Bij mijn paarden in het land staat ook een paard waarvoor bijna nooit iemand komt. Deze ruin heeft een blessure en kan niet meer bereden worden. De eigenaar komt 1 tot 2 keer per jaar kijken. Het paard vermaakt zich in het weiland goed met de kudde. Mijn vriendin en ik hebben hem onder onze hoede genomen. Als hij bekapt of
ontwormd moet worden doen wij dit met de groep mee en de eigenaar maakt dan geld aan ons over.
Een ander paardje dat bij ons in het land stond werd ook bijna nooit bezocht. Dit beestje, een jonge fries, was door ouders voor dochter lief gekocht. Het eerste jaar was dat leuk, maar zoals dat vaak gaat de uitdaging was eraf en ze kwam zelden tot nooit meer opdagen. Met als gevolg dat wij nog een "weesje" onder onze hoede hadden die gevoerd en verplaatst moest worden en uiteraard zijn aandacht vroeg. We doen dat met liefde, maarja naast je eigen paarden en ons petekind is dat wel een extra belasting. Het was een heel lief beest. In overleg met eigenaar hebben wij het dier te koop aangeboden. Hij is terecht gekomen in Belgie in kuddeverband. Gelukkig voor dit dier is het zo goed afgelopen. Het beestje was nog jong en heeft nu een gelukkig leven voor zich.
De moraal van dit verhaal..... overleg of je een nieuw tehuis mag zoeken of, als je de tijd kan opbrengen, overleg of de eigenaar aan jou de kosten voor zaken als
ontworming, bekappen etc wil overmaken, en neem hem onder je hoede. Tweekans idee van Pien vind ik ook super!
Warboel
