreselijk tactisch zijn , en af en toe oogkleppen opdoen zodat dit beroep voor jezelf nog aantrekkelijk blijft.
Je kunt zelf wel van alles willen doen , maar uiteindelijk zijn het de klanten die het hele proces van de overgang moeten doorlopen.
Gelukkig zie je dat ze allemaal wel iets oppikken!
Remco , petje af voor jou! Echt!

Het was zeer leerzaam , en ik zou graag nog eens een dagje meegaan.

Gr Esther

Diaan schreef op donderdag 22 november 2007, 20:13:


Oh? ok, zou zeker wel graag de naam en tel. van die DA willen! Ben zeker wel geïnteresseerd in iemand die met heel de santekraam aan huis komt,
In het geval dat het niet vanzelf betert.....
thx alvast hoor!