@nita schreef op Thu, 2 Sep 2004 15:38:13:


weinig opbouwende/behulpzame mededeling, lijkt mij zo,
Isabel

@nita schreef op Thu, 2 Sep 2004 15:34:53:


O ja, dit had ik ook al van iemand anders gehoord. Als iemand mij even laat weten welke mailtjes worden geweigerd (of de mailtjes even stuurt) dan verwijder ik die uit de lijst. Om een of andere reden krijg ik die niet zelf...

Groeten,
Frans

Ik bedoel natuurlijk niet dat de omheining iets heeft te maken met negatieve bekrachtiging - maar wel met operant conditioneren: het paard leert ervan en stelt een bepaald gedrag minder. Het kan de omheining zelf natuurlijk totaal niet schelen of je er wat van leert, al wat-ie doet is het proberen buiten geraken ontmoedigen door een shock te geven op het moment dat dat gebeurt. Dat werkt, en dus is het positief straffen. Zelfs al heeft de omheining zélf geen enkele bedoeling: het is de uitkomst van wat er gebeurt dat bepaalt of iets belonend, of straffend werkt. De shock is een "stimulus" die vanwege zijn blijkbaar straffende werking als "aversive" kan worden geklasseerd.


Inge

kristel schreef op donderdag, 2 september 2004, 18:27:



Hallo Kristel, met afschuw heb ik je verhaal gelezen; ik begrijp je wanhoop heel goed. Je vroeg je af of ze er nog psychische schade van over zou kunnen houden.
Behalve dat ze jong is, en tijdelijk wat onzekerder kan zijn, vermoed ik dat de psychische schade weleens heel erg mee kan vallen.
Ik heb je verhaal nogeens nauwkeurig nagelezen, en voor zover ik het me kan voorstellen, waren er totaal geen bijzondere omstandigheden die zij voortaan zoud kunnen associeren aan dit 'ongeluk'. Ga dat voor jezelf nogeens na.
Voorbeeld: stel dat er toevallig op dat moment een blaffende hond om haar heen liep, dan zou ze daar mogelijk de associatie aan overhouden dat ze honden voortaan maar beter kunt mijden. Misschien een open deur, maar toch noemenswaardig.
Volgens mij heeft ze geen flauw idee waar die plotselinge pijn vandaan is gekomen. Dat is belangrijk, want daardoor is ze ook niet geconditioneerd.

Voor het herstel van de wond: geef haar in ieder geval beweging! Een paard is niet gemaakt om stil te staan; en genezing wordt daardoor ook niet bespoedigd. Dus een klein weitje met desnoods een rustig shetje of een geitje als gezelschap zou ideaal zijn. Anders zou ik haar dagelijks van stal (laten) halen om een paar kilometer rustig mee te stappen. Ook goed voor haar zelfvertrouwen...

Heel veel sterkte!

groeten
Solita

Frans Veldman schreef op donderdag, 2 september 2004, 23:19:


in ieder geval iedereen erg bedankt voor de reacties! ook al ben ik belg, uit gewoonte surf ik steeds naar paardnatuurlijk.nl.

momenteel staat mijn paardje nog in de kliniek, dus zonder weidegang. gisteren was een mindere dag, het vocht in haar wonde kon er blijkbaar niet meer uit langs de drainage en ze had koorts, de wond was opgezwollen. ze hebben haar weer helemaal verdoofd en op de wonde geduwd en gelukkig kwam er veel vocht uit. het zou dan moeten beteren.

de wond van baladeika is ook wel diep, maar die van Shaolin is aan de schouder en veel groter. één spier is volledig doorgescheurd en de onderliggende ook beschadigd. vandaar dat de dierenarts niet besliste haar ter plekke te hechten maar haar door te sturen naar de paardenkliniek.
maar er zijn geen vitale organen geraakt, gelukkig. en nu maar hopen dat de hechting op zijn plaats blijft en dat er geen infectie op komt!

ik ga toch overwegen om haar een stuk buitengang te kunnen bieden. trouwens wij hebben niet eens een stal, enkel een kleine loopstal op één wei, en een grote in een bebost stuk. (en shaolin in combinatie met bomen...laat dat maar even zo...) hopelijk kan ze net als baladeika aanvoelen wat ze kan met haar wond en wat niet, hoe ze de spieren kan sparen...ze is echter nog maar net 1 jaar...

kristel

Hoi Inge


Nog even ingaan op het "vermijdingsleren" ... Ik denk dat een paard geen enkele behoefte heeft om een goed gevoel te krijgen bij schrikdraad. Wel bij een hek dat vaak open gaat, of een drinkbak. Daarom werkt het kwalitatief beter om vermijdingsleren zoveel mogelijk te vermijden )
En ik denk dat de pnh-clicker mensen dat begrepen hebben.

Daarom werkt het kwalitatief beter om drukfase niet op te voeren als er andere manieren zijn, zoals beloningen, om iets te bereiken. Het is nu eenmaal zo dat paarden graag willen meewerken, zoals Mark Rashid zo duidelijk gezien heeft bij zijn paarden, werkt een paard van harte mee aan de zachte vriendelijke leider (paard of mens) en een paard gehoorzaamt met tegenzin aan de van zich af bijtende alfa-leider (paard of mens).

Groetjes, Michiel

Solita schreef op vrijdag, 3 september 2004, 9:35:


bedankt! inderdaad is ze eerst tegen de boom gelopen en probeerde ze nog wat verder te galopperen maar kwam tot stilstand in feite naar ons toe omdat we haar zagen sukkelen en naar haar toe gingen...vanaf dan zijn we vier uur lang constant bij haar gebleven en is ze alle verdere onderzoeken en transport en weet ik wat allemaal op een heel rustige manier ondergaan.
dus ik vermoed dat ze nog wel erg veel vertrouwen bleef hebben.
de mensen in de paardenkliniek zijn ook erg begaan met haar, dus brute handelingen denk ik niet dat ze daar zal meemaken.

hoho, net kreeg ik telefoon dat het vandaag al veel beter ging, en dat ze gemerkt hadden dat door beweging er ook veel wondvocht uit de wonde kwam...dus het pleit alleen maar voor weidegang hé!!!

oef!

groetjes

kristel

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 2 september 2004, 23:06:


bedankt hoor! ik ben al wat meer gerustgesteld...en nu heb ik een beter idee om haar herstelperiode na ontslag uit het ziekenhuis meer vorm te geven.

groetjes

kristel