Martien van Schubert schreef op donderdag, 23 september 2004, 18:25:

Hihi, ik zal maar niet gaan vertellen wat Isabella doet als ze mij ziet .

Overigens nog even in deze context of paarden het leuk vinden of niet. Ze denken er volgens mij echt anders over dan wij. Ik wil het volgende grappige voorbeeld even melden.

Ik wilde Isabella eens een kus op haar zachte ponyneus geven omdat ik haar lief vond op dat moment. Ik zat op mijn hurken en die neus was ook zo dichtbij. Maar eh, zij dacht daar even anders over.

Op het moment dat ik haar een kus op de neus wil drukken, bijt ze mij keihard in mijn neus ............

Oei, communicatie-foutje dus tussen mens en dier.

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:41:


Hallo Cindy.

Ik vind dit een hele interessante vraag waar ik graag mijn visie op zou willen geven. De topics " dominantie"die wellicht op dit forum belicht zijn, doen volgens mij in jouw geval niet ter zake. Ik heb zelf een "" alfa"-merrie. Weet waar je aan begint zij de vorige eigenaar die haar in Alabama gekocht had. Welnu, je verliest pas op het moment dat je je begint te ergeren en je stem gaat verheffen. Ik praat bijna nooit tegen Twister. Als het niet lukt stap ik af, en dan loop ik haar droog en dan stel ik mezelf de vraag. Waarom wilde ze dat niet. Op het moment dat je paard iets niet doet en ook nog protesteerd, communiceerd ze met je. Dat een paard iets niet wilt, geeft aan dat daar een rede voor is. Ik geef je een voorbeeld: vanmorgen trek ik de poort open, het regende bakstenen en madammeke wilde niet naar buiten. Niet omdat het regende, maar simpelweg omdat een paard altijd met de kont in de wind gaat staan omdat daar de huid het dikst is, en het is lastig om achteruit 150 meter naar de wei te lopen. Ik heb in alle rust en met geduld haar toch laten volgen, en met het hoofd tegen haar borst aan liep ze mee, hup de wei op, klats, de kont in de wind en grazen maar. In die situatie was ik niet dominant, ik heb haar een moment de rust gegund, ben zelf in de regen gaan staan en zij kwam uiteindelijk mee.
Dominantie, nee ! Respect......ja.... zonder dwang, zonder woorden heb ik haar verrast. In feite heb ik haar verteld:"kom, volg maar, ik wil naar het gras, jij toch ook . Ooit heeft het paar de mens opgezocht, ondanks het feit dat op haar gejaagd werd. Het paard staat toe dat wij op de rug klimmen, een bit in doen, ijzers onder, dekens op etc. Het paard spreekt onze taal absoluut niet. Het is aan ons, om te trachten hun te begrijpen. Het is een lange weg maar het loont zich.

observeer, luister....want ze vertelt je iets en pas als je weet wat dat is en daar op de juiste manier mee omgaat dan zal het woord dominantie nooit meer in je opkomen. Want als mensen denken 5 tot 600 kg de baas te kunnen, dan denken al die mensen helaas fout. Hiermee bedoel ik niet jouw.

Dus mijn mening is stap gerust af, ga iets anders doen, verras het paard en draai de film eens terug. Je maakt de box open, wat doet ze. Je gaat haar poetsen, wat doet ze (zegt ze). je haalt je zadel, dat ziet ze, wat doet ze. Je singelt aan..wat zegt ze. Wat doen de oren, de ogen, haar huid, dribbelt ze veel op de plaats etc. etc.

Groetjes Martien.

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 23 september 2004, 18:52:

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:09:


Ach, dat soort discussie bloedden toch dood. Wat mij betrefd is alles al gezecht, dat ga ik niet honderdenmalen herhalen. Maar als iemand met een verassend argument komt, waarom daar dan niet op in gaan?
En ikzelf denk dat dit forum juist wel een goed forum is voor zon onderwerp ookal is het wat apart. Gewoonweg omdat het gros hier wat anders denkt als de reguliere paardenwereld. Dat zie ik oa vertolkt in mensen die (gedeeltenlijk) achter mijn mening staan. Ik denk dat ik op andere fora de enigste was geweest die zo had gedacht.
groetjes Ebby

Sanet schreef op donderdag, 23 september 2004, 16:26:


Hi Sanet,

Wat een lullige toestand! Trek het je niet persoonlijk aan, iets dergelijks heb ik wel vaker gezien bij paarden. Misschien heb je de laatste tijd wat dominantiespelletjes gespeeld? Dan kan het nl zo zijn dat jullie het nu oneens zijn over het leiderschap. Nu kun je verschillende dingen doen.

1. Alleen nog maar lief zijn (aardig gevonden worden)
2. Lief, eerlijk maar wel consequent zijn (gerespecteerd en aardig gevonden worden)

Als je 1 doet vindt je paard je misschien het snelste weer heel lief (hangt een beetje van het paard af) maar je bereikt er op de lange termijn niet veel mee want je paard zal op het moment dat jij iets wilt en zij niet gewoon doen wat zij wil en weer zo boos naar je reageren.

Als je 2 doet vindt ze je op de korte termijn misschien (?) iets langer wat minder lief maar je bouwt wel een solide band op waar je iets aan hebt voor de lange termijn.

Bovenstaande is wel gebaseerd op een strijd die gaande is, dat lijkt mij namelijk het meest voor de hand liggend. Maar misschien is het wel helemaal niet zo en heeft ze vandaag gewoon een pest-humeur om wat voor reden dan ook. Jij bent de enige die het in kan schatten....

Groetjes Ilona

Cindy B. schreef op donderdag, 23 september 2004, 15:53:


Mijn ervaring is dat het paard in elke positie duidelijkheid wil hebben. Dus blijkbaar heb jij dat er naast en er achter wel, maar niet als je er op zit. Het paard zoekt dan als waren naar de grenzen en tot ver hij kan en of hij op jouw kan bouwen als je op hem zit. Zo zie je mensen die altijd hebben gereden zonder grondwerk en er ook niet afstappen in moelijke situatie's onder het zadel meer zekerheid aan het paadr geven dan als ze er naast staan. Dan zijn enge dingen makkelijker te overwinnen onder het zadel dan er naast.

Opzich is het geen probleem om er op er achter en er naast met je paard te werken. Jij blijft de zelfde en met grondwerk speel je ook met positie's.

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:56:

Ik poets niet met borstels. Het nut zie ik er neit van. Zo ver ik weet is het enigste nut van poetsen de doorbloeding stimuleren doordat je een beaalde druk uitoefend op de huid waardoor de oude lymfe en bloed verdwijnt en als je de druk opheft kan er weer nieuw voor terug stromen waardoor er nieuwe voedingsstoffen worden aangevoerd. Dat zorgd voor goede doorbloeding en voedingstoffen zodat een paard makkelijker prestaties kan leveren. Borstels hebben geen enkel toegevoegd nut.
Zelf hou ik erg van krabbelen, dat vind ik heerlijk! Het jammere is dat, als je paard terug krauwd, best wel wat blauwe plekken op loopt. Stella laat ik eigenlijk altijd los staan als ik haar afstrijk (zoals ik poest met mijn handjes, bevordert ook het gevoel in het helepaard, schijnt iig, lijkt wel wat T-Touch) zodat ik merk of ik het goed doe en ze het lekker vind. Anders loopt ze nl richting gras . Daarmee kan ik ook onze bui bepalen en haar (nou ja, eigenlijk mezelf) wat meer opwekken of juist kalmeren.
Hoeven krabben zag ikzelf eerst ook het voordeel niet van in maar toen ik het vroeg op een ander forum antwoorde iemand dat de bacterien in mest die in de hoef zitten iets kunne gaan doen wat niet goed is voor de hoef.
Wat ik me wel afvraag is of het erg is dat er onder je been (ik rijd bijna niet meer met zadel) zand zit, en of dat drukkingen op zou kunnen leveren.
groetjes Ebby

Sanet schreef op donderdag, 23 september 2004, 16:26:


Hallo Sanet.

Is het nu Sanet of Janet

welnu.niet verdrietig zijn.de band is er nog hoor, een echte hechte band duurt jaren. Dat paard gehoorzaamde mijns inziens het andere paard. Het is geen kwestie van ik heb geen zin om met jouw mee te gaan....het andere paard had op dat moment gewoon de leiding en "jouw paardje" gehoorzaamde. Prima toch. Het andere paard sprak "paard"
Morgen gewoon weer een nieuwe dag, en laat lokmiddeltjes maar gewoon weg. Loop er naar toe zonder een woord te zeggen en zonder aan te kijken.

Succes.

Martien.

Sanet schreef op donderdag, 23 september 2004, 16:26:


Je zegt al direct dat ze anders deden dan anders. Er was iets wat anders was en waarop zij reageerden. Dat kan een gebeurtenis zijn en dat kan inderdaad ook bij jouw vandaan komen.

Wat dacht je toen je haar ging halen?

Als je merkt dat je paard anders is. Ga dan ook anders met haar om. Pas je dus aan en verwacht dan geen dingen die ze anders gewoon doet. Doe je dit wel, dan word het inderdaad link.

Ik zou zeggen laat haar morgen maar lekker even met rust en probeer het overmorgen nog is. Weet dat elke dag anders is en je dus altijd moet kijken hoe je paard gehumeurt is. Er kan altijd wat gebeurt zijn waardoor ze uit hun dagelijkse doen zijn en alles eng vinden.

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 23 september 2004, 18:52:


Een kus op de neus houden paarden sowieso niet zo van geloof ik. Ik zit heel vaak met Sante Fee gewoon op mijn hurken te kijken naar het landschap om ons heen. En zij kijkt mee, met haar hoofd naast mijn oor. Heerlijk samen zijn :). Vervolgens gaan we vaak snuiven maar als ik haar dan een kus op haar neus wil geven draait ze weg. Ja, als ik zou willen forceren zou dat wel gaan maar vooral bij haar wil ik dat niet. Sowieso niet natuurlijk. Stella ook, aaien mag (nou ja, dat is meestal kriebelen en er alngs srijken, een neus is neit zo groot) maar een kus geven ho maar. Dus ik laat het maar, zo belangrijk vind ik het niet.
groetjes Ebby

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:45:


ah, dat probleem kennen wij op de manege ook, er staan zoveel paarden op het land (is echt heel groot) dat er geen gras meer op groeit. er staan om en bij de 80 paarden, vandaar.
in de winter zijn die klotten aarde echt gevaarlijk, als het vriest worden die supper hard en we hebben al meermaals meegemaakt dat er ernstige verwondingen waren bij sommige paarden aan de benen. soms verstuikingen, zelfs al eens een gebroken been.
daarom gaan ze zo lang mogelijk op het land, tot het te hard vriest en dan gaan ze in de binnenpiste en een deel in de buitenpiste.
t'is wel zielig maar gebroken benen vermijd iedereen liever.
een echte oplossing hebben we spijtig genoeg nog niet gevonden.

groetjes
kim

Cindy B. schreef op donderdag, 23 september 2004, 15:11:


Zou ik ook doen, en dan hem geen lesje leren natuurlijk.
Door kan het ook even niet helpen, en heeft meer aan een
rustige en besliste Cindy die haar leid naar rechts,
de kant die je wou. Simpel en geen probleem hier in je voorbeeld.
Laat anderen maar meppen en de strijd aan gaan,
dat is niet zoals ik met mijn paard omga.
Heb jij dat ook dat je dankbaar bent dat dit dier je overal
heen draagt? Ik wel, ik zie je bij de bekapcursus op 2 nov.
Al heb ik de bevestiging nog niet binnen.

Michiel

Martien van Schubert schreef op dinsdag, 21 september 2004, 23:45:


Gewoon even laten rollen in het zand. Dan gaan de haren weer uit elkaar en neemt het zand ook nog eens vocht op.

ebby schreef op donderdag, 23 september 2004, 20:42:


Ebby je weet toch dat wanneer je neus aan neus staat, dat je paard je niet kan zien.blinde vlek.

Ik zoen mijn paard op de neus en dan blijf ik een paar minuten zo staan. alleen met de neuzen tegen elkaar. Vervolgens begint ze mijn hele gezicht af te lebberen. Of ze een eendagsbaard lekker vind.ik heb geen idee.

Malenka schreef op woensdag, 22 september 2004, 22:36:


Mijn opa was boer en kreeg van zijn paarden werkelijk alles gedaan. Zijn laatste paard maakte zelf de deur van de stal open en ging iedere avond(schemering) een blokje om door de wijk en liep zo de stal weer in.
Als opa naar Roermond moest met paard en wagen en de kar was vol geladen en zwaar dan liep die man gewoon naast de kar. 't paard weet de weg en moet hard genoeg werken. Op de terugweg stopte het paard automatisch bij de kroeg van Lei Obereie. Want daar nam opa altijd een borrel.
Veertig jaar terug kwam de melkboer nog met paard en wagen. Hij stond te kletsen met de klant en het paard liep gewoon verder naar de volgende plek.

Echt gaaf