ebby schreef op dinsdag, 21 september 2004, 20:52:

Op het gevaar af hier voor gek verklaard te worden; we hebben bij Iwan een haaranalyse laten uitvoeren. Daaruit is gebleken dat hij last heeft van stalbelasting, wateraders en depressies en last van zijn zenuwknopen.

Ik kan geen van allen plaatsen op dit moment. Hij staat nooit op stal (alleen even voor de cursus), wateraders zijn in een wei te ontlopen en depressies kan ik hem ook niet aanzien. Alleen dat laatste zou kunnen verklaren waarom hij geen tuig op zou willen.

Maar het gaat tot op heden heel goed met Iwan. Hij is heel alert op mij, in eerste instantie zette hij mij compleet voor lul toen meneer besloot maar te gaan grazen toen ik met hem de oefeningen die we uitgelegd hadden gekregen moest gaan uitvoeren. Maar toen ik doorhad dat ik wat "feller" moet optreden (ben te zacht kennelijk), werd hij ineens heel anders, ging aan het knabbelen en had continu zijn oortjes op mij gericht. Vanaf dat moment kunnen we enorm goed samen werken. Maar met geduld. Het lijkt wel of hij dingen niet snel begrijpt en dan onzeker wordt. Dus als ik het nu maar duidelijk en langzaam vraag, dan is hij heel volgzaam en ook tot mijn verbazing een hele snelle leerling. Hij is zelfs niet snel afgeleid. Maar niet te veel vragen, dingen vaak herhalen en hij heeft er echt lol in. Hij begint halverwege de les uitgebreid te gapen ook.

Maar om hem beter te leren kennen, haal ik hem dus nu naar huis.

Groeten,
Ingrid

Jolijn Zegwaard schreef op dinsdag, 21 september 2004, 17:13:


Zoals het woord "natuur" populair gebruikt wordt vind ik het inderdaad een onbruikbaar begrip zoals je zegt. Maar, dat onbruikbaar begrip komt voort uit een voor mij andere visie op het bestaan.


Dit bedenk je precies verkeerd om, lieverd - niet natuur binnen cultuur maar: cultuur binnen natuur, als verzamelingen in een Venndiagrammetje.
Niet dus als nevenschikking, zoals natuur en cultuur populair worden verstaan, maar als onderschikking.

Ik heb niets tegen het begrip cultuur. Ik heb iets tegen anthropocentrische perceptie, vanaf het moment dat iemand ontdekt kan hebben dat die werkelijkheid niet geldig is, een fictie is. Dat we, en met ons iedere andere min of meer bewuste diersoort, een biologische programmering hebben meegekregen om ons spiegelbeeld als centrum van het al te beschouwen doet niets af aan de verblinding er van.


Je hebt mij (terecht) laatst gevraagd wat ik met WILDheid bedoelde - nu retourneer ik dat. Dat domesticatie gelijkgesteld wordt met een vluchtafstand t.o.v. mensen van 0 is ons allebei wel bekend denk ik. Maar wat is wildheid dan voor jou? Het afwezig zijn van domesticatiekenmerken?

Groeten, Egon

josien schreef op dinsdag, 21 september 2004, 20:12:


Ik weet het. En vanuit de wat simpeler mechanica lijkt het ook zo te zijn. ondertussen zijn er echter brugontwerpen bedacht, hele goeie, op basis van concaaf lijkende vormen. Los van dat kun je je afvragen waarom je ook op een cervide prima kunt rijden, of op een bovide.

Ik vrees dat een en ander uiteindelijk neer gaat komen op "schoonheidsidealen" en/of gewenning aan wat "hoort".
Ik zit je nu echt niet te bestrijden dat een paard wat het samengesteld evenwicht meer naar de achterbenen gebracht heeft in de regel beter dragend is en daar voordelen van heeft (is niet altijd zo!) maar ook dat hoeft niet samen te gaan met het dressuurmatig zo gewenste ronde beeld en loodlijn. Een tijdje terug heb ik met o.a. Isabel wat uit zitten zoeken over "meergangen en/of verzameling" en uit litt. kwam daarbij de term "frame" naar voren, als naam voor individueel meest optimale houding. Dat sprak me wel aan.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op dinsdag, 21 september 2004, 21:44:

Als dat niet altijd zo is, zou ik wel willen weten in welke gevallen dat niet zo is, lijkt me toch niet onbelangrijk? Is dat het ras, de vorm, kort of lang paard? Of bedoel je dat niet?

Piet