Diervriendelijke slager.
Een contradictio in terminus!

marjolijn schreef op Wed, 15 Sep 2004 15:02:31:


en toch kan het, maar het is maar net op welke manier je het bekijkt..

Malutki heeft ook thuis een spuitje gekregen, het kon ook niet anders. Hij was ziek en stond al een tijdje aan huis in de schuur en heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. Hij was ook heel snel weg, hij was eigenlijk al bijna weg voordat het spuitje gegeven werd. Als de DA een half uurtje later was geweest was het niet mee nodig geweest.
Hij is toen ook door de destructie opgehaald en moest dus aan de weg liggen. Dat heeft mij vader toen allemaal geregeld (het was een minishetje dus niet zo groot).

Ik denk dat ik de volgende keer weer de DA laat komen en hem niet naar de slager zal brengen. Als ik een dier moet laten afmaken is dat omdat hij ziek is en veel pijn heeft en dan moet dat gewoon op zijn eigen plekje gebeuren.

Groetjes Viola

e m kraak schreef op dinsdag, 14 september 2004, 20:14:


Eigenlijk denk ik niet dat het veel uitmaakt voor een paard. Er zijn zoveel van dit soort classificaties, de mens is een omnivoor, een boomdier, een primaat, we zijn noch producent noch reducent, maar wat doet een paard dat?
Dat een paard niet bang is voor een duif zegt niets, een paard is ook niet bang voor jacobs kuiskruid en daar kan hij wel aan dood gaan.
Een paard is gewoon bang voor alles waarvan hij vermoed dat het hem kwaad zal doen.

Ik denk dat een paard zeker doorheeft dat een mens geen paard is, en in die zin zal een mens denk ik nooit echt deel uitmaken van de sociale rangorde binnen een kudde paarden (wild of onze paarden) (dat over die hersenen bij wilde en gedomesticeerde dieren ben ik nog aan bezig, daar had ik nog nooit van gehoord maar heb er wel al wat over gevonden).
Dat betekend echter niet dat een paard niet kan doen wat jij graag wil. Als je als mens "paarden taal" spreekt (en dat doe je natuurlijk altijd met een raar dialect) zal je paard het begrijpen, omdat communicatie voor paarden erg belangrijk is. Of je paard ook doet wat je vraagt is een tweede hij kan je wel verstaan maar denken dat hij het zelf beter weet.
Daar komt dominantie in het spel, er word gezecht dat het paard jou als dominante moet aanvaarden.

Maar daar ligt jouw (Egon's) probleem, je vind dat omdat er geen sprake is van sociale rangorde tussen mens en paard, wij dus niet dominant kunnen zijn, daar kan ik wel in mee, maar toch wil je dat je paard jou accepteerd als leider. Het lijkt me niet zo dat alle pogingen van een mens om als leider te worden geaccepteerd door een paard als agressie worden gezien, want als er geen sprake is van geweld, geestelijk of lichamelijk dan kan er geen agressie zijn.

Zo werkt het tussen paarden ook, de leider van de groep kan zijn leiderschap bevechten, of geestelijk superieur zijn, in het eerste geval heb je een onrustige kudde in het tweede geval een harmonieuze kudde. Bijde vormen van leiderschap gebruikt de mens, de meeste paardenmensen bevechten hun leiderschap, en worden vaak niet eens als leider geaccepteerd door hun paarden. De meeste NH mensen zullen wel het leiderschap krijgen van hun paard, simpelweg door zich als een verstandig leider te gedragen, geen agressie dus, maar wel leiderschap, het is iets anders dan dominantie want het paard weet dat wij geen paarden zijn, maar het heeft er wel veel van weg, omdat het met dezelfde communicatie tot stand word gebracht en dezelfde resultaten heeft.

Een van de eigenschappen die alle gedomesticeerde dieren gemeen hebben is een groot aanpassingsvermogen en een groot vermogen met andere dieren om te gaan, in paarden uit zich dat nmm in hun vermogen ons als andere wezens te herkennen maar daaromheen te kunnen zien en ons toch als soort van paarden te accepteren.


Je had gelijk, ik had dit voor mezelf ook nog niet duidelijk, het is ook best een verwarrende situatie omdat paarden wel tegen ons terug praten alsof we paarden zijn, maar we kunnen nooit binnen die groep vallen, daar zijn we te anders voor denk ik, toch kunnen we op basis van onze overeenkomsten relaties aangaan en veel lol hebben.


Ik denk dat paarden snel voorbij onze lichamelijke onduidelijkheden leren zien, onze oren liggen altijd in de nek en ogen zitten altijd voorop onze tanden laten we vaak zien, omdat wij deze dingen constand zo hebben leert het paard ze herkennen als loze signalen, of achtergrond ruis, ze letten er niet meer op, het gaat bij ons horen net als de gewoonte op 2 benen te lopen en niet van de grond te eten.


Mee eens, voor je op je paard kunt klimmen moet je paard je in ieder geval het voordeel van de twijfel hebben gegund, anders kom je er van je leven niet op. Ik denk dat de meeste paarden ons onder het kopje "mogelijk schadelijk, meer info nodig" plaatsen tenzij je natuurlijk meteen aan je paard duidelijk hebt weten te maken dat je zijn vriend bent.

Groetjes Jolijn

Piet schreef op woensdag, 15 september 2004, 12:29:


Hoi, Das toch niet zo erg mager?
Zeker voor 41!
Lag dit maar voor alle paardjes in het verschiet, mooie oude dag, met een baasje dat zich zoveel zorgen maakt en zo zijn best doet.
Maar dat gaat vast voor alle paarden hier op het forum op...

Jolijn

Verveeld zat ik te zappen en ik kwam ineens iets leuks tegen (gebeurd niet vaak ). Iets over een actrice in Mongolië. Die actrice leefde een aantal dagen bij een volk op de steppe. Wow dat volk had een kudde paarden. Ze lopen gewoon los en toch blijven ze bij de mensen in de buurt. Ook al voeren ze ze niet geloof ik. Ze hadden hele rare zadels, van hout en heel hoog en ze liggen ongeveer op de schoft. Als ze in draf reden zag de draf er totaal anders uit dan bij 'ons', heel lichtvoetig maar niet hoogopgooiend. Eerst zag ik het voor een telgang of tölt aan, maar het was toch echt draf!!! Zij staan continu als het paard draaft. Jammer genoeg had ik geen videoband bij de had. Ze lieten ook de hoeven van dichtbij zien en ik meende te zien dat ze inderdaad eerst de straal zeg maar neerzetten en dan pas de toon.

Vanochtend heb ik eindelijk rustig de hoeven van me paardje kunnen bestuderen. Hij is nog nooit bekapt of beslagen (hij is 3) en heeft een tijd op een betonnen vloer gestaan. Zijn hoeven zijn breed en kort (iedereen roept dat ie op ijzers moet, mooi niet dus he). Aan de onderkant zitten twee zolen. Eentje boven de ander, de bovenste begint lost te laten. En guesss wat eronder zit, een prachtig holle zool!!! Ik ben zo blij dat zijn hoeven in orde zijn. Wel heeft ie flares aan de zijkant, die heb ik uiteraar teruggesneden (boogje in kwartier), maar verder ziet het er 'wild' uit. Ik heb foto's gemaakt en zal die op mijn website zetten . Echt indrukwekkend, maar goed dat ik op die cursus ben geweest anders had ik me laten ompraten en hoefijzers eronder laten slaan.

Jolijn Zegwaard schreef op woensdag, 15 september 2004, 15:33:

Dank je wel, je hebt een beest om er voor te zorgen he. Nee inderdaad zo erg lijkt het niet. Maar dat was juni en inmiddels is hij ondanks zijn gevreet toch nog wel magerder geworden. En de foto flatteert nogal.
Piet