Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:08:


Ja hoor, ik volg je verhaal met grote belangstelling maar ik kan je geen raad geven omdat ik maar een leek ben. Sterkte en ik hoor wel heel graag hoe het af loopt.

Groet,
Ineke

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 17:29:

Zwaar leven he :)


Kom maar langs voor het begin en eind volgende maand een trainingssessie in Vlaanderen en in Drente voor gevorderden.


Dat komt omdat er aan het "snoepjes geven" zoveel vooraf hoort te gaan.
Piet

Piet schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 18:15:


... en een snoepje geven op zichzelf al een ritueel is dat, wil je geen bedelaar van je paard maken, aan diverse voorwaarden moet (gaan) voldoen. Eindeloos plezier voor een ratiotechneut als ondergetekende... maar ook OC is maar een deel van het plaatje waarin de individualiteiten van zowel mens als paard samenkomen.

Uiteraard zijn wij het denkelijk wel eens dat Ingrid veel meer zou hebben aan het leren van de positieve kanten aan OC, maar daar neem je haar inconsequente gedrag, wat naar mijn indruk de eerste oorzaak was (later volgt in de neerwaartse spiraal dan de ongewenste bijgevolgen van het touwdraai en op neus slaan gedoe), niet mee weg.
Als je inconsequentheid, of dat nou is omdat je in de lach schiet of welke goedbedoelde reden ook, combineert met een uiterst gevoelige en krachtige techniek als klikkeren, veroorzaak je een partij ruis waar je nooit meer uitkomt.
Ik vind Ingrid's aarzeling om daar ongehinderd door kennis ad hoc mee te beginnen echt verstandig! Wat Ingrid nmm nodig heeft is regelmatig goede begeleiding die bij haar past.
Vandaar eigenlijk dat ik aan de bejaarde boer dacht die ze ontmoet had en die zich in tegenstelling tot het gebruikelijk hedendaagse wél weer in NH kan vinden. Ik ken er hier op de streek ook nog een paar bij wie de tijd in hun hoofd 50 jaar is blijven stilstaan, en omgaan met paarden is hun 2e natuur. Zoals ik laatst vertelde loopt de Belgische merrie van een van hun dus net zo min weg als mijn clubje... ik vind het altijd prachtig als ik ze op het zandwegje tegenkom als ze bijv. op weg zijn van de wei naar huis. Ook dan loopt ze gewoon los haar eigen gangetje te gaan.

Groeten, Egon

wie weet waar ik wat kan vinden over schofthoogtes?
bijvoorbeeld dat iemand van van bepaalde lengte op bepaald paard kan?
heb gezocht met ilse zoekmachine maar krijg niets te zien!

tips nou graag:) is serieus hoor dit

richard schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 19:10:


Kom ff op de chat.

Piet schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 18:15:

Oh?
Even heel serieuze vraag: "Zoals?"

Ik geef het lekkers gewoon voor het lekkers. Niet omdat ze er wat voor moet doen. Soms wel. Bij vrijheidsdressuuroefeningen (die ook niet volgens het boekje verlopen, maar oke ik neem er genoegen mee), beloon ik met stukjes appel.

Maar normaal rol ik gewoon een appel op de wei en kijk ik hoe smakelijk ze dat ding naar binnenwerkt. Ze hoeft er alleen maar naar toe te lopen en te eten.

En die wortel ook. Niets geen moeite voor te hoeven doen. Wordt zelfs in hapklare "brokken" voor haar aangeleverd. Maar een voor een en niet schooien en netjes eerst mond leeg eten .

Ik doe dit al 7 jaar zo. Dus dat laat ik ook maar zo. Als de konijnen eten krijgen, komt ze bij mij echter nooit schooien en als mijn moeder haar konijn eten gaat geven, gaat ze daar wel direct op af. Want dat konijn krijgt krentjes en Isabella krijgt er dan ook altijd een paar. Bij mij krijgt ze die niet en dat weet ze.

En ja Marianne je had wat het hooi betreft gelijk; na een uur is het op. Maar dat was ook eigenlijk een oud voorbeeld; de laatste tijd eet ze het goed op omdat ik inderdaad als ze echt niet wil eerst even ga controleren of het wel goed hooi is (niet muf of zo) en dan ook zoiets heb van "dag Isabella, eet smakelijk".

Maar ik geloof dat ik ook nu wat ga afwijken van mijn eigenlijke vraagstelling.

Mijn probleem met het schrijven nu is dat het me nu echt te snel gaat. Vraag en reactie en wedervraag en reactie en ideeen die bij mij ontstaan en hier niet in goede aarde vallen enz. Dat gaat niet zo snel in mijn koppie. Dus wat mij betreft heel even een time-out omtrent dit onderwerp.

Allemaal bedankt voor de reacties.

Wat ik overigens nu alvast net besloten heb dat ik sowieso ga doen is proberen beter op te letten dat ik consequent ben. En als ik het zelf al niet begrijp wat ik wil gaan doen, hoe moet Isabella het dan begrijpen (dus dat ook in de gaten houden).
Dan in het bos weer uitdagingen zoeken, desnoods met een ander leidtouw en weer zoals "vroeger" laten eten (het gras kan nu niet meer direct voor bevangenheid zorgen). Met de kar wil ik haar voorlopig niet meer voor de marathonwagen zetten, maar voor de lichtere 2-wieler en ik wil meer tijd in haar gaan steken en minder tijd in mailen en chatten en forummen (alweer zullen sommigen nu weer denken ?!).

En voor nieuwe dingen zal ik inderdaad eens gaan nadenken over het clickeren, althans mezelf eens beter in verdiepen. Ook het Ttouch vond ze destijds erg leuk, dat zou ik ook wel verder willen leren.
Wat Parelli betreft denk ik dat de eigen interpretatie van onze instructrice wel eens een probleem kan zijn omdat ik het niet snap en het hier en op yahoo ook niet goed uitgelegd kan krijgen derhalve want ik heb allang door dat het niet altijd hetzelfde is en dat opbouw van fases er bij mij helemaal niet in zit.
Dan die gedachten bij dieren ... dat zit er bij mij van kinds af aan in. Dat zal ik niet snel kunnen loslaten. Zelfs met de pluchenbeer op onze bank kan ik hele gesprekken houden (oei wat moeten ze nu wel weer niet van me denken hier (lol)). En ja jullie hebben gelijk, een paard denkt niet zo zoals wij. Maar ik denk dat er altijd bij omdat het altijd zo mooi past in mijn gedachtengang op dat moment. Dus dat is die intentie? Ik zal er meer op gaan letten dat ik dit dus niet meer moet doen.
En tja Egon wat dat touw betreft, dat was allang verleden tijd, maar ik dacht misschien dat het touw dat nu aan haar achterkant zwiept haar daarom wat van streek maakt. Maar voorlopig geen zwiepende touwen meer dus (of nooit meer is beter).

En verder weet ik even nog niets meer te melden.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 19:06:

O ja, hierop vergat ik nog even terug te komen. Overigens maar goed dat hij niet meeleest. Noem hem niet "bejaard" of oud want dan wordt hij "giftig".
Maar dat terzijde.

Hij vertelde gisteren weer toen hij naast me zat en wij de verrichtingen van een onze medecursisten gade sloegen, dat hij vroeger, dus naast dat hij zijn paarden mende met een halster en een touwtje, ook zijn ademhaling gebruikte. Als het paard met de ploeg uit de voor ging, hoefde hij alleen maar uit ongenoegen eens diep te zuchten en het paard corrigeerde zich vanzelf. Zo ook met het maaien van het koren. Ging het paard scheef, dan even zuchten en hij ging weer recht.

Ik probeerde dat bij Iwan toen hij er weer vandoor schoot toen ik de druk moest opvoeren (weer dat zwiepende touw dat de boosdoener was ). Ik dacht even die ben ik kwijt, want het touw ging ferm door mijn hand heen, maar ik dacht ineens aan Jan zijn zuchten en zuchte eens heel diep. En verdomd Iwan remt en ging bijna direct in stap over. Ik was zelf erg verbaasd.

Dus ja ik leer, ik leer echt. En ik weet ook verdomd goed dat dat touw fout is geweest destijds, maar dat besef kwam pas later, veel later en toen was het te laat eigenlijk. Dat moet je me nu niet kwalijk blijven nemen, ik weet het. Ik was ineens ook erg inconsequent toen. Dat bedoelde ik eigenlijk ook toen ik vertelde: toen ik hier op het forum kwam. Want toen leerde en zag ik zoveel verschillende manier van omgaan met paarden dat ik die allemaal wilde uitproberen. Was ik nu gewoon bij mijn eigen manier gebleven ... maar ja zo zit een mens niet in elkaar. Ik wil dat clickeren ook wel proberen, maar niet nu, niet nu ik het niet meer snap en Isabella ook niet meer. Ik moet gewoon proberen haar weer "terug te vinden", begrijpen jullie dit?

Groeten
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 13:30:


Hihi, wat een mooi verhaal :)
daar pink ik stiekem een traantje bij, zo hoor ik ze graag!
Groetjes Jolijn

e m kraak schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 19:06:

Ja, daar heb ik ook wel aan gedacht, maar zou het niet zo kunnen zijn dat je paard je voor een groot deel dwingt om consequent te zijn, dat je gewoonweg geen tijd hebt om je anders te gedragen dan het paard van je vraagt? Want dan kan je na 2 minuten al stoppen.
Daarom ook mijn aanbod om bij me langs te komen, zodat ze kan zien hoe het werkt en het zelf kan proberen bij de oude Carlos

Ja, als ze zo iemand kan vinden, zal het ook wel lukken, jammer dat mijn grootvader niet meer leeft.

richard schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 19:10:


Richard, ik weet dat het in het eerste boek van Hempfling staat. Helaas heb ik dat niet hier,maar kan iemand anders eens kijken?
Hangt ook nog wel van het ras af, een quarter is bv ong 155 en daar rijden "cowboys " van 2 meter op. Ik denk dat gewicht belangrijker is dan lengte.
Piet

Piet schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 19:58:


bedankt piet,
Ik hoorde net op chat dat het ook ligt aan het gestel van het paard.
ik ben 191 en het paard 157 of is het nu wel een E pony...
ik ga zondag heen, maar ik hoop dat het kan, en dat ik er op pas, volgens de fokker is het geen probleem omdat er vaker grote mensen op arabieren rijden... dus ben benieuwd, heel erg benieuwd.
In ieder geval bedankt voor je raad :)
groetjes richard

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 19:27:


Uhhhmmm.... kun je je nog herinneren Ingrid dat ik je dat 'zuchten' of langzaam je adem uitblazen ook wel eens aangeraden heb ( twee keer zelfs, één keer hier lang geleden op het PN Forum en nog eens elders)????
ik ben dan wel nog niet bejaard maar kan wel een tijd'je 'oude boerin' voor je spelen - da's nog 's wat anders dan rooie draak hé :)

En wat je andere mails betreft: rustig aan hoor, alles laten inzinken en dan gewoon verder met die dingen die je het beste lijken! Heb je de clickeruitleg van Karen nog? Zo nee, dan wil ik je die nog wel even privé sturen!

Groets maar weer, Marianne

richard schreef op woensdag, 6 oktober 2004, 20:02:


Ik vind de hele nederlandse benaming van het is een pony tot .... en een paard vanaf....... belachelijk.
Dit is een voorstelling alsof een grote pony veel minder sterk is dan een klein paard. Ik geloof er niks van. Ik snap er ook niks van waarom iedereen op van die hoge reuzen wil rijden, misschien om hoger te springen? Geef mij maar een kort, handzaam, snel en wendbaar paardje. (ben ik dichter bij de grond ook als ik er weer eens af kukel :)
Piet